Ο Προφήτης Ωσηέ

.
Οκτακόσια χρόνια πριν από το Χριστό ο προφήτης Ωσηέ, ο πρώτος από τους 12 «μικρούς» προφήτες, μια ψυχή «λεπτή, βαθιά, περιπαθής και ορμητική», εμπνευσμένος από τη θεία αποκάλυψη, συνοψίζει το προφητικό, ποιητικό του κήρυγμα στο λόγο:
«Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού ή ολοκαυτώματα» (Ωσ. στ’ 6)
Οκτακόσια χρόνια αργότερα, όπως διαβάζουμε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, δύο φορές ο Χριστός επαναλαμβάνει τα λόγια του προφήτη Του, προτρέποντας να εμβαθύνουμε σ’ αυτά, να μάθουμε τι σημαίνουν.
Αν το κατορθώσουμε, θα μπορέσουμε, χωρίς τις φαρισαϊκές διαμαρτυρίες, να καταλάβουμε γιατί προτιμούσε ο Χριστός να συντρώγει με αμαρτωλούς και γιατί άφηνε, μέρα Σάββατο, τους πεινασμένους μαθητές του να κόβουν στάχυα, καθώς βάδιζαν στους αγρούς. Θα προσεγγίσουμε την καρδιά και το νου του Χριστού.
«Πορευθέντες δε μάθετε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσίαν· ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθ. Θ’ 13). Και πάλιν: «ει δε εγνώκειτε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσίαν, ουκ αν κατεδικάσατε τους αναίτιους» (Ματθ. Ιβ΄ 7).
Ευαγγελικός, πριν από το Ευαγγέλιο, ο προφήτης Ωσηέ, μια φύση υιού Ζεβεδαίου, όπως είπαν, σαλπίζει και σήμερα ό,τι πιο υιικό, αληθινό και βαθύ ζητάει ο Θεός από τον άνθρωπο. «Έλεος θέλω και ου θυσίαν».
Το ωραιότερο χωρίο της Παλαιάς, που επαναλαμβάνεται στην Καινή Διαθήκη, όπως χαρακτήρισαν.
Η θυσία και το έλεος.
Το εξωτερικό δώρο και η εσωτερική πρόθεση.
Η τυπική συμμόρφωση και μαζί η ουσιαστική απόσταση.
Η εφησυχασμένη συνείδηση σε μια διχασμένη ψυχή.
Το ζωντανό σώμα, που παραδίδεται στη φωτιά μιας άχρηστης θυσίας και μια καρδιά νεκρή στο άγγιγμα της αληθινής αγάπης.
Η αναγκαστική υποταγή του υπηρέτη ή η ολόκαρδη καταφυγή του παιδιού στην πατρική στοργή;
Η αμοιβή ή η τιμή;
«Έλεος θέλω και ου θυσίαν».
Σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια η προσωπική σχέση του ανθρώπου με το Θεό κρίνεται πάνω σ’ αυτή τη φράση.
Εσάς προτιμώ από τα άψυχα έργα σας.
Εμείς μερικές φορές διαλέγουμε το αντίθετο.
Πάνω στην ίδια φράση κρίνεται και η διαπροσωπική μας σχέση με το συνάνθρωπο. Συμμετέχουμε σ’ αυτή με μια καρδιά που τιμά και συμπονεί ή που «προσφέρει» και περιφρονεί; Μας κινεί η αγάπη ή η ανάγκη ;
Σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια περίσσεψαν τα έργα μας, περίσσεψαν οι άσπλαχνες ενέργειές μας, γι’ αυτό απομένουμε διψασμένοι για έλεος.
Ο λόγος του «προφήτη της Αγάπης» μας οδηγεί στην επίγνωση και την προσέγγιση της πηγής του Θείου ελέους, ν’ αντλήσουμε νερό, να δροσίσουμε και τους αδελφούς μας.

.

Πηγή Χριστιανική Φοιτητική Δράση

.