Α. Σήμερα η Εκκλησία μας μάς βάζει να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό.Β. Παλιά ο σταυρός μόνο ήταν γνωστός σαν τιμωρητικό όργανο. Για μας τους χριστιανούς όμως είναι όργανο σωτηρίας, ευφροσύνης και χαράς. «Ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», λέμε στην αναστάσιμη προσευχή μας. Κι αυτό, γιατί ο Χριστός «σταυρόν υπομείνας δι’ ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν».Ο Χριστός με την παθητή σάρκα, την οποία πήρε εκ της Θεοτόκου, «τον μεν αρχέκακον όφιν θεοσόφω δελέατι δια του σταυρού αγκιστρεύσας το υπ’ αυτού δουλούμενον άπαν ηλευθέρωσε γένος» (Γρηγόριος Παλαμάς).
Γ. Ο σταυρός όμως δεν εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή της Εκκλησίας από την περίοδο της Καινής Διαθήκης και μετά. Η άκτιστη χάρη του Θεού έσωζε δια του σταυρού τους ανθρώπους και κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης:“Σταυρόν χαράξας Μωσής την Ερυθράν διέτεμεν…”Η σφράγιση των υδάτων της πηγής Μερρά και η μετατροπή τους από πικρά σε γλυκά, ήταν θαύμα του Τιμίου Σταυρού.Ο χάλκινος όφις, τον οποίο ύψωσε ο Μωυσής, το σταυρό συμβόλιζε. Εκείνος έσωζε από τα δήγματα (δαγκώματα) των φιδιών, ενώ ο σταυρός τώρα μας σώζει από την αμαρτία και το διάβολο.“Ο Ιησούς του Ναυή τον Αμαλήκ ετροπώσατο” (του βάσταζαν τα χέρια σε σχήμα σταυρού, μέχρι που νίκησαν τους Αμαληκίτες).“Χείρας εκπετάσας Δανιήλ λεόντων χάσματα εν λάκκω έφραξεν…”.Προτύπωση του σταυρού είναι και η περίπτωση του Ιωνά («Τον τύπον του θείου σταυρού Ιωνάς εν κοιλία του κήτους τεταμέναις παλάμαις προδιεχάραξεν, και ανέθορε σεσωσμένος του θηρός, τη δυνάμει Σου, Λόγε», Στ’ Καταβασία Σταυροπροσκυνήσεως).Δ. Μετά τη σταύρωση και την ανάσταση είναι όπλο ακαταμάχητο. “Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν Σου ημίν δέδωκας…”.“Το όπλον του σταυρού εν πολέμοις εδείχθη ποτέ τω ευσεβεί βασιλεί Κωνσταντίνω αήττητον τρόπαιον κατ’ εχθρών διά πίστεως”.Ο Ι. Χρυσόστομος λέει: «Ουκ οίδας πόσα κατώρθωσεν ο σταυρός; Τον θάνατον κατέλυσεν, την αμαρτίαν έσβεσεν, τον άδην άχρηστον εποίησεν, του διαβόλου την δύναμιν εξώλεσεν».Η δύναμη του σταυρού είναι η άκτιστη χάρη του Θεού. Η Εκκλησία μας στηριζόμενη σ’ αυτά μας προτρέπει να κάνουμε το σταυρό μας, αλλά και να τον φοράμε. Επιπλέον η Εκκλησία μας τον χρησιμοποιεί παντού. Π.χ. Στο Βάπτισμα, στη Θ. Λειτουργία, στο Χρίσμα, στον αγιασμό, στη μοναχική κουρά, στην ειρήνευση λαού, στο ευχέλαιο, στο γάμο, κ.ά.Ε. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα προηγηθεί το σημείο του σταυρού.ΣΤ. Όμως ο σταυρός είναι και τρόπος ζωής. Σταυρικό πολίτευμα. Πρώτη και μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι η συχνή χρήση του σταυρού. Πρβλ. «Επί πάντων ο σταυρός γινέσθω. Επί άρτων βιβρωσκομένων, επί ποτηρίων πινομένων, εν εισόδοις, εν εξόδοις, προ του ύπνου, κοιταζομένοις και διανισταμένοις, οδεύουσι και ηρεμούσι…» (Κύριλλος Ιεροσολύμων).Η Εκκλησία μας μάς προτρέπει διαρκώς σε μια σταυρική ζωή, σε μια ζωή θυσίας:<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Έχουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, βάσανα και στενοχώριες και μας συνιστά να τα αντιμετωπίσουμε με πνεύμα θυσίας. Να κάνουμε το σταυρό μας και να λέμε «έχει ο Θεός»! Και τότε, όπως τα πικρά νερά της πηγής Μερρά, με τη δύναμη του σταυρού η πικρή ζωή μας «εις γλυκύτητα μεταποιείται».<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας προτρέπει να σταυρώσουμε τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας, τις επιθυμίες μας, το θέλημά μας. «Οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (απ. Παύλος).<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ο χριστιανός πεθαίνει για τον κόσμο. Σταυρώνει το κοσμικό του φρόνημα. Δε ζει τη ζωή του κόσμου, όπου ο καθένας τα θέλει όλα δικά του: Άνεση, χρήμα, δόξα, τιμή, ηδονή, ευχαρίστηση. Στο βίο του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου διαβάζουμε ότι κάποτε ο άγιος είδε έναν να φιλονεικεί με κάποιον άλλο και του είπε: «Αδελφέ μου, πότε κατέβηκες από το σταυρό σου»; Δηλαδή, αφού πέθανες για τον κόσμο, πώς ξαναζείς με το φρόνημα του κόσμου, με φιλόνεικη διάθεση και συμπεριφορά;<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας απευθύνει το λόγο του Χριστού: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας οδηγεί και μας προτρέπει σε μια ζωή εγκρατείας, νηστείας, προσευχής, μετανοιών και μετανοίας, αγρυπνίας, κ.τ.ό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν οι μισές μέρες του χρόνου είναι νηστεία.<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας θυμίζει το σταυρό και τη θυσία δυο φορές την εβδομάδα (Τετάρτη και Παρασκευή), τρεις φορές το χρόνο (Μεγάλη Παρασκευή, Σταυρού και Σταυροπροσκυνήσεως), δηλαδή γύρω στις εκατόν δέκα μέρες το χρόνο.Ζ. Ο σταυρός ήταν κάποτε όργανο τιμωρίας, τώρα είναι πρόξενος σωτηρίας. Υπήρχαν προεικονίσεις του στην Παλαιά Διαθήκη. Τώρα είναι για μας τρόπος ζωής. Η Εκκλησία μας έχει πολίτευμα σταυρικό. Γι’ αυτό και όταν ψάλλουμε το τροπάριο «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου....», τελειώνουμε λέγοντας «και το Σον φυλάττων δια του σταυρού Σου πολίτευμα».Αδελφοί, είναι όπλο ακαταμάχητο ο σταυρός! Γι’ αυτό σας παρακαλώ και σας προτρέπω να λέμε διαρκώς αυτό που ψάλλουμε κάθε βράδυ στο Μεγάλο Απόδειπνο: «Η αήττητος και ακατάλυτος και θεία δύναμις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, μη εγκαταλείπης ημάς τους αμαρτωλούς». Αμήν.
Γ. Ο σταυρός όμως δεν εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή της Εκκλησίας από την περίοδο της Καινής Διαθήκης και μετά. Η άκτιστη χάρη του Θεού έσωζε δια του σταυρού τους ανθρώπους και κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης:“Σταυρόν χαράξας Μωσής την Ερυθράν διέτεμεν…”Η σφράγιση των υδάτων της πηγής Μερρά και η μετατροπή τους από πικρά σε γλυκά, ήταν θαύμα του Τιμίου Σταυρού.Ο χάλκινος όφις, τον οποίο ύψωσε ο Μωυσής, το σταυρό συμβόλιζε. Εκείνος έσωζε από τα δήγματα (δαγκώματα) των φιδιών, ενώ ο σταυρός τώρα μας σώζει από την αμαρτία και το διάβολο.“Ο Ιησούς του Ναυή τον Αμαλήκ ετροπώσατο” (του βάσταζαν τα χέρια σε σχήμα σταυρού, μέχρι που νίκησαν τους Αμαληκίτες).“Χείρας εκπετάσας Δανιήλ λεόντων χάσματα εν λάκκω έφραξεν…”.Προτύπωση του σταυρού είναι και η περίπτωση του Ιωνά («Τον τύπον του θείου σταυρού Ιωνάς εν κοιλία του κήτους τεταμέναις παλάμαις προδιεχάραξεν, και ανέθορε σεσωσμένος του θηρός, τη δυνάμει Σου, Λόγε», Στ’ Καταβασία Σταυροπροσκυνήσεως).Δ. Μετά τη σταύρωση και την ανάσταση είναι όπλο ακαταμάχητο. “Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν Σου ημίν δέδωκας…”.“Το όπλον του σταυρού εν πολέμοις εδείχθη ποτέ τω ευσεβεί βασιλεί Κωνσταντίνω αήττητον τρόπαιον κατ’ εχθρών διά πίστεως”.Ο Ι. Χρυσόστομος λέει: «Ουκ οίδας πόσα κατώρθωσεν ο σταυρός; Τον θάνατον κατέλυσεν, την αμαρτίαν έσβεσεν, τον άδην άχρηστον εποίησεν, του διαβόλου την δύναμιν εξώλεσεν».Η δύναμη του σταυρού είναι η άκτιστη χάρη του Θεού. Η Εκκλησία μας στηριζόμενη σ’ αυτά μας προτρέπει να κάνουμε το σταυρό μας, αλλά και να τον φοράμε. Επιπλέον η Εκκλησία μας τον χρησιμοποιεί παντού. Π.χ. Στο Βάπτισμα, στη Θ. Λειτουργία, στο Χρίσμα, στον αγιασμό, στη μοναχική κουρά, στην ειρήνευση λαού, στο ευχέλαιο, στο γάμο, κ.ά.Ε. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα προηγηθεί το σημείο του σταυρού.ΣΤ. Όμως ο σταυρός είναι και τρόπος ζωής. Σταυρικό πολίτευμα. Πρώτη και μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι η συχνή χρήση του σταυρού. Πρβλ. «Επί πάντων ο σταυρός γινέσθω. Επί άρτων βιβρωσκομένων, επί ποτηρίων πινομένων, εν εισόδοις, εν εξόδοις, προ του ύπνου, κοιταζομένοις και διανισταμένοις, οδεύουσι και ηρεμούσι…» (Κύριλλος Ιεροσολύμων).Η Εκκλησία μας μάς προτρέπει διαρκώς σε μια σταυρική ζωή, σε μια ζωή θυσίας:<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Έχουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, βάσανα και στενοχώριες και μας συνιστά να τα αντιμετωπίσουμε με πνεύμα θυσίας. Να κάνουμε το σταυρό μας και να λέμε «έχει ο Θεός»! Και τότε, όπως τα πικρά νερά της πηγής Μερρά, με τη δύναμη του σταυρού η πικρή ζωή μας «εις γλυκύτητα μεταποιείται».<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας προτρέπει να σταυρώσουμε τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας, τις επιθυμίες μας, το θέλημά μας. «Οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (απ. Παύλος).<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ο χριστιανός πεθαίνει για τον κόσμο. Σταυρώνει το κοσμικό του φρόνημα. Δε ζει τη ζωή του κόσμου, όπου ο καθένας τα θέλει όλα δικά του: Άνεση, χρήμα, δόξα, τιμή, ηδονή, ευχαρίστηση. Στο βίο του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου διαβάζουμε ότι κάποτε ο άγιος είδε έναν να φιλονεικεί με κάποιον άλλο και του είπε: «Αδελφέ μου, πότε κατέβηκες από το σταυρό σου»; Δηλαδή, αφού πέθανες για τον κόσμο, πώς ξαναζείς με το φρόνημα του κόσμου, με φιλόνεικη διάθεση και συμπεριφορά;<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας απευθύνει το λόγο του Χριστού: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας οδηγεί και μας προτρέπει σε μια ζωή εγκρατείας, νηστείας, προσευχής, μετανοιών και μετανοίας, αγρυπνίας, κ.τ.ό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν οι μισές μέρες του χρόνου είναι νηστεία.<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μας θυμίζει το σταυρό και τη θυσία δυο φορές την εβδομάδα (Τετάρτη και Παρασκευή), τρεις φορές το χρόνο (Μεγάλη Παρασκευή, Σταυρού και Σταυροπροσκυνήσεως), δηλαδή γύρω στις εκατόν δέκα μέρες το χρόνο.Ζ. Ο σταυρός ήταν κάποτε όργανο τιμωρίας, τώρα είναι πρόξενος σωτηρίας. Υπήρχαν προεικονίσεις του στην Παλαιά Διαθήκη. Τώρα είναι για μας τρόπος ζωής. Η Εκκλησία μας έχει πολίτευμα σταυρικό. Γι’ αυτό και όταν ψάλλουμε το τροπάριο «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου....», τελειώνουμε λέγοντας «και το Σον φυλάττων δια του σταυρού Σου πολίτευμα».Αδελφοί, είναι όπλο ακαταμάχητο ο σταυρός! Γι’ αυτό σας παρακαλώ και σας προτρέπω να λέμε διαρκώς αυτό που ψάλλουμε κάθε βράδυ στο Μεγάλο Απόδειπνο: «Η αήττητος και ακατάλυτος και θεία δύναμις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, μη εγκαταλείπης ημάς τους αμαρτωλούς». Αμήν.
,
Αναδημοσίευση από ιστολόγιο : " ΕΝΟΡΙΟΝ "
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου