Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Η Ιστορία των Μάγων



Μια φοβερή εξιστόρηση από τα βάθη της Περσίας

Η διήγηση που ακολουθεί, αν και θυμίζει αρχαίο παγανιστικό παραμύθι, απαντάει ωστόσο σε πολλά ερωτήματα που εκκρεμούν σχετικά με την ύπαρξη και την οδοιπορία των Τριών Μάγων από τα βάθη της Περσίας. Ποιοι ήταν οι Μάγοι; Ποια τα ονόματά τους; Τι τους έκανε στ’ αλήθεια να ξεκινήσουν το δίχρονο ταξίδι τους προς την άσημη Βηθλεέμ; Τι ακριβώς συνέβηκε στη χώρα τους; Πώς έλαβαν την πληροφορία για τη Γέννηση του Μεσσία;
Οι Μάγοι στην Περσική κοινωνία ήταν αρχοντικά πρόσωπα που εμφορούνταν από μεγάλη γνώση και σοφία. Βαθύτατα μυημένοι στις επιστήμες της εποχής, καταρτισμένοι ιδιαίτερα στα κεφάλαια της φυσικής λειτουργίας του σύμπαντος, από τη συνεχή παρακολούθηση των ουράνιων και αστρικών φαινομένων, συγκέντρωναν την υπόληψη και την τιμή των βασιλέων και ευρύτερα του λαού της Περσίας σε μεγάλο βαθμό. Σε αυτή την κοινωνία της μακρινής ανατολής κρατιόταν ζωντανή και ακμαία η προσδοκία του Μεσσία μέσω της πανάρχαιας προφητείας του Βαλαάμ του Μάντη, ένα πρόσωπο που απασχολεί βραχύτατα τους «Αριθμούς» της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Βαλαάμ, με αυτή του την προφητεία, έκανε τους απογόνους του, τους Πέρσες, να προσμένουν με αγνότητα και ανιδιοτέλεια τον ερχομό του Μεσσία, άσχετα αν σαν λαός ήταν εκτός των κλειστών τειχών του «περιούσιου λαού» του Ισραήλ. Αλλά, τι ακριβώς έλεγε η προφητεία του Βαλαάμ; «Θα ανατείλει άστρο από τη γη του Ιακώβ και θα αναδειχθεί Άνθρωπος από το λαό του Ισραήλ, που θα συντρίψει τους αρχηγούς των Μωαβιτών» (Αριθμ. 24:17). Πρόωρα προϊδεασμένοι και αφυπνισμένοι οι Μάγοι, μέσω αυτής της πολύ σημαντικής προφητείας, ζούσαν τη μεσσιανική προσδοκία σαν μέρος της δικής τους παράδοσης, με ειλικρινή λαχτάρα για το ερχομό του Θεού στη γη. Και, όταν τους επισκέφθηκε ο παράδοξος Αστέρας, εκείνοι ήταν ήδη προπαρασκευασμένοι και έτοιμοι για να δώσουν το δικό τους παρόν στο θαυμαστό σκηνικό των εθνών που ετοίμαζε η θεία Οικονομία για τη Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού.
Η παρακάτω τερπνή διήγηση βρίσκεται σαν υποσημείωση στην 22η «Μελέτη» των «Πνευματικών Γυμνασμάτων» του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη. Αποδίδεται σε κάποιον Αφροδιτιανό φιλόσοφο, ο οποίος χριστιανός όντας, έλαβε μέρος σε μια συνάντηση απολογητικού χαρακτήρα, στην οποία, εκτός από περίπου 100 χριστιανούς επισκόπους, συμμετείχαν και διάφοροι Έλληνες και Εβραίοι, ερίζοντας ως είθισται οι δύο τελευταίοι, για την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού.

1. Μια μέρα, στο βασιλικό ναό της Περσίας...

Εκείνες τις μέρες που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, πήγε ο τότε βασιλιάς της Περσίας, ο Μιθροβάδης, μέσα στο ναό της θεάς Ήρας, με σκοπό να μάθει την εξήγηση μερικών ονείρων που είχε δει στον ύπνο του. Εκεί, συνάντησε τον ιερέα των ειδώλων που λεγόταν Προύπιος, ο οποίος μόλις είδε τον βασιλιά τού είπε: «Χαίρομαι μαζί σου βασιλιά, γιατί η θεά Ήρα συνέλαβε!». Μόλις τ’ άκουσε αυτό ο βασιλιάς, του χαμογέλασε και τού ’πε: «Καλά, η Ήρα έχει τόσο καιρό που πέθανε και συνέλαβε τώρα;». Του απαντάει και πάλι ο ιερέας: «Ναι, βασιλιά μου, η Ήρα που πέθανε, τώρα ξανάζησε και πρόκειται να γεννήσει και φέρει στον κόσμο ζωή». «Τι ’ν’ αυτό που μου λες;», είπε ο βασιλιάς, «εξήγησέ το μου καλύτερα!». Τότε ο ιερέας των άψυχων ειδώλων Προύπιος είπε: «Στ’ αλήθεια, βασιλιά μου, ήρθες στην πιο κατάλληλη ώρα σήμερα. Άκουσε το μυστήριο της όλης υπόθεσης: Όλη την περασμένη νύχτα, όλα τα ανδρικά και τα γυναικεία είδωλα του ναού χόρευαν κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ελάτε να χαρούμε με την Ήρα, γιατί κάποιος τη φίλησε!”. Κι εγώ, ακούγοντας αυτά είπα: “Μα, πώς είναι δυνατό να μείνει έγκυος αυτή που πέθανε και δεν υπάρχει πια;”. Κι εκείνα τα είδωλα μού είπαν: “Ναι, ξανάζησε και δε λέγεται πλέον Ήρα, αλλά Ουρανία, γιατί ένας μεγάλος Ήλιος τη φίλησε”. Τότε τα γυναικεία είδωλα για να περιπαίξουν κάπως το πράγμα, είπαν προς τα είδωλα των ανδρών: “Η Πηγή είναι εκείνη που δέχθηκε τον ασπασμό του Μέγα Ήλιου και όχι η Ήρα! Μήπως τάχα η Ήρα είναι αυτή, που αρραβωνιάστηκε τον τέκτονα, τον μαραγκό;”. Τότε απάντησαν τα ανδρικά είδωλα: “Το ότι ονομάστηκε Πηγή, το δεχόμαστε. Γιατί δίκαια και πολύ σωστά λέγεται Πηγή, όμως το κύριο όνομά της είναι Μαρία, η οποία βαστάζει μέσα στη μίτρα της, σαν μέσα σε κάποιο πέλαγος, ένα καράβι που χωράει μύριους άνδρες. Κι αν αυτή λοιπόν ονομάζεται Πηγή, έτσι ακριβώς πρέπει και να νοείται: σαν μια πηγή που πάντοτε αναβλύζει νερό, δηλαδή Πνεύμα. Μέσα της, έχει ένα μόνο Ψάρι («Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.»), το οποίο πιάστηκε με το αγκίστρι της θεότητας και τρέφει με την ίδια του τη σάρκα όλους τους ανθρώπους που πολιτεύονται στην παρούσα ζωή, πού ’ναι γεμάτη ταραχές και ζάλες, σαν να βρίσκονται μέσα σε θάλασσα. Και, πολύ καλά είπατε ότι αυτή έχει αρραβωνιαστεί τον τέκτονα, αλλ’ όμως Εκείνον τον Τέκτονα που γεννάει, δεν είναι από συνάφεια ανδρός. Γιατί Αυτός ο Τέκτονας που γεννιέται, είναι Γιος του Τεκτονάρχου Θεού και Πατέρα, που κατασκεύασε την τριώροφη σκέπη τ’ ουρανού με πάνσοφη τέχνη”. Έτσι, λοιπόν, φιλονικούσαν τα είδωλα μεταξύ τους για το θέμα της Ήρας και της Πηγής. Έπειτα, όλα μαζί είπαν ομόφωνα: “Σα ξημερώσει η μέρα, τότε θα γνωρίσουμε με βεβαιότητα όλοι και όλες την αλήθεια της υπόθεσης”. Γι’ αυτό τώρα, βασιλιά μου, πρέπει να μείνεις εδώ αυτή τη μέρα. Γιατί σήμερα και, μια για πάντα, πρόκειται να μας φανερωθεί ετούτη η υπόθεση…

