Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Ἡ πίστη

 
 
Πιστεύω στὸν Θεὸ σημαίνει ἀποδέχομαι ἐλεύθερα καὶ ἀβίαστα τὴν ὕπαρξή του. Τὸν δέχομαι ὡς δημιουργὸ τοῦ σύμπαντος καὶ τὸν ἐμπιστεύομαι. Ἡ ἐμπιστοσύνη αὐτὴ δίνει ἕνα ἄλλο νόημα στὴ ζωή, ἕνα νέο τρόπο ζωῆς, ποὺ μὲ ὠθεῖ νὰ ζῶ σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο θέλημά του.         
Ὁρισμένοι μιλοῦν γιὰ μία ἀνώτερη δύναμη, δίχως νὰ θέλουν νὰ ἀγωνιστοῦν, γιὰ νὰ τὸν γνωρίσουν καλύτερα, ὥστε νὰ τὸν ἀγαπήσουν καὶ νὰ αἰσθανθοῦν τὴ μεγάλη ἀγάπη του. Νομίζουν ὅτι ἡ ἐνασχόλησή τους μὲ τὸν Θεὸ θὰ τοὺς δυσκολέψει τὴ ζωή, θὰ περιορίσει τὴν ἐλευθερία τους, θὰ τοὺς γεμίσει ἐνοχὲς κι ἔτσι τὸν ἀφήνουν στὸ περιθώριο.         

Ἡ πίστη δὲν εἶναι ἁπλὰ λογική, δὲν εἶναι παράλογη, ἀλλὰ εἶναι ὑπέρλογη. Ὁ Θεὸς εἶναι ἄπειρος, ἀπερινόητος, πέρα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις καὶ τὴν ψυχρὴ λογική. Εἶναι ἀόρατος καὶ ὅμως αἰσθητός. Δὲν ἀποδεικνύεται ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη εἶναι δῶρο, εἶναι καὶ κατόρθωμα, εἶναι ἀποτέλεσμα ταπεινῆς καλλιέργειας ἀλλὰ καὶ δωρεὰ τῆς θείας χάριτος στὶς καθαρὲς καρδιές. Ἡ πίστη εἶναι τελικὰ ἕνα ὡραῖο ρίσκο.
Ἡ ὀρθόδοξη πίστη δὲν εἶναι μία θρησκεία ἀνάμεσα στὶς ἄλλες θρησκεῖες. Εἶναι ἀποκάλυψη ζῶντος Θεοῦ, δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ἐπινόηση καὶ κατασκευὴ ἀλλὰ φανέρωση τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ ἀγάπη στὸ πλάσμα του ὁ Θεὸς δὲν ἐμφανίζεται. Δὲν θέλει ποτὲ νὰ τρομοκρατήσει κανέναν. Δὲν θέλει νὰ τὸν ἀκολουθοῦμε ἀπὸ φόβο ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀρκετὰ εὐγενής, δὲν ἐπιβάλλεται, δὲν ἐξαγοράζεται, ἀλλὰ δίνεται ἁπλόχερα σὲ ὅσους πραγματικὰ Τὸν θέλουν καὶ Τὸν ζητοῦν.       

Ὁ Θεὸς δὲν ἀποδεικνύεται λογικά, ἀλλὰ βιώνεται ἐγκάρδια. Δὲν θὰ πίστευα σὲ ἕναν Θεὸ ποὺ θὰ ἀποδεικνυόταν. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τυχαία ὅλη αὐτὴ ἡ καταπληκτικὴ ἁρμονία τοῦ σύμπαντος. Θὰ λέγαμε πὼς ἡ ἀνάγκη τῆς πίστης ἀποτελεῖ φυσικὴ ἀναζήτηση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι ματαιοπονία ἡ πίστη. Ὅσοι πιστεύουν πιστεύουν ἄδολα. Ἔχουν ἀσφάλεια, ἐνίσχυση, εὐλογία, παρηγοριά, κουράγιο καὶ ἐλπίδα. Ἕνας ἄπιστος νοσεῖ. Ἔχει ἄχαρη ζωή. Σήμερα ἡ ἀπιστία εἶναι μόδα. Οἱ ἄπιστοι ὅμως δὲν εἶναι ἀληθινὰ χαρούμενοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ τοὺς προβληματίσει ἰσχυρά.         

Ὁ σοφὸς καὶ χαριτωμένος, μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε πὼς «ὅλα τὰ θέματα τὰ συζητῶ ἐκτὸς τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σὰν νὰ μοῦ λὲς ὅτι δὲν γεννήθηκες ἀπὸ μητέρα ἢ ὅτι τὸ ράσο μου δὲν εἶναι μαῦρο. Τί συζήτηση νὰ κάνουμε;». Τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ τὴ θεωροῦσε δεδομένη, αὐταπόδεικτη. Δίχως ταπείνωση ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νὰ πιστεύσει καὶ μάλιστα κάποτε εἰρωνεύεται καὶ βλασφημεῖ.

Εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ πιστεύει ἢ νὰ μὴν πιστεύει. Ἕνας ποὺ πιστεύει νὰ χαίρεται, νὰ μὴν αἰσθάνεται μειονεκτικὰ καὶ ἀπομονωμένα. Ἕνας ποὺ δὲν πιστεύει εἶναι ἐλεύθερη ἐπιλογή του, ἂς μὴν ἐνοχλεῖ ὅμως ὅσους θέλουν νὰ πιστεύουν. Ἡ ἀπιστία θωρεῖται πρόοδος. Ἡ πίστη χαρακτηρίζεται ὀπισθοδρόμηση, ἀσθένεια, φανατισμός. Δὲν εἶναι ἔτσι. Ἂν ὑπάρχουν λαθεμένες καὶ νοσηρὲς καταστάσεις τῆς πίστεως, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γενικεύονται καὶ μεγεθύνονται. Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀνάγκη τῆς ψυχῆς. Ὡραιοποιεῖ, νοηματίζει καὶ φρονηματίζει τὴ ζωή. Εἶναι τυχεροὶ ὅσοι ἀληθινὰ πιστεύουν.
Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης
ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 20.01.13
 
 

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Τα Κοιμητήρια



Τα κοιμητήρια
π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους

Ένας χώρος ιερός και σεβάσμιος είναι εκείνος του κοιμητηρίου, όπου αναπαύονται τα σώματα των προσφιλών μας προσώπων μέχρι τη μέρα της κοινής αναστάσεως.

Άλλοτε τα κοιμητήρια βρισκόντουσαν στο κέντρο των κοινοτήτων, στον περίβολο των ναών. Έτσι, κατά τις λειτουργικές συνάξεις, θριαμβεύουσα και στρατευόμενη Εκκλησία βρισκόταν στον ίδιο χώρο, δοξολογούσα και προσευχομένη στον Κύριο.

Σήμερα τα κοιμητήρια μεταφέρθησαν έξω από τις πόλεις, δεν έχασαν όμως ούτε την Ιερότητα ούτε τη σημασία τους. Και επειδή είναι ένας χώρος που όλοι οι χριστιανοί τον επισκεπτόμαστε, γι' αυτό και σημειούνται τα πιο κάτω.

Πρώτα - πρώτα πρέπει το κοιμητήριο να το αναφέρουμε με το όνομά του: Κοιμητήριο.
Ο θάνατος για μας τους χριστιανούς λογίζεται σαν ύπνος, οι νεκροί κοιμούνται. Κοιμητήριο, λοιπόν, όχι νεκροταφείο.

Με αφετηρία τη χριστιανική θεώρηση ότι το ανθρώπινο σώμα είναι ιερό -αφού
βαπτίσθηκε, χρίσθηκε, αγιάσθηκε, τράφηκε με το σώμα και το αίμα του Χριστού- ακόμη και η σκόνη του κοιμητηρίου είναι ιερή. Γιατί στο χώμα του κοιμητηρίου «διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν» τα σώματα των νεκρών. Γι' αυτό με προσοχή, ευλάβεια και σεβασμό εισερχόμαστε και βαδίζουμε σ' αυτό... Να πλησιάζουμε τους τάφους με συστολή και ευλάβεια.

Παρ' όλο ότι γνωρίζουμε πως στον τάφο βρίσκεται μονάχα το σώμα, ο δερμάτινος χιτώνας του ανθρώπου, ενώ η ψυχή βρίσκεται στους ουρανούς, στους κόλπους του Αβραάμ, όμως στο κοιμητήριο θα γίνει κάτι πολύ σημαντικό, ανεπανάληπτο: Εδώ θα πραγματοποιηθεί η
ανάσταση των νεκρών. Όταν θα ηχήσει η αρχαγγελική σάλπιγγα, τα σώματα, που τώρα βρίσκονται σε αναμονή, κοιτάζοντας προς ανατολάς για να δουν ερχόμενο τον Κύριο της δόξας, θα αναστηθούν για την τελική Κρίση.

Αυτά τα «εν αναμονή» βρισκόμενα σώματα θυμιατίζουμε με λιβάνι, όπως ακριβώς θυμιατίζουμε τα εικονίσματα του Χριστού και των Αγίων. Αφού λοιπόν μέσα στο κοιμητήριο προσφέρουμε θυμίαμα είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους στον ίδιο χώρο να προσφέρουν λιβάνι στο διάβολο (όπως έχει χαρακτηριστεί το τσιγάρο).

Σίγουρα οι άνθρωποι, που συχνάζουν στο κοιμητήριο, είναι άνθρωποι πονεμένοι. Το τσιγάρο, όμως, δεν απαλύνει τον πόνο. Φθορά στην υγεία προκαλεί, ζημιά στο σώμα, που όπως προαναφέρθηκε είναι ιερό, άγιο, ανήκει στο Θεό.

Όσο ιερός και σεβάσμιος κι αν είναι ο χώρος του κοιμητηρίου, δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει από την αλήθεια: Ότι, ο τάφος είναι μία σκάλα που ανεβάζει στον ουρανό. Μετά που θα προσκυνήσουμε τον σταυρό του προσφιλούς μας προσώπου (το σύμβολο της Αναστάσεως), να υψώνουμε στον ουρανό τα μάτια και να προσευχόμαστε στο Θεό για ανάπαυση της ψυχής του νεκρού μας.

Ένα λιτό μνημείο, απαραίτητα ένας απέριττος σταυρός, λίγα λουλούδια, ένα καντήλι, ένα κερί και θυμιάτισμα είναι αρκετά για τη γη. Η προσοχή μας και η ένταση να προχωρούν πάρα πέρα, να ανεβαίνουν πιο ψηλά. Να μετουσιώνονται σε
προσευχή και ικεσία «υπέρ μακάριας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου του Θεού».

π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
 
 

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Νουθεσίες Αγίου Λουκά Κριμαίας


 


Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι α...πό τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος : τον ταπεινό λογισμό.

Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση. Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό.

Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων...

Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά ...
Επίσης μη διστάσεις να καλείς τη Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.
 

Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος με πολύ θάρρος. Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη τη ενέργεια που χρειάζεται για να μη καταρρεύσει. Τίποτε να μη σου φαίνεται δύσκολο.

Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου...
Θάρρος, θάρρος , το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, όταν θα κλάψεις, όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις, ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του.

Μην θλίβεσαι , μη λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στο πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη...

Κάνε τη καρδιά σου μοναστήρι. Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία, θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές. Ο Θεός είναι δίπλα σου ... "
( Απόσπασμα από ανέκδοτες επιστολές Αγίου Λουκά Κριμαίας προς πνευματικό του παιδί )


 

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Καλό κι΄ ευλογημένο Τριώδιο !

 
 
Να γίνει ευλογημένο με την μετάνοιά μας...

Μετάνοια το πιό δημιουργικό
πράγμα που χρωστάμε στον
εαυτό μας...
...

Δηλαδή ανακαίνιση...
ξηλώνεις όλα τα παλιά...
όλα όσα σε έκαναν να
σιχαθείς ακόμα και τον ευατό σου

 Ανακαίνιση του σπιτιού σου...
της ψυχής σου...
πρέπει πρώτα να βγουν
παλιά...και μετα
αρχίσεις να περνάς
τα καινούρια...

Τι ωραία που
θα δείχνουν τα καινούρια...
ΑΛΛΗ αίσθηση...
τα βλέπεις και
δεν τα χορταίνεις...

Αλλά ξεκινάς με την σειρά....
πρώτα το ξήλωμα ....
μετά τα καινούρια θα μπουν...

Καμιά φορά ...
πως κολλάει το μυαλό
κολλάει στα παλιά...
δένεσαι και δύσκολα να ξεδεθείς...

Κι αν ξεδεθείς μη μένεις έτσι...
γρήγορα δουλειά...
γιατί πάλι τα παλιά
θα θέλουν να ξαναμπούν
στο σπίτι σου...
στην ψυχή σου...

Μετάνοια λοιπόν ...
αγαπημένη κατάσταση...
σ αυτούς που λατρεύουν τις
αλλαγές... προς τον Θεό!

Καλή ανακαίνιση λοιπόν!
Καλή μετάνοια!
 
                                                                   ( π. Αθανάσιος )
 
 

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Απανθίσματα από τις Δοδαχές του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβήτη

 

Το ‘ χετε ακούσει; Ε; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.

Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπωμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διαφόρους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πως το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ό, τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει το Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το παν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στενοχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδήτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα ∙ θέλαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους.
Ο Χριστός είναι το παν.
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το παν. Πως τα βλέπεις, ρε Νίκο;
- Αυτά, που είπατε, Γέροντα, είναι χρυσά λόγια, είναι η πραγματικότητα. Όπως το λέτε εσείς, έτσι είναι.
Ε, ναι- εξακολούθησε ο Γέροντας- αλλά έτσι καλούμεθα να ζήσωμε. Όταν λέμε είμαστε Χριστιανοί, όταν λέμε είμαστε του Χριστού. Κατάλαβες; Ό,τι να είναι. Και στις ώρες της αδυναμίας μας, μόλις ιδούμε το Χριστό, αμέσως αλλάζομε γνώμη και θέλουμε να ‘μαστε με το Χριστό. Αλλά ο Χριστός είναι φίλος μας, είναι ο αδελφός μας, το φωνάζει: «Υμείς φίλοι μου εστε». «Δεν θέλω να με βλέπετε διαφορετικά, δεν θέλω να με βλέπετε έτσι, ότι εγώ είμαι ο Θεός, ότι είμαι ο Λόγος του Θεού, ότι είμαι μία υπόστασις της Αγίας Τριάδος. Θέλω να με βλέπετε δικό σας, φίλο σας, να με αγκαλιάζετε, να με αισθάνεστε στην ψυχή σας, το φίλο σας. ΕΜΕΝΑ, που είμαι η πηγή της ζωής, όπως είναι η αλήθεια».
Κι όμως αυτά είναι η αλήθεια. Τώρα, είπαμε, υπάρχει ο σατανάς, υπάρχει η κόλασις, υπάρχει ο θάνατος. Όλα αυτά υπάρχουν, όντως υπάρχουν. Είναι το άλλο μέρος, το κακό, είναι το σκοτάδι, είναι όλα του σκοταδιού.
Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει ν’ αγαπήσει το Χριστό, κι όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάττεται απ’ το διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο. Θα μου πεις, εσύ έφθασες να είσαι έτσι; Δεν έχω φθάσει, αυτό ζητάω, αυτό θέλω. Και στη σιωπή μου και παντού προσπαθώ να ζήσω σε αυτά. Δεν τα ζω. Όμως, ε… προσπαθώ. Δηλαδή, πώς να σου το πω, πώς να σας τα πω; Δεν έχω πάει σ’ ένα μέρος, έτσι… ή πήγα μια φορά, το είδα, τώρα δεν είμαι εκεί, αλλά το θυμάμαι, το λαχταράω, το θέλω. Να, τώρα, αυτή τη στιγμή, αύριο, μεθαύριο, κάθε στιγμή μου ’ρχεται και το θέλω, θέλω να πάω εκεί, το ζητάω. Δεν είμαι, όμως, εκεί. Δεν μπορώ να σας τα εξηγήσω αυτά. Τα καταλαβαίνετε ;

Αγιος Πορφύριος


 

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Η Υπαπαντή του Κυρίου

 
 
" Νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη• ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτή ριον σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ» (Λκ. 2. 29 32) "

Τα λόγια του Αγίου Συμεών σημειώνουν το τέλος μιας μακράς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατά τη διάρκεια των οποίων οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς το Θεό• είχαν περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε που ο Αδάμ είχε χύσει το πρώτο του δάκρυ, από τότε που είχε θρηνήσει για π...
ρώτη φορά πάνω στη γη εκείνη στην οποία δεν εύρισκες πια το Θεό ανάμεσα στα πλάσματά Του.
Ολόκληρη η γη, όλο το γένος των ανθρώπων ποθούσε την ημέρα εκείνη που επιτέλους θα συναντούσε για μια ακόμη φορά το Θεό του πρόσωπο με πρόσωπο. Να λοιπόν που η μέρα εκείνη είχε φτάσει: ο Θεός έγινε άνθρωπος μέσα σε μια φάτνη στη Βηθλεέμ• ο Αιώνιος μπήκε μέσα στο χρόνο• ο Απεριχώρητος και Ατελεύτητος υπάχθηκε στους περιορισμούς της κτιστής μας κατάστασης.
Αυτός που είναι η ίδια η αγιότητα μπήκε στον κόσμο της αμαρτίας τη μέρα του βαπτίσματός Του με το να βυθιστεί στα φοβερά νερά του Ιορδάνη μέσα στα οποία οι άνθρωποι είχαν αποπλύνει τα αμαρτήματά τους• βυθίστηκε στα νερά του ποταμού σαν μέσα στα νεκρά νερά της μυθολογίας και των παραμυθιών και βγήκε φορτισμένος με τη νέκρα και τη θνητότητα των ανθρώπων τους οποίους είχε έλθει να σώσει.
Σήμερα θυμόμαστε την Υπαπαντή του Κυρίου, τη συνάντησή Του με το πρώτο πρόσωπο, εκτός από τη Μητέρα Του, το οποίο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος Τον είχε διαισθανθεί ως Θεό. Η τραγωδία της αποστέρησης του Θεού την οποία βρίσκουμε στην Παλαιά Διαθήκη και τον ειδωλολατρικό κόσμο έχει τελειώσει• ο Κύριος είναι μαζί με το λαό Του• η πληρότητα της Θεότητας κατοικεί πάνω στη γη αυτή.
Μια νέα όμως τραγωδία αρχίζει, η πορεία του Θεανθρώπου προς το Σταυρό. Ο Χριστός γεννήθηκε στη χώρα του θανάτου και με σκοπό Του να πεθάνει. Γεννήθηκε με σκοπό Του να πεθάνει για χάρη μας. Αν προσέξατε τα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία διαβάζονται για τη γιορτή αυτή είναι πιθανό να καταλάβατε τους λόγους για τους οποίους θεσπίστηκε.
 
 

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

« Αὔριο εἶναι Κυριακή »

 
 
Προετοιμασία γιὰ τὴν πιὸ σπουδαία ὥρα τῆς ἑβδομάδος

Τὸ κέντρο τῆς ζωῆς κάθε χριστιανοῦ ἀποτελεῖ ἡ Θεία Λειτουργία. Σ᾿ αὐτὴ τελεσιουργεῖται τὸ Ἱερὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Πρόκειται γιὰ τὸ ὑπέρτατο καὶ πλέον φρικτὸ Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας.
...

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι κοινὴ πανήγυρη ὅλων τῶν οὐρανίων καὶ ἐπιγείων κτισμάτων. Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα βιώνουμε οἱ Χριστιανοὶ κάθε Κυριακὴ ἀνάλογα μὲ τὸ μέτρο τῆς πίστεως, τὸν πνευματικό μας ἀγώνα καὶ βέβαια τὴν προετοιμασία μας.

Γι᾿ αὐτὴν τὴν προετοιμασία ἐπισημαίνουμε τέσσερα βασικὰ κεφάλαια:

1. Ἡ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ξεκούραση. Ἀποχὴ ἀπὸ κάθε τί ποὺ θὰ μολύνει τὴν ψυχή μας.

2. Ἡ συμφιλίωση μὲ ὅ,ποιον λυπήσαμε ἢ ἤρθαμε σὲ σύγκρουση. Ἰδιαίτερη προσοχή, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, νὰ μὴ δημιουργηθοῦν ἀφορμὲς δυσαρεσκείας, διαπληκτισμῶν καὶ ψυχρότητας.

3. Ἡ περιφρούρηση τῆς ψυχικῆς μας εἰρήνης. Σ᾿ αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει ἡ ἀνάγνωση χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ψαλμῶν ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι, ἡ ἑτοιμασία τοῦ προσφόρου καὶ ἡ παρακολούθηση τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ.

4. Ἡ προσευχή μας. Μ᾿ αὐτὴν θὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ εὐλογήσει τὴν προσπάθειά μας καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικὰ μέσα ἀπὸ τὴν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.

Ἂς προετοιμασθοῦμε κατάλληλα καὶ ἂς προσέλθουμε στὴν Θεία Λειτουργία μὲ τὴν ταπείνωση τοῦ Τελώνου. Ἔτσι δὲν θὰ εἴμαστε ἁπλοὶ θεατές, ἀλλὰ κάθε φορὰ θὰ διαπιστώνεται στὶς ψυχές μας ἡ θαυμαστὴ ἀλλοίωση τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου.