Χριστού Γέννησις , Ανθρώπου Σωτηρία !

.
‘’Ιδού ,η Παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ ‘’ ( Ησαΐας ζ-14 )
.

Και το όνομα μεταφράζετε, ο Θεός μεθ’ ημών… Αυτό είναι το προφητικό όραμα του Προφήτου Ησαΐα που εξαγγέλλει το μεσσιανικό μυστικό. Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει και σκιά θανάτου ,έρχεται να γνωρίσει τον Θεό εν εταίρα μορφή ,σε καιρούς και χρόνους που ο άνθρωπος καταδυναστεύει τον άνθρωπο ,αφού στην ζωή του ανθρώπου δεν συνυπάρχει ο Θεός.
Και μαζί με τον Ησαΐα και ο άλλος Προφήτης ο Βαρούχ, βροντοφωνάζει : ο Θεός επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη. ( Βαρούχ Γ-38)

Πράγματι ,έρχεται η ώρα να επανασυμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, την στιγμή που ο Θεός ,μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος ( Φιλιπ Β -7) γεννιέται για να ξανακάνει τον άνθρωπο ,κατά χάριν Θεό!
Το γεγονός αυτό, διαχώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή ! Και τούτον διότι με την γέννηση του Θεανθρώπου, ο ουρανός συναντά την γη ώστε με την σειρά της η γη να ανέβει στον ουρανό! Μέσα σε ένα βράδυ ,άλλαξε η ιστορία της ανθρωπότητος. Σ’ ένα ταπεινό σπήλαιο κοντά στην άλογη φύση ,έρχεται ο Θεός ,όχι απλά να περπατήσει δίπλα στους ανθρώπους ,αλλά να συνυπογράψει με την γέννηση του την σωτηρία του ανθρώπου…. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τίποτε διότι η Θεία γέννησης λαμβάνει χώρα μυστικά ,απλά και πτωχικά ,δίχως φωταψίες και ανθρώπινες τυμπανοκρουσίες που ανήκουν στην σφαίρα της ματαιοδοξίας των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι ανυποψίαστοι και εκείνη την νύχτα, κοιμήθηκαν χωρίς να γνωρίζουν πως η μέρα που θα ανέτειλε θα έφερνε νέα πνοή στο ανθρώπινο γένος. Και πως θα ήταν δυνατόν να πιστέψουν πως η ευτυχία τους εξαρτιόταν από το χαμόγελο Του βρέφους του σπηλαίου της Βηθλεέμ ! Και όμως ,χωρίς να το ξέρουν συμμετέχουν στο θαυμαστό και σωτήριο για όλους μας γεγονός.
Μαζί με τον Αγγελικό ύμνο, μαζί με το φως του αστέρα, έρχονται τρεις σοφοί μάγοι από την γη της Βαβυλώνος εις αναζήτησιν Του παιδίου προσφέροντας δώρα της γης στον βασιλέα των Ουρανών… Έρχονται πτωχοί ποιμένες να χαρούν την χαρά του μεγάλου θαύματος , της σωτηρίας του ανθρώπου.
Έκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων την ευχαριστίαν σοι προσάγει:οι Άγγελοι τον ύμνον ,οι ουρανοί τον αστέρα, οι Μάγοι τα δώρα .Οι ποιμένες το θαύμα ,η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνην . (ιδιόμελον Εσπερινού)
Η μεγαλύτερη όμως προσφορά της ανθρώπινης κτίσης είναι η Πάναγνος Παρθένος Μητέρα του Θεανθρώπου. Ημείς δε Μητέρα Παρθένον, τονίζει ο υμνωδός Ανατόλιος στην προσπάθεια του να εξυμνήσει μέσα από το στιχηρόν ιδιόμελο του Εσπερινού των Χριστουγέννων την συμβολή της αϋλου και υλικής κτίσεως στην Θεία Γέννηση. Στο πρόσωπο Της ,ο Θεός έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα που δημιούργησε με την έξωση του από τον παράδεισο ο μεταπτωτικός άνθρωπος. Στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, γεννιέται ο Χριστός και από εκείνην την μεγάλη ώρα ο άνθρωπος αρχίζει ξανά να ελπίζει…

Στην εξαίσια υμνολογία της Εκκλησίας μας, δείγμα της οποίας απολαμβάνουμε σήμερα, ξεδιπλώνεται ολόκληρη η Δογματική της Πίστεως μας σχετικά με το σωτηριολογικό μήνυμα που χαρίζει ο Θεάνθρωπος στον άνθρωπο ότι :Θεός εν σαρκί εφάνη ,Σωτήρ των ψυχών ημών. Η αναγγελία του ερχομού, Του βασιλέως της ειρήνης ,γίνεται από τους αγγέλους οι οποίοι άδουν δοξολογικά :Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη ,εν ανθρώποις ευδοκία ( Λουκ Β-14)
Όμως ,από την στιγμή που γεννιέται ο Χριστός βρέφος ακόμα , θα έρθει αντιμέτωπος με την ανθρώπινη κακία όταν κρυφά όπως γεννήθηκε θα φυγαδευθεί στην γη της Αιγύπτου ,εκεί όπου κάποτε ένας ολόκληρος λαός στέναζε κάτω από την Φαραωνική δουλεία ,για να μην θανατωθεί από τους ανθρώπους ,τουλάχιστον όχι πριν ολοκληρώσει το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου ,δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αυτό. Αυτήν την σωτηρία ,ο Χριστός την χαρίζει στους ανθρώπους από εκείνην τη νύκτα ,που ο άγγελος ευαγγελίζεται στους ποιμένες το σωτηριολογικό μήνυμα με την χριστολογική αναφορά : ‘’ ιδού γαρ ,ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ,ήτις ἑσται παντί τω λαώ ,ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ος εστί Χριστός Κύριος. (Λουκ Β-10)

Χριστού Γέννησης ,ανθρώπου η σωτηρία….
Πράγματι ,αυτό είναι το μέγεθος της αγάπης του Πλάστη για το πλάσμα, του Δημιουργού για το δημιούργημα, του Θεού για τον άνθρωπο…
Από την νύχτα εκείνη, το Φως έρχεται να φωτίσει το σκοτάδι στις σκοτισμένες καρδιές των ανθρώπων τις παγωμένες από το αίσθημα της ιδιοτέλειας που ζεσταίνονται στο άκουσμα του μεγάλου μηνύματος το οποίον εκπηγάζει από το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αυτό που χρόνια εξαγγέλλετε δια στόματος των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, έρχεται να πραγματωθεί με το σωτήριο για εμάς γεγονός της Θείας Γεννήσεως του Κυρίου μας στην Καινή Διαθήκη.

Πώς όμως θα μπορούσα να παραλείψω το ρητορικόν σχήμα της χαρισματικής γραφίδος ,του πλέον πολυγραφότατου των Πατέρων της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου ο οποίος στον δικό του διθύραμβο για την ενανθρώπιση του Θεού χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Και δια ποίον λόγο, ίσως θα ερωτηθεί κανείς η συμφιλίωση αυτή ( δηλαδή του ανθρώπου με τον Θεό) δεν έγινε δια μέσου ενός απλού ανθρώπου αλλ’ έπραγματοποιήθη δια της ταπεινώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού ;Διότι ,εάν έκρινε ορθόν να προτιμήσει την σωτηρία ολοκλήρου του γένους μας δια κάποιου άλλου , δεν θα ήτο δυνατόν να αντιληφθώμεν πλήρως το μέγεθος της προνοίας του Θεού δι ημάς ,αλλά και το γεγονός ,το οποίον εις όλους τους αιώνας θαυμάζεται ,θα μεταβάλλετο εις μίαν ασήμαντον πράξιν, η οποία τίποτε το αξιοθαύμαστον δεν θα είχε. (Ming P.G τόμος LXIII λόγος ΛΔ’ σελ 821-834 παρ 17 )
Μόνον έτσι μπορεί να αντιληφθεί κανείς ,το μέγεθος της αγάπης που δείχνει ο Θεός για όλους εμάς. Μόνον έτσι μπορεί να κατανοηθεί πως ,η Γέννησης του Χριστού σηματοδοτεί την αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου! Το μυστήριον αποκαλύπτεται στους ανθρώπους. Ό Άναρχος και αγέννητος Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, γεννάτε υπό της Αγίας Παρθένου,
δια της δημιουργικής ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Η ελπίδα πλέον, συντροφεύει τον άνθρωπο. Και όμως. Κάθε φορά ο Χριστός γεννάτε ξανά στις καρδιές των ανθρώπων .Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει καθαρές ψυχές για να τις κάνει σπήλαιο της Βηθλεέμ ,να ξαναγεννηθεί και να αναγεννήσει ……
Ο Χριστός Γεννάται δίπλα στον ανθρώπινο πόνο ,στους ανθρώπους εκείνους που ακόμα και μέσα στον πόνο ζητούν την παρουσία Του Χριστού στην ζωή τους. Σε λίγες ώρες θα ξαναγεννηθεί ο Χριστός . Θα επιλέξει το κρεβάτι του πόνου ενός αρρώστου ή το κελί ενός φυλακισμένου! Θα ζητήσει να βρει κατάλυμα στην ταραγμένη καρδία του πονεμένου παιδιού που στενάζει κάτω από την μάστιγα των ναρκωτικών…Θα αναζητήσει τον άνθρωπο που απελπισμένος τον αναζητά και θα τον συναντήσει. Θα πάρει στα χέρια Του, τα δάκρυα της μετανοίας του αμαρτωλού και θα τα βάλει δίπλα στον χρυσό, στον λίβανο και την σμύρνα… Τώρα όμως εμείς παίρνουμε την θέση των τριών Μάγων στην προσπάθεια της αναζήτησης Του Θείου Βρέφους.
Στην αναζήτηση του ανθρώπου, έρχεται η αποκάλυψη του Θεού. Γιατί ο Θεός δεν αποτελεί μίαν ανακάλυψη του ανθρώπου, ακριβώς γιατί ο Θεός δεν ανακαλύπτεται ….αποκαλύπτεται ! Χριστός γεννάτε αδελφοί και μαζί Του αναγεννώμεθα και εμείς. Οι άνθρωποι που ικετεύουμε τον Χριστό να κάνει φάτνη την δική μας καρδιά και να γεννηθεί εκεί !
Χριστός γεννάτε… δοξάσατε αδελφοί !!!

( Ομιλία εις τον Καθεδρικό Ι. Ναόν Αγίου Ελευθερίου Ελευθερουπόλεως ,υπό του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου )
.