Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Μυστική Προσευχή

...

Έλα, το φώς το αληθινό, έλα, η αιώνια ζωή,
έλα, το απόκρυφο μυστήριο, ο ανώνυμος θησαυρός,
το ανεκφώνητο πράγμα, το ακατανόητο πρόσωπο,
η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως,
έλα, η αληθινή προσδοκία αυτών που μέλλουν να σωθούν.
Έλα, των πεσμένων η έγερση, έλα, των νεκρών η ανάσταση.
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς, μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα με μόνη τη θέλησή σου!
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε.
Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος,
μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος,
για να 'ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη,
ο υπεράνω πάντων των ουρανών.
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα,
που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε τι ήσουν ακριβώς,
ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου.
Έλα, παντοτινή χαρά, έλα, αμαράντινο στεφάνι,
έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας.
Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη,
έλα, απλησίαστο υπόδημα, έλα βασιλική αλουργίδα
κι όντως αυτοκρατορική δεξιά!
Έλα, συ που πόθησε και ποθεί η ταλαίπωρή μου ψυχή,
έλα, συ ο Μόνος προς εμένα τον μόνο γιατί,
καθώς βλέπεις είμαι μόνος!…
Έλα, συ που με ξεχώρισες απ' όλα και μ' έκανες μοναδικό πάνω στη γή.
Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου και μ' αξίωσες να σε ποθήσω
τον απρόσιτο παντελώς!
Έλα, πνοή μου και ζωή, έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά,
έλα, χαρά και δόξα μου κι' ατέλειωτη τρυφή.

Ευχαριστία

Σ' ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου
ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως,
Θεέ του παντός, κι' έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει,
που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη
και πλούσια αναβλύζει απ' την πηγή της καρδιάς μου.
Ένδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
κάθαρση, που με πλένεις με τ' άφθαρτα κι' άγια δάκρυα
που η παρουσία σου χαρίζει σ' όσους επισκεφθείς.
Σ' ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες ανέσπερο φως
και ήλιος αβασίλευτος, που δεν έχεις πού να κρυφτείς,
αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.
Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα αλλ' εμείς κρυβόμαστε
πάντοτε από σένα, μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα πού να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος
για την κατάπαυσή σου;
Και γιατί να κρυφτείς εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα
ούτε κανένα ντρέπεσαι;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου,
έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου,
να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου,
αγαθέ, για να βρεθώ κι' εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν
στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε, και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός!

Ικεσία

Μείνε, Κύριε, και μη μ' αφήσεις μόνο.
Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου,
που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου,
να σε βρούν μέσα μου, και να φύγουν για πάντα,
για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν βλέποντάς σε
τον ισχυρότερο πάντων να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής.
Ναί, Δέσποτα, όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο
και χωρίς να το καταλάβω με διάλεξες εσύ,
με χώρισες απ' τον κόσμο και μ' έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης,
έτσι και τώρα φύλαξέ με πάντοτε σταθερό
κι αμετακίνητο στην ενοίκησή σου εντός μου.
Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός θ'ανασταίνομαι και θα ζω,
έχοντάς σε εγώ ο φτωχός θα πλουτίζω διαρκώς
και θα γίνω πλουσιότερος απ' όλους τους βασιλιάδες.
και θα σε τρώγω και θα σε πίνω και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα,
ώστε να ζω και τώρα και πάντα εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά.
Γιατί εσύ είσαι κάθε αγαθό και κάθε δόξα και κάθε τρυφή και σε σένα πρέπει η δόξα στην Αγία και Ομοούσιο και Ζωοποιό Τριάδα,
που όλοι οι πιστοί τη σέβονται και τη γνωρίζουν,
την προσκυνούν και τη λατρεύουν στα πρόσωπα
του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

,

,

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ας μιμηθούμε τους Αγίους μας

...

Πραγματικά είναι θαυμαστός ο Θεός μέσα στους αγίους του. Γιατί όταν κανείς αναλογισθεί τους υπερφυσικούς αγώνες των μαρτύρων, πως με ασθενή σάρκα καταντρόπιασαν τον ισχυρό στη κακία, πως έμειναν αναίσθητοι στις οδύνες και στα τραύματα, καθώς αγωνίζονταν με σώματα προς φωτιά, προς το ξίφος, προς ποικίλα και θανατηφόρα είδη βασάνων και αντιπαρατάσσονταν με καρτερία, ενώ τους έκοβαν τις σάρκες, τους διάλυαν τους αρμούς και τους συνέτριβαν τα οστά, όμως διαφύλαξαν την ομολογία της πίστεως στο Χριστό σώα και αδιάσπαστη, ακεραία και ακλόνητη, που γι' αυτό τους χαρίσθηκε και η αναντίρρητη σοφία του Πνεύματος και η δύναμη των θαυμάτων.
Όταν κανείς αναλογισθεί επίσης την υπομονή των οσίων, πως υπέφεραν με τη θέλησή τους σαν ασώματοι τις πολυήμερες ασιτίες, τις αγρυπνίες, τις άλλες ποικίλες κακώσεις του σώματος, και αντιτάχθηκαν έως το τέλος προς τα πονηρά πάθη, προς τα τόσα είδη αμαρτίας, προς τον εσωτερικό μας αόρατο πόλεμο, προς τις αρχές και εξουσίες, ενω έλειωναν και αχρηστεύονταν εξωτερικά, αλλά ανανεώνονταν και εθεώνονταν εσωτερικά από εκείνον που τους έδωσε τα χαρίσματα των θεραπειών και δυνάμεων.
Όταν λάβει αυτά κανείς υπ' όψη του και επι πλέον εννοήσει ότι υπερβαίνουν τη φύση μας, θαυμάζει και δοξάζει το Θεό που έδωσε σ' αυτούς τη τόση άφθονη χάρη και δύναμη. Γιατί αν και είχαν αγαθή και καλή προαίρεση, χωρίς τη δύναμη του Θεού δεν θα κατώρθωναν να υπερβούν τη φύση και έχοντας σώμα, να κατανικήσουν τον ασώματο εχθρό. Γι' αυτό και ο ψαλμωδός προφήτης, αφού είπε: <<Θαυμαστός είναι ο Θεός μέσα στους αγίους αυτού>>, πρόσθεσε: <<αυτός θα δώσει δύναμη και κραταίωση στο λαό του>>. (Ψαλμ. 67,36).
Απολαύουν δε τη χάρη του Θεού, όχι όλοι γενικά, αλλά όσοι έχουν αγαθή προαίρεση και επιδεικνύουν με έργα την προς το Θεό αγάπη και πίστη. Αυτό φανερώνεται στο ευαγγέλιο που λέγει: <<όποιος ομολογήσει σ' εμένα εμπρός στους ανθρώπους, θα ομολογήσω και εγώ σ' αυτόν εμπρός στο Πατέρα μου στους ουρανούς>> (Ματθ. 10,32).
Δεν είπε ''όποιος με ομολογήσει εμπρός στους ανθρώπους", αλλά ''όποιος ομολογήσει μέσα σ' εμένα'' με την έννοια ότι μπορεί να προβάλει με παρρησία την ευσέβεια, δι' εκείνου και δια της βοηθείας εκείνου. Έτσι πάλι ''θα ομολογήσω κι' εγώ'' και δεν είπε ''αυτόν'' αλλά ''μέσα σ' αυτόν'', δηλαδή δια της αγαθής αντιστάσεως και υπομονής.
Αυτό δηλώνει την αδιάσπαστη συνάφεια του Θεού πρός τους ομολογούντας, αν και είναι δούλοι Θεού.
Αντίθετα <<όποιος με αρνηθεί εμπρός στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ εμπρός στο Πατέρα μου στους ουρανούς>>.
Δεν είπε εδώ ''όποιος αρνηθεί μέσα σε μένα'', γιατί;
Διότι ο αρνούμενος αρνείται το Θεό αν στερηθεί τη Θεϊκή βοήθεια. Γιατί δε εγκαταλείφθηκε και έμεινε έρημος του Θεού; Επειδή αυτός πρώτα πρόλαβε και τον εγκατέλειψε, αφού αγάπησε τα πρόσκαιρα και γήϊνα πράγματα περισσότερο, παρά τα επαγγελμένα από το Θεό ουράνια και αιώνια αγαθά.
Έτσι οι θείες αντιδόσεις έχουν μαζί τους τη θεία δικαιοσύνη και επιφέρουν από τη ομοίωση τα ανάλογα αποτελέσματα. Και ενώ οι ομολογήσαντες το Θεό στο πρόσκαιρο αυτό βίο το έκαναν παρουσία λίγων ανθρώπων, ο Χριστός Θεός και Κύριος του ουρανού και γης θα τους υποστηρίξει ενώπιον του Πατρός, των αγγέλων, όλων των ουρανίων δυνάμεων και με παρουσία όλων των ανθρώπων από Αδάμ μέχρι της συντέλειας. Και θα στεφανώσει και θα δοξάσει όλους εκείνους που επέδειξαν πίστη μέχρι τέλους σ' αυτόν.
Αλλά και τώρα δοξάζονται κάποιοι άγιοι με τα ιερά λείψανά τους που ευωδιάζουν, που χαρίζουν ιάσεις και διάφορα ενεργήματα δυνάμεων, προσκυνώντας τους και γονατίζοντας στις εικόνες τους βασιλείς, άρχοντες και ο λαός του Κυρίου.
Άλλωστε το είπε ο ίδιος ο Κύριος προς τους πιστούς ότι: <<όποιος αφήσει οικία, συγγενείς ή αγρούς για το όνομά μου, θα τα λάβει εκατονταπλάσια και θα κληρονομήσει αιώνια ζωή>>. (Ματθ.10,37).
Και την ίδια του ζωή είναι δίκαιο και αναγκαίο να τη αφήσει ο πιστός, αν το καλέσει ο καιρός σε περιόδους διωγμών, για να πετύχει την αιώνια ζωή, αφού και ο ίδιος ο Υιός του Θεού έδωσε τη ζωή του για χάρη μας. Αλλά και σε ειρηνικούς καιρούς ο πιστός λαμβάνει το σταυρό του, σταυρώνοντας τα πάθη και τις επιθυμίες της σάρκας.
Διότι λέγει: <<όποιος βρήκε τη ψυχή του θα την χάσει, και όποιος έχασε τη ψυχή του για χάρη μου, θα τη βρεί>>. (Ματθ. 10,39).
Ο άνθρωπος είναι διπλός, ο εκτός, δηλαδή το σώμα και ο μέσα μας, δηλαδή η ψυχή. Όταν κάποιος παραδώσει τον εαυτό του σε θάνατο κατά τον εκτός άνθρωπο, χάνει τη ψυχή του που χωρίζεται από το σώμα, αλλά τη βρίσκει στο Χριστό κατά την ανάσταση και γίνεται ουράνιος και αιώνιος.
Η εκκλησία του Χριστού, τιμά λοιπόν και μετά θάνατο αυτούς που έζησαν αληθινά κατά Θεό, κάθε μέρα του έτους τελεί τη μνήμη των αγίων που μετέστησαν και απεδήμησαν από τη πρόσκαιρη αυτή ζωή.
Συγχρόνως δε προβάλλει το βίο καθενός χάρη της ωφελείας μας και υποδεικνύει το τέλος τους, είτε ειρηνικό είτε μαρτυρικό.
Τώρα δε μετά τη Πεντηκοστή, η Εκκλησία αφού συγκέντρωσε όλους τους αγίους γνωστούς και αγνώστους μαζί, αναπέμπει κοινό σε όλους αυτούς ύμνο, όχι μόνο διότι όλοι είναι ενωμένοι μεταξύ τους και με τον Πατέρα, όπως το ζήτησε ο Κύριος: <<να είναι όλοι ένα, όπως εγώ, Πάτερ, με σένα και συ με μένα, να είναι και αυτοί με εμάς ένα στην αλήθεια>>, (Ιω. 17,20), αλλά και γιατί φροντίζει να φανερώνει και να ανυμνεί όλα τα έργα του Θεού ως αποτέλεσμα της αποστολής, φωτισμού και ενεργείας του Αγίου Πνεύματος.
Ας τιμήσουμε λοιπόν όλους τους αγίους του Θεού. Πως; Αν κατά μίμησή τους καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος και έτσι απομακρυνόμενοι από τα κακά δια της μετανοίας και εξομολογήσεως, θα φερόμεθα προς την αγιοσύνη παρουσιάζοντας τα σώματα και τις ψυχές μας ευάρεστες στο Θεό, με τις πρεσβείες των αγίων πάντων ώστε να γίνουμε και εμείς μέτοχοι της απέραντης εκείνης πανηγύρεως και ευφροσύνης με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον οποίο πρέπει κάθε δόξα μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.Αμήν.

,

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Η Ενορία μας γιορτάζει !

... . .

Η Εκκλησία διάλεξε την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, να αφιερώνεται στη μνήμη των Αγίων Πάντων, όλων "των απ΄αιώνος ευαρεστησάντων " γνωστών και αγνώστων αγίων.H θέσπιση της εορτής, κατά την εποχή του αοιδίμου και σοφοτάτου βασιλέως Λέοντα του Στ΄και η θέση της μέσα στο εορτολόγιο, δεν είναι τυχαία। Από την πρώτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πέρα από το ιστορικό γεγονός της αναστήλωσης των εικόνων γινόταν και μία πρόσκληση, πρόκληση για αναστήλωση του κατ΄εικόνα μας σε καθ΄ομοίωση, μεταμόρφωση του ατόμου μας σε πρόσωπο, σε εικόνα। Το Πεντηκοστάριο κλείνει με την πραγματοποίηση αυτής της πρόκλησης που δεν είναι άλλη από την εορτή των Αγίων Πάντων। Οι εορτές στην Εκκλησία, η μία διαδέχεται την άλλη και υποδεικνύουν σε μας τη μεταξύ τους σχέση। Μετά τη νηστεία, την προσευχή, την αγρυπνία, τον πνευματικό αγώνα ακολούθησε το πάθος και η Σταύρωση του Χριστού। Το γεγονός της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής συνδέεται άρρηκτα με την εορτή των Αγίων Πάντων। Όλοι όσοι ακολούθησαν αυτό τον Πνευματικό δρόμο φανερώνουν σε μας τα αποτελέσματα του αγώνα τους। Η παρουσία και η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος επιφέρει όλους εκείνους τους καρπούς που διανοίγουν τους ορίζοντες για να μπορεί ο άνθρωπος να εγκολπωθεί την αγιότητα, η οποία σηματοδοτεί και τη θεία κλήση του. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας καθορίζουν, με το παράδειγμά τους, το μέτρο της ζωής για όλους μας. Αυτοί είναι η βάση της Εκκλησίας, οι έμπρακτοι εκφραστές του Ευαγγελίου και οι μιμητές των παθών του Χριστού.Η εορτή των Αγίων Πάντων έχει εσχατολογικό χαρακτήρα. Με την εορτή αυτή ανοίγεται μπροστά μας ξεκάθαρα η ολοκλήρωση - τελείωση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Μόνο τότε το προαιώνιο σχέδιο του Θεού τελειοποιείται. Ο Ιησούς Χριστός το είχε αναφέρει στους μαθητές του ότι : «...συμφέρει «ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω...» (Ιων. ιστ΄ 7), ώστε «ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει «ὑμᾶς ἐν πάσῃ τῇ ἀληθείᾳ...» (Ιων. ιστ΄ 13). Μόνο τότε ο κόσμος θα εννοούσε τα λόγια του Κυρίου τα οποία μέχρι τότε «οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα» (Λκ. ιη΄ 34).Ο Χριστός πριν το πάθος του είπε στους μαθητές του: «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ιων. ιβ΄ 32). Σκοπός της γεννήσεως του Χριστού στη γη ήταν να ανεβάσει την ανθρώπινη φύση στην προπτωτική της κατάσταση. Με την Ανάληψή Του ανέβασε το άφθαρτο, αναστημένο σώμα Του στους ουρανούς ανοίγοντας στο ανθρώπινο γένος το δρόμο της κατά χάριν Θεώσεώς του.Σκοπός της αποστολής του Αγίου Πνεύματος είναι να φωτίζει και να αποκαλύπτει σε βάθος τα νοήματα και τα μυστικά της επανασύνδεσης του ανθρώπου με το Θεό. Με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή κάθε χριστιανού έχει ως αποτέλεσμα την συμμετοχή του σε μια λειτουργική εσχατολογία. Όπως αναφέρει ο Καβάσιλας «η μέλλουσα ζωή εκχέεται για να αναμειχθεί στην παρούσα ζωή. Ο ήλιος της δόξας εμφανίστηκε με μία συγκατάβαση. Ο άρτος των αγγέλων δόθηκε στους ανθρώπους. Σαν αληθινός εραστής, ο Θεός δημιουργεί το σύμπαν και την ωραιότητα, ενσαρκώνεται και πεθαίνει από αγάπη». Οι άγιοι είναι «το πλήρωμα της δόξας, το γνήσιο απαύγασμα της φλόγας του Αγίου Πνεύματος με το οποίο ντύθηκε ολόκληρη η Εκκλησία του Χριστού».Η Ορθοδοξία είναι ζωή, εργαστήριο αγιότητος, αθανασίας , χώρος άμεσης και ουσιαστικής έκφρασης του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, τρόπος βίωσης της εν Αγίω Πνεύματι μυστικής ένωσης με το Σωτήρα Χριστό ως κιβωτός της σωτηρίας. Οι άγιοι αποτελούν τον γλυκό καρπό της μυστηριακής και ασκητικής ζωής μέσα στην Εκκλησία. Το Άγιο Πνεύμα αναπλάθει την παραμορφωμένη από την αμαρτία μάζα των εθνών και δημιουργεί τον νέο λαό του Θεού, την Εκκλησία. Οι άγιοι κοσμούν το στερέωμα της Εκκλησίας και τη λαμπρύνουν με τη μαρτυρία της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός.Αυτό που κατόρθωσαν οι άγιοι καλούμαστε να το πετύχουμε κι εμείς. Αφού καλούμαστε να γίνουμε "θείας φύσεως κοινωνοί" (Α΄Πετρ.4). Στην κλήση αυτή ανταποκρίθηκαν ολοκληρωτικά οι άγιοι της Εκκλησίας μας και κατόρθωσαν να βιώσουν το Φως της Θεότητας, γι΄αυτό αποτελούν για μας τους οδοδείκτες της "κατά Χριστόν τελειότητας". Η ενεργός μετοχή των ανθρώπων σε αυτή τη χωρίς ορίων αγάπη έχει ως αποτέλεσμα τον αγιασμό και την θέωσή τους. Ο Χριστός όταν εμφανιστεί κατά την ένδοξη παρουσία του , υπεράνω των νεφελών θα ελκύσει στον εαυτό του όλα τα δημιουργήματα, μέσα σε μια δύναμη εκστάσεως. Η κοινωνία των Αγίων και του Θεού εν Χριστώ Ιησού δεν θα σημαίνει την αλλαγή της ανθρώπινης φύσης σε θεία ή τη σύγχυση της ανθρώπινης φύσης μαζί με τη Θεία. Οι άνθρωποι θα μετέχουν στις ενέργειες του Θεού κι όχι στην ουσία . Στην έλευσή Του θα συναθροιστούν οι Άγιοι και θα σχηματίσουν ένα στέμμα γύρω από την υπέρτατη Ωραιότητα». Άγιοι είναι όσοι στην επίγεια ζωή τους αξιοποίησαν το «κατ’ εἰκόνα» και έφθασαν στο «καθ’ ὁμοίωσιν». Το Ευαγγέλιο δηλώνει ξεκάθαρα ότι τα πάντα αρχίζουν από τον προσωπικό αγώνα του καθενός. Η μέλλουσα μεταμόρφωση του ανθρώπου περιλαμβάνει ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξή του. Ο Θεός δε θέλει την σωτηρία μόνο της ψυχής. Προσδοκούμε κι ανάσταση νεκρών ώστε το σώμα απαλλαγμένο από τα πάθη και την αμαρτία να ζήσει αιώνια μαζί με την ψυχή. Η θεοειδής αυτή κατάσταση είναι εκείνη που έχει κληθεί κάθε άνθρωπος να ζήσει. «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» (Μτ. ιγ΄ 43).Η Παναγία και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος αποτελούν τα ρυθμιστικά , «κανονιστικά αρχέτυπα του ανθρωπίνου γένους» και μαζί με όλους τους Αγίους δέονται, παρακαλούν, μεσιτεύουν και προσεύχονται για όλους τους ανθρώπους.Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει για τη δεύτερη παρουσία του Χριστού: «Έτσι θα έλθει από τον ουρανό ο Υιός του Θεού . Ο Κύριος μας σε όλους θα έλθει , επικεφαλής των στρατιών του , της αγγελικής λεγεώνας, της σύναξης των αρχαγγέλων, των μαρτύρων, του χορού των δικαίων, των προφητών και αποστόλων. Θα έλθει Αυτός ο ίδιος εν μέσω όλων αυτών, αϋλως, ως βασιλεύς μέσα σε ανέκφραστη κι απεριόριστη δόξα».Όλοι μας καλούμαστε να βιώσουμε με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας ώστε να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας ως ζώσες εικόνες , συγκεντρωμένες σαν εικονοστάσι στον ουράνιο ναό του Θεού.
,
Οι ιερείς και οι διαχειριστές του ιστολογίου της Ενορίας των Αγίων Πάντων
ευχόμαστε σε όλους Χρόνια Πολλά , και όλοι μας οι Άγιοι νάναι προστάτες
και καθοδηγητές στην πορεία της ζωής μας , και μεσίτες μας προς Τον Ουράνιο
Θεό Πατέρα .

Δέσποινα Ιωάννου-ΒασιλείουΠρεσβυτέρα - Εκπαιδευτικός

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Οι Άγιοι Πάντες

...

Η Εκκλησία διάλεξε την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, να αφιερώνεται στη μνήμη των Αγίων Πάντων, όλων "των απ΄αιώνος ευαρεστησάντων " γνωστών και αγνώστων αγίων.
H θέσπιση της εορτής, κατά την εποχή του αοιδίμου και σοφοτάτου βασιλέως Λέοντα του Στ΄και η θέση της μέσα στο εορτολόγιο, δεν είναι τυχαία. Από την πρώτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πέρα από το ιστορικό γεγονός της αναστήλωσης των εικόνων γινόταν και μία πρόσκληση, πρόκληση για αναστήλωση του κατ΄εικόνα μας σε καθ΄ομοίωση, μεταμόρφωση του ατόμου μας σε πρόσωπο, σε εικόνα. Το Πεντηκοστάριο κλείνει με την πραγματοποίηση αυτής της πρόκλησης που δεν είναι άλλη από την εορτή των Αγίων Πάντων. Οι εορτές στην Εκκλησία, η μία διαδέχεται την άλλη και υποδεικνύουν σε μας τη μεταξύ τους σχέση. Μετά τη νηστεία, την προσευχή, την αγρυπνία, τον πνευματικό αγώνα ακολούθησε το πάθος και η Σταύρωση του Χριστού. Το γεγονός της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής συνδέεται άρρηκτα με την εορτή των Αγίων Πάντων. Όλοι όσοι ακολούθησαν αυτό τον Πνευματικό δρόμο φανερώνουν σε μας τα αποτελέσματα του αγώνα τους. Η παρουσία και η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος επιφέρει όλους εκείνους τους καρπούς που διανοίγουν τους ορίζοντες για να μπορεί ο άνθρωπος να εγκολπωθεί την αγιότητα, η οποία σηματοδοτεί και τη θεία κλήση του. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας καθορίζουν, με το παράδειγμά τους, το μέτρο της ζωής για όλους μας. Αυτοί είναι η βάση της Εκκλησίας, οι έμπρακτοι εκφραστές του Ευαγγελίου και οι μιμητές των παθών του Χριστού.
Η εορτή των Αγίων Πάντων έχει εσχατολογικό χαρακτήρα. Με την εορτή αυτή ανοίγεται μπροστά μας ξεκάθαρα η ολοκλήρωση - τελείωση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Μόνο τότε το προαιώνιο σχέδιο του Θεού τελειοποιείται. Ο Ιησούς Χριστός το είχε αναφέρει στους μαθητές του ότι : «...συμφέρει «ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω...» (Ιων. ιστ΄ 7), ώστε «ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει «ὑμᾶς ἐν πάσῃ τῇ ἀληθείᾳ...» (Ιων. ιστ΄ 13). Μόνο τότε ο κόσμος θα εννοούσε τα λόγια του Κυρίου τα οποία μέχρι τότε «οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα» (Λκ. ιη΄ 34).
Ο Χριστός πριν το πάθος του είπε στους μαθητές του: «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ιων. ιβ΄ 32). Σκοπός της γεννήσεως του Χριστού στη γη ήταν να ανεβάσει την ανθρώπινη φύση στην προπτωτική της κατάσταση. Με την Ανάληψή Του ανέβασε το άφθαρτο, αναστημένο σώμα Του στους ουρανούς ανοίγοντας στο ανθρώπινο γένος το δρόμο της κατά χάριν Θεώσεώς του.
Σκοπός της αποστολής του Αγίου Πνεύματος είναι να φωτίζει και να αποκαλύπτει σε βάθος τα νοήματα και τα μυστικά της επανασύνδεσης του ανθρώπου με το Θεό. Με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή κάθε χριστιανού έχει ως αποτέλεσμα την συμμετοχή του σε μια λειτουργική εσχατολογία. Όπως αναφέρει ο Καβάσιλας «η μέλλουσα ζωή εκχέεται για να αναμειχθεί στην παρούσα ζωή. Ο ήλιος της δόξας εμφανίστηκε με μία συγκατάβαση. Ο άρτος των αγγέλων δόθηκε στους ανθρώπους. Σαν αληθινός εραστής, ο Θεός δημιουργεί το σύμπαν και την ωραιότητα, ενσαρκώνεται και πεθαίνει από αγάπη». Οι άγιοι είναι «το πλήρωμα της δόξας, το γνήσιο απαύγασμα της φλόγας του Αγίου Πνεύματος με το οποίο ντύθηκε ολόκληρη η Εκκλησία του Χριστού».
Η Ορθοδοξία είναι ζωή, εργαστήριο αγιότητος, αθανασίας , χώρος άμεσης και ουσιαστικής έκφρασης του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, τρόπος βίωσης της εν Αγίω Πνεύματι μυστικής ένωσης με το Σωτήρα Χριστό ως κιβωτός της σωτηρίας. Οι άγιοι αποτελούν τον γλυκό καρπό της μυστηριακής και ασκητικής ζωής μέσα στην Εκκλησία. Το Άγιο Πνεύμα αναπλάθει την παραμορφωμένη από την αμαρτία μάζα των εθνών και δημιουργεί τον νέο λαό του Θεού, την Εκκλησία. Οι άγιοι κοσμούν το στερέωμα της Εκκλησίας και τη λαμπρύνουν με τη μαρτυρία της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός.
Αυτό που κατόρθωσαν οι άγιοι καλούμαστε να το πετύχουμε κι εμείς. Αφού καλούμαστε να γίνουμε "θείας φύσεως κοινωνοί" (Α΄Πετρ.4). Στην κλήση αυτή ανταποκρίθηκαν ολοκληρωτικά οι άγιοι της Εκκλησίας μας και κατόρθωσαν να βιώσουν το Φως της Θεότητας, γι΄αυτό αποτελούν για μας τους οδοδείκτες της "κατά Χριστόν τελειότητας". Η ενεργός μετοχή των ανθρώπων σε αυτή τη χωρίς ορίων αγάπη έχει ως αποτέλεσμα τον αγιασμό και την θέωσή τους. Ο Χριστός όταν εμφανιστεί κατά την ένδοξη παρουσία του , υπεράνω των νεφελών θα ελκύσει στον εαυτό του όλα τα δημιουργήματα, μέσα σε μια δύναμη εκστάσεως. Η κοινωνία των Αγίων και του Θεού εν Χριστώ Ιησού δεν θα σημαίνει την αλλαγή της ανθρώπινης φύσης σε θεία ή τη σύγχυση της ανθρώπινης φύσης μαζί με τη Θεία. Οι άνθρωποι θα μετέχουν στις ενέργειες του Θεού κι όχι στην ουσία . Στην έλευσή Του θα συναθροιστούν οι Άγιοι και θα σχηματίσουν ένα στέμμα γύρω από την υπέρτατη Ωραιότητα». Άγιοι είναι όσοι στην επίγεια ζωή τους αξιοποίησαν το «κατ’ εἰκόνα» και έφθασαν στο «καθ’ ὁμοίωσιν». Το Ευαγγέλιο δηλώνει ξεκάθαρα ότι τα πάντα αρχίζουν από τον προσωπικό αγώνα του καθενός. Η μέλλουσα μεταμόρφωση του ανθρώπου περιλαμβάνει ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξή του. Ο Θεός δε θέλει την σωτηρία μόνο της ψυχής. Προσδοκούμε κι ανάσταση νεκρών ώστε το σώμα απαλλαγμένο από τα πάθη και την αμαρτία να ζήσει αιώνια μαζί με την ψυχή. Η θεοειδής αυτή κατάσταση είναι εκείνη που έχει κληθεί κάθε άνθρωπος να ζήσει. «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» (Μτ. ιγ΄ 43).
Η Παναγία και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος αποτελούν τα ρυθμιστικά , «κανονιστικά αρχέτυπα του ανθρωπίνου γένους» και μαζί με όλους τους Αγίους δέονται, παρακαλούν, μεσιτεύουν και προσεύχονται για όλους τους ανθρώπους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει για τη δεύτερη παρουσία του Χριστού: «Έτσι θα έλθει από τον ουρανό ο Υιός του Θεού . Ο Κύριος μας σε όλους θα έλθει , επικεφαλής των στρατιών του , της αγγελικής λεγεώνας, της σύναξης των αρχαγγέλων, των μαρτύρων, του χορού των δικαίων, των προφητών και αποστόλων. Θα έλθει Αυτός ο ίδιος εν μέσω όλων αυτών, αϋλως, ως βασιλεύς μέσα σε ανέκφραστη κι απεριόριστη δόξα».
Όλοι μας καλούμαστε να βιώσουμε με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας ώστε να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας ως ζώσες εικόνες , συγκεντρωμένες σαν εικονοστάσι στον ουράνιο ναό του Θεού.

Δέσποινα Ιωάννου-Βασιλείου
Πρεσβυτέρα - Εκπαιδευτικός

,

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου...

...

Απόσπασμα από το βιβλίο "Μετάνοια και Θεία Μετάληψη" Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

"...Οργίζεσαι ενάντια στον πλησίον σου, τον περιφρονείς και δεν θέλεις να μιλάς μαζί του ειρηνικά και με αγάπη για το λόγο ότι έχει κάτι το χοντρό κι απότομο, κάτι το απρόσεχτο και δυσάρεστο για σένα στο χαρακτήρα του, στα λόγια του και στους τρόπους του, για το ότι συναισθάνεται την αξία του ίσως και περισσότερο απ' όσο πρέπει ή για το ότι είναι κάπως υπερήφανος και αναιδής. Εσύ όμως ο ιατρός και δάσκαλος του πλησίον σου, είσαι πιο ένοχος από εκείνον: "Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν". Δάσκαλε, δίδαξε πρώτα τον εαυτό σου. Είναι ποτέ δυνατό, έχοντας το δοκάρι στο μάτι σου, να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του άλλου;
...
Το κακό και τα ελαττώματα διορθώνονται μόνο με την αγάπη, με τη θωπεία της ευγένειας, με την πραότητα, με την ταπείνωση και την υπομονή.
...
Αφαίρεσε πρώτα από μέσα σου κάθε υπερηφάνεια και κακία, και ακόμη και την ανυπομονησία και την οργή, και μόνο τότε άρχισε να θεραπεύεις άλλους. Αλλιώς να καλύπτεις με συγκαταβαίνουσα αγάπη τα αμαρτήματα των άλλων.
...
Εμείς όμως, μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο της Αγάπης, στεκόμαστε ενώπιον της ίδιας της ένσαρκης Αγάπης, αλλά αγάπη μεταξύ μας δεν έχουμε। Παράδοξο πράγμα!"



,

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ἅγιος Λουκᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας, ὁ ἰατρός

...

Πρόλογος
Ὁ σταυρός, ὁ διωγμός, ἡ θλίψη, ὁ πειρασμός, εἶναι ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ. Δὲν ὑπάρχει ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ νὰ μὴν ἔζησε τὸν δικό της διωγμό. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὑπῆρξε ἅγιος ποὺ νὰ μὴν πέρασε ἀπὸ τὸ δικό του καμίνι τῶν θλίψεων, τῶν διωγμῶν, τῶν πειρασμῶν.
Μία συγκλονιστικὴ σταυρικὴ μαρτυρία εἶναι καὶ αὐτῆς τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας, τοῦ ἰατροῦ, καθηγητοῦ τοπογραφικῆς ἀνατομίας καὶ χειρουργικῆς. Ἄνθρωπος μὲ σπάνια ταλέντα καὶ πνευματικὰ χαρίσματα, μὲ ἐκπληκτικὴ ἐπιστημονικὴ κατάρτιση, διακόνησε τὸν ἄνθρωπο ὡς ποιμένας καὶ γιατρός, μὲ ἀξιοθαύμαστη αὐταπάρνηση καὶ ἀγάπη.
________________________________________
Βιογραφικὰ στοιχεῖα
Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας (κοσμικὸ ὄνομα Валентин Феликсович Войно-Ясенецкий, Βαλεντὶν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) εἶναι ἅγιος της Ὀρθόδοξης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Ἦταν Καθηγητὴς - Χειρουργός.
Γεννήθηκε τὸ 1877 στὸ Κέρτς τῆς Κριμαίας. Παντρεύτηκε τὴ νοσοκόμα Ἄννα Βασιλίγιεβνα μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαν τέσσερα παιδιά. Σὲ ἡλικία 38 ἐτῶν ἔχασε τὴ σύζυγό του ἀπὸ φυματίωση. Δὲν ξαναπαντρεύτηκε, καὶ ἐπισκεπτόταν τὸν τάφο της συχνά, ὅταν τὸ ἐπέτρεπαν οἱ συνθῆκες τῆς ταραχώδους ζωῆς του.
________________________________________
Ἐπιστημονικὴ πορεία
Τὸ 1920 ἐξελέγη καθηγητὴς τῆς ἀνατομίας καὶ χειρουργικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Τασκένδης. Σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἦταν ἀπὸ λίγο ἕως ἐξαιρετικὰ φτωχός, καθὼς εἴτε ὁ μισθός του ἦταν μικρός, εἴτε βρισκόταν στὴ φυλακή, εἴτε ὅταν τοῦ πρόσφεραν χρήματα γιὰ κάποια θεραπεία ὑποδείκνυε ἄλλα πρόσωπα καὶ ζητοῦσε τὰ χρήματα νὰ δοθοῦν ἀπ᾿ εὐθείας σὲ αὐτά.
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὡς ἰατρὸς δημοσίευσε σαράντα ἐπιστημονικὰ ἔργα. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι τὰ πρῶτα 12 χρόνια τῆς δραστηριότητάς του εἶχε ἤδη δημοσιεύσει τὰ δεκαεννέα ἀπὸ τὰ σαράντα ἔργα του. Τὸν ἀπασχολοῦσε πολὺ ἡ γενικὴ ἀναισθησία, ποὺ ὅπως ἔλεγε, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη «ἦταν πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν χειρουργικὴ ἐπέμβαση». Γύρω στὸ 1909 κατάφερε νὰ βρεῖ ἕναν ἁπλὸ καὶ σίγουρο μαζὶ τρόπο νὰ γίνεται ἔνεση στὸ σημεῖο ἐξόδου τοῦ ἰσχιακοῦ νεύρου ἀπὸ τὸν κλωβὸ τῆς λεκάνης, καὶ τρόπο ἐφαρμογῆς τῆς μεθόδου αὐτῆς τῆς τοπικῆς ἀναισθησίας στὴν ἄκρα χείρα. Μὲ τὴ δική του μέθοδο ἔκανε 538 ἐγχειρήσεις μὲ μεγάλη ἐπιτυχία. Τότε ἦταν 33 ἐτῶν.
Ἔκανε μεγάλες ἀνακαλύψεις σὲ ἀντίξοες συνθῆκες. Τὸ ἐπαρχιακὸ νοσοκομεῖο τοῦ χωριοῦ Ῥομάνοφκα - οἱ κάτοικοι τοῦ ὁποίου μεθοῦσαν συχνὰ δημιουργώντας αἱματηρὰ ἐπεισόδια, ἐνῶ ἀσθένειες σύφιλης καὶ πνευμονίας θέριζαν τὸν πληθυσμό - δεχόταν κάθε χρόνο 31.640 ἀσθενεῖς, σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα ἔγγραφα. Οἱ γιατροὶ δέχονταν 25-30 ἀσθενεῖς τὴν ὥρα, καὶ πολλὲς φορὲς παραπάνω. Οἱ χῶροι ἦταν φρικτοί, μικροὶ καὶ ἀποπνικτικοί, ὥστε πολλοὶ λιποθυμοῦσαν, καὶ στὸ ἴδιο δωμάτιο τρεῖς γιατροὶ δέχονταν ταυτόχρονα τρεῖς διαφορετικοὺς ἀσθενεῖς. Ἔπειτα ἀπὸ τὴ βάρδια στὸ νοσοκομεῖο ἔπρεπε νὰ ἐπισκέπτονται μὲ τὸ ἄλογο τὰ χωριά, νὰ ἐξετάζουν ἀσθενεῖς καὶ νὰ κάνουν ἐπιτόπου χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις. Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, ὁ Βαλεντὶν ἐργαζόταν ἐντατικὰ στὰ ἐξωτερικὰ ἰατρεῖα, περιόδευε στὰ χωριὰ καὶ ἀνέλαβε καὶ τὸ χειρουργικὸ τμῆμα. Μέσα σ᾿ ἕνα χρόνο ἔκανε 300 χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις, τὴν ἐμπειρία ἀπὸ τὶς ὁποῖες δημοσίευσε σὲ μία μικρὴ μελέτη. Παράλληλα κατὰ τὴν περίοδο τῶν ἀδειῶν του στὴ Μόσχα συνέχιζε τὶς μελέτες του γιὰ τὴν τοπικὴ ἀναισθησία. Γράφει ὁ ἴδιος:
«Δούλευα ἀπὸ τὸ πρωὶ ὡς τὸ βράδυ στὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ καθηγητῆ Καρουζὶν καὶ στὴν ἕδρα τῆς περιγραφικῆς ἀνατομίας. Ἐκεῖ μελέτησα περίπου 300 κρανία καὶ βρῆκα ἕναν πρωτόγνωρο τρόπο νὰ γίνεται ἡ ἔνεση στὸν δεύτερο κλάδο τοῦ τριδύμου νεύρου, στὴν ἄμεση ἔξοδό του ἀπὸ τὸ στρογγυλὸ τμῆμα.»
Ὁ καθηγητὴς Ὄππελ, μαθαίνοντας τὶς συνθῆκες ἐργασίας του καὶ τὶς ἐπιστημονικὲς ἔρευνες καὶ μελέτες του, ἔγραψε τὰ ἑξῆς:
«Κάποιος συνάδελφός του μοῦ εἶπε ὅτι ὁ Βόινο-Γιασενέτσκι ζητοῦσε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς νὰ χρηματοδοτήσουν τὸ νοσοκομεῖο γιὰ νὰ ἀγοραστοῦν κάποια μηχανήματα. Ὅταν εἶδε ὅτι ἡ ἀπάντηση ἦταν ἀρνητική, ἀποφάσισε ν᾿ ἀγοράσει μὲ τὸ φτωχὸ μισθό του ἕνα μικροσκόπιο καὶ ἄλλα μηχανήματα. Ἔτσι μποροῦσε νὰ κάνει τὶς δικές του ἀναλύσεις καὶ ἔρευνες σὲ μία τόσο πρώιμη ἐποχή, ὅταν ἐμεῖς ἀρχίσαμε τέτοιες ἔρευνες στὴ δεκαετία τοῦ ῾40!»
Ἕνα κλασικὸ ἔργο του, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1934 εἶναι τὸ βιβλίο Δοκίμια γιὰ τὴν χειρουργικὴ τῶν πυογόνων λοιμώξεων, τὸ ὁποῖο τιμήθηκε μὲ τὸ Βραβεῖο Στάλιν, τὴν κορυφαία διάκριση τῆς προπολεμικῆς Ρωσίας. Τὸ βιβλίο ἄνοιγε νέους ὁρίζοντες στὴν ἰατρικὴ τῆς ἐποχῆς, καὶ παρότι στὶς τρεῖς πρῶτες ἐκδόσεις κυκλοφόρησε σὲ 60.000 ἀντίτυπα, κάθε φορὰ χρειαζόταν νὰ ἀνατυπωθεῖ. Ὁ καθηγητὴς Ζήκωφ ἔγραφε τὸ 1954:
«Τὰ βιβλία τοῦ Βόινο-Γιασενέτσκι εἶχαν μεγάλη σημασία γιὰ μᾶς τοὺς μελλοντικοὺς ἐπιστήμονες. Εἶχαν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον διότι συνοδεύονταν ἀπὸ σκίτσα καὶ φωτογραφίες κι ἔτσι εἴχαμε καλύτερη εἰκόνα γιὰ τὸ πῶς ἐφαρμόζονται στὴν πράξη οἱ μέθοδοί του. Ὁ ἴδιος εἶχε φωτογραφικὴ μηχανὴ καὶ φωτογράφιζε τὴν πορεία τῆς ἐγχείρησης ὅταν χρειαζόταν. Τὰ σκίτσα του ἦταν ἀξιοθαύμαστα. Ἐδῶ ἔβλεπες πόσο καλὸς ζωγράφος ἦταν καὶ μὲ πόση ἀκρίβεια ζωγράφιζε τὰ διάφορα ὄργανα τοῦ ἀνθρώπου.»
Ὅμως στὸ βιβλίο αὐτὸ δὲν φαινόταν μόνο ἡ ἐπιστημονικὴ κατάρτιση τοῦ συγγραφέα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς. Σὲ ἕνα σημεῖο γράφει:
«Ξεκινώντας τὴν ἐξέταση, ὁ γιατρὸς πρέπει νὰ ἔχει ὑπόψη του ὄχι μόνο τὴν κοιλιακὴ χώρα, ἀλλὰ τὸν ἀσθενῆ ἐξ ὁλοκλήρου, τὸν ὁποῖο δυστυχῶς οἱ γιατροὶ συνήθως ἀποκαλοῦν ῾περίπτωση᾿. Ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται καὶ εἶναι ἀπελπισμένος, ἡ καρδιά του σπαρταρᾶ, ὄχι μόνο μὲ τὴν κυριολεκτικὴ σημασία τῆς λέξης, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ μεταφορική της σημασία. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ δυναμώσετε τὴν καρδιά του ὄχι μόνο μὲ κάμφορα ἢ digulen, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀπαλλάξετε τὸν ἀσθενῆ ἀπὸ τὸ ἄγχος καὶ τὴν ψυχολογικὴ φόρτιση. Ὁ ἀσθενὴς δὲν πρέπει νὰ δεῖ τὸ χειρουργικὸ τραπέζι, τὰ ἕτοιμα ἐργαλεῖα, τοὺς ἀνθρώπους μὲ ἰατρικὲς μπλοῦζες, μὲ τὶς μάσκες στὰ πρόσωπα καὶ τὰ γάντια στὰ χέρια. Κοιμῆστε τον ἐκτὸς του χώρου τοῦ χειρουργείου. Ἐπίσης φροντίστε νὰ εἶναι ζεστὸς καθ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐγχειρήσεως, διότι εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό.»
Οἱ κριτικὲς γι' αὐτὸ τὸ βιβλίο εἶναι ἐνθουσιώδεις ἀκόμα καὶ στὰ πρόσφατα χρόνια.
________________________________________
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἦταν πάντοτε πιστὸς Χριστιανός. Δὲν ἔχανε λειτουργία καὶ παρακολουθοῦσε ὄρθιος ὅλες τὶς παννυχίδες καὶ τοὺς ὄρθρους, τὰ Σάββατα, τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς ἡμέρες τῶν ὀρθοδόξων γιορτῶν. Στὸ χειρουργεῖο εἶχε πάντα τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας μπροστὰ στὴν ὁποία προσευχόταν γιὰ λίγα λεπτὰ πρὶν ἀπὸ κάθε ἐπέμβαση. Ἔπειτα, μ᾿ ἕνα βαμβάκι ποτισμένο στὸ ἰώδιο, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ στὸ σῶμα τοῦ ἀσθενοῦς, ἐκεῖ ποὺ θὰ γινόταν ἡ τομή. Μόνο μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἔλεγε μὲ ἐπισημότητα «τὸ νυστέρι». Οἱ ἄθεοι συνάδελφοί του γρήγορα τὸν συνήθιζαν καὶ δὲν ἔδιναν σημασία, ἐνῶ οἱ θρησκευόμενοι τὰ ἔβρισκαν αὐτὰ πολὺ φυσικά.
Ὅμως στὶς ἀρχὲς τοῦ 1920 μία ἀπὸ τὶς ἐπιτροπὲς ἐλέγχου τοῦ νοσοκομείου ὅπου ἐργαζόταν τότε, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ξεκρεμάσουν τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἅγιος Λουκᾶς νὰ ἀρνεῖται νὰ μπεῖ στὸ χειρουργεῖο. Παράλληλα ἡ σύζυγος ἑνὸς ἀπὸ τὰ στελέχη τοῦ κόμματος εἰσήχθη στὸ νοσοκομεῖο ὡς ἔκτακτο περιστατικό, καὶ ζητοῦσε νὰ χειρουργηθεῖ μόνο ἀπὸ τὸν Βόινο-Γιασενέτσκι, κι ἔτσι ὁ σύζυγός της τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι ἂν ἡ ἐγχείρηση γινόταν, τὴν ἑπόμενη μέρα ἡ εἰκόνα θὰ ἦταν στὴ θέση της. Ἡ ἐγχείρηση ἔγινε κι ἦταν ἐπιτυχής, καὶ ὁ σύζυγος τῆς ἄρρωστης κράτησε τὴν ὑπόσχεσή του.
________________________________________
Ἱερατικὴ πορεία
Τὸ 1921 ὁ Βαλεντὶν Βόινο-Γιασενέτσκι χειροτονήθηκε ἱερέας καὶ ἀργότερα (1923) Ἐπίσκοπος Τασκένδης. Ἀπὸ τότε συνδύαζε ποιμαντικὰ καὶ ἱερατικὰ καθήκοντα. Παρέμεινε ἀρχίατρος τοῦ Γενικοῦ Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργοῦσε καθημερινὰ καὶ παρέδιδε μαθήματα στὴν Ἰατρικὴ Σχολή, πάντα μὲ τὸ ράσο καὶ τὸ σταυρό του. Ἀπὸ τὸ 1922 καὶ μέχρι τὴν τελευταία του πνοὴ γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, ἐξορίες καὶ κακουχίες. Φυλακίστηκε καὶ ἐξορίστηκε συνολικὰ ἕντεκα χρόνια. Σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα ἐξασκοῦσε τὴν ἰατρικὴ βοηθώντας ὅσους εἶχαν ἀνάγκη.
Οἱ λόγοι τῶν διώξεών του ἦταν, οἱ γενικοὶ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἡ ἰδιαίτερη ἄρνηση τοῦ ἐπισκόπου Λουκᾶ νὰ ὑποστηρίξει τὴ «Ζωντανὴ Ἐκκλησία», ἕνα ἐκκλησιαστικὸ πραξικόπημα μέσω τοῦ ὁποίου τὸ σοβιετικὸ καθεστὼς προσπαθοῦσε νὰ ἐλέγξει τοὺς πιστούς. Σοβαρὸ λόγο ἔπαιξε καὶ ἡ ἀντιπάθεια ἑνὸς κομματικοῦ στελέχους ὀνόματι Πέτερς, ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ καταδικάσει σὲ θάνατο κάποιους γιατροὺς ποὺ ἀντιμετώπιζαν κατηγορίες ἀδιαφορίας ἀπέναντι σὲ ἀσθενεῖς, ἀλλὰ στὴν πολύκροτη δίκη ποὺ ἀκολούθησε δὲν τὰ κατάφερε, ἐξαιτίας τῆς κατάθεσης τοῦ ἐπισκόπου Λουκᾶ. Οἱ ταλαιπωρίες αὐτὲς οὐσιαστικὰ κατέστρεψαν τὴν ὑγεία τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος τὰ τελευταία ἐννέα ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ ἦταν τυφλὸς ἀπὸ γλαύκωμα.
Στὴ διάρκεια τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου διηύθυνε τὸ στρατιωτικὸ νοσοκομεῖο τοῦ Κρασνογιάρσκ, ἐνῶ ἦταν καὶ ἐπίσκοπος τῆς πόλης αὐτῆς. Ἀπὸ τὸ 1946 μέχρι τὸ 1961 ποὺ πέθανε, ἦταν μητροπολίτης τῆς Συμφερούπολης. Παράλληλα τὸ 1947 τοῦ ἀπαγορεύθηκε νὰ μιλᾶ στοὺς φοιτητές, σταμάτησαν νὰ τὸν καλοῦν στὰ ἰατρικὰ συμβούλια καὶ τὸν ἀπέλυσαν ἀπὸ ἰατρικὸ σύμβουλο, ἐπειδὴ «γνώριζαν ὅτι δὲν εἶχε καθαρὸ παρελθόν: φυλακές, ἐξορίες, κηρύγματα» κι ἐπειδὴ ἀρνιόταν νὰ πηγαίνει χωρὶς τὸ ράσο καὶ τὸ σταυρό του στὴν ἐργασία του καὶ σὲ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις. Καθὼς ὅμως ἐκεῖνος ἐνδιαφερόταν γιὰ τὸν ἀνθρώπινο πόνο, ἔβγαλε ἀνακοίνωση ὅτι «δέχεται καθημερινὰ ἐκτὸς Κυριακῶν καὶ ἑορτῶν, κάθε ἄνθρωπο ποὺ θέλει τὴ βοήθειά του» μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταφθάνουν στὸ διαμέρισμά του καθημερινὰ ἀμέτρητοι ἄνθρωποι ἀπ᾿ ὅλη τὴν Κριμαία.
________________________________________
Σημεῖα ἁγιότητας
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς φέρεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ ἐμφάνισε πολλὰ πνευματικὰ χαρίσματα ὅσο ἀκόμα ζοῦσε. Ὑπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ἀσθενῶν, ὅτι ἔκανε ὀρθὴ διάγνωση τῆς ἀσθένειάς τους μὲ τὸ ποὺ τοὺς ἔβλεπε, ἐνῶ ἄλλοι γιατροὶ ποὺ τοὺς εἶχαν ἐξετάσει τοὺς ἔβρισκαν ὑγιεῖς. Πολλοὶ ἔχουν ἐπίσης δηλώσει ὅτι διαπίστωσαν ὅτι εἶχε διορατικὸ χάρισμα, κι ἄλλοι ὅτι τοὺς θεράπευσε μὲ τὴν προσευχή του, ἰδίως κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια της ζωῆς του ποὺ δὲν ἔβλεπε πλέον γιὰ νὰ χειρουργεῖ.
________________________________________
Τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ
(μαγνησκοπήθηκε καὶ παρουσιάζεται ἐδῶ ἡ ἀκριβὴς μετάφρασή τους)
Παιδιά μου πολὺ σᾶς παρακαλῶ, ντυθεῖτε μὲ τὴν πανοπλία ποὺ δίνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε πόσο πονηρὸς εἶναι. Δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ μὲ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, δηλαδὴ μὲ τὰ πονηρὰ πνεύματα. Προσέξτε! Τὸν διάβολο δὲν τὸν συμφέρει νὰ δεχθεῖ κανεὶς τὴν ὕπαρξή του, νὰ σκέφτεται καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι εἶναι κοντὰ στὸν ἄνθρωπο. Ἕνας κρυφὸς καὶ ἄγνωστος ἐχθρὸς εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνος ἀπὸ ἕναν ὁρατὸ ἐχθρό. Ὢ πόσο μεγάλος καὶ τρομερὸς εἶναι ὁ στρατὸς τῶν δαιμόνων. Πόσο ἀμέτρητο εἶναι τὸ μαῦρο τους πλῆθος! Ἀμετάβλητα, ἀκούραστα, μέρα καὶ νύχτα, ἐπιδιώκουν νὰ σπρώξουν ὅλους ἐμᾶς ποὺ πιστεύουμε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, νὰ μᾶς παρασύρουν στὸ δρόμο τῆς ἀπιστίας τῆς κακίας καὶ τῆς ἀσέβειας. Αὐτοὶ οἱ ἀόρατοι ἐχθροὶ υοῦ Θεοῦ, ἔχουν βάλει ὡς μοναδικό τους σκοπὸ μέρα καὶ νύχτα νὰ ἐπιδιώκουν τὴν καταστροφή μας. Ὄμως μὴ φοβᾶστε,πάρτε δύναμη ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.
________________________________________
Ἡ κοίμηση καὶ ἡ ἁγιοκατάταξή του
Ἐκοιμήθη στὶς 11 Ἰουνίου τοῦ 1961. Οἱ ἀρχὲς ἀπαγόρευσαν τὴν ἐκφορὰ τοῦ νεκροῦ μὲ τὰ πόδια ἀπὸ τοὺς κεντρικοὺς δρόμους τῆς πόλης, πράγμα ποὺ προκάλεσε τὴ λαϊκὴ ἀγανάκτηση ἀκόμα καὶ τῶν ἀλλοδόξων. Τελικὰ οἱ ἀρχὲς ἀναγκάστηκαν νὰ ὑποχωρήσουν, ἡ ἐκφορὰ ἔγινε στὴν κεντρικὴ λεωφόρο της Συμφερούπολης καὶ διήρκεσε τρισήμιση ὧρες. Τὴ νεκρικὴ πομπὴ ἀκολούθησε πλῆθος κόσμου, ἡ κυκλοφορία σταμάτησε, ἐνῶ τὰ μπαλκόνια, οἱ ταράτσες καὶ τὰ δέντρα ἀκόμα, ἦταν γεμάτα ἀνθρώπους. Παράλληλα φέρεται νὰ σημειώθηκε ἕνα παράδοξο γεγονός, μὲ ἕνα σμῆνος περιστεριῶν ποὺ ἔκανε ἐπὶ ὧρες κύκλους πάνω ἀπὸ τὸ λείψανο, μέχρις ὅτου ἡ πομπὴ ἔφτασε στὸ νεκροταφεῖο. Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1995 ἀνακηρύχτηκε ἅγιος μὲ ἀπόφαση τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀφοῦ πρῶτα εἰδικὴ ἐπιτροπὴ ἀσχολήθηκε μὲ τὴ ζωή, τὰ ἔργα καὶ τὰ θαύματά του τὰ ὁποῖα καταγράφονταν καὶ μετὰ τὸν θάνατό του. Στὶς 17 Μαρτίου 1996 ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του ἀπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Λάζαρο καὶ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, μπροστὰ σὲ 40.000 περίπου παρευρισκόμενους. Λέγεται ὅτι βρέθηκαν ἡ καρδιά του καὶ τμήματα τοῦ ἐγκεφάλου του ἀδιάφθορα, ἐνῶ ἄρρητος εὐωδία ἐξερχόταν ἀπὸ τὰ λείψανά του. Τὸ ἴδιο ἔτος ἀποφασίστηκε νὰ διοργανώνεται κάθε χρόνο Ἰατρικὸ Συνέδριο στὴν Συμφερούπολη σὲ συνεργασία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μὲ τὸ Κρατικὸ Πανεπιστήμιο τῆς Κριμαίας πρὸς τιμήν του.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 11 Ἰουνίου.
________________________________________
Βιβλιογραφία
Μία συγκλονιστικὴ μαρτυρία εἶναι κι αὐτὴ τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας, τοῦ ἰατροῦ. Ἄνθρωπος μὲ σπάνια ταλέντα καὶ πνευματικὰ χαρίσματα, μὲ ἐκπληκτικὴ ἐπιστημονικὴ κατάρτιση, διακόνησε τὸν ἄνθρωπο ὡς ποιμένας καὶ γιατρὸς μὲ ἀξιοθαύμαστη αὐταπάρνηση. σέλ. 448, Ζ´ ἔκδ. 2002
Συγγραφέας: Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ἀντωνόπουλος, Ἡγούμενος Ἱ.Μ. Σαγματᾶ Βοιωτίας. ISBN: 960-328-112-3

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Αναλήψεως !

...

Ὁ Κύριος “ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν του Θεοῦ”. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ειναι τὸ ὁρατὸ σημεῖο τῆς συμφιλίωσης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ τοῦ δοξασμοῦ τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Ἡ καταλλαγὴ αὐτὴ καὶ ὁ δοξασμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτεύχθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ -μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἕνωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θεία Τοῦ φύση ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως- τὸ ἐπὶ γὴς ἔργο Του, τὰ ἑκούσια Του Πάθη, τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.
Οἱ πολλαπλὲς ἐμφανίσεις τοῦ Θεανθρώπου, μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, σκοπὸ εἶχαν νὰ πείσουν τοὺς Μαθητές Του ὅτι, ὄντως, ἀναστήθηκε καὶ νὰ χαρίσει σὲ αὐτοὺς τὴν εἰρήνη, τὴ χαρὰ καὶ τὸ φῶς τῆς ἀνεσπέρου αὐτῆς ἡμέρας. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (1:3), o ἀναστημένoς Ἰησοῦς ἐμφανιζόταν στoυς Μαθητὲς Τoυ καὶ τoυς «δίδασκε τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τoυ Θεoὺ γιὰ σαράντα ἡμέρες».
Τὴν Πέμπτη της ἕκτης ἐβδoμάδας ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση Τoυ, o Χριστός, ἀφoὺ εὐλόγησε τoυς μαθητὲς Τoυ, ἀναλήφθηκε στoυς Οὐρανοὺς (Λoυκ. 24, 50-51), στὴν περιoχὴ τῆς Βηθανίας, ἔτσι ὥστε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ ἐπιστρέψει ἐν Ἁγίω Πνεύματι, γιὰ νὰ συνεχίσει, ὡς Ἐκκλησία πλέον, τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐν Ἁγίω Πνεύματι σωματικὴ παρουσία του Κυρίου ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει συνεχῶς, μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν μαζί Του. Ὁ Ἄπ. Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει μὲ τὸ λόγο του, ὅτι «ἔπειτα ἠμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίω ἐσόμεθα.» (Ἃ΄ Θέσ. 4: 17).
Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀναφέρεται στo Συμβoλo τῆς Πίστεως।


( Πηγή:www.churchofcyprus.org Δρ Ἑλένη Ρωσσίδου-Κουτσοῦ, Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος)


Τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς

,
Ἀνελήφθης ἐν δόξη, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἠμῶν,
χαροποιήσας τοὺς μαθητᾶς
τὴ ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,
ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
,