.
.
Τα βλέμματά τους απλανές , τα πρόσωπά τους ρυτιδιασμένα , οι ψυχές τους διψασμένες , ρουφούσαν κάθε ψαλμωδία , κάθε δέηση και ικεσία που έβγαινε από το στόμα του ιερέα , στην μοναδική εκείνη Θεία Λειτουργία , το σάββατο το πρωί , στο Μέλαθρο Ευγηρίας στην Μακεδονίτισσα , εδώ στην Ενορία των Αγίων Πάντων .
Μια Γλυκειά Θεία Λειτουργία που τελέστηκε , λιτά , απλά , και ταπεινά , από τον Πάτερ Κωσταντίνο και δυό τρεις ψάλτες .
Στο όμορφα και απλά διαμορφωμένο σαλόνι του γηροκομείου , μ΄ ένα τραπέζι με όλα τα Ιερά αντικείμενα που χρειαζόντουσαν για τη Θεία Λειτουργία, και την τέλεση Του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας , την οποία με δέος και κατάνυξη , τέλεσε ο πάτερ Κωσταντίνος , νωρίς το πρωί του σαββάτου.
Μαζεμένοι όλοι μπροστά στην Αγία Τράπεζα που είχε στηθεί , οι περισσότεροι πάνω σε τροχοκαθίσματα , ανήμποροι να περπατήσουν , άλλοι με τα μπαστουνάκια τους , και άλλοι με τα μάτια κλειστά , σ΄ ένα δικό τους κόσμο ... στη δύση της ζωής τους .
Καθισμένοι στα τροχοκαθίσματά τους οι περισσότεροι , γιαγιάδες και παππούδες , ανήμποροι να κινηθούν μονάχοι ,με τα ριτιδιασμένα τους πρόσωπα , τα κάτασπρα μάλλια , την κούραση από τα χρόνιαστην όψη τους , με δακρυσμένα μάτια κάποιες γιαγιάδες ,παρακολουθούσαν με συγκίνηση και δέος την Θεία Λειτουργία ...
Κανείς δεν ξέρει τι ιστορία κουβαλεί ο καθένας τους στις πλάτες του .
Κοιτάζοντάς τους , σκέφτεται κανείς , πως και αυτοί γεννήθηκαν βρέφη ,μεγάλωσαν περνόντας τα παιδικά τους χρονιά , ποιος ξέρει πως ,φτάνοντας και αυτοί στην εφηβεία ... ζώντας φτώχιες και στερήσεις οι περισσότεροι ... κάνοντας αργότερα τις οικογένειές τους , τα παιδιά τους , δίνοντας τη ζωή τους , αγωνιζόμενοι και πορευόμενοι στον ίδιο δρόμο που κι΄ εμείς τώρα πορευόμαστε , και έφτασαν τώρα στον τελευταίο σταθμό της επίγειας ζωής τους ... σ΄ ένα γηροκομείο , να ξέρουν ότι μετά απ΄ αυτό , τους περιμένει το τέλος !
Το κατώφλι που θα τους οδηγήσει στην Αιώνια Ανάπαυση !
Έβλεπες στα μάτια τους μια λάμψη ανεξήγητη,σαν να ξεχείλιζε ένας πόθος μέσα από την καρδιά τους , διψώντας και αναζητώντας κάτι ......
Ίσως αναμένοντας το αποκορύφωμα της Θείας Λειτουργίας ...
Το Μυστήριο των μυστηρίων ! Την Θεία Κοινωνία ! Την Μετάληψη των αχράντων μυστηρίων μες την ψυχή του ο καθένας απ΄ αυτούς ...
Και στο τέλος , την ανακούφηση στα πρόσωπά τους , κοινωνόντας ένας ένας, Το Σώμα και Το Αίμα Του Αγαπημένου Τους Λυτρωτή ,που πολλοί απ΄ αυτούς ίσως Αυτόν αναμένουν από στιγμή σε στιγμή ,για να τους αναπαύσει και να τους ξεκουράσει στην αιώνια μακαριότητα ,στην ζεστή Του αγκαλιά ...
Έβλεπε κανείς μια γλυκειά λάμψη στα μάτια τους , σαν να το περίμεναν με λακτάρα , και η ψυχή τους ποθούσε γι΄ αυτό Το Δείπνο το μοναδικό !
Την ένωσή τους με Τον Σωτήρα Χριστό , προγευόμενοι ίσως την Αιώνια απόλαυση ,που θα έχουν στο κοινό Τραπέζι της Ουράνιας Βασιλείας ,με Τον Πλάστη και Τον Δημιουργό τους !
Ήταν απ΄ τις μοναδικές εκείνες Θείες Λειτουργίες που σε κάνουν να νοιώσεις τη ματαιώτητα και την παροδικότητα της επίγειας ζωής μας .
Ήταν πραγματικά άλλη μια συγκλονιστική Θεία Λειτουργία , μα κι΄ απ΄ τις πιο γλυκειές εμπειρίες της ζωής μου ! Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων έχουν τόσα πολλά να μας διδάξουν ...
Εύχομαι σ΄ όλες αυτές τις ψυχούλες , μια μέρα να απολαμβάνουν Το Υπέροχο Δείπνο Στην Βασιλεία Των Ουρανών , με Τον Ουράνιο Θεό Πατέρα .
.
Και έρχεται στο μυαλό μου και πάλιν ο λόγος του Μεγάλου Βασιλείου :
" Σαν οδοιπόρος παρουσιάζεσαι στην ζωή αυτή,όλα τα προσπερνάς και όλα τα αφήνεις πίσω σου ... " , τον οποίο παραθέτω πιο κάτω .
.
( Α.Γ. Σάββατο 23-1-2010 )
.
............................................................................................
.
" Σαν οδοιπόρος παρουσιάζεσαι στην ζωή αυτή,
όλα τα προσπερνάς και όλα τα αφήνεις πίσω σου ...."
.
Ποτάμι είναι η ζωή μας, που τρέχει συνεχώς και γεμίζει από αλλεπάλληλα κύματα. Ενα μέρος του νερού έχει ήδη κυλήσει, το δε άλλο τρέχει ακόμα. Όλοι τρέχουμε προς την κοινή θάλασσα του θανάτου. Διαφορετικοί είμαστε στην παιδική ηλικία, διαφορετικοί στην εφηβεία, διαφορετικοί όταν γίνουμε άνδρες και πάλι αλλάζουμε εντελώς όταν γηράσουμε. Αλλοι είμαστε στα ευχάριστα γεγονότα και εντελώς διαφορετικοί γινόμαστε όταν μας βρουν αλλεπάλληλες σκληρές δοκιμασίες.Αλλοι όταν υγιαίνουμε και όταν ασθενούμε. Διαφορετικοί στους γάμους και διαφορετικοί όταν πενθούμε... Ας αφήσουμε τις μάταιες συνήθειες, ας ρυθμίσουμε τη διαγωγή μας, όπως ακριβώς προβλέπει το ευαγγέλιο. Σαν οδοιπόρος παρουσιάζεσαι στην ζωή αυτή' όλα τα προσπερνάς και όλα τα αφήνεις πίσω σου. Τέτοια είναι η ζωή μας' ούτε τα ευχάριστα είναι μόνιμα, ούτε τα λυπηρά διαρκούν πολύ. Ο δρόμος δεν είναι δικός σου, ούτε τα παρόντα είναι δικά σου. Προκειμένου για οδοιπόρους μόλις ο πρώτος μετακινήσει το πόδι του, αμέσως ακολουθεί τα ίχνη του ο επόμενος και μετά ο μεθεπόμενος.Πρόσεξε μήπως και τα άλλα γεγονότα της ζωής είναι παρόμοια. Σήμερα καλλιέργησες το χωράφι εσύ και αύριο ο άλλος και μετά από αυτόν κάποιος άλλος. Δεν είναι λοιπόν άραγε δρόμος η ζωή μας, που δέχεται διάφορους οδοιπόρους, οι οποίοι ακολουθούν ο ένας τον άλλον; Είναι λοιπόν μακάριος εκείνος που δεν ακολούθησε ποτέ το δρόμο των αμαρτωλών. Αυτά εδώ τα ανθρώπινα αγαθά είναι ασθενέστερα από τη σκιά και απατηλότερα από τα όνειρα. Γιατί και η νεότητα καταρρέει γρηγορότερα από τα ανοιξιάτικα άνθη και η σωματική ομορφιά μαραίνεται είτε από ασθένεια είτε από το χρόνο. Και ο μεν πλούτος είναι αβέβαιος, η δε δόξα ευμετάβλητη. Οι ενασχολήσεις με τις τέχνες τερματίζονται μαζί με την επίγεια ζωή. Κανένα από τα ανθρώπινα πράγματα δεν είναι βέβαιο ή σταθερό, αφού τόσο εύκολα μεταβάλλονται.Κάθε άνθρωπος είναι σαν το χορτάρι και κάθε δόξα ανθρώπου μοιάζει σαν το άνθος του χορταριού. Σήμερα έχεις σωματική ευεξία, είσαι τετράπαχος από καλοπέραση, με χρώμα ροδοκόκκινο, γιατί βρίσκεσαι στην ακμή της ηλικίας σου, γεμάτος σφρίγος και δύναμη, ακαταγώνιστος στην ορμή. Αύριο αυτός ο ίδιος είναι αξιολύπητος, γιατί τον εμάρανε ο χρόνος ή τον διέλυσε η αρρώστια...Το χορτάρι ξεράθηκε και το άνθος του μαράθηκε και έπεσε κάτω. Κανένα από τα ευχάριστα της ζωής, δεν είναι μόνιμο κτήμα μας, ούτε το κληρονομούμε εκ φύσεως. Αλλά είναι εξίσου ξένα προς όλους εκείνους που τα απολαμβάνουν όσο και σ εκείνους που δεν μπορούν να τα πλησιάσουν. Ούτε ο χρυσός που μερικοί αποκτούν άφθονο και τον περισφίγγουν σ' όλο τους τον βίο παραμένει διαρκώς κτήμα τους.