2. Η εμφάνιση του παράδοξου Αστέρα

Αφού έμεινε ο βασιλιάς μέσα στο ναό, ξαφνικά, βλέπει όλα τα είδωλα να κινούνται από μόνα τους και να χορεύουν και να χαίρονται. Και οι μεν οι κινύστριες άρχισαν να κρούουν τις κινύστρες και οι δε μούσες να τραγουδούν. Και όσα χρυσά κι ασημένια είδωλα τετραπόδων και πετεινών ήταν μέσα στο ναό, κάθε ένα από αυτά μιλούσε με τη δική του φωνή. Ο βασιλιάς, βλέποντας όλ’ αυτά, τρόμαξε και φοβήθηκε πάρα πολύ, ώστε θέλησε να φύγει από ’κει, γιατί δεν μπορούσε να υποφέρει όλη αυτή την ταραχή που προκαλούσαν από μόνα τους τα είδωλα. Αλλά ο ιερέας ο Προύπιος τού είπε: «Μείνε βασιλιά μου εδώ και μη φύγεις, γιατί σήμερα ο Θεός των θεών πρόκειται να μας φανερώσει μια τέλεια αποκάλυψη». Και την ώρα που λέγονταν αυτά, άνοιξε η σκέπη του ναού και κατέβηκε ένα Άστρο λαμπρό, που στάθηκε πάνω από τον ανδριάντα της Πηγής κι ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: «Δέσποινα Πηγή, ο Μέγας Ήλιος μ’ έστειλε να σου μηνύσω και, ταυτόχρονα, να υπηρετήσω τα πρέποντα που αφορούν τη Γέννηση, φανερώνοντας σ’ εσένα τον αμίαντο Γάμο· σ’ εσένα που έγινες Μητέρα του Πρώτου που βρίσκεται πάνω απ’ όλα τα Τάγματα· σ’ εσένα που είσαι η Νύμφη του μόνου Τρισυπόστατου Θεού. Το δε άσπορο Βρέφος που πρόκειται να γεννηθεί από σένα, καλείται Αρχή και Τέλος· δηλαδή αρχή σωτηρίας και τέλος απωλείας». Και ευθύς που ακούστηκε αυτή η φωνή, όλα τα είδωλα έπεσαν κατά πρόσωπο κάτω στο έδαφος του ναού και μόνη η Πηγή έμεινε όρθια, πάνω στην οποία βρέθηκε τοποθετημένο ένα στεφάνι βασιλικό που είχε πάνω του ένα αστέρι λιθοκόλλητο από δυο πολύτιμους λίθους, από διαμάντι και σμάραγδο. Πάνω από την Πηγή στεκόταν εκείνος ο Αστέρας που κατέβηκε απ’ τον ουρανό. Βλέποντας όλ’ αυτά ο βασιλιάς, έμεινε εκστατικός και άφωνος!...

3. Οι Σοφοί ερμηνεύουν και οι Μάγοι ξεκινούν

Αμέσως προστάζει ο βασιλιάς να συγκεντρωθούν στο ναό όλοι οι Σοφοί που θα μπορούσαν να επεξηγήσουν αυτό το σημείο, όλοι όσοι ανήκαν στη βασιλεία του. Μάλιστα, έστειλε κήρυκες να διασαλπίσουν παντού αυτή του την προσταγή κι έτσι συνάχθηκαν όλοι οι Σοφοί του μέσα στο ναό. Αυτοί, μόλις είδαν τον Αστέρα μέσα στο ναό, να στέκεται πάνω ακριβώς από την Πηγή, καθώς και όλα τα είδωλα να είναι πεσμένα κάτω στο έδαφος, του είπαν: «Βασιλιά μας, σου φέρνουμε για είδηση, πως φύτρωσε εκείνη η ρίζα πού ’ναι ένθεη και βασιλική, η οποία έχει χαρακτήρα ουράνιας και επίγειας βασιλείας. Γιατί η Πηγή είναι η Μαρία, η Κόρη η Βηθλεεμίτιδα. Το δε στεφάνι είναι σημείο βασιλικό. Ο Αστέρας σημαίνει πως ουράνιο σημείο θαυματουργείται ήδη πάνω στη γη. Από τη φυλή του Ιούδα σηκώθηκε βασιλεία, η οποία πρόκειται να εξαφανίσει τους Ιουδαίους. Και το πέσιμο των ειδώλων, φανερώνει πως τώρα ήρθε το τέλος της τιμής που απολάμβαναν. Γιατί ο Θεός που ήρθε τώρα έχει την παλαιότερη τιμή και αξία. Και πώς είναι δυνατό, ο Θεός να επιτρέψει να υπάρχει άλλη τιμή σε νεότερους θεούς; Λοιπόν, βασιλιά, στείλε τώρα ανθρώπους στα Ιεροσόλυμα κι εκεί θα βρεις το Γιο του Παντοκράτορα Θεού, που γεννήθηκε με σώμα ανθρώπου, να βαστάζεται σε γυναικεία αγκαλιά. Έμεινε ο Αστέρας πάνω από τον ανδριάντα της Πηγής μέχρι που βγήκαν οι Μάγοι απ’ την Περσία και ξεκίνησαν να πάνε προς τα Ιεροσόλυμα. Αυτός ο παράδοξος Αστέρας πορευόταν μαζί τους και τους οδηγούσε στην πορεία τους. Τα ονόματα των τριών αυτών Μάγων ήταν: Βαλτάσαρ, Κασπάρ και Μελχιόρ.

4. Η αφήγηση των Μάγων

Χωρίς αναβολή καιρού, έστειλε ο βασιλιάς φορτωμένους με δώρα τους τρεις Μάγους που ανήκαν στη βασιλεία του, για να πάνε στα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν τον Μεσσία που γεννήθηκε εκείνη τη νύχτα στη Βηθλεέμ. Όταν οι Μάγοι γύρισαν πίσω στη χώρα τους την Περσία, διηγήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια μπροστά σε μεγάλο πλήθος λαού ό,τι ακριβώς τους συνέβηκε στην Ιουδαϊκή γη. Αυτή η εξιστόρηση των Μάγων καταγράφηκε σε μεγάλους χρυσούς πίνακες που αφιερώθηκαν στον εκεί ναό της Πηγής, σε ανάμνηση όλων των θαυμαστών γεγονότων που έχουν σχέση με τη Γέννηση του Χριστού.
Αυτά που έκαναν γνωστά στο συναθροισμένο Περσικό πλήθος, έχουν ως εξής:
«Αφού φτάσαμε στα Ιεροσόλυμα, το σημείο του Αστέρα, μαζί με τη δική μας παρουσία εκεί, έφερε μεγάλη ταραχή και σύγχυση σε όλους τους Ιουδαίους, οι οποίοι μας έλεγαν: “Τι ’ταν αυτό! Να έρθουν σ’ εμάς οι σοφοί των Περσών, με την καθοδήγηση ενός τέτοιου πρωτόφαντου Αστέρα!”. Και οι πρώτοι των Ιουδαίων μάς ρωτούσαν για το τι ακριβώς γίνεται και για το σκοπό που πήγαμε εμείς εκεί. Εμείς τους είπαμε πως, “γεννήθηκε Αυτός που εσείς ονομάζετε Μεσσία”. Εκείνοι πάλι, ακούγοντας αυτό το λόγο, τους έπιανε ταραχή, αλλά δε μπορούσαν ν’ αντισταθούν σ’ εμάς, μόνο ξαναρωτούσαν πάλι και μας όριζαν να τους πούμε ό,τι γνωρίζαμε καταλεπτώς. Κι εμείς, αφού τους είπαμε ό,τι γνωρίζαμε πολλές φορές, τους απαντήσαμε στο τέλος: “Είστε άρρωστοι και νοσείτε από απιστία! Και, είτε με όρκο είτε χωρίς όρκο (που θέλετε να σας δώσουμε εμείς γι’ όσα γνωρίζουμε), εσείς δεν πιστεύετε, μονάχα ακολουθείτε το δικό σας σκοπό. Γιατί ο Χριστός, ο Γιος του Υψίστου Θεού, γεννήθηκε για να καταργήσει τις συναγωγές σας και το δικό σας νόμο. Γι’ αυτό σας πληγώνει και δεν ακούτε καθόλου τώρα ευχάριστα αυτό το όνομα (του Χριστού), καθώς και την αποκάλυψη που έχουμε (να σας πούμε). Το όνομα του Χριστού ήρθε τώρα ξαφνικά σαν καταπέλτης επάνω σας!”.«

5. Οι Ιουδαίοι ζητούν την αποσιώπηση της θείας Γέννησης

»Ταραγμένοι οι Ιουδαίοι, έκαμναν συμβούλια μεταξύ τους και, στο τέλος, μας παρακάλεσαν να δεχθούμε απ’ αυτούς αμοιβές για να αποσιωπήσουμε το μυστήριο αυτό της Γέννησης του Χριστού που συνέβαινε στον τόπο τους, προκειμένου να μην προκληθεί σ’ αυτούς καμιά αναταραχή και αποστασία. Εμείς, όμως, τους είπαμε ότι, “ήρθαμε από την Περσία για να φέρουμε δώρα για την τιμή και την προσκύνηση Αυτού του Χριστού, ήρθαμε για να κηρύξουμε τα μεγαλεία που σχετίζονται με τη Γέννησή Του, κι εσείς τώρα μας δωροδοκείτε για να κρύψουμε όλα εκείνα που μας έγιναν γνωστά από την Ουράνια θεότητα και να παραβλέψουμε τα προστάγματα του βασιλιά μας;”. Τελικά, οι Ιουδαίοι μάς άφησαν να φύγουμε και, μέσα στο φόβο τους, μας παρακαλούσαν για πολύ ώρα ακόμη. Μετά, μας φώναξε κι ο βασιλιάς της Ιουδαίας, ο Ηρώδης, για να παρουσιαστούμε μπροστά του. Κι αυτός μας ρωτούσε επίμονα για τον Αστέρα και τα υπόλοιπα, πώς και πότε μας φανερώθηκαν όλ’ αυτά σ’ εμάς. Ο βασιλιάς, αφού άκουσε προσεκτικά την αφήγησή μας, ταράχθηκε κι αυτός πολύ. Αλλά εμείς, δεν του δώσαμε καν σημασία και δεν τον υπολογίσαμε καθόλου.«

6. Αντικρίζοντας την Υπεραγία Θεοτόκο

»Συνεχίσαμε, λοιπόν, την πορεία μας και φτάσαμε εκεί ακριβώς όπου βρισκόταν ο νεογέννητος Βασιλιάς. Είδαμε με τα μάτια μας τη Μητέρα που γέννησε τον Χριστό και Αυτόν που γεννήθηκε από Αυτήν. Το καταλάβαμε, γιατί ο Αστέρας που μας οδηγούσε μας έδειχνε το Δεσποτικό Βρέφος.
»Όταν πήγαμε προς τα ’κει, της είπαμε:
–Πώς ονομάζεσαι περίφημη Μητέρα;
–Μαρία, ονομάζομαι κύριοι δεσπότες!
–Από πού κατάγεσαι;
–Από αυτόν εδώ τον τόπο.
–Δεν έχεις άνδρα;
–Αρραβωνιάστηκα μόνο· έγιναν οι προγαμιαίοι τύποι, εν τούτοις, δίσταζε η διάνοιά μου και δεν ήθελα καθόλου να γίνει ο γάμος. Και τον καιρό που είχα αυτούς τους λογισμούς, όταν ξημέρωνε μια Κυριακή, πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος, ξαφνικά, ήρθε σ’ εμένα ένας θαυμαστός Άγγελος Κυρίου, ο οποίος μου ευαγγελίστηκε την παράδοξη Γέννηση αυτού του Βρέφους. Μόλις άκουσα ετούτη την είδηση, ταράχθηκα και φώναξα: “Μα, πώς θα γίνει αυτό; Αφού άνδρα δε γνωρίζω!”. Ο δε Άγγελος του Κυρίου με πληροφόρησε πως αυτή η Γέννηση θα πραγματοποιηθεί με τη θεία βουλή.
»Τότε, της είπαμε: “Ω, Μητέρα μητέρων! Όλοι οι θεοί των Περσών σε μακάρισαν. Είναι μεγάλη σου η δόξα, γιατί ξεπέρασε όλες τις ένδοξες βασιλείες κι εσύ φάνηκες βασιλικότερη απ’ όλες τις βασίλισσες της γης!”.«

7. Το «Νέον Παιδίον», ο Ιησούς Χριστός

»Το δε Παιδίον, ο Ιησούς, καθόταν καταγής και ήταν δύο ετών και, μάλιστα, έμοιαζε στα χαρακτηριστικά με τη Μητέρα Του, η οποία ήταν ψηλή, το σώμα της ήταν τρυφερό, στο χρώμα του σιταριού. Τα μαλλιά της στο κεφάλι της ήταν ωραιότατα. Έχοντας κι εμείς έναν επιτήδειο ζωγράφο, τον προστάξαμε να ζωγραφίσει τη μορφή της Μητέρας και του Παιδιού. Αυτήν ακριβώς την εικόνα, τη φέραμε και στη χώρα μας και την αφιερώσαμε στον εδώ ναό, εκεί όπου έγινε η πρώτη φανέρωση του Αστέρα. Η εικόνα αυτή, έχει την εξής επιγραφή: “Η βασιλεία των Περσών αφιερώνει την εικόνα αυτή στο Μέγα Ήλιο, στο Θεό και Βασιλιά Ιησού”.«

8. Η προσφορά των Δώρων

»Παίρνοντας ο καθένας μας το Παιδίον Ιησού στην αγκαλιά του, Του προσφέραμε χρυσό, λιβάνι και σμύρνα, λέγοντας προς Αυτόν: “Σ’ Εσένα ουρανοδύναμε Ιησού προσφέρουμε αυτά τα Δώρα που είναι εξαρχής δικά Σου. Ο μόνος τρόπος για να κυβερνηθούν τα ακυβέρνητα, ήταν να έρθεις Εσύ πάνω στη γη. Δε θα μπορούσαν να σμίξουν τα ουράνια με τα επίγεια ποτέ, αν Εσύ δεν κατέβαινες κάτω σ’ εμάς. Καμιά υπηρεσία δεν εκτελείται με τόση εντέλεια από το δούλο, εκτός κι αν έρθει να την περατώσει ο Ίδιος ο Δεσπότης. Και καμιά μάχη δε διεξάγεται τόσο επιτυχημένα, χωρίς τον ερχομό και την παρουσία του Ίδιου του Βασιλιά, όταν πρέπει αυτός να πάρει εκδίκηση απ’ τους ηγεμόνες εχθρούς του. Και η ένσαρκη Οικονομία Σου, ήταν η δική Σου πάνσοφη μέθοδος, για να κατανικήσεις τους δαίμονες εχθρούς”. Το Παιδίον Ιησούς, ακούγοντας όλ’ αυτά, χαιρόταν και σκιρτούσε σ’ ετούτα τα λόγια που Του λέγαμε. Έτσι, αποχαιρετώντας τη Μητέρα του Παιδίου, αφού μπορέσαμε τελικά να την τιμήσουμε κι αυτή να τιμήσει εμάς, αναχωρήσαμε από εκεί γεμάτοι χαρά και ευφροσύνη.«

9. Η προειδοποίηση του Αρχιστρατήγου Αγγέλου

»Αρχίσαμε την οδοιπορία μας μέχρι που, κατά το βράδυ, φθάσαμε σ’ έναν τόπο όπου αποφασίσαμε να σταθμεύσουμε για να ξεκουραστούμε. Τη νύχτα όμως που κοιμόμασταν, ένας φοβερός Αρχιστράτηγος ήρθε σ’ εμάς και μας είπε: “Όσο μπορείτε πιο γρήγορα σηκωθείτε και φύγετε απ’ εδώ, για να μην πάθετε κανένα κακό!”. Εμείς δειλά τον ρωτήσαμε: “Και, ποιος είναι αυτός που θέλει να κάνει σ’ εμάς κακό;”. Κι αυτός μας απάντησε: “Ο Ηρώδης, ο βασιλιάς! Γι’ αυτό σηκωθείτε και φύγετε, για να σωθείτε!”. Αμέσως εμείς καβαλικεύσαμε τα ταχύδρομα άλογά μας και φύγαμε αμέσως απ’ εκεί. Ήρθαμε εδώ στην πατρίδα μας, την Περσία, και να, που σας αναγγείλαμε τώρα όλα όσα περάσαμε και είδανε τα μάτια μας στην Ιερουσαλήμ, τη χώρα του νεογέννητου Μεσσία Χριστού…».

 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1749–1809)

[Από το ιστολόγιο «Τὸ Εἰλητάριον»·
http://toeilhtarion.blogspot.gr/2015/12/blog-post_20.html]

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

" Η Αγία Γραφή είναι το μόνο μας όπλο ! "

 
 
Τζιχαντιστής: Που έχετε κρυμμένα τα όπλα;
Μοναχή: Μόνο όπλο μας η Αγία Γραφή
Η Αδελφή Maria Hayat, μια 30χρονη ιρακινή μοναχή, ζούσε μια ήσυχη ζωή αφοσίωσης ως ηγουμένη σε ένα μοναστήρι κοντά στη Μοσούλη του Ιράκ. Φρόντιζε παιδιά σε ορφανοτροφείο και επίσης δίδασκε ανθρωπολογία σε ένα τοπικό πανεπιστήμιο. Μετά όμως οι μαχητές του ISIS κατέλαβαν την πόλη....
«Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η φυγή ήταν η μόνη μας επιλογή, όλες οι μοναχές μαζέψαμε τα πράγματά μας», είπε. "Συναντηθήκαμε στην εκκλησία και προσευχήθηκαμε, φιλώντας το πάτωμα για μια τελευταία φορά και κλείνοντας την πόρτα του μοναστηριού πίσω μας." 
Λίγες ημέρες μετά την φυγή, ο διοικητής των τζιχαντιστών του ISIS που κατέλαβαν το μοναστήρι κάλεσε την ηγουμένη, Αδελφή Μαρία, για να την χλευάσει. "Για να σας ενημερώσουμε, κάθομαι στην καρέκλα σας και τώρα εγώ κάνω κουμάντο εδώ", είπε.
Στη συνέχεια, ο ίδιος απαίτησε να μάθει που οι αδελφές είχαν κρυμμένα τα όπλα... Δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι ένα τόσο σημαντικό κτίριο στην κοινότητα θα ήταν χωρίς ένα οπλοστάσιο.
Η Αδελφή Μαρία τον κατεύθηνε στη βιβλιοθήκη. Αλλά παρά την προσεκτική αναζήτησή του δεν βρήκε αυτό που έψαχνε και εκείνος της ξανατηλεφώνησε εκνευρισμένος. 
"Δεν υπάρχουν όπλα εδώ, μόνο τα βιβλία" φώναξε ο τζιχαντιστής από το τηλέφωνο.
Τότε η ηγουμένη , αδελφή Μαρία  του εξήγησε : "Η Αγία Γραφή είναι το μόνο όπλο που χρησιμοποιούμε," και συμπλήρωσε "Σας ενθαρρύνω να ξεκινήσετε την ανάγνωση."
Σημείωση :
( Μία από τις πιο σημαντικές χριστιανικές ιερές τοποθεσίες στο Ιράκ είναι  η Μονή του Αγίου Μάρκου- ( είναι γνωστό στους Άραβες ως Ντέιρ Μαρ Μέτα),  που βρίσκεται μόλις 20 χιλιόμετρα από τη Μοσούλη στην κορυφή του όρους Αλφάφ.
Το μοναστήρι χτίσθηκε το 363 και έχει αναγνωρισθεί ως ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια του κόσμου.
Η Μονή τελεί υπό την εκκλησιαστική διοίκηση της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας )


 

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι...

 
 
 
Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη ,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι …
 
Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων . Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται …δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί …Γεννάται . Ο ενεστώς …διαρκείας . Και εμείς ελπίζουμε πως... αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει , όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα .

Τα χρόνια κύλησαν και πήραμε και εμείς την θέση τους , εκεί δίπλα σε ένα μικρό κρεβάτι με ένα βιβλίο παραμυθάδων στο χέρι , με μια φωνή ψιθυριστή στο σκοτάδι να διηγείται ό,τι μπορεί να ταξιδέψει στο όμορφο , να γαληνέψει μια παιδική ψυχή στην αγκαλιά του φύλακα Αγγέλου της . Τούτες τις νύχτες τις καρτερικές τα βιβλία των παραμυθάδων ας πάνε στην άκρη . Και οι φωνές μας οι ψιθυριστές ας γίνουν πιστευτές και ας πιάσουν να διηγούνται αυτά που γίνηκαν τότε ….
 
Μα αν δεν τα πιστεύουμε εμείς στ ΄ αλήθεια πως θα νοιώσουν τις ιερές αλήθειες οι εύφορες παιδικές ψυχές ; Αν εμείς δεν ξέρουμε όλες τις ιερές λεπτομέρειες εκείνης της συγκλονιστικής για τον άνθρωπο νύχτας , τι θα διηγηθούμε στα μικρά μας ;
 
Πόσοι γνωρίζουμε πως ο Χριστός γεννήθηκε Ξημέρωμα Κυριακής; …
Πόσοι γνωρίζουμε για το ταξίδι των μάγων μαζί με το αστέρι , τον συμβολισμό των δώρων …την Θεϊκή εμφάνιση στους αγραυλούντες ποιμένες …
 
Ή καλύτερα πόσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι όλα αυτά συνέβησαν πραγματικά και ότι δεν αποτελούν απλά το σενάριο σε μια καλοσκηνοθετημένη σχολική γιορτούλα με τα παιδιά μας να υποδύονται ρόλους μπροστά από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μας μηχανές ;

Απόψε το βράδυ θα διηγηθώ την ιστορία με τον εκ δεξιών ληστή , αυτόν που …λήστεψε τον Παράδεισο με το Μνησθητί μου Κύριε . Είχε συναντήσει την Ιερή Οικογένεια κατά την φυγή της στην Αίγυπτο …μα μόλις αντίκρυσε τον Σωτήρα στην αγκαλιά της Παναγιάς έκανε πίσω και δεν προχώρησε στα σκληρά του σχέδια , λέγοντας πως αν ποτέ ο Θεός κατέβαινε στη γη , θα έπαιρνε την μορφή αυτού του μωρού …
Την διάβασα σε έναν λόγο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .
 
Αυτήν και πολλές άλλες θαυμαστές αλήθειες εκείνης της λυτρωτικής για το ανθρώπινο γένος Θεϊκής απόφασης …
Να κατέβει ο Θεός επί γης και να ανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό…

Όλα τα βράδια που απομένουν μέχρι το ξημέρωμα της του Χριστού Γεννήσεως ,θα θυμάμαι μια τέτοια αληθινή Ιστορία να την λέω ψιθυριστά εκεί δίπλα στις αγγελικές ψυχούλες …

 
Να μην ξεχάσω όμως , κάθε τέτοια αληθινή διήγηση να την ξεκινάω όχι με το Μια φορά και έναν καιρό , μα με την φράση Τω καιρώ εκείνω …

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι …
μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής ! …


Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως
του Νώντα Σκοπετέα



 

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Προσευχές εξομολογήσεως !

 


Του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Προσευχή πριν από το Ιερό Μυστήριο της Εξομολόγησης: 

Ω Προαιώνιε Πάτερ των οικτιρμών, και Θεέ πάσης παρακλήσεως
. Εγώ, ο ταλαίπωρος, θέλοντας να εξετάσω την συνείδησίν μου επάνω εις ταίς ανομίαις μου, φοβούμαι κατά πολλά και τρέμω επειδή και Σού είναι τόσον φανερήν η κατάστασις της ζωής μου, όπου κανένα έργο, και κανένας συλλογισμός μου δεν ημπορεί να είναι κρυπτός εις τους οφθαλμούς Σου. Όθεν Σού ζητώ με όλην την ταπείνωσιν διά τους οικτιρμούς Τού Μονογενούς Σου Υιού, να μου δώσεις την χάριν να γνωρίσω καλά, να μισήσω και να διορθώσω όλα μου τα αμαρτήματα.

Δος μοί, ω Πάτερ των φώτων, το Πανάγιόν Σου Πνεύμα, διά να μου φέρει εις την ενθύμησιν ταίς αμαρτίαις, όπου ελησμόνησα, και διά να παρακινήσει την καρδίαν μου εις συντριβήν, και μετάνοιαν επάνω εις αυταίς, διά να ταίς μισήσω, και να απέχω από κάθε αμαρτίαν εις το ερχόμενον.

Καί Συ, Παρθένε Θεοτόκε, Μήτερ ελέους, και καταφυγή των αμαρτωλών, συντρόφευσόν με, σε παρακαλώ, με την βοήθειάν σου εις τούτο το κριτήριον της ευσπλαχνίας και δικαιοσύνης του Θεού, διά να γνωρίσω, να μισήσω εκ καρδίας, και να εξομολογηθώ όλας μου τας αμαρτίας.

Το όμοιον και Συ, ω Αγιε Άγγελε, φύλαξ της ψυχής μου, σε παρακαλώ να με βοηθήσεις εις τούτο το έργον, όπου είναι τόσον αναγκαίον διά την αιώνιον σωτηρίαν μου.


Αμήν.


*****


Προσευχή μετά Το Μυστήριο Της Ιεράς Εξομολόγησης

Ευχαριστώ Σοι κατά πολλά, ω γλυκύτατε Ιησού, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, και ιατρέ πολυέλεε του ανθρωπίνου Γένους, διατί με το πολυτίμιτον Βάλσαμον του ζωοποιού σου Αίματος ιάτρευσες ταις πληγαίς της Ψυχής μου, και με εκαθάρισες από την λέπραν των αμαρτιών μου.
Γνωρίζω την θείαν Σου Ευσπλαχνίαν, με την οποίαν ανέμεινες να έλθω εις μετάνοιαν, εγώ ο τρισάθλιος αμαρτωλός, εις καιρόν όπου τόσοι άλλοι δοκιμάζουν τώρα την οργήν της δικαιοσύνης Σου εις τον Άδην. Δέξαι, λοιπόν, σε παρακαλώ, Κύριέ μου, δια πρεσβειών της αειπαρθένου Σου Μητρός, και Θεοτόκου Μαρίας, και πάντων Σου των Αγίων ταύτην μου την Εξομολόγησιν και αν εστάθη ελλειπής, η ατελής εις κανένα της περιστατικόν, ας αναπληρώση εις τούτο η θεία Ευσπλαχνία Σου και φιλανθρωπία, δια μέσου της οποίας κάμε, σε παρακαλώ να είμαι τελείως συγχωρημένος, να διορθώσω τα ήθη μου, κάμνωντας καρπούς αξίους της μετανοίας, και τοιουτοτρόπως μένωντας στερεός εις το καλόν εις την παρούσαν ζωήν με την θείαν Σου χάριν, να αξιωθώ εις την άλλην να απολαύσω την Ουράνιον δόξαν Σου.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
 
 
 
 

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Η Μετάνοια !

  


Ή μετάνοια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής ζωής. Η αναγνώρισης της αμαρτωλότητος μας, ο πόνος επειδή πικράναμε τον θεό, η απόφασης για μια αλλαγή και ή καταφυγή στην εξομολόγηση αποτελούν την απαρχή της σωτηρίας μας.     Ό Τ. Πρόδρομος και ο ίδιος ο Κύριος άρχισαν την διδασκαλία τους καλώντας σε μετάνοια. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν μετανοήσει. Ενώ μόνο με την μετάνοια ένας μεγάλος ληστής λήστεψε ακόμη και τον παράδεισο.
Είναι λοιπόν δαιμονική πλάνη να παραμελούν οι χριστιανοί την μετάνοια και την εξομολόγηση. Βέβαια δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση των πωρωμένων πού Ισχυρίζονται ότι δεν έκαναν τίποτε το αμαρτωλό, ή εκείνων πού αυτοσχεδιάζουν τρόπους εξομολογήσεως, επειδή δεν θέλουν να ταπεινωθούν και να σκύψουν στο πετραχήλι του Πνευματικού, όπως ή θεόπνευστη εκκλησιαστική τάξις ορίζει. Αναφερόμαστε κυρίως στην περίπτωση πολλών χριστιανών, πού αρκούνται σε άλλα θρησκευτικά καθήκοντα ή σε μια συμμετοχή στο Ιεραποστολικό έργο ή σε νεφελώδεις συζητήσεις με πνευματικούς Γέροντες, χωρίς καμμιά διάθεση να «φυλάξουν οδούς σκληρός». Έτσι πιστεύουν δη κατακτούν κορυφές, ενώ πλανώνται σε θανατηφόρα τέλματα αμετανοησίας, αναισθησίας και ναρκισσισμού.
    Η αδιαφορία μας για μια αποφασιστική μετάνοια αποδεικνύεται ολοφάνερα από την ενασχόληση με την ζωή και τα σφάλματα των άλλων.
Είθε τα πολλά παραδείγματα μετανοίας, πού αναφέρει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, να μας ανανεώσουν τον ζήλο για μια πραγματική μετάνοια. Είθε να μας βοηθήσουν στο να επισημαίνουμε και να εξομολογούμεθα χωρίς καμμιά επιφύλαξη ή συγκάλυψη ή δικαιολογία όλες τις μυστικές αρρώστιες, τις πληγές και τα πάθη πού λυμαίνονται την ψυχή μας, για την καθαρότητα της οποίας έχυσε το αίμα του ο Κύριος. Είθε τέλος η μικρή ντροπή πού δοκιμάζουμε μπροστά στον Πνευματικό, να μας απαλλάξει από την απέραντη ντροπή μπροστά σε ανθρώπους και αγγέλους την φοβερή ώρα της Κρίσεως.


Η μετάνοια
 
     Α. Φοβερό κακό και επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής είναι ή αμαρτία. Την απονευρώνει με δολιότητα και παράλυτη την παραδίνει ατό αιώνιο πυρ. Είναι όμως κακό πού εξαρτάται από την δική μας θέληση. Είναι καρπός της δικής μας προαιρέσεως.
    Φοβερό κακό είναι η αμαρτία, αλλά όχι και αθεράπευτο. Το θεραπεύει εύκολα η μετάνοια. Όση ώρα κρατά κανείς στο χέρι του την φωτιά, οπωσδήποτε καίγεται. Μόλις όμως την τινάξει, παύει να καίγεται. Το ίδιο συμβαίνει με την αμαρτία, πού είναι κι αυτή μια φωτιά πού κατακαίει τον άνθρωπο. Για όσους μάλιστα δεν αισθάνονται αυτό το κάψιμο λέει ή Αγ. Γραφή: «θα αγκαλιάσει κανείς την φωτιά και δεν θα κάψει τα ρούχα του;» (Παροιμ. ς' 27). 
    Β. Η αμαρτία δεν είναι κανένας εχθρός πού σε πολεμά άπ' έξω, αλλά κακό πού φυτρώνει και αναπτύσσεται μέσα σου. «Βλέπε με σωφροσύνη» (Παροιμ. δ' 25) και δεν θα νιώσεις αισχρή επιθυμία. Να θυμάσαι την μέλλουσα κρίση, και ούτε πορνεία, ούτε μοιχεία, ούτε φόνος, ούτε παρανομία θα σε κυρίευση. Όταν όμως ξεχάσεις τον Θεό, τότε θ' αρχίσεις να σκέπτεσαι πονηρά και να ενεργής παράνομα.
     Γ. Στην αμαρτία σε σπρώχνει ο παγκάκιστος διάβολος. Σε σπρώχνει, αλλά δεν μπορεί να σε κάνη να αμαρτήσεις, εάν αντίδρασης. Δεν μπορεί να σε βλάψει, ακόμη κι αν χρόνια σε σκανδαλίζει, εάν έχεις την καρδιά σου κλειστή. Εάν όμως χωρίς αντίδραση δεχθείς κάποια κακή επιθυμία, πού σου σπέρνει, θα σε αιχμαλώτιση και θα σε ρίξει σε βόθρο αμαρτιών.
    'Αλλ' ίσως να πεις: «Είμαι δυνατός στην πίστη και δεν θα με κυρίευση ή αισχρή επιθυμία, όσο συχνά κι αν την δεχθώ». Αγνοείς, φαίνεται, ότι και την πέτρα ακόμη κομματιάσει πολλές φορές μια ρίζα πού παραμένει. Μη δέχεσαι λοιπόν τον σπόρο της αμαρτίας γιατί θα σου διάλυση την πίστη. Ξερίζωσε το κακό, πριν άνθηση, μήπως δείχνοντας στην αρχή ραθυμία, αργότερα τιμωρηθείς και δοκιμάσεις το τσεκούρι και την φωτιά. Φρόντισε να θεραπευθείς εγκαίρως, όταν βρίσκεται στην αρχή η βλάβη του ματιού, για να μη γυρεύεις άσκοπα γιατρούς, όταν πλέον έχεις τυφλωθεί.
    Δ. Ό διάβολος αμάρτησε πρώτος και δημιουργεί όλα τα κακά. Αυτό δεν το λέω εγώ, άλλ' ο Κύριος: «'Απ' αρχής ο διάβολος αμαρτάνει» (Α' Ίωαν. γ' 8). Κανείς δεν είχε αμαρτήσει πριν άπ' αυτόν. Αμάρτησε ο διάβολος, χωρίς τίποτε να τον εξαναγκάσει, γιατί τότε υπεύθυνος για την αμαρτία θα ήταν ο θεός. Πλάσθηκε αγαθός άπ' Αυτόν. Αμάρτησε όμως με την δική του προαίρεση και από το έργο του ονομάσθηκε διάβολος. Ενώ ήταν αρχάγγελος κατάντησε να διαβάλει, δηλαδή να συκοφαντήσει τον Θεό στους πρωτοπλάστους, και γι' αυτό ονομάσθηκε διάβολος. Ενώ ακόμη ήταν πιστός υπηρέτης του Θεού, έγινε Σατανάς, δηλαδή έχθρός και άντίπαλος του Θεού. Διότι ή λέξης Σατανάς ερμηνεύεται αντικείμενος, εκείνος πού βρίσκεται αντίθετα, δηλαδή ο αντίπαλος.
    Ο διάβολος μετά την πτώση του οδήγησε πολλούς στην αποστασία. Αυτός σπέρνει τις αμαρτωλές επιθυμίες σε όσους τον ακολουθούν. Άπ' αυτόν προέρχεται η μοιχεία, η πορνεία και κάθε άλλο κακό. Αυτός οδήγησε τον προπάτορα Αδάμ στην παρακοή και στην εξορία. Έξ αίτιας του, ο Αδάμ αντί για τον παράδεισο, πού καρποφορούσε άκοπα θαυμάσιους καρπούς, κληρονόμησε την γη, πού έβγαζε αγκάθια.
    Ε. Τι θα γίνει τώρα; Απατηθήκαμε και χάσαμε τον παράδεισο. Δεν υπάρχει άραγε σωτηρία; Τυφλωθήκαμε. Άραγε δεν θα ξαναδούμε το φως; Γίναμε ανάπηροι. Άραγε δεν θα ορθοποδήσουμε πλέον; Με μια λέξη: πεθάναμε. Άραγε δεν θ' αναστηθούμε;
    Αδελφέ μου, Αυτός πού ανέστησε από τον τάφο τετραήμερο τον Λάζαρο, δεν έχει την δύναμη ν' αναστήσει πολύ ευκολότερα εσένα, πού είσαι ακόμη ζωντανός; Αυτός πού έχυσε το αίμα Του για μας, δεν θα μας σώσει από την αμαρτία; "Ας μην απελπισθούμε. "Ας μη βυθισθούμε στην απόγνωση. Είναι φοβερό να χάσουμε την ελπίδα της συγχωρήσεως. Όποιος δεν προσδοκά την σωτηρία, αμαρτάνει ασυλλόγιστα. Όποιος όμως ελπίζει σ' αυτήν, σπεύδει να μετανοήσει. Το φίδι εγκαταλείπει το παλαιό δέρμα. Εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε την αμαρτία; Ή γη πού είναι γεμάτη αγκάθια, εάν καλλιεργηθεί με επιμέλεια, μεταβάλλεται σε καρποφόρα. Εμείς δεν μπορούμε να διορθωθούμε;
    ΣΤ. Ό Θεός είναι φιλάνθρωπος, υπερβολικά φιλάνθρωπος. Γι΄ αυτό μη λες: «Επόρνευσα, εμοίχευσα, αμάρτησα. Και μάλιστα όχι μία φορά, αλλά πολλές. Άραγε θα με συγχώρηση; Άραγε θα με απαλλάξει από την καταδίκη;». Άκουσε τι λέει ο ψαλμωδός: «Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητας σου, Κύριε» (Ψαλμ. λ' 20).
    Τα αμαρτήματα σου δεν νικούν το πλήθος των οικτιρμών του Θ ε ο ύ. Τα τραύματα σου ποτέ δεν ξεπερνούν την θεραπευτική Του δύναμη. Μόνο παραδόσου σ' Αυτόν με πίστη. Εξομολογήσου το πάθος σου. Πες και συ μαζί με τον Δαβίδ: «Εξαγορεύσω κατ' εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω» (Ψαλμ. λα' 5). Θα ακολουθήσει τότε αυτό πού αναφέρει ή συνέχεια του στίχου: «Και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου» (Ψαλμ. λα' 5).
    Ζ. Θέλεις να γνωρίσεις την φιλανθρωπία του Θεού και το μέγεθος της μακροθυμίας του; Άκουσε τι συνέβη στον Αδάμ. Παρήκουσε ο Αδάμ ο πρωτόπλαστος. Δεν μπορούσε ο Θεός να τον παραδώσει αμέσως στον θάνατο; Ασφαλώς μπορούσε. Τι κάνει όμως ο Φιλάνθρωπος; Τον εξορίζει από τον παράδεισο, (αφού ήταν ανάξιος πλέον να παραμένει εκεί). Τον βάζει όμως να κατοίκηση απέναντι, για να βλέπει από που εξέπεσε και τι έχασε και που κατάντησε, ώστε να μετανοήσει και να σωθεί.
Ό Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος πού γεννήθηκε, έγινε αδελφοκτόνος, εφευρέτης κακών, αρχηγός των φθονερών και των ανθρωποκτόνων. Άλλα ενώ σκότωσε τον αδελφό του σε τι καταδικάσθηκε; «Θα ζεις πλέον στενάζοντας και τρέμοντας» (Γεν. δ' 12). Φοβερό το έγκλημα. Μικρή όμως ή καταδίκη.
    Η. Πραγματικά μεγάλη είναι ή φιλανθρωπία πού έδειξε ο Θεός στον Κάιν. Μεγαλύτερη όμως είναι αυτή πού ακολουθεί: Θυμήσου την εποχή του Νώε. Αμάρτησαν οι γίγαντες και απλώθηκε στην γη υπερβολική παρανομία. Τιμωρία της θα ήταν ο κατακλυσμός. Μ' αυτόν απειλεί ο Θεός. Τον εξαπολύει όμως έπειτα από εκατό ολόκληρα χρόνια!
    Βλέπεις το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού; Αυτό πού πραγματοποίησε έπειτα από εκατό χρόνια, δεν μπορούσε να το πραγματοποίηση αμέσως; Παράτεινε όμως τόσο πολύ τον καιρό της τιμωρίας για να δώσει χρόνο μετανοίας. Εάν μετανοούσαν οι αμαρτωλοί, ο Θεός δεν θα εξαπέλυε την τρομερή δίκαιη τιμωρία.
    Θ. Ας έλθουμε τώρα και σε παραδείγματα αμαρτωλών, πού σώθηκαν με την μετάνοια.
Ίσως κάποια από τις γυναίκες να πει: «Εμόλυνα την ψυχή και το σώμα με κάθε είδους ακολασίες. Άραγε μπορώ να σωθώ;» Θυμήσου, γυναίκα, την Ραάθ την πόρνη, και προσδόκησε κι εσύ την σωτηρία. Διότι εάν εκείνη, πού αμάρτανε φανερά και ενώπιον όλων, σώθηκε με την μετάνοια, εσύ δεν θα σωθείς με τον ίδιο τρόπο;
    Ζήτησε να μάθεις πώς σώθηκε εκείνη. Αυτό μόνο είπε: «Ό Θεός σας είναι ο μόνος αληθινός στον ουρανό και στην γη» (Ίησ. Ν. β' 11). Από την Βαθειά συναίσθηση της ακολασίας της δεν τόλμησε να πει «Ό Θεός μου», αλλά είπε «ο Θεός σ α ς». "Ολοφάνερη έχεις την έγγραπτη μαρτυρία της σωτηρίας της στον στίχο των Ψαλμών: «Μνησθήσομαι Ραάβ και Βαβυλώνος, τοις γινώσκουσί με» (Ψαλμ. πς' 4).
    Πόσο μεγάλη είναι ή φιλανθρωπία του Θεού! Μνημονεύει και την πόρνη μέσα στην Αγ. Γραφή. Και μάλιστα δεν λέει απλώς: «Μνησθήσομαι Ραάβ και Βαβυλώνος», αλλά προσθέτει: «τοις γινώσκουσί με (οι όποιες με γνωρίσουν και με λατρεύουν)».
    Υπάρχει λοιπόν σωτηρία και για τους άνδρες και για τις γυναίκες. Σωτηρία, την οποία προκαλεί ή μετάνοια.
    Ι. Άλλα και αν ένας ολόκληρος λαός αμαρτήσει, ή αμαρτωλότητά του δεν ξεπερνά την φιλανθρωπία του Θεού. Ό ισραηλιτικός λαός στην έρημο του Σ ίνα λάτρεψε το χρυσό μοσχάρι. Ό Θεός όμως δεν έπαψε τις εκδηλώσεις της φιλανθρωπίας Του. ΟΙ άνθρωποι Τον αρνήθηκαν. Ό Ίδιος όμως δεν αρνήθηκε τον εαυτό Του. Ενώ λάτρεψαν το είδωλο, δεν σταμάτησε να τους σώζει.
    Και δεν αμάρτησε τότε μόνο ο λαός. Αμάρτησε μαζί του και ο Ααρών ο άρχιερεύς! Καθώς αναφέρει ο Μωϋσής: «Και έπ' Ααρών έγένετο οργή Κυρίου* και έδεήθην υπέρ αυτού και συνεχώρησεν αύτω ο Θεός» (πρβλ. Δευτ. θ' 20).
    ΙΑ. Έσφαλε ο Δαβίδ. Καθώς σηκώθηκε το δειλινό από το κρεβάτι και βημάτιζε στο δωμάτιο, κοίταζε απρόσεκτα και έπεσε στην αμαρτία. Δεν νεκρώθηκε όμως ή καλή του διάθεσης να αναγνώριση το σφάλμα του.
    Ήλθε ο προφήτης Νάθαν για να τον ελέγξει και να θεραπεύσει το τραύμα. Ό υπήκοος είπε στον βασιλιά: «Αμάρτησες και οργίστηκε ο Θεός εναντίον σου». Ό πορφυροφόρος Δαβίδ δεν αγανάκτησε. Δεν έδωσε προσοχή στο πρόσωπο του προφήτου, άλλ' ύψωσε την σκέψη σ' Αυτόν πού τον έστειλε. Δεν τον σκλήρυνε ο εγωισμός της εξουσίας σε τόσο πλήθος στρατιωτών πού είχε γύρω του, διότι έφερε στον νου του τον αγγελικό στρατό του Κυρίου. Δοκίμασε αγωνία νοιώθοντας σαν ορατό τον Αόρατο. Και απάντησε στον προφήτη, μάλλον όμως στον Θεό πού τον έστειλε: «Αμάρτησα ενώπιον του Κυρίου».
Βλέπεις την ταπεινοφροσύνη του βασιλέως; Βλέπεις την εξομολόγηση του; Μήπως είχε προηγουμένως ελεγχθεί από κανένα; Μήπως είχαν μάθει την αμαρτία του πολλοί; Σε σύντομο χρονικό διάστημα αμάρτησε και αμέσως ο προφήτης παρουσιάσθηκε. Μόλις του απηύθυνε την κατηγορία, ο φταίχτης ομολόγησε το σφάλμα. Και επειδή το ομολόγησε με ειλικρινή μετάνοια, γρήγορα εκδηλώθηκε και η θεραπεία, η συγχώρησης.
    ΙΒ. Ό προφήτης Νόθαν παρηγόρησε τον Δαβίδ με την αναγγελία της συγχωρήσεως του Θεού. Εκείνος όμως δεν εγκατέλειψε την μετάνοια. Αντί βασιλική πορφύρα, ντύθηκε πένθιμο δουλικό σάκκο. Αντί σε χρυσοστόλιστο θρόνο, κάθησε σε χώμα και στάκτη. Και δεν κάθησε μόνο πάνω σε στάκτη, αλλά και έφαγε στάκτη, καθώς ο ίδιος λέει: «Σ π ο δ ό ν ώσει άρτον έ φ α γ ο ν και το πόμα μου μετά κλαυθμού ε κ ί ρ ν ω ν» (Ψαλμ. ρα' 10).
    Έλιωσε με τα δάκρυα τα μάτια, πού έγιναν αφορμή να συλλαβή την αισχρή επιθυμία: «Λούσω καθ' έκάστην νύκτα την κλίνην μου εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμ. ς' 7).
    Άρχοντες τον παρακαλούσαν να διακόψει την νηστεία. Αυτός όμως δεν υποχωρούσε. Ολόκληρη εβδομάδα νήστεψε από κάθε τροφή. Εάν λοιπόν ένας βασιλιάς με τέτοιο τρόπο εκδήλωσε την μετάνοια του, εσύ ο απλός άνθρωπος δεν θα εξομολογηθείς;
    Αργότερα πάλι, όταν επαναστάτησε ο Αβεσαλώμ, ενώ υπήρχαν πολλοί άλλοι δρόμοι διαφυγής, ο Δαβίδ προτίμησε να γλιτώσει φεύγοντας προς το Όρος των Ελαίων, σαν να προσευχόταν στον Λυτρωτή, πού έμελλε από εκεί να αναληφθεί στους ουρανούς. Στην δύσκολη μάλιστα αυτή περίσταση ο Σεμεΐ του ξεστόμιζε υβριστικά λόγια. Ό Δαβίδ όμως τον αντιμετώπισε με ταπείνωση και καρτερία λέγοντας: «Ά φ ή σ τ ε τον. Ό Θεός του επιτρέπει να με υ β ρ ί ζ η». Γνώριζε ότι συγχωρούνται ο! αμαρτίες εκείνου πού συγχωρεί τους άλλους.
    ΙΓ. Βλέπεις την ωφέλεια της εξομολογήσεως; βλέπεις ότι σώζονται όσοι μετανοούν;
Ο Άχαάβ, ο βασιλιάς της Σαμαρείας, υπήρξε υπερβολικά παράνομος ειδωλολάτρης, προφητοκτόνος, ασεβής και άδικος. Όταν όμως με την βασίλισσα Ιεζάβελ σκότωσε τον Ναβουθαί και ήλθε ο προφήτης Ηλίας και τον απείλησε, αμέσως έδειξε μετάνοια. Ξέσχισε τα βασιλικά ενδύματα και φόρεσε τον πένθιμο σάκκο. Τί είπε τότε ό φιλάνθρωπος θεός στον Ηλία; «Βλέπεις την μετάνοια του Άχαάβ; Δεν θα τον τιμωρήσω!».
    Συγχωρεί ο φιλάνθρωπος Θεός τον Άχαάβ, καίτοι έμελλε εκείνος να συνέχιση τις αμαρτίες του. Ασφαλώς δεν αγνοούσε το μέλλον του. αλλά τώρα, στον καιρό της μετανοίας, του χαρίζει την ανάλογη συγχώρηση. Είναι χαρακτηριστικό του δικαίου δικαστού να ανταποκρίνεται κατάλληλα σε κάθε εκδήλωση πού παρουσιάζεται.
    ΙΔ. Ό βασιλιάς Ίεροβοάμ τελούσε θυσίες στο βωμό των ειδώλων. Επειδή διάταξε να συλλάβουν τον προφήτη, πού τον κατέκρινε για την ειδωλολατρία, το χέρι του έμεινε ξερό. Μόλις δοκίμασε την τιμωρία του Θεού παρακάλεσε τον προφήτη: «Προσευχήσου για μένα». Αποτέλεσμα της μετανοίας ήταν να θεραπευθεί το χέρι. Εάν ο προφήτης θεράπευσε τον Ιεροβοάμ, άραγε ο Χριστός δεν μπορεί να σε σώσει συγχωρώντας τις αμαρτίες σου;
    Υπερβολικά αμαρτωλός υπήρξε και ο Μανασσής. Διάταξε και πριόνισαν τον Ησαία. Μολύνθηκε με την ειδωλολατρία. Πλημμύρισε την Ιερουσαλήμ με αίματα αθώων. Όταν Όμως (οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα και δοκίμασε την τιμωρία, έσπευσε να θεραπευθεί με την μετάνοια. Λέει ή Αγ. Γραφή: «Ταπεινώθηκε ο Μανασσής ενώπιον του Κυρίου και προσευχήθηκε. Ό Κύριος δέχθηκε την προσευχή του και του ξαναχάρισε τον θρόνο του». Εάν σώθηκε με την μετάνοια αυτός πού πριόνισε τον προφήτη, εσύ, που ασφαλώς δεν αμάρτησες τόσο φρικτά, δεν θα σωθείς; Πρόσεξε, να μην αμφιβάλλεις για την δύναμη της μετανοίας.
    ΙΕ. Ή εξομολόγησης μπορεί και την φωτιά να σβήσει και τα θηρία να εξημέρωση. Εάν αμφιβάλλεις, θυμήσου τι συνέβη με τον Άνανία, τον Άζαρϊα και τον Μισαήλ μέσα στην κάμινο της Βαβυλώνας.
Πόσες βρύσες θα μπορούσαν να σβήσουν την φλόγα πού ανέβαινε σε ύψος σαρανταεννέα πήχεων; Εκεί όμως πού υψωνόταν ή τεράστια φλόγα, εκεί σαν ποτάμι ξεχύθηκε ή πίστης των τριών νέων, εκεί ακούσθηκε ή προσευχή της μετανοίας: «Δίκαιος είσαι, Κύριε, για όλα όσα επιτρέπεις να παθαίνουμε, γιατί αμαρτήσαμε και ανομήσαμε» (Δαν. γ' 27,29).
    Ή μετάνοια διέλυσε την φλόγα! Βεβαιώσου άπ' αυτό για την δύναμη της να σβήνει την φλόγα της κολάσεως.
    Άλλ' ίσως πει κανείς προσεκτικός αναγνώστης: «Ό Θεός έσωσε τους τρεις νέους όχι για την μετάνοια τους. αλλά για την πίστη τους». Έφ' όσον υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο, θα σας παρουσιάσω και μια άλλη περίπτωση.
    ΙΣΤ. Τι γνώμη έχετε για τον Ναβουχοδονόσορα; Δεν ακούσατε από την Αγ. Γραφή ότι ήταν άγριος, αιμοβόρος, σκληρόκαρδος; Δεν ακούσατε ότι κατάστρεψε τάφους και ξέθαψε οστά βασιλέων; Δεν ακούσατε ότι ολόκληρο λαό έσυρε στην αιχμαλωσία; Δεν ακούσατε ότι τύφλωσε τον βασιλέα, αφού προηγουμένως τον υποχρέωσε να δη την σφαγή των παιδιών του; Δεν ακούσατε ότι συνέτριψε τα Χερουβείμ; (Δεν εννοώ βέβαια τους αγγέλους, μη σκεφθεί κανείς τίποτα τέτοιο. Εννοώ τα γλυπτά, πού κάλυπταν την Κιβωτό της Διαθήκης, άπ' όπου ακουγόταν ή φωνή του Θεού). Ό Ναβουχοδονόσορ βεβήλωσε ακόμη και το καταπέτασμα του ναού. Πήρε το άγιο θυμιατήρι και το έστειλε σε είδωλεΐο. Άρπαξε όλες τις ιερές προσφορές. Έβαλε φωτιά και έκαψε τον ναό από τα θεμέλια.
Με πόσες τιμωρίες άξιζε να τιμωρηθεί αυτός πού σκότωσε βασιλείς, πού έκαψε ιερά, πού αιχμαλώτισε τον λαό, πού τοποθέτησε άγια σκεύη του ναού μεταξύ των ειδώλων; Δεν θα ήταν άξιος να θανατωθεί χίλιες φορές;
    ΙΖ. Γνωρίσατε έως εδώ το πλήθος των εγκλημάτων του Ναβουχοδονόσορος. Ελάτε τώρα να μάθετε και του Θεού την φιλανθρωπία. Τιμωρήθηκε ο θηριώδης βασιλιάς να ζει σαν άγριο θηρίο μέσα στην έρημο. Τιμωρήθηκε όμως για να σωθεί. Έβγαλε νύχια και τρίχες σαν αυτά πού έχει το λιοντάρι, γιατί πριν σαν λιοντάρι άρπαζε τα άγια και ούρλιαζε. Έτρωγε χόρτα σαν το βώδι, γιατί πριν ζούσε σαν κτήνος, έφ' όσον αγνοούσε τον αληθινό θεό πού του εμπιστεύθηκε το βασιλικό αξίωμα.
Όταν όμως με τις παιδαγωγικές αυτές τιμωρίες αναγνώρισε τον ύψιστο Θεό και προσευχήθηκε και μετανόησε, τότε ο Θεός του χάρισε πάλι το βασιλικό αξίωμα
    ΙΗ. Στον Ναβουχοδονόσορα, πού αμάρτησε τόσο φοβερά και μετανόησε, χάρισε ο Θεός την συγχώρηση και την βασιλεία. Εάν λοιπόν και συ μετανοήσεις και ζήσης χριστιανικά, δεν θα σου χαρίσει άφεση των αμαρτιών και την βασιλεία των ουρανών;
    Φιλάνθρωπος είναι ο Κύριος. Γρήγορος στην συγχώρηση. Αργός στην τιμωρία. Κανείς λοιπόν ας μην απελπίζεται για την σωτηρία του.
    Ό Πέτρος, ο κορυφαίος και ο αρχηγός των αποστόλων, φοβήθηκε μια παιδίσκη και αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό. Μεταμελήθηκε όμως και έκλαψε πικρά. Το κλάμα φανέρωνε την ολόψυχη του μετάνοια. Γι΄ αυτό δεν έλαβε μόνο την συγχώρηση για την άρνηση, αλλά και την αποκατάσταση στο αποστολικό αξίωμα.
     Ιθ. Έχοντας λοιπόν, αδελφοί, τόσα παραδείγματα ανθρώπων που αμάρτησαν και μετανόησαν και σώθηκαν, πρόθυμα και σεις να μετανοείτε και να εξομολογείστε. " Έτσι θα λάβετε την συγχώρηση των αμαρτιών σας και θ' αξιωθείτε να κληρονομήσετε την βασιλεία των ουρανών μαζί με όλους τους αγίους «εν Χριστώ Ιησού, ω εστίν ή δόξα εις τους αιώνας των αιώνων» Αμήν.


Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» 
της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής. 
 
 
 
       

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Αξιόλογο Ιστολόγιο !


 
 
Το πιο κάτω είναι ένα αξιόλογο Ιστολόγιο ,
 

Η ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΗ

Η Λειψανοθήκη συγκεντρώνει όλο το διάσπαρτο, αλλά πλούσιο, υλικό του Παγκόσμιου Διαδικτύου σχετικό με λείψανα αγίων, λειψανοθηκών, ως και άλλου είδους σχετικών κειμηλίων. Ενδιαφέρεται ακόμη για την ιστορική τους διαδρομή και τη διάδοσή τους στον ευρωπαϊκό χώρο κατά τον Μεσαίωνα. Όλες οι διαθέσιμες ιστορικές και σύγχρονες πληροφορίες, φωτογραφίες, σχέδια, βίντεο κ.ά. θα βρουν τη θέση τους σταδιακά σ' αυτόν τον ιστότοπο.
Η αντιγραφή του υλικού της λειψανοθήκης είναι ελεύθερη.
Για επικοινωνία με τη λειψανοθήκη: anagnostikon@gmail.com
 
 
 
 
 
 

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

2 ύμνοι για τον άγιο Πορφύριο

 
 

 
 
"Πριν λίγο καιρό έγραψα κάποιους στίχους
για τον άγιο Πορφύριο.
Έγιναν σε 5 λεπτά,
απλά, αυθόρμητα, ...

με ψυχική ευλάβεια, όση.
Ο Βασίλης Χατζηνικολάου,
με αγάπη, τα ενέταξε στο νέο του Cd
¨Ονειρεμένα και Άγια¨,
μαζί με πολλά άλλα δικά του κομμάτια, ύμνους,
τραγούδια κλπ, πολύ ωραία όλα. "
 
 
π. Ανδρέας Κονάνος