Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Η Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου



Στὶς 31 Αὐγούστου γιορτάζουμε τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.

Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους. Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα τῆς εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.

Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές. Κοντὰ τῆς βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τρόπο θαυμαστό, «ἐπὶ νεφελῶν» . Καὶ τότε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε θριαμβευτικὰ «ἐπὶ νεφελῶν», μὲ τὴ συνοδεία πλήθους ἀγγέλων. Ἡ Θεοτόκος προσευχήθηκε στὸν Υἱό της, παρηγόρησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της καὶ παρέδωσε τὴν πανάμωμη ψυχή της στὸν Κύριο.

Οἱ Ἀπόστολοι ἐναπόθεσαν τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου σὲ «καινὸν μνημεῖον» στὴ Γεθσημανή. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀργότερα ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴν κοίμηση κατέβηκε ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πλήθους ἀγγέλων. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου παρέλαβε τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνῆλθαν στοὺς οὐρανούς. Ἡ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεομήτορος εἶχε συντελεστεῖ. Τὸ ἱερὸ Σῶμα τῆς ἐνώθηκε πάλι μὲ τὴν ἁγνὴ ψυχή της.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ποὺ εἶδε τὴ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου. Δὲν εἶχε μπορέσει νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία τῆς εὐρισκόμενος στὶς Ἰνδίες. Ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, καὶ ἐνῷ τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στὴ Γεθσημανὴ μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ εἶδε ὅλα ὅσα συνέβησαν. Τότε παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ τοῦ δώσει γιὰ εὐλογία τὴ Ζώνη της. Καὶ ἐκείνη, καθὼς ἀνέβαινε στοὺς οὐρανούς, τοῦ ἔριξε τὸ Ἱερὸ κειμήλιο «πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι τῷ ἀποστόλῳ Θωμὰ τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης. 
  

 Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς στὴ συνέχεια πληροφόρησε καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους γιὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ τοὺς ἔδειξε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἐκεῖνοι δοξολόγησαν τὸν Θεὸ καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, καθὼς ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν ἔνδοξη Μετάσταση τῆς Θεοτόκου.

Τὴ διαφύλαξη τῆς Ἁγίας Ζώνης ἀνέλαβαν δύο φτωχὲς καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ ὁποῖες φρόντιζαν τὴ Θεοτόκο. Παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἱερὸ κειμήλιο καὶ ἀπὸ τότε τὸ ἔργο τῆς διαφύλαξής του συνέχιζε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μία εὐλαβὴς παρθένος καταγόμενη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια αὐτή.

Ἡ ἀνακομιδὴ τῆς Τιμίας Ζώνης καὶ ἡ μεταφορά της στὴν Κωνσταντινούπολη ἔγινε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἀρκάδιο (395-408). Ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου στὴ Βασιλεύουσα ἦταν λαμπρότατη. Ὁ αὐτοκράτορας κατέθεσε τὴν Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου σὲ λειψανοθήκη ποὺ ὀνόμασε «ἁγίαν σορόν» . Ἡ κατάθεση ἔγινε στὶς 31 Αὐγούστου, τελευταία μέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Στὴν πόλη τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τῆς ὁποίας Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ Προστάτις ἦταν ἡ Θεοτόκος, θὰ φυλασσόταν πλέον ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Θεομήτορος.

Ἡ κόρη τοῦ Ἀρκάδιου, ἡ αὐτοκράτειρα Πουλχερία, ἀνήγειρε λαμπρὸ ναὸ πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας, τὸν περίφημο ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Χαλκοπρατείων. (Χαλκοπράτεια ὀνομαζόταν ἡ συνοικία ὅπου κτίστηκε ὁ ναός• τὸ ὄνομά της ἡ συνοικία τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκεῖ πρὶν κατασκευάζονταν καὶ πωλοῦνταν χάλκινα ἀντικείμενα). Στὸ ναὸ αὐτὸ ἡ αὐτοκράτειρα κατέθεσε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια μάλιστα ἡ Πουλχερία κέντησε μὲ χρυσὴ κλωστὴ τὴν Τιμία Ζώνη διακοσμώντας τὴν. Ἡ χρυσὴ αὐτὴ κλωστὴ εἶναι εὐδιάκριτη καὶ σήμερα στὸ τμῆμα ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστίνος Β καὶ ἡ σύζυγός του Σοφία ἀνακαίνισαν τὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Χαλκοπρατείων καὶ ἀνήγειραν ἐκεῖ καὶ τὸ παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Σοροῦ• ἐκεῖ, μέσα σὲ λειψανοθήκη καὶ πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, φυλασσόταν ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου.

Πλῆθος πιστῶν συνέρρεαν γιὰ νὰ τὴν προσκυνήσουν μὲ εὐλάβεια ζητώντας ἀπὸ τὴν Παναγία νὰ μεσιτεύσει μὲ τὶς πρεσβεῖες της στὸν Κύριο. Πλῆθος θαυμάτων ἐπιτέλεσε ἡ Τιμία Ζώνη. Ἄνθρωποι δυστυχισμένοι καὶ πονεμένοι βρῆκαν λύτρωση μὲ τὴ θαυματουργὴ δύναμη τοῦ ἁγίου λειψάνου. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὑμνήθηκε ἀπὸ φημισμένους ἀνθρώπους τῆς ἐποχής• μὲ τὴ χάρη τῆς Παναγίας καθαγιάζει τοὺς πιστοὺς ποὺ προσέρχονται εὐλαβικὰ γιὰ νὰ τὸ προσκυνήσουν• τοὺς ἀνυψώνει ἀπὸ τὴ φθορά, τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ ἀσθένειες καὶ θλίψεις.