Αυτός δραπετεύει και περιέρχεται σε ισχυρότερους ή αφού φθάσουν στο θάνατο, τους εγκαταλείπει και δεν θέλει να αναχωρήσει για την άλλη ζωή μαζί με τους κατόχους του.Αλλοι πάλι σύρονται από τον θάνατο, που χωρίζει βίαια τις ψυχές από την ταλαίπωρη αυτή σάρκα, προς τον αναπότρεπτο δρόμο, στρεφόμενοι διαρκώς προς τα χρήματα, θρηνούν, για τους ιδρώτες που έχυσαν από τα νιάτα τους, ενώ ο πλούτος περιέρχεται στα χέρια άλλων, αφήνοντας στους πρώην κυρίους του που πεθαίνουν, το μόχθο που κατέβαλαν για την συλλογή του πλούτου και το έγκλημα της πλεονεξίας.Ούτε αν αποκτήσει κανείς τα πάντα πάνω σε αυτή τη γη και περιβληθεί από όλες τις ανθρώπινες εξουσίες, απολαμβάνει αυτά αιωνίως. Και αν γίνει για λίγο ονομαστός, σε άλλους θα αφήσει την ευπορία, όταν ο ίδιος χωθεί κάτω από λίγο χώμα. Κανένα από τα ανθρώπινα πράγματα δεν είναι μόνιμο, αλλά άλλα μεν από το μηδέν προχωρούν προς το τέλειο, άλλα δε αφού έφθασαν στην ακμή τους και τον ανώτατο βαθμό αυξήσεως τους, πάλι με τις βαθμιαίες ελαττώσεις φθίνουν και καταστρέφονται και αφού μειωθούν, εξαφανίζονται.Αφού πάρουμε μία ιδέα για την μεταβολή των ανθρώπινων, να μην υπερηφανευόμαστε για τις επιτυχίες και την ευτυχία μας, να μην χαιρόμαστε υπερβολικά για την πολιτική δύναμη και εξουσία μας, να μην το παίρνουμε επάνω μας για τον αβέβαιο πλούτο μας. Να περιφρονούμε τη σάρκα, που μεταβάλλεται και μαραίνεται, να επιμελούμαστε δε την ψυχή, που η αξία της είναι αμετάβλητη και αμετακίνητη. Οι σωματικές και υλικές απολαύσεις έχουν περισσότερο πόνο παρά ευχαρίστηση. Οι γάμοι έχουν ατεκνείες, χηρείες, τους θανάτους' οι γεωργικές καλλιέργειες την ακαρπία' το εμπόριο τα ναυάγια' τα πλούτη τις σκευωρίες' η καλοπέραση, η πολυφαγία και οι συνεχείς απολαύσεις διάφορες αρρώστιες και κάθε είδους πάθη. Όταν εξεταστεί ο άνθρωπος σε όλα τα περιστατικά του βίου του και στη δράση του, καθώς και σε ολόκληρη τη ζωή του είναι ματαιότητα.Έπειτα συνεχίζει: Θησαυρίζει ο άνθρωπος και δεν γνωρίζει για ποιόν συνάζει τα αγαθά του και ποιος θα τα κληρονομήσει. Στον ψαλμό 61 λέει: Δεν θα υποταχθεί στον Θεό η ψυχή μου; Ναι σε αυτόν θα υποταχθεί, γιατί η σωτηρία μου από αυτόν θα προέλθει. Αλλού λέει: (Ρωμ. 8,6) Το γαρ φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη.Πρέπει η ψυχή να κυβερνάει τα πάθη και να υπηρετεί τον Θεό. Γιατί είναι αδύνατο να κυβερνιέται συγχρόνως και από την αμαρτία και από το Θεό. Αλλά πρέπει να νικάει την κακία και να υποτάσσεται στον Κύριο που διευθύνει τα πάντα. Γι' αυτό και ο προφήτης αποτείνεται στο διάβολο που φέρνει στον άνθρωπο τους πειρασμούς και σηκώνει εναντίον του το μεγάλο πλήθος των κακών, και που καταβάλλει προσπάθεια να υποδουλώσει το φρόνημα του πνεύματος και να το υποτάξει στην σάρκα, και θέλοντας να του αποδείξει ότι είναι μάταια τα σχέδια που επινοεί εναντίον του, λέει τα εξής: Γιατί με πιέζεις να υποδουλωθώ σε εκείνα που δεν μου είναι επιτρεπτά; Έχω Kύριο, γνωρίζω τον αληθινό Bασιλιά μου. "
.
Μέγας Βασίλειος
Φωτογραφίες από τη Θεία Λειτουργία :
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου