Διδάσκαλε ήνεγκα τον υιόν μου προς Σε, έχοντα πνεύμα άλαλον...
Ενας πονεμένος πατέρας φέρνει το γιό του στο Χριστό να τον θεραπεύσει. Είναι δαιμονισμένος και όταν θέλει ο διάβολος τον ρίχνει κάτω, αφρίζει, τρίζει τα δόντια του και παραλύει... Πολλές φορές τον πέταξε στη φωτιά και στο νερό για να τον θανατώσει, καθότι "ανθρωποκτόνος απ αρχής"!
Πόσο και σήμερα ο διάβολος έχει κυριεύσει τη νεολαία! Ζούμε στην εποχή του Αντιχρίστου για την οποία μας μιλάει η Αποκάλυψη και πολλοί βλέπουν να εκπληρώνονται οι έσχατες προφητείες και να πλησιάζει το τέλος του κόσμου... Ας είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή, ο Κύριος έρχεται!
Ερχονται μερικοί γονείς σε μας τους ψυχιάτρους όταν είναι πια πολύ αργά και ρωτάνε πως θα προστατέψουν τα ώριμα ήδη παιδιά τους από τα ναρκωτικά, από τον πανσεξουαλισμό, από τη μαγεία. Και μέχρι τώρα τι έκανες αγαπητέ μου; Δεν είναι μόνο να γεννήσεις παιδί αλλά και να το μεγαλώσεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Το οδήγησες από νωρίς στο Χριστό και την εκκλησία; Αν λυπάσαι να το στεναχωρήσεις από μικρό και προσπαθείς να κάνεις τον καλό, ικανοποιώντας του τα χατήρια, τότε θα σου το πάρει γρήγορα ο διάβολος και μετά θα τρέχεις αλλά θα είναι αργά.
Και ιδών Αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσων επί της γής εκυλίετο αφρίζων.
Ακόμη και στο πλησίασμα του Κυρίου ο δαίμονας ταράσσεται και σπαράσσει. Ρίχνει κάτω τον νέο σε μια προσπάθεια να κάνει όσο κακό ακόμη μπορεί γιατί καταλαβαίνει ότι η εξουσία του τελειώνει. Και σήμερα όταν ο δαίμονας βλέπει το σταυρό του Χριστού ή εναν ιερέα που έχει τη χάρη του Θεού, να πλησιάζει (εξορκισμοί) φρίσσει και σπαράσσει και φωνάζει "με καίς... καίγομαι" κι ας μη βλέπουμε εμείς πουθενά καπνό και φωτιά. Να έτσι θα είναι η κόλαση! Ο διάβολος και όσοι τον ακολουθούν δεν θα μπορούν να αντέξουν τη φωτεινή παρουσία του Θεού σ όλη την οικουμένη και θα καίγονται ακατάπαυστα...
Πόσος χρόνος εστί ως τούτο γέγονεν αυτώ; Ο δε είπε π α ι δ ι ό θ ε ν...
Δεν ήξερε ο Χριστός από πότε είναι έτσι ο νέος εκείνος; Το γνώριζε αλλά σαν καλός ψυχαναλυτής ήθελε να το θυμίσει και στον πατέρα του για να του πεί ότι κάτι έφταιξε & αυτός σαν γονιός και το παιδί του ταλαιπωρείται έτσι αφού "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα"...
Αλλ εί τι δύνασαι, βοήθησον ημίν σπλαγχνισθείς εφ ημάς. Ο δε Ιησούς είπεν αυτώ: το εί δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε: Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.
Να λοιπόν που δοκιμάστηκε πραγματικά η πίστη του πατέρα. Αν μπορείς να κάνεις κάτι λυπήσου μας και κάνε το, λέει στο Χριστό.
Και ο Κύριος απαντά " αν εσύ μπορεί να πιστέψεις...όλα είναι δυνατά σ εκείνον που πιστεύει"
Τι παράξενο γιατί δεν είπε ότι όλα είναι δυνατά σε μένα; Επειδή η άπειρη δύναμη του Θεού είναι δεδομένη, απλώς το αν θα ενεργοποιηθεί εξαρτάται αποκλειστικά από την πίστη του άνθρώπου.Και είπε άλλοτε ο Κύριος ότι "αν έχετε πίστη έστω λίγη, σαν το σιναπόσπορο, θα πείτε σ αυτό το βουνό να κινηθεί και εκείνο θα αλλάξει θέση!" (Ματθ.ιζ΄20)
Και ο πατέρας τι απαντάει; Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.Η ανάγκη και η αγάπη για το παιδί του τον κανουν να κινητοποιήσει όλα τα αποθέματα της πίστης του... αλλά δεν φτάνουν.Ζητάει και τη βοήθεια του Θεού! Να μια μεγάλη ακόμη αλήθεια.
Ακόμη και στην πίστη μας βοηθάει ο Θεός όταν του το ζητήσουμε! Γι αυτό και οι μαθητές του είχαν πεί καποτε στον Κύριο "πρόσθες ημίν πίστιν" Και αυτό θα πρέπει να το λέμε συνέχεια και μείς διότι τίποτε καλό δεν μπορούμε να αποκτήσουμε πάνω μας, χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγω σοι επιτάσσω, έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν.
Ποιός είναι αυτός που λέει "Εγώ σε προστάζω δαίμονα, φύγε αμέσως από αυτόν"! Ολα τα θαύματα που έκαναν οι Απόστολοι και οι Αγιοι τα έκαναν στο όνομα του Ιησού Χριστού ή του Θεου επειδή Αυτός είναι η πηγή κάθε δυνάμεως . Ο Κύριος όμως δείχνει άλλη μια φορά τη θεότητά του αφού δεν επικαλείται κανένα όνομα αλλά τον Εαυτό του, αφού αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Ποιός από τους μεγάλους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον κόσμο τόλμησε να πεί ότι είναι ο Θεός; Κανείς! Μόνον ο Κύριος Η.Ι.Χ και τούτο γιατί ήταν πράγματι Θεός & το αποδείκνυε κάθε στιγμή.
Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.
Δεν είναι δυνατόν να νικήσουμε τούς δαίμονες παρά με την προσευχή στο Θεό και τη νηστεία.
Μιλούσα προ καιρού, με ένα νέο και μου έλεγε ότι πηγαίνει στην εκκλησία σποραδικά, αλλά δεν έχει πέσει σε καμιά σοβαρή αμαρτία... Προσεύχεσαι του λέω; Λέει κάνω το σταυρό μου πριν κοιμηθώ! Ε του λέω είσαι σα νεκρός για το Χριστό και για την εκκλησία αφού δεν προσεύχεσαι. Γιατί η προσευχή είναι η επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό και ο άνθρωπος από εκεί αντλεί κάθε δύναμη και τη θεία χάρη. Του σύστησα να αγοράσει ένα προσευχητάρι και να αρχίσει από κεί...
Πράγματι αδελφοί μου χωρίς την προσευχή δεν μπορεί ο άνθρωπος να προκόψει πνευματικά όσο και αν το επιθυμεί! Το είπε ό Χριστός "χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν" αν όμως ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού τότε "ουδέν αδυνατήσει υμίν " (Ματθ. ιζ΄21)
Μερικοί θεωρούν την προσευχή σαν μια τυπική υποχρέωση. Ομως είναι μια απόλυτη ανάγκη και όπως το λουλούδι μαραίνεται όταν το ποτίζουμε με το σταγονόμετρο," στη χάση και στη φέξη" έτσι και η ψυχή του ανθρώπου στεγνώνει & μαραίνεται όταν δεν ζητάμε τη δροσιά του ουρανού με την προσευχή.
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: "μνημονευτέον του Θεού μάλον ή αναπνευστέον" Δηλαδή πιο πολύ χρειάζεται να θυμάται κανείς το Θεό, κάθε στιγμή, παρά να ανασαίνει! Η μνήμη λοιπόν του Θεού, ισοδυναμεί με προσευχή & είναι απαραίτητη για να μην πάθει κανείς πνευματική ασφυξία!
Ας σκεφτεί όμως ο καθένας πόσο θυμάται το Θεό στη ζωή του...Καμιά φορά φεύγουμε από το σπίτι χωρίς να κάνουμε ούτε το σταυρό μας και αφού κάνουμε όλες τις δουλειές μας όλη την ημέρα, το βράδυ θα πουμε μισοκοιμισμένοι ένα "Πάτερ ημών" και ζήτημα είναι αν θα προλάβουμε να ανοίξουμε γραμμή επικοινωνίας με τον ουρανό...
Τι προκοπή να περιμένουμε τότε πνευματική όταν όλη μέρα δώσαμε τόσες ευκαιρίες στο διάβολο να μας δέσει και τώρα ούτε 5 λεπτά δεν μπορούμε να διαθέσουμε για την προσευχή.
Δεν βλέπετε τους μοναχούς που έχουν κύριο έργο τους την προσευχή; Γι αυτό έφυγαν από τον κόσμο, για να είναι συνέχεια με τον Κύριο. Γνωρίζω όμως και οικογένειες που είναι πραγματικά κατ οίκον εκκλησίες και έχουν τακτές ώρες προσευχής, όπου όλοι μαζί ενώνουν τις προσευχές τους προς το Θεό και εκείνος τους ευλογεί πλούσια.
Συζητούσα με κάποιους νέους προχθές και μου έλεγαν: ώραία όλα αυτά περί προσευχής και πνευματικής ζωής αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε ελεύθερο τον εαυτό μας για να πάμε στην εκκλησία όταν το αισθανθούμε;
Οχι αγαπητέ, επειδή για να ανεβείς μια σκάλα θα πρέπει να σηκώσεις το πόδι σου και όσο πιο πολύ γυμνάζεσαι τόσο περισσότερο έχεις διάθεση για αγώνα. Πάρτε παράδειγμα από τους αθλητές που κάνουν προπόνηση. Ξεκινάνε σε αργό ρυθμό και στην αρχή λίγους γύρους στο στάδιο και σιγά σιγά πετυχαίνουν καλές επιδόσεις και γίνονται πρωταθλητές. Μπορεί να γίνει κανείς αθλητής χωρίς να γυμνάζεται; Το ίδιο και στήν πνευματική ζωή, χρειάζεται αγώνας και συνεχής προσπάθεια.
Επειτα μην περιμένεις να κυλήσεις από μόνος σου γιατί στον κατήφορο μόνο κυλάς! Στον ανηφορο ανεβαίνεις με προσπάθεια, όταν μάλιστα έχεις και το διάβολο να σε τραβάει προς το γκρεμό!
Και η νηστεία τι ρόλο παίζει; Να που σήμερα το λέει καθαρά ο Χριστός ότι είναι όπλο κατά του δαβόλου. Και ο ίδιος όταν ήταν στην έρημο νήστεψε 40 μέρες και νίκησε ολοκληρωτικά τον πονηρό. Αν δεν νικήσουμε τη σάρκα με την άσκηση, δεν είναι δυνατόν το πνεύμα μας να πετάξει στο Θεό και σίγουρα όταν το στομάχι είναι γεμάτο δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ο νούς στην προσευχή.
Γι αυτό & σήμερα ο Αγιος Ιωάννης που τον τιμούμε & ήταν σπουδαίος και φωτισμένος ασκητής του θεοβαδίστου όρους, Σινά (& ηγούμενος της Ι.Μ Αγ.Αικατερίνας) μας παρουσιάζει στο βιβλίο του η Κλίμακα τα σκαλοπάτια των αρετών και την τέχνη πώς να ξεφεύγουμε από τις παγίδες του διαβόλου και την οκνηρία μας.
Πρέπει όλοι να διαβάσουν αυτό το βιβλίο αν θέλουν να πάρουν μια γεύση της πνευματικής ζωής και πώς αυτή κατορθώνεται.
Ας βαδίσουμε λοιπόν το δρόμο της νηστείας & της ασκήσεως ώστε να είμαστε περισσότερο έτοιμοι να συναντήσουμε τον Κύριο στην προσευχή και τα μυστήρια της εκκλησίας και να μένουμε ενωμένοι μαζί Του.
Α μ ή ν
Ενας πονεμένος πατέρας φέρνει το γιό του στο Χριστό να τον θεραπεύσει. Είναι δαιμονισμένος και όταν θέλει ο διάβολος τον ρίχνει κάτω, αφρίζει, τρίζει τα δόντια του και παραλύει... Πολλές φορές τον πέταξε στη φωτιά και στο νερό για να τον θανατώσει, καθότι "ανθρωποκτόνος απ αρχής"!
Πόσο και σήμερα ο διάβολος έχει κυριεύσει τη νεολαία! Ζούμε στην εποχή του Αντιχρίστου για την οποία μας μιλάει η Αποκάλυψη και πολλοί βλέπουν να εκπληρώνονται οι έσχατες προφητείες και να πλησιάζει το τέλος του κόσμου... Ας είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή, ο Κύριος έρχεται!
Ερχονται μερικοί γονείς σε μας τους ψυχιάτρους όταν είναι πια πολύ αργά και ρωτάνε πως θα προστατέψουν τα ώριμα ήδη παιδιά τους από τα ναρκωτικά, από τον πανσεξουαλισμό, από τη μαγεία. Και μέχρι τώρα τι έκανες αγαπητέ μου; Δεν είναι μόνο να γεννήσεις παιδί αλλά και να το μεγαλώσεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Το οδήγησες από νωρίς στο Χριστό και την εκκλησία; Αν λυπάσαι να το στεναχωρήσεις από μικρό και προσπαθείς να κάνεις τον καλό, ικανοποιώντας του τα χατήρια, τότε θα σου το πάρει γρήγορα ο διάβολος και μετά θα τρέχεις αλλά θα είναι αργά.
Και ιδών Αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσων επί της γής εκυλίετο αφρίζων.
Ακόμη και στο πλησίασμα του Κυρίου ο δαίμονας ταράσσεται και σπαράσσει. Ρίχνει κάτω τον νέο σε μια προσπάθεια να κάνει όσο κακό ακόμη μπορεί γιατί καταλαβαίνει ότι η εξουσία του τελειώνει. Και σήμερα όταν ο δαίμονας βλέπει το σταυρό του Χριστού ή εναν ιερέα που έχει τη χάρη του Θεού, να πλησιάζει (εξορκισμοί) φρίσσει και σπαράσσει και φωνάζει "με καίς... καίγομαι" κι ας μη βλέπουμε εμείς πουθενά καπνό και φωτιά. Να έτσι θα είναι η κόλαση! Ο διάβολος και όσοι τον ακολουθούν δεν θα μπορούν να αντέξουν τη φωτεινή παρουσία του Θεού σ όλη την οικουμένη και θα καίγονται ακατάπαυστα...
Πόσος χρόνος εστί ως τούτο γέγονεν αυτώ; Ο δε είπε π α ι δ ι ό θ ε ν...
Δεν ήξερε ο Χριστός από πότε είναι έτσι ο νέος εκείνος; Το γνώριζε αλλά σαν καλός ψυχαναλυτής ήθελε να το θυμίσει και στον πατέρα του για να του πεί ότι κάτι έφταιξε & αυτός σαν γονιός και το παιδί του ταλαιπωρείται έτσι αφού "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα"...
Αλλ εί τι δύνασαι, βοήθησον ημίν σπλαγχνισθείς εφ ημάς. Ο δε Ιησούς είπεν αυτώ: το εί δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε: Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.
Να λοιπόν που δοκιμάστηκε πραγματικά η πίστη του πατέρα. Αν μπορείς να κάνεις κάτι λυπήσου μας και κάνε το, λέει στο Χριστό.
Και ο Κύριος απαντά " αν εσύ μπορεί να πιστέψεις...όλα είναι δυνατά σ εκείνον που πιστεύει"
Τι παράξενο γιατί δεν είπε ότι όλα είναι δυνατά σε μένα; Επειδή η άπειρη δύναμη του Θεού είναι δεδομένη, απλώς το αν θα ενεργοποιηθεί εξαρτάται αποκλειστικά από την πίστη του άνθρώπου.Και είπε άλλοτε ο Κύριος ότι "αν έχετε πίστη έστω λίγη, σαν το σιναπόσπορο, θα πείτε σ αυτό το βουνό να κινηθεί και εκείνο θα αλλάξει θέση!" (Ματθ.ιζ΄20)
Και ο πατέρας τι απαντάει; Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.Η ανάγκη και η αγάπη για το παιδί του τον κανουν να κινητοποιήσει όλα τα αποθέματα της πίστης του... αλλά δεν φτάνουν.Ζητάει και τη βοήθεια του Θεού! Να μια μεγάλη ακόμη αλήθεια.
Ακόμη και στην πίστη μας βοηθάει ο Θεός όταν του το ζητήσουμε! Γι αυτό και οι μαθητές του είχαν πεί καποτε στον Κύριο "πρόσθες ημίν πίστιν" Και αυτό θα πρέπει να το λέμε συνέχεια και μείς διότι τίποτε καλό δεν μπορούμε να αποκτήσουμε πάνω μας, χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγω σοι επιτάσσω, έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν.
Ποιός είναι αυτός που λέει "Εγώ σε προστάζω δαίμονα, φύγε αμέσως από αυτόν"! Ολα τα θαύματα που έκαναν οι Απόστολοι και οι Αγιοι τα έκαναν στο όνομα του Ιησού Χριστού ή του Θεου επειδή Αυτός είναι η πηγή κάθε δυνάμεως . Ο Κύριος όμως δείχνει άλλη μια φορά τη θεότητά του αφού δεν επικαλείται κανένα όνομα αλλά τον Εαυτό του, αφού αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Ποιός από τους μεγάλους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον κόσμο τόλμησε να πεί ότι είναι ο Θεός; Κανείς! Μόνον ο Κύριος Η.Ι.Χ και τούτο γιατί ήταν πράγματι Θεός & το αποδείκνυε κάθε στιγμή.
Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.
Δεν είναι δυνατόν να νικήσουμε τούς δαίμονες παρά με την προσευχή στο Θεό και τη νηστεία.
Μιλούσα προ καιρού, με ένα νέο και μου έλεγε ότι πηγαίνει στην εκκλησία σποραδικά, αλλά δεν έχει πέσει σε καμιά σοβαρή αμαρτία... Προσεύχεσαι του λέω; Λέει κάνω το σταυρό μου πριν κοιμηθώ! Ε του λέω είσαι σα νεκρός για το Χριστό και για την εκκλησία αφού δεν προσεύχεσαι. Γιατί η προσευχή είναι η επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό και ο άνθρωπος από εκεί αντλεί κάθε δύναμη και τη θεία χάρη. Του σύστησα να αγοράσει ένα προσευχητάρι και να αρχίσει από κεί...
Πράγματι αδελφοί μου χωρίς την προσευχή δεν μπορεί ο άνθρωπος να προκόψει πνευματικά όσο και αν το επιθυμεί! Το είπε ό Χριστός "χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν" αν όμως ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού τότε "ουδέν αδυνατήσει υμίν " (Ματθ. ιζ΄21)
Μερικοί θεωρούν την προσευχή σαν μια τυπική υποχρέωση. Ομως είναι μια απόλυτη ανάγκη και όπως το λουλούδι μαραίνεται όταν το ποτίζουμε με το σταγονόμετρο," στη χάση και στη φέξη" έτσι και η ψυχή του ανθρώπου στεγνώνει & μαραίνεται όταν δεν ζητάμε τη δροσιά του ουρανού με την προσευχή.
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: "μνημονευτέον του Θεού μάλον ή αναπνευστέον" Δηλαδή πιο πολύ χρειάζεται να θυμάται κανείς το Θεό, κάθε στιγμή, παρά να ανασαίνει! Η μνήμη λοιπόν του Θεού, ισοδυναμεί με προσευχή & είναι απαραίτητη για να μην πάθει κανείς πνευματική ασφυξία!
Ας σκεφτεί όμως ο καθένας πόσο θυμάται το Θεό στη ζωή του...Καμιά φορά φεύγουμε από το σπίτι χωρίς να κάνουμε ούτε το σταυρό μας και αφού κάνουμε όλες τις δουλειές μας όλη την ημέρα, το βράδυ θα πουμε μισοκοιμισμένοι ένα "Πάτερ ημών" και ζήτημα είναι αν θα προλάβουμε να ανοίξουμε γραμμή επικοινωνίας με τον ουρανό...
Τι προκοπή να περιμένουμε τότε πνευματική όταν όλη μέρα δώσαμε τόσες ευκαιρίες στο διάβολο να μας δέσει και τώρα ούτε 5 λεπτά δεν μπορούμε να διαθέσουμε για την προσευχή.
Δεν βλέπετε τους μοναχούς που έχουν κύριο έργο τους την προσευχή; Γι αυτό έφυγαν από τον κόσμο, για να είναι συνέχεια με τον Κύριο. Γνωρίζω όμως και οικογένειες που είναι πραγματικά κατ οίκον εκκλησίες και έχουν τακτές ώρες προσευχής, όπου όλοι μαζί ενώνουν τις προσευχές τους προς το Θεό και εκείνος τους ευλογεί πλούσια.
Συζητούσα με κάποιους νέους προχθές και μου έλεγαν: ώραία όλα αυτά περί προσευχής και πνευματικής ζωής αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε ελεύθερο τον εαυτό μας για να πάμε στην εκκλησία όταν το αισθανθούμε;
Οχι αγαπητέ, επειδή για να ανεβείς μια σκάλα θα πρέπει να σηκώσεις το πόδι σου και όσο πιο πολύ γυμνάζεσαι τόσο περισσότερο έχεις διάθεση για αγώνα. Πάρτε παράδειγμα από τους αθλητές που κάνουν προπόνηση. Ξεκινάνε σε αργό ρυθμό και στην αρχή λίγους γύρους στο στάδιο και σιγά σιγά πετυχαίνουν καλές επιδόσεις και γίνονται πρωταθλητές. Μπορεί να γίνει κανείς αθλητής χωρίς να γυμνάζεται; Το ίδιο και στήν πνευματική ζωή, χρειάζεται αγώνας και συνεχής προσπάθεια.
Επειτα μην περιμένεις να κυλήσεις από μόνος σου γιατί στον κατήφορο μόνο κυλάς! Στον ανηφορο ανεβαίνεις με προσπάθεια, όταν μάλιστα έχεις και το διάβολο να σε τραβάει προς το γκρεμό!
Και η νηστεία τι ρόλο παίζει; Να που σήμερα το λέει καθαρά ο Χριστός ότι είναι όπλο κατά του δαβόλου. Και ο ίδιος όταν ήταν στην έρημο νήστεψε 40 μέρες και νίκησε ολοκληρωτικά τον πονηρό. Αν δεν νικήσουμε τη σάρκα με την άσκηση, δεν είναι δυνατόν το πνεύμα μας να πετάξει στο Θεό και σίγουρα όταν το στομάχι είναι γεμάτο δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ο νούς στην προσευχή.
Γι αυτό & σήμερα ο Αγιος Ιωάννης που τον τιμούμε & ήταν σπουδαίος και φωτισμένος ασκητής του θεοβαδίστου όρους, Σινά (& ηγούμενος της Ι.Μ Αγ.Αικατερίνας) μας παρουσιάζει στο βιβλίο του η Κλίμακα τα σκαλοπάτια των αρετών και την τέχνη πώς να ξεφεύγουμε από τις παγίδες του διαβόλου και την οκνηρία μας.
Πρέπει όλοι να διαβάσουν αυτό το βιβλίο αν θέλουν να πάρουν μια γεύση της πνευματικής ζωής και πώς αυτή κατορθώνεται.
Ας βαδίσουμε λοιπόν το δρόμο της νηστείας & της ασκήσεως ώστε να είμαστε περισσότερο έτοιμοι να συναντήσουμε τον Κύριο στην προσευχή και τα μυστήρια της εκκλησίας και να μένουμε ενωμένοι μαζί Του.
Α μ ή ν
( Ιερομόναχος π.Αντώνιος Στυλιανάκης )
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου