Oι στιγμούλες των Χριστουγέννων !

.
Χριστός γεννάτε δοξάσατε...διαλαλεί η Εκκλησία μας, και η πρόσκληση για συμμετοχή στην χαρά της ενανθρώπισης του Θεανθρώπου, επαναλαμβάνεται και φέτος, μέσα στο μυστηριακό αιώνιο παρόν, μέσα στο άχρονο χρόνο του Θεού, μέσα στο αέναο σήμερα...Όλα γίνονται σήμερα, όλα γίνονται τώρα, και οι μικρές στιγμούλες αιώνιας χαράς και αιώνιας ευτυχίας, βιώνονται έστω και για λίγο, μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων και των λεγόμενων σκληρών ειδήσεων που βομβαρδίζουν τις μάζες τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος, μόνο μεταμορφωνόμενος σε άνθρωπο, μόνο όταν επικοινωνεί με τον άλλο, τον εχθρό και τον φίλο, όταν αγγίζουν οι ψυχές, όταν ο παράδεισος βιώνεται, όταν ο Θεός κατοικεί στις ψυχές.Ο Χριστός ταπεινώθηκε, ο Θεάνθρωπος έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε εκουσίως για να δοξάσει και τον πεπτωκότα άνθρωπο.Ευτυχώς ή δυστυχώς ο δρόμος για την Ανάσταση περνά μέσα από τον Γολγοθά και η δόξα της Φάτνης της Βηθλεέμ διέρχεται μέσα από τις ανάσες των βοδιών, μέσα από την καταδίωξη, μέσα ακριβώς από την υπέρλογη λογική της ταπείνωσης του Ιωσήφ και το μεγαλείο της Παρθένου Θεοτόκου.Και σήμερα κάποιοι άνθρωποι, ίσως και δίπλα μας, δεν έχουν να φάνε,σίγουρα κάποιοι άλλοι θλίβονται και πονούν και οπωσδήποτε όλοι σηκώνουν το δικό τους σταυρό, ο οποίος στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, είναι είτε βαρύς είτε ελαφρότερος, όπως βεβαίως αντικρίζεται από μακριά...Αυτές οι μοναδικές στιγμούλες των Χριστουγέννων, αυτό το άγγιγμα ψυχών, αυτά τα φιλιά αγάπης, αυτές οι ευχές, αυτή η επικοινωνία με τον Θεό, είναι αυτή η ίδια πρόγευση του παραδείσου."Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία" και η ειρήνη του γεννημένου Θεανθρώπου, δεν ξεκινά από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των "επωνύμων", αλλά από τις καρδιές των ανθρώπων.Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι η τιθάσευση του εσωτερικού εαυτού μας, αυτού του άγριου θηρίου, που παλεύει για τα μικρά και ασήμαντα, αλλά και για μεγάλα και υψηλά.Αυτή η πορεία από τα απλά και ταπεινά, προς τα αληθινά και αιώνια, χρειάζεται στέρεο έδαφος για να πατήσει ο άνθρωπος, χρειάζεται τη βάση που λέγεται γή, που λέγεται αγώνας, που λέγεται άσκηση, που λέγεται πάλη με τους εκ δεξιών και τους εξ ευωνύμων εχθρούς, που λέγεται εν Χριστώ ζωή...Η χαρά της Γέννησης του Χριστού εκπέμπεται και μεταδίδεται σε όλους, όπως οι ακτίνες του ήλιου, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι για όλους.Μόνο όσοι αφεθούν, όσοι αυτοπαραδοθούν, όσοι ανοίξουν τις ψυχές και τις καρδίες τους θα μπορέσουν να βιώσουν, να γευτούν την αληθινή χαρά, αυτές τις μικρές στιγμούλες που ανεβάζουν τον άνθρωπο...από τη γη στον ουρανό.

.

( Του Παναγιώτη Κάπαρη )

.