Ο Τίμιος Σταυρός

.
Ὅλα στήν Ἐκκλησία μας εἶναι ἀναστάσιμα, γιατί ὅλα εἶναι σταυρικά. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Χωρίς Σταυρό δέν ὑπάρχει Ἀνάστασις. Ἀλλά οὔτε καί Σταυρός ὑπάρχει πού νά μήν ἀκολουθῆται ἀπό τήν Ἀνάστασι. Γι' αὐτό οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε καί τήν Μ. Παρασκευή ἀναστάσιμα, ἐνῶ οἱ Δυτικοί καί τό Πάσχα σταυρώσιμο. « Τόν Σταυρό Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν ἁγία Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν ». Ἔτσι καί ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἀρχίζει τήν ὁμιλία του : « Εἰς τόν Σταυρόν » μέ τούς ἑξῆς λόγους : « Ἑορτήν ἄγομεν σήμερον καί πανήγυριν, ...ὁ γάρ Δεσπότης ὁ ἡμέτερος ἐπί τοῦ Σταυροῦ τυγχάνει τοῖς ἥλοις πεπαρμένος ... Σταυρός τό κεφάλαιον τῆς σωτηρίας τῆς ἡμετέρας· Σταυρός ἡ τῶν μυρίων ἀγαθῶν ὑπόθεσις » ( Σήμερα ἔχουμε ἑορτή καί πανήγυρι, γιατί ὁ Κύριος μας εὑρίσκεται καρφωμένος ἐπάνω στόν Σταυρό ...Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ βάσις τῆς σωτηρίας μας, ὁ Σταυρός εἶναι ἡ προϋπόθεσις τῶν μυρίων ἀγαθῶν). Μέσα στόν πόνο καί στόν κόπο τῆς ἀσκήσεως καί τῆς σταυρικῆς ζωῆς κρύβεται ἡ πιό μυστική καί ἀληθινή χαρά καί ἀνάπαυσις, ὅπως ἄλλως τε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ὑποσχέθηκε: « Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅ τι αὐτοί παρακληθήσονται ». Τό πένθος τῆς μετανοίας καί τῆς ἀσκήσεως εἶναι, κατά τούς ἁγίους Πατέρας, « χαροποιόν πένθος ». ....Ἕνας πατέρας τῆς Δύσεως τῆς πατερικῆς ἐποχῆς, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος, εἶπε: « Γνωρίζω τρεῖς σταυρούς : Ἕνα σταυρό πού σώζει· εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα σταυρό διά τοῦ ὁποίου σώζεται ὁ ἄνθρωπος· εἶναι ὁ σταυρός τοῦ καλοῦ ληστοῦ, τοῦ ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ σταυρωθέντος. Γνωρίζω κι ἕνα τρίτο σταυρό, πού σέ κάνει νά χάνεσαι γιά τήν αἰωνιότητα· εἶναι ὁ σταυρός τοῦ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ σταυρωθέντος ληστοῦ. Οἱ τύποι αὐτῶν τῶν δύο ληστῶν , ἀντιπροσωπεύουν ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Ὁ σταυρός τοῦ ληστοῦ τοῦ ἐκ δεξιῶν παίρνει ἐπάνω του, τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί σώζεται. Ὁ σταυρός τοῦ ἀριστεροῦ ληστοῦ ἀντιπροσωπεύει τήν μερίδα ἐκείνη τῶν ἀνθρώπων, πού δέν δέχονται τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί χάνονται. Γενικά ὅμως τόν σταυρό δέν μποροῦμε νά τόν ἀποφύγωμε κατ' οὐδένα τρόπον...». Ὁ σταυρός μᾶς τρομάζει. Καί αὐτό εἶναι φυσικό. Γιατί μᾶς διάλυσε ἡ ἄνεση. Ὁ πόνος εἶναι γιά μᾶς κάτι τό τρομακτικό. Ὅμως δέν εἶναι ὁ πόνος φοβερός. Ἡ ἄνεση εἶναι φοβερή. Αὐτή ἔπρεπε νά μᾶς τρομάζει. Καί πράγματι, ὅλες οἱ σύγχρονες κακίες ἔχουν πηγή τους τήν ἄνεση στήν ζωή. Ὁ πόνος, τά πάθη, ὁ σταυρός, - εἶπε ὁ Χριστός - εἶναι κάτι τό καλό, εἶναι τό καλό, εἶναι ἀγαθό. Καί ἔτσι « τό φορτίο Του γίνεται ἐλαφρό ». ….Ἄς σταυρώνουμε στόν Σταυρό Του κάθε ἐγωιστική μας ἐπιθυμία, κάθε ἁμαρτωλό σαρκικό πάθος, κάθε ἀνυπακοή μας κάθε κακία καί μνησικακία μας, κάθε ἀνυπομονησία μας, κάθε ὀργή καί θυμό μας, κάθε ὀλιγοπιστία μας. Καί ἐάν ἀπό ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί ἀμέλεια πέφτουμε καί ἐνεργοῦμε ἀντισταυρικά, ἄς μετανοοῦμε καί διά τῆς μετανοίας ἄς ἐπανερχόμαστε στήν σταυρική ζωή. Ἅς ζητοῦμε γι'αὐτό καί τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, πού ὄχι μόνο δέν ἀπέτρεψε τόν μονογενῆ της Υἱό ἀπό τόν Σταυρό, ἀλλά καί ἡ ἴδια ἔζησε σταυρικά, καί διακριτικά βοηθοῦσε τόν Υἱό της στήν ἄρσι τοῦ σταυροῦ Του. Τώρα βοηθεῖ καί μᾶς στήν ἄρσι τοῦ ἰδικοῦ μας σταυροῦ , σταυροῦ πού ὁδηγεῖ στήν Ἀνάστασι. Ἡ Ἐκκλησία μας μέ σοφία μᾶς μυσταγωγεῖ στήν σταυροαναστάσιμη ζωή. Στήν σταυροαναστάσιμη Ἐκκλησία μας καί ἐμεῖς γινόμεθα σταυροαναστάσιμοι Χριστιανοί. Ὁ χορός τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι χορός ἐσταυρωμένων καί συναναστημένων μέ τόν Χριστό, πού γύρω ἀπό τό Ἐσφαγμένον Ἀρνίον μέ κορυφαία τήν Κυρία Θεοτόκο ψάλλουν ᾠδήν καινήν. Εἶναι τό αἰώνιο Πάσχα. Σ'αὐτό τό Πάσχα καλεῖ ὅλους μας ὁ Χριστός διά τοῦ Σταυροῦ Του.
.
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ -
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΕΚΔΟΣΗ Ι. ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ -
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1998
.