Στὴ συνέχεια ἡ Ἁγία Ζώνη τεμαχίστηκε καὶ τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σὲ διάφορους ναοὺς τῆς Κωνσταντινούπολης. Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους τὸ 1204, κάποια τεμάχια ἁρπάχτηκαν ἀπὸ τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους κατακτητὲς καὶ μεταφέρθηκαν στὴ Δύση. Ἕνα μέρος ὅμως διασώθηκε καὶ παρέμεινε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πόλης ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Ἡ Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Βλαχερνῶν. Ἡ τελευταία ἀναφορὰ γιὰ τὸ ἅγιο λείψανο εἶναι ἑνὸς ἀνώνυμου Ρώσου προσκυνητῆ στὴν Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 καὶ 1453.

Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453, εἶναι ἄγνωστο τί ἀπέγινε τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς Ἁγίας Ζώνης στὴ συνέχεια. Ἔτσι τὸ μοναδικὸ σωζόμενο τμῆμα εἶναι αὐτὸ ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου• μὲ ἐξαιρετικὰ περιπετειώδη τρόπο ἔφτασε ἐκεῖ.




Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος εἶχε κατασκευάσει ἕναν χρυσὸ σταυρὸ γιὰ νὰ τὸν προστατεύει στὶς ἐκστρατεῖες. Στὴ μέση του σταυροῦ εἶχε τοποθετηθεῖ τεμάχιο Τιμίου Ξύλου• ὁ σταυρὸς ἔφερε ἐπίσης θῆκες μὲ ἅγια λείψανα Μαρτύρων, καὶ ἕνα τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης. Ὅλοι οἱ βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες ἔπαιρναν αὐτὸν τὸν σταυρὸ στὶς ἐκστρατεῖες. Τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὁ αὐτοκράτορας Ἰσαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σὲ μία ἐκστρατεία ἐναντίον τοῦ ἡγεμόνα τῶν Βουλγάρων Ἀσᾶν. Νικήθηκε ὅμως καὶ μέσα στὸν πανικὸ ἕνας ἱερέας τὸν πέταξε στὸ ποτάμι γιὰ νὰ μὴν τὸν βεβηλώσουν οἱ ἐχθροί. Μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες ὅμως οἱ Βούλγαροι τὸν βρήκαν• ἔτσι πέρασε στὰ χέρια τοῦ Ἀσᾶν.

Οἱ Βούλγαροι ἡγεμόνες μιμούμενοι τοὺς Βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες ἔπαιρναν μαζί τους στὶς ἐκστρατεῖες τὸ σταυρό. Σὲ μία μάχη ὅμως ἐναντίον τῶν Σέρβων ὁ βουλγαρικὸς στρατὸς νικήθηκε ἀπὸ τὸν Σέρβο ἡγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ὁ Λάζαρος ἀργότερα δώρισε τὸ σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου μαζὶ μὲ τὸ τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς διασῴζουν καὶ μία παράδοση σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου ἀφιερώθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη ΣΤ Καντακουζηνὸ (1341-1354), ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ ἀξίωμα, ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάσαφ καὶ μόνασε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.

Τὰ θαύματα ποὺ πραγματοποίησε καὶ πραγματοποιεῖ ἡ Τιμία Ζώνη εἶναι πολλά. Βοηθᾷ εἰδικὰ τὶς στεῖρες γυναῖκες νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ἂν ζητήσουν μὲ εὐλάβεια τὴ βοήθειά της Παναγίας, τοὺς δίδεται τεμάχιο κορδέλας ποὺ ἔχει εὐλογηθεῖ στὴν λειψανοθήκη τῆς Ἁγίας Ζώνης• ἂν ἔχουν πίστη, καθίστανται ἔγκυες.

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Βίος Αγίας Μαρίνας


 
«Χείρ δημίου  τέμνει σε Μαρίνα, ξίφει,
 Χείρ Κυρίου χάριτι θεία δε στέφει.
Ἑβδομάτη δεκάτη Μαρίνα δειροτομήθη»

    Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τῆς ἁγίας Μαρίνας εἶναι ἀπό τά πιό καλά διατηρημένα μέχρι σήμερα μαρτυρολόγια. Πολλοί εἶναι οἱ ἁγιολογικοί κώδικες, πού καταγράφουν τή βιογραφία καί τή μαρτυρική της τελείωση.
    Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅταν ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Αὐρήλιος Κλαύδιος (268-270 μ.Χ.). Ἦταν μιά ἐποχή δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀφού τό ὄνομα χριστιανός ἀποτελοῦσε ἐσχάτη προδοσία καί αὐτός πού δήλωνε  πίστη στό Χριστό, τόν τιμωροῦσαν παραδειγματικά καί τό τέλος του ἦταν ὁ μαρτυρικός θάνατος. Ἡ Μαρίνα σέ ἡλικία 12 χρονῶν ἔμεινε ὀρφανή ἀπό μητέρα καί ὁ πατέρας της, ὁ Αἰδέσιος ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἐμπιστεύτηκε τήν ἀνατροφή της σέ μιά γυναίκα, ἡ ὁποία διακρίνονταν γιά τό ἦθος καί τήν καλή της συμπεριφορά. Κατά εὐδοκία Θεοῦ, ἡ καλή αὐτή γυναίκα ἦταν χριστιανή. Ἡ παιδοτρόφος λοιπόν αὐτή, παράλληλα μέ τά καθήκοντα τῆςς ἀνατροφής τῆς νεαρῆς Μαρίνας, τῆς ἔδινε καί τά στοιχεῖα τῆς πίστεως στό Χριστό. Ἡ Μαρίνα ἦταν εὐφυεστάτη καί κατόρθωνε νά διακρίνει τίς ἀλήθειες τίς νέας πίστεως νά ἐμβαθύνει σ’ αὐτές, ἐνῶ παράλληλα κατανοοῦσε τίς μυθοπλασίες τῶν εἰδωλολατρικῶν φαντασμάτων.  
    Μεγαλώνοντας ἡ Μαρίνα γίνονταν ἐμφανή τά σωματικά κάλλη, ἀλλά περισσότερο τά ψυχικά της χαρίσματα. Μόλις 15 χρόνων, διψοῦσε ἡ καρδιά της «τά τῶν μαρτύρων ἆθλα». Κάποια στιγμή φανέρωσε στόν πατέρα της, τήν πίστη της στό Χριστό. Ἦταν αὐτονόητο ὁ πατέρας της νά γίνει ἔξω φρενῶν μέ τό νέο πού ἔμαθε. Ἔτσι ἄρχισε μέ χίλιους δυό τρόπους να μεταπείσει τήν κόρη του γιά νά ἀρνηθεῖ τά «μυθεύματα!» τῶν χριστιανῶν. Οἱ ἀρχικά καλοί τρόποι τούς διαδέχθηκαν τιμωρίες μέ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσε νά μεταπείσει καί νά ἀλλάξει τήν πίστη της ἡ  θυγατέρα του. Μάταια ὅμως.
    Κάποια ἡμέρα ἔκανε μιά περιοδεία ὁ στυγερός ἔπαρχος τῆς Ἀντιόχειας, Ὀλύβριος, καί τότε τυχαία συνάντησε τή νεαρή Μαρίνα. Βλέποντάς την, ἔμεινε ἔκθαμβος ἀπό τήν ὀμορφιά της καί θέλησε ἀμέσως νά τήν κάνει γυναίκα του. Ὅταν τήν ὁδήγησαν μπροστά του, χωρίς πολλές περιστροφές τῆς ὁμολόγησε τήν αἰτία πού ἔφεραν μπροστά του, ἀποκαλύπτοντας πῶς ἐπιθυμοῦσε νά τήν κάνει σύζυγό του. Ἡ Μαρίνα μετά τό ἄκουσμα τῆς αἰτίας πού εἶναι μπροστά στόν ἔπαρχο, χωρίς δισταγμό τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ἦταν χριστιανή. Ὁ ἔπαρχος νόμιζε πώς εὔκολα θά ἔκαμπτε τά πιστεύματα τῆς νεαρῆς κοπέλας καί ἄρχισε  μέ ὑποσχέσεις γιά νά τήν μεταπείσει. Ὁ πατέρας της παρών στή παρωδία αὐτή. Δυστυχῶς στέκεται στό πλευρό τοῦ ἐπάρχου καί ὑπερθεματίζει στήν ἀπόφασή του νά τιμωρήσει φρικτά τήν νεαρά κόρη του.
    Ἡ Μαρίνα ἔμενε ἀκλόνητη στήν πίστη καί τήν ὁμολογία της. Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά ἄρχισε ὁ Ὀλύβριος τίς ἀπειλές. Τίς ἀπειλές τίς διαδέχεται ἡ φυλακή καί ἡ παράδοση στά χέρια τῶν δημίων. Ἀπάνθρωπα οἱ βασανιστές μαστιγώνουν τό νεανικό της σῶμα. Μέσα ἀπό μιά σειρά φρικτῶν βασανιστηρίων νόμιζε ὁ αἱμοσταγής τύραννος, πώς θά ἄλλαζε τό φρόνημα τῆς Ἁγίας. Ματαιοπονοῦν τόσο ὁ Ὀλύβριος, ὅσο καί ὁ Αἰδέσιος.
    Τά μαρτυρολόγια σημειώνουν ὅτι, τήν ἀρχή μέ ροζιασμένα ραβδιά κτυποῦν τό τρυφερό κορμί της. Τό παρθενικό της αἷμα βάφει τή γῆ καί τά χέρια τῶν βασανιστῶν. Καί ἐνῶ τήν κτυποῦν ἀλύπητα, αὐτή μέ δάκρυα ἱκετεύει τό παμπόθητο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά γίνει στήριγμά της καί νά ὑπομείνει τή φρίκη τῶν μαρτυρίων πού τήν ὑποβάλλουν. Τά μαρτύρια που τήν ὑποβάλλουν εἶναι ἀπάνθρωπα. Μετά τόν ἐγκλεισμό στή φυλακή καί τά ὅσα τῆς ἔκαναν ἐκεῖ, τήν ὑποβάλλουν σέ διαπόμπευση, καί κάνουν θέαμα τά τρομερά μαρτύρια πού περνᾶ. Πολλοί ἀπό τούς θεατές ἀρχίζουν νά βλέπουν μέ συμπάθεια τό δεκαεξάχρονο κορίτσι πού ὑφίσταται τήν ἀπανθρωπιά τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐνῶ «ἡ μάρτυς Μαρίνα μέγαν καί ἀκαταγώνιστον ἀθλητήν Χριστόν ἐνδεδυμένη χωρεῖ τοῦ μαρτυρίου τήν ὁδόν», ὁμολογεῖ διαρκῶς, «ἄλλος ἔσται ἐμοί πάσχων ὑπέρ ἐμοῦ, ὅτι ἐγώ πάσχω ὑπέρ αὐτοῦ».
    Μετά τό πέρας τοῦ ὁλοήμερου μαρτυρίου ρίχνεται πάλι χωρίς καμμιά φροντίδα καί περίθαλψη στή φυλακή. Μέ ὅσες δυνάμεις τῆς ἀπομένουν προσεύχεται στό Χριστό. Καί ἐνῶ βρίσκεται σ’ αὐτή τήν κατάσταση, κάνει τήν ἐμφάνισή του ὁ μισόκαλος δαίμονας. Μέσα ἀπό τή μορφή ἑνός φρικτοῦ δράκου προσπαθεῖ νά τήν ἐκφοβίζει γιά νά ἀλλάξει στάση καί ν’ ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ὅμως ἡ ἀδάμαστη Μαρίνα, ἡ γενναία ἀθλήτρια τοῦ Χριστοῦ κτυπᾶ τό διάβολο καί κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ τόν τρέπει σέ φυγή. Καί ἐκεῖνος ντροπιασμένος μέσα ἀπό ἕνα ἀπαίσιο σφύριγμα, κρότο, ἐξαφανίζεται.
    Τά βασανιστήρια θά συνεχιστοῦν καί τήν ἑπομένη ἡμέρα. Τήν βάζουν σ’ ἕνα καζάνι μέ ζεματιστό νερό. Καῖνε τίς πληγές της μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Ὅλα τά ὑπομένει μέ καρτερικότητα, καί ἀταλάντευτη πίστη. Λέγεται ὅτι μεγάλο πλῆθος εἰδωλολατρῶν εἶναι ἐντυπωσιασμένο ἀπό τήν πίστη τῆς Ἁγίας. Πολλοί προσελκύονται καί ὁμολογοῦν τήν πίστη στό Χριστό. Μόνο ὁ σκοτεινός Ὀλύβριος δέν ἐννοεῖ τά συμβαίνοντα καί στρέφεται μέ μανία κατά τῶν «πιστευσάντων». Λέγεται ὅτι 15.000 ἄνθρωποι θανατώθηκαν τήν ἡμέρα ἐκείνη. Τό αἷμα τῶν ἁγίων αὐτῶν μαρτύρων ἔβαψε τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες τῆς Ἀντιόχειας. Ὁ δυνάστης βλέποντας τό ἄκαμπτο τῆς πίστεως τῆς Ἁγίας Μαρίνας, διατάσσει τόν ἀποκεφαλισμό της, ὁ ὁποίος καί πραγματοποιείται στίς 17 Ἰουλίου τοῦ 286 μ.Χ.
    Ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα ἀλλά καί στούς αἰῶνες ἡ καλλίνικος Μαρίνα  πρεσβεύει γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Τά θαύματα καί οἱ ἐπεμβάσεις της σέ πολλές περιπτώσεις εἶναι συγκλονιστικές, ἀκόμη καί στούς ἁμαρτωλούς καιρούς μας ἡ Ἁγία Μαρίνα προστρέχει στίς δυσκολίες μας. Τά πλήθη τῶν χριστιανῶν πού κατακλύζουν τούς Ναούς πού ἔχουν ἀνεγερθεῖ στή χάρη της εἶναι ἀδιάψευστος μάρτυρας αὐτῆς τῆς πραγματικότητος.
    Εὐχή μας εἶναι νά μᾶς σκεπάζει μέ τήν πρεσβεία της. Ἰδιαίτερη εὐχή μας εἶναι γιά τούς νέους μας, τούς ὁποίους ὁ μισόκαλος μέ πολλές δολοπλοκίες ἐπιδιώκει νά παρασύρει πολλούς στά σατανικά του δόκανα.  

Σέ κάθε δυσκολία μας μή ξεχνοῦμε τήν πρεσβεία τῆς Ἁγίας Μαρίνας, καί μέσα ἀπό ἀταλάντευτη πίστη θά παίρνουμε τῆς ἱκεσίας μας τό αἴτημα.





Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Ευχή εις την Οσία Ματρώνα



Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο της κτίσεως πάσης Δημιουργός και συνοχεύς και κυβερνήτης πάνσοφος· ο τω λόγω μόνω φως εκ σκότους παραγαγών και εν τω φωτί ημάς πορεύεσθαι ποιήσας· ο εν Πατρί και Πνεύματι δοξαζόμενος και υπ’ Αγγέλων ασιγήτως ανυμνούμενος· ο Φως οικών απρόσιτον και του Φωτός του αιωνίου ημάς κληρονόμους γενέσθαι καταξιώσας· η του αληθινού Φωτός και της αθανάτου ζωής υπόστασις·ο τους Αγίους σου τους σε ακολουθήσαντας, Φωτός του αϊδίου καθαρότατα έσοπτρα αναδείξας· ο δι’ αυτών πάντας ημάς εις την του Φωτός πολιτείαν ανακαλούμενος, την δε σην άπειρον αγαθότητα δι’ αυτών, ημίν τοις δεομένοις σου χαριζόμενος· ο την ανείκαστόν σου δύναμιν εν τοις Αγίοις σου πάσιν θαυμαστώσας μόνε εύσπλαγχνε και την αγιάζουσάν σου χάριν, δι’ αυτών ημίν διοχετεύων πανοικτίρμον Κύριε· ο την δωρεάν των ιαμάτων δια των Αγίων σου συμπαθώς ημίν προμηθούμενος και τούτους επικαλείσθαι ημάς διακελεύσας· ο δι’ αυτών θαύματα άπειρα ενεργών πάσι τοις πιστεύουσιν εξ όλης καρδίας· ο την Οσίαν σου Ματρώναν, την εν υστέροις τούτοις χρόνοις εν τη Ρωσία ασκήσασαν, εν δε θαύμασι και δυνάμεσι μεγάλαις το Όνομά Σου το πανάγιον δοξάσασαν και Σε εν τω κόσμω παντί μεγαλύνασαν, αντιδοξάσας μόνε Δυνατέ· ο τους πηρωθέντας αυτής οφθαλμούς, Φωτί τω αδύτω σου διαυγάσας, εις το καθοράν του σου κάλλους την λαμπρότητα· ο τους επί χρόνοις πλείοσι παρειμένους πόδας αυτής επί τη ασαλεύτω πέτρα των εντολών σου εδράσας μόνε Ισχυρέ· ο σοφίσας αυτήν εις το τας θείας σου εντολάς διδάξαι και πολλούς εν τη πίστει σου στηρίξαι Αγαθέ· ο καταξιώσας αυτήν της εγκρατείας την οδόν βαδίσαι, σαρκός δε ασθένειαν εν καρτερία υπομείναι και της των τυράννων δουλείας τον πικρόν ζυγόν περιχαρώς βαστάσαι, θλίψεις δε και σκώμματα ωσεί τρυφήν ηγείσθαι και χαράς πρόξενα της αδιαδόχου· Αυτός και νυν Δέσποτα, ταις της Οσίας σου ταύτης πρεσβείαις αεί δυσωπούμενος και ευμενώς ημίν ιλεούμενος, πρόσδεξαι και νυν τους σους ικέτας πολυέλεε, ο της σης χάριτος τας δωρεάς παρέχων. Και αξίωσον ημάς τω σω φωτί πορεύεσθαι και τας σας βουλάς εν τη καρδία ημών διαπαντός μελετάν, τα δε σα προστάγματα επιμελώς φυλάττειν. Ίνα καταξιωθέντες σοι δουλεύειν ειλικρινώς και το θέλημά σου το Άγιον εν αληθεία πράττειν, την δε αγάπην προς Σε εν καθαρότητι φυλάττειν, καθώς ημίν προσέταξας μόνε ευσυμπάθητε, της δόξης σου τύχωμεν και της λαμπρότητος του φωτός σου απολαύσωμεν, μετά πάντων των απ’ αιώνων εκλεκτών σου. Ότι σοι αρμόζει η τιμή και η μεγαλοπρέπεια και σοι ανήκει η δόξα και η προσκύνησις, συν τω προανάρχω σου Πατρι και τω ομοουσίω καί ζωοποιώ σου Πνεύματι πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αναγιγνωσκομένη στο Απόδειπνο.

Υπό Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης


 

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Τί θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις ; ... - " Ευτυχισμένη " !



Ευτυχισμένος γεννιέσαι ή γίνεσαι; Κι όμως, όπως το διάβασμα, τα μαθηματικά ή το τένις, η ευτυχία, σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες, διδάσκεται. Εντατικά μαθήματα λοιπόν για γονείς και παιδιά!
Τι είναι αλήθεια η ευτυχία; Είναι αυτή η αίσθηση της ελαφρότητας που έχεις κάποιες φορές και σε κάνει να νιώθεις σαν να πετάς. Αυτό το συναίσθημα όταν ζεις κάτι έντονο, η εντύπωση πως έχεις μια αληθινή παρουσία μέσα στον κόσμο. Είναι αυτό το αίσθημα χαράς και πληρότητας, εφήμερο, όμως μπορεί να κατοικήσει μέσα μας για πάρα πολύ καιρό. Μια διαρκής ικανοποίηση ή απλώς ένα όνειρο που μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς. Κάποιοι λένε πως η ευτυχία δεν είναι παρά ένας μύθος που δημιούργησε η κοινωνία για να σε κάνει να δουλεύεις και εν συνεχεία να καταναλώνεις. Άλλοι αφιερώνουν ολόκληρη τη ζωή τους στην αναζήτησή της. Κάποιοι άλλοι τη βρίσκουν στα απλά καθημερινά πράγματα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι πιο τυχεροί, όπως χαρακτηριστικά λέει και ο ψυχολόγος και διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Μάρτιν Σέλιγκμαν στο βιβλίο του Αυθεντική Ευτυχία (Authentic Happiness). Γιατί οι γονείς που γνωρίζουν την ευτυχία είναι και οι μόνοι που μπορούν να τη διδάξουν στα παιδιά τους. Και όπως μας λέει ο γιατρός της ευτυχίας «τα ευτυχισμένα παιδιά είναι πιο δημιουργικά, περισσότερο δεκτικά στη μόρφωση και σαφώς πιο υγιή».

Σκέψου θετικάΚάθε γονιός θέλει να δει το παιδί του ευτυχισμένο. Πάνε όμως μόλις λίγα χρόνια από τότε που οι ευρωπαίοι γονείς άρχισαν να συνειδητοποιούν τα ευεργετικά αποτελέσματα της χαρούμενης και αισιόδοξης διάθεσης στην οικογένεια. Αυτής της αισιόδοξης διάθεσης είναι θιασώτης και ο δόκτωρ Σέλιγκμαν, ο οποίος εκπροσωπεί έναν ολοκαίνουργιο κλάδο προσφιλή σε Ευρώπη και Αμερική, τη θετική Ψυχολογία. Η θετική Ψυχολογία, αντίθετα από την παραδοσιακή, που επικεντρώνει στις αρνητικές πλευρές της διανοητικής υγείας και στους τρόπους επιδιόρθωσής τους, ερευνά την επιστήμη της ευτυχίας. Στόχος της είναι να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τι μας κάνει πραγματικά να χαμογελάμε. Σύμφωνα με αυτή, η ευτυχία δεν είναι αποτέλεσμα καλών γονιδίων ή τύχης, είναι απλώς το ταλέντο να μπορούμε να επικεντρωνόμαστε στις δυνάμεις μας και να τις αξιοποιούμε δημιουργικά.Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών του δόκτορα Σέλιγκμαν, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερους φίλους, πιο ικανοποιητικούς γάμους και κερδίζουν περισσότερα χρήματα. Αντίστοιχα, τα ευτυχισμένα παιδιά έχουν περισσότερα κίνητρα, πιο πολλά ενδιαφέροντα, είναι ικανότερα στην επίλυση προβλημάτων και πιο πρόθυμα να εξερευνήσουν και να μάθουν τον κόσμο. Είναι επίσης πιο ανεξάρτητα και διακατέχονται από μεγαλύτερο ενθουσιασμό. «Η ευτυχία είναι το βασικό συστατικό για μια καλύτερη, υγιέστερη και ισχυρότερη κοινωνία», μας λέει έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο Riverside της Καλιφόρνια. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η ευτυχία δεν εξαρτάται ούτε από τον υλικό πλούτο ούτε όμως από το υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Συμπέρασμα μάλλον απρόβλεπτο αν αναλογιστεί κανείς πόσο πολύ αγωνίζονται οι γονείς σήμερα προκειμένου να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους μια σωστή εκπαίδευση.

Μια «εγκεφαλική» υπόθεση
Τελικά η ευτυχία είναι γενετικά προκαθορισμένη ή μαθαίνεται; Μήπως τα παιδιά είναι «σχεδιασμένα» να είναι χαρούμενα εξαιτίας μιας ευτυχούς εγκεφαλικής δραστηριότητας; Ναι, μας απαντάει ο δόκτωρ Ρίτσαρντ Ντέιβιντσον, καθηγητής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν. Μετά από έρευνες χρόνων και μελέτες που πραγματοποίησε στο δεξί και αριστερό τμήμα του εγκεφάλου, ο καθηγητής κατέληξε πως η ευτυχία εξαρτάται κατά πολύ και από την κατάσταση του εγκεφάλου. Αν η δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό είναι πιο έντονη, το άτομο είναι κατά πάσα πιθανότητα εξωστρεφές, ενθουσιώδες και χαρούμενο. Αν υπάρχει μεγαλύτερη δραστηριότητα στο δεξί, τότε είναι μάλλον πιο εσωστρεφές, ανήσυχο και λυπημένο. Ο καθηγητής πραγματοποίησε ένα πείραμα: Μέτρησε τη συμπεριφορά του αριστερού προμετωπιαίου φλοιού μωρών μικρότερων του ενός έτους και μετά είπε στις μητέρες τους να βγουν από το δωμάτιο. Κάποια από τα μωρά άρχισαν να κλαίνε με υστερία με την αποχώρησή της, ενώ κάποια άλλα φάνηκαν πιο ψύχραιμα.Αυτά τα δεύτερα ήταν τα μωρά με αυξημένη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο λοβό, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο καθηγητής Ντέιβιντσον. Συμπέρασμα; Κάποια μωρά φαίνεται ότι γεννιούνται χαρούμενα, ενώ άλλα γκρινιάρικα.

Ευτυχισμένα γονίδια
Ευτυχώς, όμως, η ευτυχία των παιδιών μας δεν είναι μόνο θέμα γενετικής. Σύμφωνα με έρευνες του δόκτορα Ντέιβιντ Λίκεν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, το 50% της ευτυχίας μας οφείλεται στα γονίδιά μας. Ένα άλλο 8% καθορίζεται από το εξωτερικό περιβάλλον, ενώ το 42% εξαρτάται από τις περιστάσεις της ζωής μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο δόκτωρ Λίκεν στο περιοδικό The Psychologist, με σωστή εκμάθηση και εξάσκηση των ικανοτήτων μας μπορούμε να αυξήσουμε τα ποσοστά ευτυχίας μας. Είναι κάτι σαν το βάρος. Ακόμη κι αν είμαστε έτσι κατασκευασμένοι ώστε να μην μπορέσουμε να χάσουμε ποτέ πολλά κιλά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αδυνατίσουμε. Απλώς θα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο.
Μαθαίνω την ευτυχία
Σύμφωνα με τη θετική Ψυχολογία, η ευτυχία μπορεί να διδαχτεί με τρεις τρόπους: Ο πρώτος είναι να ανακαλύψουμε νέες και απολαυστικές εμπειρίες και να τις ζήσουμε παρέα με τα παιδιά μας. Ο δεύτερος είναι να μάθουμε εμείς οι ίδιοι και να το μεταδώσουμε και σε εκείνα να αγαπούν και να αφοσιώνονται σε αυτό που κάνουν και ο τρίτος να προσπαθούμε να δίνουμε νόημα στη ζωή μας. Οι θετικές σκέψεις, οι μικρές κινήσεις καλοσύνης μπορούν να γίνουν κίνητρα για την καθημερινή μας ευτυχία. Και βέβαια, το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας. Το κάλεσμα ενός φίλου στο σπίτι, η αγορά ενός δώρου, το μοίρασμα στο παιχνίδι είναι συνήθειες που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να αποκτήσει αλτρουιστική συνείδηση και να το οδηγήσουν στην ανακάλυψη της αληθινής ευτυχίας. Τα πραγματικά ευτυχισμένα παιδιά μπορούν να αντιμετωπίσουν πιο εύκολα τις δυσκολίες της ζωής. Στο βιβλίο του Το αισιόδοξο παιδί (The optimistic child) ο δόκτωρ Σέλιγκμαν υποστηρίζει ότι ο τρόπος που μιλάμε στο παιδί μας μπορεί να επηρεάσει και τη διάθεση αλλά και τη νοοτροπία του. Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και επεξηγηματικοί. Αντί να λέμε «δεν θα περάσεις στις εξετάσεις», ας πούμε «αν κάνεις τα μαθήματά σου, τότε σίγουρα θα περάσεις». Ο δόκτωρ Σέλιγκμαν αποκαλεί αυτές τις δεξιότητες «μικρά μαθήματα αισιοδοξίας» και πιστεύει ότι βοηθούν σημαντικά το παιδί να αποβάλλει την απαισιόδοξη νοοτροπία και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με θετικό τρόπο.

Ωστόσο, και οι αρνητικές εμπειρίες έχουν τη δική τους χρησιμότητα, μια που η αντιμετώπιση των προβλημάτων βοηθά στην ενίσχυση της προσαρμοστικότητας, διευκολύνει τα παιδιά να οχυρώνονται απέναντι στο στρες και τους δίνει τις ικανότητες να αντεπεξέλθουν στα εμπόδια. Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι άνθρωποι που δεν εμμένουν σε δυσάρεστες σκέψεις ή ασχολούνται λιγότερο απ’ όσο άλλοι με την ενδοσκόπηση είναι σαφώς ευτυχέστεροι. Αν λοιπόν το παιδί σας έχει την τάση να κολλάει σε δυσάρεστα πράγματα, διδάξτε το να λέει «στοπ» στις αρνητικές σκέψεις. Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με κάτι που του προκαλεί ευχαρίστηση και ταυτόχρονα το δυσκολεύει. Βάλτε του ως στόχο να ξεχάσει το εύκολο μήνυμα του σύγχρονου πολιτισμού για χαλάρωση και κατανάλωση και να αναλάβει προκλήσεις. Αθλητισμός, μουσική, τέχνη, χορός, εθελοντισμός είναι οι καλύτερες επιλογές. Το μήνυμα που πρέπει να περνάμε είναι ότι η δημιουργική προσπάθεια είναι εξαιρετικά ικανοποιητική. Οι γονείς μπορούν ακόμη να εξασφαλίσουν τη μελλοντική ευτυχία των παιδιών τους παρακινώντας τα να ακολουθήσουν τα δημιουργικά όνειρά τους.

Όπως λέει ο Μπρετ Καρ, ερευνητής στο Κέντρο Παιδικής Ψυχικής Υγείας του Λονδίνου (Centre for Child Mental Health) «ο στοργικός γονιός που επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην ευτυχία του παιδιού του παρατηρεί και ενισχύει με σοβαρότητα τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του, ακόμη κι αν δεν έχει καμιά σχέση με αυτά. Οι γονείς θα πρέπει να εξερευνούν και οι ίδιοι τη δική τους δημιουργικότητα, καθώς όσο περισσότερες δραστηριότητες μοιράζονται οι οικογένειες, τόσο πιο απολαυστικές γίνονται οι δραστηριότητες αυτές».


Τα 5 μυστικά των ευτυχισμένων ανθρώπων
Ανακαλύψτε τον καλύτερό σας εαυτό

Προσπαθήστε να κάνετε την ευτυχία εικόνα. Με τι μοιάζει; Με μια γαλήνια ψυχή που αναπαύεται σε ένα λιβάδι με μαργαρίτες; Με μια οικογένεια που τραγουδάει; Με ένα παιδί που χορεύει γύρω σας; Κάντε τα όλα πράξη. Ο χορός, το τραγούδι, η ευδαιμονία, όλα είναι εφικτά. Η ευτυχία που προκαλούν αυτές οι μικρές χαρές των παιδιών, σύμφωνα με τον δόκτορα Ντέιβιντσον, είναι πολύ πιο ευεργετική από τις ηδονές που αναζητούν οι ενήλικοι. Και ευεργετούν όχι μόνο το μυαλό και την ψυχή, αλλά και το σώμα.

Σχεδιάστε τη ζωή σας έτσι ώστε να χωράει η χαρά
Μπορεί να μοιάζει προφανές, αλλά οι άνθρωποι που αφιερώνουν χρόνο για να σκεφτούν σοβαρά κατά πόσο επενδύουν στην ευτυχία ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωή. Προσπαθήστε να συναναστρέφεστε με ανθρώπους χαρούμενους και με θετική σκέψη και αποφύγετε όλους εκείνους που σας δημιουργούν κακή αύρα.

Αποφύγετε τα «αν»
Αν είχα καλύτερη δουλειά, αν είχα μεγαλύτερο σπίτι, αν έκανα κι άλλο παιδί… Οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν καταναλώνονται στα «αν» ούτε σε φρούδες φαντασιώσεις. Κάνουν σχέδια και όχι ανεκπλήρωτα όνειρα. Και αν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν ευτυχισμένα, θα πρέπει -πρώτοι εσείς- να αποφεύγετε να τους δημιουργείτε ψεύτικες προσδοκίες.

Δώστε προτεραιότητα στους άλλους
Κοινωνικότητα, βοήθεια, αλτρουισμός, δοτικότητα, προσφορά, μοίρασμα, χάρισμα είναι λέξεις συνώνυμες με την ευτυχία. Τα παιδιά είναι από τη φύση τους αρκετά εγωιστικά πλάσματα. Είναι στο χέρι σας να τους μάθετε να προσφέρουν, να μοιράζονται ή να χαρίζουν. Από ένα μπισκότο και ένα παιχνίδι, μέχρι το χάδι τους

.Επιτρέψτε στον εαυτό σας να είστε ευτυχείς
Μη βασανίζεστε από ενοχές, ούτε να τις δημιουργείτε στους άλλους. Απολαύστε ένα καλό γεύμα χωρίς να υπολογίζετε τις θερμίδες ή τα έξτρα λιπαρά. Αύριο θα μπείτε και πάλι σε πρόγραμμα. Απολαύστε ένα διήμερο στην εξοχή χωρίς να σκέφτεστε πως τη Δευτέρα θα πρέπει να πάτε τα παιδιά στο σχολείο. Παίξτε με το παιδί σας και λερωθείτε χωρίς να σκεφτείτε πως αυτός ο λεκές δεν θα βγει ποτέ από το κασμιρένιο σας πουλόβερ. Μην ξεχνάτε πως ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να απολαύσει το τοπίο, ακόμη κι αν λοξοδρομήσει από την πορεία του.


Της Ελένης Χαδιαράκου παιδαγωγού δημοτικής εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης







Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής

 

Η ψυχή του χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Να πετάει μες στ’ άπειρο, μες στ’ άστρα, μες στα μεγαλεία του Θεού, μες στη σιωπή.

Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάς. Ν’ αγαπάς και να πονάς. Να πονάς γι’ αυτόν που αγαπάς. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Όλη νύχτα τρέχει, αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δε λογαριάζει τίποτα, ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες, εξαιτίας της αγάπης. Η αγάπη προς το Χριστό είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο.

Και όταν λέμε αγάπη, δεν είναι οι αρετές που θ’ αποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδιά προς το Χριστό και τους άλλους. Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μια μητέρα να έχει το παιδάκι της στην αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει το αγγελούδι της; Όλ’ αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: “Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στο Θεό μου, στο Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!”. Να, έτσι πρέπει ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό, τον Θεό. Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με την χάρι του Θεού.

Εμείς, όμως, έχουμε φλόγα για το Χριστό; Τρέχουμε, όταν είμαστε κατάκοποι, να ξεκουρασθούμε στην προσευχή, στον Αγαπημένο ή το κάνουμε αγγάρια και λέμε: “Ω, τώρα έχω να κάνω προσευχή και κανόνα…”; Τι λείπει και νιώθουμε έτσι; Λείπει ο θείος έρως. Δεν έχει αξία να γίνεται μια τέτοια προσευχή. Ίσως μάλιστα κάνει και κακό.

Αν στραπατσαρισθεί η ψυχή και γίνει ανάξια της αγάπης του Χριστού, διακόπτει ο Χριστός τις σχέσεις, διότι ο Χριστός “χοντρές” ψυχές δε θέλει κοντά Του. Η ψυχή πρέπει να συνέλθει πάλι, για να γίνει άξια του Χριστού, να μετανοήσει “έως εβδομηκοντάκις επτά”. Η μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό. Όχι να λες, “πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος” κ.λπ., αλλά μπορείς να λες, “θυμάμαι κι εγώ τις μέρες τις αργές, που δε ζούσα κοντά στο Θεό…”. Και στη δική μου τη ζωή κάπου θα υπάρχουν άδειες μέρες. Ήμουνα δώδεκα χρονών, που έφυγα για το Άγιον Όρος. Δεν ήταν αυτά χρόνια; Μπορεί βέβαια να ήμουν μικρό παιδί, αλλά έζησα δώδεκα χρόνια μακράν του Θεού. Τόσα πολλά χρόνια!…

 “Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι”
της Ιεράς Μονής Χυσοπηγής Χανίων.


Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Προσευχὴ τῶν συζύγων καὶ τῆς οἰκογενείας



Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ τῇ σῇ ἀναβάσει ἐπὶ τὸν Γολγοθᾶν ἐξαγοράσας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου καὶ ἀποκαταστήσας τὴν πεπτωκυῖαν εἰκόνα σου, ὁ ἐκτείνας ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τὰς ἀχράντους χεῖράς Σου, ἵνα τὰ ἐσκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ ἐπισυναγάγῃς εἰς ἕν, καὶ καλέσας τῇ ἐπιφοιτήσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς ἑνότητα πάντας, Σύ, ὁ Ὤν, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα, πρὸ τῆς ἐξόδου Σου ἐπὶ τὴν μεγάλην ταύτην καὶ κοσμοσωτήριον ἱερουργίαν ἐδεήθης τοῦ Πατρός Σου, ἵνα πάντες ἓν ὦμεν, καθὼς Σὺ εἶ μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Παράσχου τοίνυν ἡμῖν χάριν και σοφίαν τοῦ ἐκπληροῦν τὴν ἐντολὴν ταύτην καθ᾿ ἑκάστην, καὶ ἐνίσχυσον ἡμᾶς εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς ἀγάπης, ἣν Σὺ ἐνετείλω ἡμῖν εἰπών· Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς.
Δώρησαι ἡμῖν διὰ τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος τὴν δύναμιν τοῦ ταπεινοῦν ἑαυτοὺς ὁ εἷς ἐνώπιον τοῦ ἑτέρου, ἐν τῷ κατανοεῖν ὅτι, ἐάν τις πλεῖον ἀγαπᾷ, πλεῖον καὶ ταπεινοῦται.
Δίδαξον ἡμᾶς εὔχεσθαι ὁ εἷς ὑπὲρ τοῦ ἄλλου, ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζειν ἐν ὑπομονῇ καὶ ἕνωσον ἡμᾶς τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀκαταλύτου ἀγάπης ἐν τῷ Ὀνόματί Σου τῷ Ἁγίῳ, χαριζόμενος ἡμῖν ὡσαύτως τοῦ ὁρᾶν ἐν ἑκάστῳ ἀδελφῷ καὶ ἑκάστῃ ἀδελφῇ ἡμῶν τὴν εἰκόνα τῆς ἀῤῥήτου δόξης Σου καὶ μὴ ἐπιλανθάνεσθαι ὅτι «ὁ ἀδελφὸς ἡμῶν ἡ ζωὴ ἡμῶν ἐστι».
Ναί, Κύριε, ὁ τῇ Σῇ εὐδοκίᾳ ἐπισυναγαγὼν ἡμᾶς ἐπὶ τὸ αὐτό, ποίησον ἡμᾶς γενέσθαι ἐν ἀληθείᾳ μίαν οἰκογένειαν, ζῶσαν ἐν μιᾷ καρδίᾳ, μιᾷ θελήσει, μιᾷ ἀγάπῃ, ὡς εἷς ἄνθρωπος, κατὰ τὴν περὶ τοῦ προπάτορος Ἀδὰμ προαιώνιον βουλήν Σου. Ἐπισκίασον τὸν οἶκον ἡμῶν τῷ τοῦ φόβου Σου πνεύματι καὶ σκέπασον αὐτὸν τῇ σκέπῃ τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, (τῶν ἁγίων ὧν φέρομεν τὰ ὀνόματα καὶ ὧν εὐλαβούμεθα) καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Σου, εὐλογῶν καὶ ὑπερασπιζόμενος ἕνα ἕκαστον τῶν ἐνθάδε διαμενόντων (μνημονεύομεν τὰ ὀνόματα τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας), διαφυλάττων ἡμᾶς ἐκ φθοροποιῶν λογισμῶν, ἀναρμόστων λόγων ἢ κινήσεων καρδίας, ἐπιβλαπτόντων τὴν εἰρήνην καὶ τὴν ὁμόνοιαν, ὅπως οἰκοδομηθῇ ὁ οἶκος οὗτος ἐπὶ τὴν πέτραν τῶν εὐαγγελικῶν Σου ἐντολῶν, εἰς τόπον προσευχῆς, ἁγιασμοῦ καὶ σωτηρίας δι᾿ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ διὰ πάντας τοὺς ἐπισκεπτομένους ἡμᾶς, τοὺς κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς ἡμῶν, ἵνα πάντες εὕρωμεν ἀνάπαυσιν ἐν Σοί, τῷ πράῳ καὶ ταπεινῷ Βασιλεῖ ἡμῶν, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.


                                                                ( γέροντας Σωφρόνιος )