Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ της Ασίας

 


Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.
Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. 


Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. 
Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.
Η μνήμη τους εορτάζεται την 1η Νοεμβρίου.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». 
 
Τα όσα γράφονται αφιερώνονται προς δόξαν και τιμήν των Αγίων Αναργύρων ιατρών Κοσμά και Δαμιανού. Για δυο χρόνια (1943-45) ήμουν άρρωστος από «ίλιγγο». Όταν ξυπνούσα έπρεπε να κάθομαι 3-5 λεπτά ακίνητος στο κρεβάτι και μετά να σηκωθώ, να ντυθώ και να κάνω τα πρώτα βήματα με πολλή προσοχή για να μην πέσω κάτω από πονοκέφαλο. Εάν έστρεφα το βλέμμα μου απότομα προς την οροφή του δωματίου ή σε ένα σημείο ψηλότερο μου φαινόταν ότι στριφογύριζε οτιδήποτε έβλεπα και κινδύνευα να πέσω κάτω στο πάτωμα χάνοντας την ισορροπία μου. 
Πολλές φορές από τη ζάλη αισθανόμουν ανακάτωμα στο στομάχι με πόνους με αποτέλεσμα να κάνω εμετό. Όταν αυτό συνέβαινε δύο φορές την ημέρα βρισκόμουν σε κατάσταση ατονίας.
Μεταχειρίστηκα διάφορα θεραπευτικά μέσα, ρώτησα και ιατρούς αλλά και μετά την εφαρμογή των συμβουλών τους δεν είδα βελτίωση. Η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν για δύο χρόνια.
Κατά την αγρυπνία της 1ης Νοεμβρίου 1945 των Αγίων Αναργύρων, που επιτελεί η Μονή αφού έψαλλα ότι μπορούσα, κατά την λειτουργία, κατέβηκα στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων, που είχα την επιμέλεια, για να ανάψω τα καντήλια. Επικαλούμενος τότε νοερά τη βοήθεια των Αγίων Ιατρών, ω του θαύματος! Μετά από αυτό, σταμάτησε όλη ακαταστασία της ασθένειας μου, που την διαπίστωσα μετά την παρέλευση μιας εβδομάδας.
Από τότε και μέχρι σήμερα, που γράφω τις γραμμές αυτές, 4 Δεκεμβρίου 1954, ουδέποτε επανήλθε η ασθένεια. Γι’ αυτό ευχαριστώ και ευγνωμονώ τους Αγίους ιατρούς και θεράποντές μου, Κοσμάν και Δαμιανόν εις αιώνα τον άπαντα. Αμήν.

2. Άλλο θαύμα  από τους Αγίους Αναργύρους.
 
Θα αφηγηθώ άλλο θαύμα που έγινε σε μένα πρόσφατα (1954). Κατά το έτος 1916 προσβλήθηκα από ελονοσία. Ήμουν τότε αρχάριος μοναχός και εργαζόμουν ως κελλάρης στο μετόχι της Μονής μας, που λεγόταν Δεβελήκια, στην περιφέρεια Γομάτι Χαλκιδικής
Τόσον εξασθένησε ο οργανισμός μου, ώστε κατάντησα σχεδόν σε ημιπαραλυσία. Με την πάροδο του χρόνου έγινα καλά  αλλά προσβλήθηκα  από ρευματική πολυαρθρίτιδα  στην κνήμη του δεξιού μου ποδιού, στο οποίο και σχηματίσθηκαν κιρσοί από φλεβίτιδα. Η κατάστασή μου μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, οι πόνοι πολλαπλασιάζονταν και η κνήμη έγινε κατακόκκινη από εσωτερική φλόγωση. Διέκοψα περισσότερο από ένα μήνα τις ακολουθίες  στην εκκλησία, επειδή δεν μπορούσα να σταθώ ούτε όρθιος, ούτε καθήμενος· μόνον ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανακουφιζόμουν και δεν πονούσα.
Έφθασε η εορτή των Αγίων Αναργύρων της 1ης Νοεμβρίου 1954, κατά την οποίαν έκαμα κουράγιο και ανέβηκα  στο Καθολικό για να παρακολουθήσω την αγρυπνία. Καθ΄ όλην τη διάρκεια της ακολουθίας οι πόνοι διαρκώς με ενοχλούσαν. Σουβλιές δυνατές από το γόνατο μέχρι το κάτω άκρο της κνήμης και γύρω από αυτήν.
Μετά την ακολουθία του όρθρου, ο πνευματικός παπα-Διονύσιος τέλεσε τη λειτουργία στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων με μεγάλη ευλάβεια και λαμπρότητα, οι δε αδελφοί Ιωακείμ και Θεόκλητος έψαλλαν με πολλή κατάνυξη και φαιδρότητα.
Κατόπιν επακολούθησε πανηγυρικό κέρασμα με τα συνηθισμένα: κονιάκ, λουκούμι, καφές, κόλλυβα. Μετά, με την βοήθεια του Θεού, αποσυρθήκαμε για τρεις ώρες στα κελιά μας για ξεκούραση μέσρι την ώρα του φαγητού.
 
«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού»  πρέπει να φωνάξω δυνατά! Οι Άγιοι Ανάργυροι λόγω της μεγάλης τους ευσπλαχνίας και αγάπης, αόρατα με επισκέφτηκαν και με θεράπευσαν τελείως. Από την ώρα που άρχισε η θεία λειτουργία, δεν αισθάνθηκα ούτε τον ελάχιστον πόνο πλέον. Οι συνηθισμένες σουβλιές εξαφανίσθηκαν, το πόδι μου ήλθε στη φυσική του κατάσταση, έφυγε, χάθηκε η κοκκινίλα, ξεπρίσθηκαν οι φλέβες και επανήλθα πάλιν στην προηγουμένη υγιή κατάσταση με τη βοήθεια και επίσκεψη των Αγίων Ιατρών μου, Κοσμά και Δαμιανού, τους οποίους από ψυχής και καρδίας ευχαριστώ.
Συνέθεσα δε προς τιμήν τους και το ακόλουθο μεγαλυνάριο, που πολλές φορές το ψάλλω μπροστά στην αγία εικόνα τους με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη όσες φορές ανάβω τα κανδήλια.

 
«Από των εγκάτων μου της ψυχής, ο πτωχός οικέτης, ευγνωμόνως ευχαριστώ, υμάς τους Αναργύρους Κοσμάν Δαμιανόν τε,διά την θεραπείαν ην μοι παρέσχετε».

Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη τους την 1η του μηνός Νοεμβρίου .


( Σημείωση : Ἐπειδή ἔχουμε τρία ζεύγη ἁγίων Ἀναργύρων μὲ τὸ ὄνομα Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός πρός ἀποφυγήν συγχύσεως, ὅταν ἀκοῦμε τὰ ὀνόματά τους, καλό εἶναι νὰ κάνουμε μὶα σύντομη διευκρίνηση. Μία συζυγία εἶναι, λοιπόν, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ ἐκ τῆς Ἀσίας, πού ἑορτάζουν τὴν 1η Νοεμβρίου, ἄλλη συζυγία εἶναι οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ ἐκ τῆς Ἀραβίας, πού ἐορτάζουν τὴν 17ην Ὀκτωβρίου καὶ ἡ τρίτη συζυγία εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ ἐκ τῆς Ρώμης, οἱ ὁποίοι ἑορτάζουν τήν 1η Ἰουλίου . )









 

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Προσευχή Μαγική !

 

 
Μοιράζομαι μαζί σας  μια στιχομυθία-μια συζήτηση πνευματική που είχα εχθές το βράδυ :

- Πάτερ μου καλέ,έχω πολλά βάσανα και σε παρακαλώ,
σε ικετεύω,ποιά προσευχή να διαβάζω,μια προσευχή που να κάνει ...

θαύματα! Δεν αντέχω άλλο από το πρόβλημα και τις δοκιμασίες που με
ταλανίζουν! Είμαι στο ....αμήν!
- Ακου παιδί μου ευλογημένο,δεν υπάρχει κάποια ευχή "μαγική",
στο έχω ξαναπεί.Θαύματα επιτελεί η πίστη μας και η δύναμη η εσωτερική
που πηγάζει από την καρδιά,με φλόγα,δάκρυ,πόνο,επιθυμία σφοδρή.
Προσευχές για να διαβάζεις υπάρχουν πλήθος!
Πάρε ένα ορθόδοξο προσευχητάρι και ακολούθησε ό,τι έχει εκεί μέσα.
Δηλαδή μεσονυκτικό,όρθρο,εσπερινό,απόδειπνο,παρακλήσεις της Παναγίας,Χαιρετισμούς,ακόμα και ψαλτήρι.Τόσα πολλά,τόσες προσευχές.
- Ναι πάτερ μου,αυτό το κάνω αλλά θέλω κάτι πιό σύντομο.
- Μα,παιδί μου,οι προσευχές δεν παίζει ρόλο αν είναι σύντομες ή με πιό πολλά λόγια αλλά η ζέση της πίστεως είναι το κλειδί.
Λέγε τότε, το "Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με".
- Ολόκληρο ,πάτερ;
- Εεεμ τι; το μισό; κι αυτό πολύ είναι;;
Η ευχή αυτή κανονικά είναι: "Κύριε Ιησού Χριστέ ,Υιέ του Θεού του Ζώντος,
ελέησόν με τον αμαρτωλό και ελεεινό",μην σου πω και πιο πολλά.
Αντε έστω ,λέγε "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".
Η έστω ...κραύγαζε ..το "Κύριέ μου και Θεέ μου βοήθησέ με",κι αυτό πολύ είναι;
Τι άλλο θες;
- Οχι πατέρα μου,είναι μάλλον η αδυναμία μου.Εγώ φταίω!
Εύχου παππούλη μου καλέ.
- Αυτό και τελευταίο,παιδί μου.Τηλεφώνησα σήμερα μια ευλογημένη ψυχούλα,
γυναίκα χήρα,με παιδιά,εγγόνια,αλλά ζει μόνη της επειδή όλοι τους έχουν τις
δουλειές τους και τα σπίτια τους.Είναι γύρω στα 68 ετών,απλή γυναίκα,
από ένα χωριό ορεινό από την Ερυμάνθεια της Αχαίας.Δεν έχει πάει σχολείο.
Εβοσκε πρόβατα από τα 7 της χρόνια πάνω στα βουνά,ψηλά στον Ερύμανθο,
ωστόσο,μεγαλείο η απλότητά της.
- Τι κάνεις θεία; της είπα (έχουμε συγγένεια).
-Καλά παιδάκι μου,καλά παλικάρι μου,παππούλη μου.
Δοξάζω το Θεό,μέρα και νύχτα.
Ασταμάτητα ,κάθε στιγμή συνεχώς λέω σαν προσευχή από το
"πάτερ ημών".......το "...δώσε μας σήμερα και άφησέ μας αύριο!".
- Με έπιασαν κάτι γέλια,.......θαυμάζοντας βέβαια την απλότητα
της ψυχής της. Μου θύμισε αμέσως αυτό από το γεροντικό το "¨Κύριε Ιησού Χριστέ
μη με ελεήσεις" που το έλεγε εκείνος στραβά-λάθος και όταν πήγε
ο δεσπότης να τον διορθώσει και τον είδε να βαδίζει πάνω από τα νερά
του ποταμού......του είπε....."λέγε το,όπως το λες!!!".
Ηταν σε μέτρα αγιότητας ο άνθρωπος εκείνος!
Να,παιδί μου καλό, ποιά προσευχή κάνει θαύματα!
Δεν είναι το τι θα πεις,αλλά το πως θα το νιώθει η καρδιά!
Πως θα βγαίνει από μέσα σου,ποιά θα είναι η φλόγα της
αγάπης σου για το Θεό.Εκεί έγκειται το μυστικό!


πάτερ Ιγνάτιος
Αγία Ιερουσαλήμ
22/10/2014
 
 
 

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Πως να ξεκινάς πνευματικά την μέρα σου

 
 
Πίεζε τον εαυτό σου να ξυπνάς νωρίς το πρωί με σταθερό ωράριο. Μόλις ξυπνήσεις, στρέψε το νου σου στο Θεό:
 
Κάνε το Σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησε Τον για τη νύχτα που πέρασε και όλους τους οικτιρμούς Του προς εσένα.
Ζήτησε Του να καθοδηγεί όλες σου τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες, ώστε οτιδήποτε λες ή κάνεις να είναι ευάρεστο σε Αυτόν.
Καθώς ντύνεσαι, να θυμάσαι ότι είναι παρών ο Κύριος και ο Φύλακας Άγγελός σου. Ζήτησε από τον Κύριο Ιησού Χριστό να σου φορέσει το χιτώνα της σωτηρίας.
 
Αφού πλυθείς, ξεκίνα την πρωινή προσευχή. Να προσεύχεσαι γονατιστός, με συγκέντρωση, σεβασμό και πραότητα, όπως αρμόζει μπροστά στα μάτια του Παντοδύναμου. Ζήτησε Του να σου δώσει πίστη, ελπίδα και ευσπλαχνία, καθώς και την ήρεμη δύναμη για να αποδεχθείς όλα όσα μπορεί να σου φέρει η νέα ημέρα – τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Ζήτησε Του να ευλογεί τους κόπους σου.

Ζήτησε βοήθεια, για να ολοκληρώσεις κάποιο συγκεκριμένο έργο που εκτελείς, για να καταφέρεις να μείνεις αλώβητος από κάποια συγκεκριμένη αμαρτία.
 
Αν γνωρίζεις ανάγνωση, διάβασε κάτι από την Αγία Γραφή, ειδικά από την Καινή Διαθήκη και τους Ψαλμούς. Διάβασε με προσήλωση για να λάβεις τον πνευματικό φωτισμό, που θα φέρει την καρδιά σου στη μετάνοια.
Αφού διαβάσεις λίγο, να σταματάς και να συλλογίζεσαι αυτά που διάβασες, και έπειτα να συνεχίζεις παρακάτω και να αφουγκράζεσαι όσα ο Κύριος λέει στην καρδιά σου.
Προσπάθησε να αφιερώσεις τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά συλλογιζόμενος τις διδασκαλίες της Πίστης μας και την ψυχική ωφέλεια από αυτά που διάβασες.
 
Πάντοτε να ευχαριστείς τον Κύριο που δε σε άφησε να χαθείς μέσα στις αμαρτίες σου, αλλά φροντίζει για σένα και με κάθε πιθανό τρόπο σε οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.
Με αυτά που σου είπα, να ξεκινάς κάθε πρωί σαν μόλις εκείνη τη στιγμή να αποφάσισες να γίνεις Χριστιανός και να ζήσεις σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.
 
 
Αναδημοσίευση από : Αγιορείτικο Βήμα
 
 
 

 

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Η εγκατάλειψη από τους αγαπημένους

 
 
 
Μια από τις στιγμές που η ψυχή του ανθρώπου κατεβαίνει στον Άδη, είναι η συνειδητοποίηση πως το αγαπημένο μας πρόσωπο μάς εγκατέλειψε. Αυτή η εγκατάλειψη μπορεί να γίνει είτε με το βιολογικό του θάνατο είτε με την απόρριψή του. Όπως και να γίνει είναι θάνατος, χωρισμός.

Βέβαια, στην περίπτωση του βιολογικού θανάτου μένουν οι αγαθές αναμνήσεις, ενώ στην απόρριψη ο πόνος της καρδιάς – που δεν είναι μικρός. Μένει η πίκρα, το γιατί, που μόνο η υπομονή και η ταπείνωση θα γλυκάνουν τον πόνο και θα προχωρήσει ο άνθρωπος.

Οι μορφές εγκατάλειψης που σηματοδοτούν μορφές θανάτου μπορεί να είναι:

  • Των γονιών: στους Ψαλμούς του Δαυΐδ διαβάζουμε «ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλειπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό μοι» (Ψαλ.26,10). Η εγκατάλειψη εδώ δεν είναι η φυσιολογική πορεία από την οικογένεια των γονιών στη δημιουργία της δικής μας οικογένειας, αλλά η αδιαφορία για τα προβλήματά μας. Αφού η έννοια των γονιών για τα παιδιά είναι φυσική κατάσταση, γίνεται κατανοητό πόσο πονεί η εγκατάλειψή της.
  • Των φίλων: αν η φιλία στην εφηβεία και στη νεότητα υπερνικά την ανάγκη της οικογένειας, είναι γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται το άνοιγμα, την κοινωνικοποίηση, την ανάπτυξη. Η φιλία, ως μια δυνατή σχέση που αγγίζει όλες τις ηλικίες, γίνεται η άλλη γεύση ζωής. Γι’ αυτό και η απόρριψη του φίλου γίνεται γεύση θανάτου. Μένεις μετέωρος σ’ ένα «άφιλο» κόσμο, αναζητώντας κάπου να πιαστείς.
  • Των ερωτευμένων: το δώρο του έρωτα, δοσμένο από το Θεό που αγαπά και αγαπιέται, ζωντανεύει τον άνθρωπο, του δίνει νόημα ζωής, του δείχνει την ομορφιά της και τον κάνει χαρούμενο. Η απόρριψη του αγαπημένου φέρνει τη θλίψη, το σκοτάδι της ζωής, την εμπειρία του θανάτου.
  • Είναι για τον πνευματικό πατέρα, μια άλλη μορφή εγκατάλειψης, εκείνων των πνευματικών παιδιών που τα λόγια και τα έργα τους βεβαιώνουν την πιστότητά τους. Ο πόνος δεν προέρχεται από το ότι «χάσαμε οπαδούς», αλλά από τη συνειδητοποίηση πως η ασωτία κυριαρχεί στην ύπαρξη των αγαπημένων, για τους οποίους έκλαψες, πόνεσες, προσευχήθηκες, έδωσες την καρδιά σου πασχίζοντας να «μορφωθεί» ο Χριστός μέσα τους.

Αν «πίσω από κάθε πόνο στέκει ένα δικό μας λάθος» (Αριστοτέλης), τότε η εγκατάλειψη μπορεί να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία που ωριμάζει και προσγειώνει στην πραγματικότητα του εαυτού μας.

Αν «τίποτα τυχαίο δεν υπάρχει στη ζωή μας», τότε η αποδοχή των γεγονότων που πονούν, μας δείχνει τη νέα ζωή που αρχίζει ν’ ανατέλλει στην πορεία μας.

Αν ο δικός μας Θεός πέρασε τον πόνο της εγκατάλειψης από αυτούς που αγάπησεν «έως τέλους», ακόμα κι από τον ουράνιο Πατέρα Του, τότε έχουμε ένα σύντροφο δυνατό την ώρα του δικού μας πόνου από την εγκατάλειψη των αγαπημένων μας.

Αν ο πόνος από την εγκατάλειψη προηγήθηκε του Σταυρού, κι αν ο Σταυρός του Χριστού προηγήθηκε της Ανάστασής Του, είναι σίγουρο πως κι ο δικός μας πόνος από την εγκατάλειψη των αγαπημένων, που δείχνει ένα σταυρό, θα φέρει την προσωπική μας ανάσταση, αν «ακολουθήσουμε τοις ίχνεσιν Αυτού, του Χριστού».

Τελικά, τα όποια θλιβερά γεγονότα που βρίσκουμε απρόσμενα και ξαφνικά στην πορεία μας, γίνονται μέσα για να γνωρίσουμε την αδυναμία μας και τη δύναμη του Θεού μας. Για να μάθουμε πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να θεοποιείται κι άρα να στηριζόμαστε απόλυτα. Κι έτσι να γνωρίσουμε τη δύναμη που πηγάζει από το Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, ώστε να γίνεται για μας πηγή ζωής.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους




Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Μήν ἀπελπίζεσαι



Στή χορεία τῶν δώδεκα μικρῶν προφητῶν καταλέγεται ὁ γιός τοῦ Βαθουήλ, ᾿Ιωήλ (19 ᾿Οκτωβρίου). ῾Η διδαχή του, σέ πεῖσμα ἐκείνων πού καταφέρονται ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, φθάνει στίς μέρες μας δυνατή καί ἐπίκαιρη. Δυόμισυ καί πλέον δεκαετίες αἰώνων δέν ἐμποδίζουν τό φῶς τῆς ἐλπίδος πού ἀναδίδει ὁ λόγος του νά γλυκάνει καί τή δική μας ἐποχή, σηματοδοτώντας καί γιά μᾶς, ὅπως γιά τούς συγχρόνους του, τό δρόμο πρός ἀνόρθωση καί ἀνανέωση.
    ῏Ηταν ὁλότελα ἀφοσιωμένος στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ὁ ᾿Ιωήλ, ὅπως διακηρύττει καί τό ὄνομά του, πού σημαίνει «ὁ Γιαχβέ (=Κύριος) εἶναι ὁ Θεός». Μέ τή θεϊκή ἔμπνευση καί καθοδήγηση ἀπευθύνει στό λαό «λόγον Κυρίου», τά λόγια πού ὁ Κύριος τοῦ ὑπαγορεύει. ῾Η προφητική του φωνή ἠχεῖ σέ μία ἐξαιρετικά δύσκολη περίοδο· Οἱ ἀλλεπάλληλες ἐπιδρομές τῶν ἀκρίδων, ἡ ξηρασία καί οἱ ἐχθροπραξίες τῶν γειτόνων εἶχαν προξενήσει πρωτοφανῆ ἐρήμωση στόν τόπο, στέρηση στούς ἀνθρώπους, ἀπόγνωση στίς καρδιές. Καλεῖ τούς ἰουδαίους νά ἀναλογισθοῦν τήν αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν τους, τήν ἁμαρτία τους. ῾Ωστόσο, τούς ἐνθαρρύνει. ῾Υπάρχει ἐλπίδα! Θά λείψουν τά δεινά καί ὁ Κύριος θά ἐπισκεφθεῖ τό λαό του. Θά ἐπανορθώσει τίς ἀπώλειες, ὑλικές καί πνευματικές. Μάλιστα, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν θά περιορισθεῖ μόνο στήν ἀποκατάσταση τῶν ἰουδαίων, ἀλλά θά ἁπλωθεῖ σέ ὅλη τή γῆ. Σέ ὅλο τόν κόσμο θά χαρίσει ὁ Θεός τό ἔλεος καί τή χάρη του καί ὅλους θά τούς ἐπισκιάσει τό Πνεῦμα του τό ἅγιο.
    Εἶναι ὁ προφήτης τῆς Πεντηκοστῆς ὁ ᾿Ιωήλ. Τή δική του προφητεία ἐπικαλεῖται ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος ἑρμηνεύοντας τό γεγονός τῆς ἐκχύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστή (Πρξ 2,17-22), ὅταν ἡ εὐλογημένη βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ᾿Εκκλησία, κάνει τά πρῶτα βήματά της πάνω στή γῆ. Γιά νά συντελεσθεῖ ἡ ποθητή κοσμοσωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἔρθει στόν κόσμο τό ἅγιο Πνεῦμα, τονίζει ὁ ᾿Ιωήλ, πρέπει νά προηγηθεῖ ἡ μετάνοια.
    Στό ἀδιέξοδο τῆς ἁμαρτίας καί στό σκοτάδι τῆς ἀποτυχίας ὁ προφητικός λόγος ἀνοίγει τήν ποθητή διέξοδο, ἁπλώνει τό οὐράνιο τόξο τῆς ἐλπίδος, τήν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ· «ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοῶν ἐπί ταῖς κακίαις» (᾿Ιλ 2,13). ῞Ολες μας τίς κακίες, πού βαραίνουν τήν καρδιά καί μαυρίζουν τή ζωή μας, τίς συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε. Νά τοῦ προσφέρουμε μετάνοια βαθειά καί συγκλονιστική· «διαρρήξατε τάς καρδίας ὑμῶν καί μή τά ἱμάτια», ξεσχίστε τίς καρδιές σας κι ὄχι τά ροῦχα σας, συμβουλεύει ὁ προφήτης.
    Μή μᾶς ἀπελπίζει ἡ ἀσχήμια τοῦ κόσμου, ἡ μιζέρια τῆς ζωῆς, ἡ φτώχεια τῆς ψυχῆς μας! Μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί θέλει νά μᾶς σώσει. Ζητᾶ νά κάνει δική μας τή χάρη, τή χαρά, τήν εὐλογία του· νά πνεύσει στήν καρδιά μας τό Πνεῦμα του τό ἅγιο. Μά ἐμεῖς θά τοῦ ἀνοίξουμε τό δρόμο· μέ τή μετάνοια. Αὐτή εἶναι ὁ σίγουρος τρόπος γιά τήν ἀνόρθωση τῆς ψυχῆς καί τοῦ κόσμου μας, τό μήνυμα γιά τό μήνα πού διανύουμε καί, μακάρι, γιά τή ζωή μας ὅλη.


Στέργιος Ν. Σάκκος
 
 
 
 
 

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Η εξομολόγηση ενος Πνευματικού !


 


Εχθές μίλησα με έναν άνθρωπο πολύ προσωπικά. Μου είπε και του είπα βαθιές εσωτερικές αλήθειες. Πόνους, τραύματα, αστοχίες, αδυναμίες, ανείπωτες επιθυμίες, στοιχειωμένα όνειρα, πτώσεις και ανατάσεις.
Και αυτός που είπε τα δικά του, την δική του καθημερινή πάλη και ιστορία.
Μιλούσαμε ώρες. Μα να δεις, ότι δεν κουράστηκα καθόλου. Πράγμα σπάνιο για μένα. Δε μου συμβαίνει συχνά.
Μα δεν κουράστηκα, γιατί με καταλάβαινε δίχως να πρέπει να του εξηγώ πολλά. Δίχως ερωτήσεις που τις ...
πιο πολλές φορές κρύβουν ανασφάλειες και αμυντικές εκλογικεύσεις του ψυχισμού μας. Ξέρεις, τότε που ρωτάς πολλά για να μην πεις τίποτα στο τέλος.
Η εξομολόγηση πέρα της μυστηριακής χάρις έχει και μια άλλη ασύλληπτη θεραπευτική ομορφιά, το γεγονός ότι σου επιτρέπεται να μιλάς και να μοιράζεσαι την κατάντια σου, την υπαρξιακή φτώχεια σου, την πτώση, το σκοτάδι της ψυχής σου. Αυτό είναι τόσο απίστευτα όμορφο. Να μπορείς να μιλάς όχι για τα κατορθώματα σου, μα για τις ελλείψεις σου, τις πτώσεις σου και ότι πιο φρικτό κουβαλάς στην ψυχή και το κορμί σου.
Μέσα σε αυτή την ομορφιά της αποδοχής, μου επέτρεψε και του επέτρεψα, να είμαστε οι εαυτοί μας, δίχως μάσκες. Δίχως την απειλή της απόρριψης.
Ξέρεις τότε δεν υπάρχει άγχος, μονάχα ελευθερία. Πότε; Όταν δεν χρειάζεται να είσαι και το παίζεις κάποιος άλλος από αυτός που στην πραγματικότητα υπάρχεις, όταν δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις τίποτα και σε κανένα.
Γι αυτό η ταπείνωση είναι μεγίστη αρετή. Γιατί σε ελευθερώνει από την δική σου φρικτή και αυστηρή ματιά. Γιατί παύεις να κρίνεσαι και να επικρίνεσαι, να αξιολογείσαι και στο τέλος να εξαντλείσαι κουρελιασμένος από αντοχές, στα μάτια και την άποψη του άλλου για σένα.
Ελευθερία έχει η ταπείνωση από τους άλλους, μα ποιο πολύ από τον φρικαλέο δήμιο που κουβαλάς μέσα σου και σε εξοντώνει διαρκώς στα μαρτύρια της καρδιά σου.
Και ξέρεις εεεε;;; Την κουκούλα αυτού το δήμιου δεν θέλησε ποτέ κανείς να την τραβήξει. Μα κανείς σου λέω.
Γιατί εάν την τραβούσε θα αντίκριζε πρόσωπα πολύ αγαπημένα μα πιο πολύ τον ίδιο μας τον εαυτό.


π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

 

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Προσευχή Αγίου Κυπριανού – Διαλύουσα τα Μάγια

 

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών ο κρατών καί κυβερνών τά πάντα, Άγιος καί δεδοξασμένος υπάρχεις. Διό Βασιλεύ τών Βασιλευόντων καί Κύριε τών Κυριευόντων δόξα σοί.

Ο καθήμενος εν τώ φωτί τώ απείρω καί απροσίτω βροτοίς, όπερ είδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων. Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινού δούλου σου Κυπριανού.
 
Ότι ουκ εγίγνωσκον πρότερoν τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών. Ο ευδοκήσας εξ αναξίου γενέσθαι μέ άξιον καί συζησάμενος τώ εν σοί πόθω καί αγάπη πρός ακοήν τών Αγίων σου Αποστόλων καί Ιερομαρτύρων καί πάντων σου τών Αγίων.
Παρακαλώ δέ τήν σήν φιλανθρωπίαν, ίνα όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερπερισσεύη η χάρις σου Κύριε, ότι εκράτουν τά νέφη καί ουκ έβρεχον, έδενον τήν γήν καί ουκ έδιδε τούς καρπούς αυτής. Τάς αμπέλους καί ουκ εβλάστανον, τά ποίμνια τών προβάτων καί ουκ εποίουν γάλα, τά αιγίδια καί ουκ εγέννων, τούς άνδρας καί ουκ εσμίγοντο μετά τών γυναικών αυτών, τάς μητέρας καί ουκ ετεκνοποίουν, τά πλοία καί ουκ επλέον, τά εργαστήρια καί ουκ ειργάζοντο, τούς αλιείς καί ούχ ηλίευον, τούς κήπους καί ουκ εποίουν λάχανα, τά δένδρα καί ουκ εκαρποφόρουν, τούς ποταμούς καί ουκ έτρεχον, τούς μύλους καί ουκ εγύριζον, τούς αδελφούς καί ανδρόγυνα εις αφιλίωτον έχθραν έφερον καί τούς διεχώριζον, εποίουν τό θέρος χειμώνα καί τόν χειμώνα θέρος, ταύτα πάντα ειργαζόμην φαντασία τελεία.

Άρτι δέ Κύριε ο Θεός ημών ικετεύω σέ καί παρακαλώ, ίνα διά τής εμής προσευχής ενώπιόν Σου Θεέ καί Κύριέ του Ελέους ως Θυσία ευπρόσδεκτος γενέσθω σοί. Καί πάς άνθρωπος έχων πνεύμα πονηρίας καθαρισθή όλως.

Ή άγρος ή κήπος ή κτήμα ή μύλος ή πλοίον ή αλιεύς ή μελίσσιον ή έμπορος ή επιστήμων ή άρχων ή αρχόμενος ή τεχνίτης ή μεταξοσκώληξ ή καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τών οίκω αυτού. Άν είναι δεδεμένος μέ μαγείας καί πονηρά έργα ή γοητείας ή από 72 γλωσσοφαγιών εστίν εμποδισμένος καί μαγευμένος καί εγκλείη 365 λόγια της Μαγείας άτινα έρχονται πρός βλάβην καί κατανάλωσιν τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού.

Παρευθύς όπου αναγνωσθή η παρούσα ικετήριος δέησις καί προσευχή μου ενώπιόν της Σής χάριτος τού Θεού ελευθερωθή πάς ο κόσμος καί τόπος εκ πάσης οργής τέ καί ασθενείας καί εκ παντός δεσμού καί μαγείας καί πάσης φαρμακείας καί γοητείας, πάσης βασκανίας καί καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, αμελείας ή νωθρότητος, ακρατείας, αφροσύνης, αδυναμίας καί απογνώσεως πάσης αδικίας καί πάσης πλάνης ή απάτης, ή εμποδίου προερχομένων υπό τού διαβόλου ομοίως καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού. Καί έστω λελυμένος καί λελυτρωμένος εν τώ ονόματι τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Καί είτε εν τώ ουρανώ εισίν αί μαγείαι καί τά φαρμακεύματα εκείνα ή εν τή γή ή εν τή θαλάσση ή εν παντί τόπω καί εδάφει ευθύς τή ώρα ταύτη λυθήσονται καί καταργηθήσονται από τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) καί από παντός του οίκου αυτού καί ελευθερωθήσεται ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) καί πάς ο οίκος αυτού από πάσης ώρας πονηράς καί γοητείας ή οφθαλμών πονηρών ή φθόνου ή καταλαλιάς ή γλωσσοφαγιάς ή μαγείας ή φαρμακείας ή κατάρας ή αναθέματος ή αφορισμού καί πάσης βλασφημίας ή ενεργείας του.

Ευθέως αναχωρήσατε από τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) πάσα η επήρεια τού πονηρού επί τή επικλήσει τού Παναγίου σου ονόματος τού Πατρός καί τού μονογενούς Υιού καί τού Αγαθού καί Ζωοποιού Πνεύματος καί διά τής προσευχής εμού τού ταπεινού καί ευλαβούς δούλου σου Κυπριανού φεύξονται οι δαίμονες, δραπετευθήσονται καί καταργηθήσονται αί πονηρίαι αυτών, καί τά νέφη δώσωσιν υετόν επί πάσαν τήν γήν, καί η γή δώση τά γενήματα αυτής εις τόν καιρόν αυτών, καί τά δένδρα καρποφορήσωσι, καί οι αμπελώνες ευφορήσωσι πλήθος βοτρύων, καί αί γυναίκες λυθήσωνται καί ελευθερωθήσωνται από τού κάκου τών μητρών αυτών.

Ομοίως καί τά κτήνη τών ποιμένων καί πάς ο κόσμος, άρχων, ή αρχόμενος, ή κήπος, ή μελισσουργός, ή μετάξουργος καί πάσα η κτήσις λυθήσεται από παντός δεσμού καί δαίμονος. Ομοίως καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος), σύν παντί τώ οίκω αυτού καί τοίς πράγμασιν αυτού, καί έστω ελεύθερος καί λελυτρωμένος από πάσης ασθενείας καί ώρας κακής καί παντός δαίμονος καί αντικειμένης δυνάμεως δεόμεθά σου, ίνα λυθώσι καί αφανισθώσι τά πονηρά έργα διά τής επικλήσεως τού Παναγίου Πνεύματος τού Θεού Σαβαώθ.

Καί ει εν τώ Ουρανώ έστι δεδεμένος καί εμποδισμένος ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) λυθήτω, ή εν τή γή, ή εν ανωφλίω λυθήτω, ή εν κατωφλίω, ή εν δέρματι αλόγου, ή εν σιδήρω, ή εν λίθω, ή εν ξύλω εκάρφωσαν τά πονηρά έργα λυθήτωσαν καί ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν, ή εν γραμματίω διά μελένης, ή αίματος ανθρώπου, ζώου, πτηνού, ιχθύος, ή διά μολύβδου, ή διά κινναβάρεως, ή διά ζωμού λεμονιού, ή δί’ άλλου τινός έγραψαν αυτά καί έθηκαν εν τινι τόπω καί διεσκέλισεν αυτά ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) πρός βλάβην αυτού τή ώρα ταύτη λυθήτωσαν καί καταργηθήτωσαν καί εκριζωθήτωσαν τά τής μαγείας έργα από τούς τόπους καί κατοικίας εκεί όπου αναγινώσκεται η δέησίς μου καί προσευχή αύτη, ή εν αυλαίς τού οίκου αυτού κατέχωσαν, ή διέσπειραν αυτά, ή μετάλλου τινός εποίησαν τά κομβοδέματα εκείνα λυθήτωσαν, ή εις κόκκαλα διεπέρασαν αυτά, ή εν τή θαλάσση, ή εν φρέατι, ή εν μνήματι ερρίφθησαν λυθήτωσαν, ή μέ όνυχας ανθρώπων, ζώων, ή πτηνών ζώντων ή τεθνεώτων, ή μέ χώμα τεθνεώτων εποίησαν τά φάρμακα εκείνα λυθήτωσαν, ή υπό πλακός επλακώθησαν ή από πασσάλους, ή καρφιού εκαρφώθησαν, ή διά βελόνης επέρασαν αυτά, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή διά αργύρου, ή χρυσού, ή δί’ άλλου τινός μετάλλου εποίησαν τά πονηρά έργα λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή διά μαλλίου, ή βαμβακιού, ή μετάξης, ή λινάρεως, ή κανάβεως, ή δί’ άλλου τινός χόρτου έδεσαν ταύτα λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εις κράββατον κατέχωσαν αυτά λυθήτωσαν τήν ώρα ταύτην, ή διά βρόχου, βούρλου ή άλλου τινός έδεσαν, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εν ύδατι εποίησαν αυτά ή κούφω ξύλω ή κοχλάζοντι ύδατι άν έβρασαν αυτά λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εν αίματι ανθρώπου, ζώου, ή πτηνού, ή ιχθύος ζώντων ή τεθνεώτων εποίησαν αυτά ως σύ, Κύριε ο Θεός ημών γινώσκεις τούς τόπους καί τρόπους καί τούς ανθρώπους, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην καί διαρρηχθήτωσαν τά τής μαγείας έργα ένθα κείνται, καί τόν μέν δούλον σου (όνομα πάσχοντος) διαφύλαξον σύν παντί τώ Οίκω αυτού, τά δέ πονηρά έργα λυθήτωσαν καί απωλεσθήτωσαν καί ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν από τόν δούλον τού Θεού (όνομα πάσχοντος) εν ονόματι τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος καί διά τής δόξης τού Μεγάλου Θεού τού Ζώντος συντριβήτωσαν τή δυνάμει τού Τιμίου καί Ζωοποιού Σταυρού πάσαι αί εναντίαι δυνάμεις, αναχωρησάτωσαν τά τής Μαγείας έργα καί απομακρυνθήτωσαν από τόν δούλον τού Θεού (όνομα πάσχοντος) μίλια 65 πρεσβείαις τών μαρτύρων καί πάντων τών Αγίων σου. Αμήν.

Δεόμεθά σου καί παρακαλούμεν σέ Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών ίνα ελευθερώσης καί ζωώσης πάσαν ψυχήν πεπεδημένην καί τόν δούλον (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ Οίκω αυτού ομοίως καί τούς γράφοντας καί έχοντας εν τώ Οίκω αυτών τήν προσευχήν μου αυτήν καί τούς βαστάζοντας αυτήν ως φυλακτήριον αιώνιον, καί η δεξιά σου Κύριε είη αυτοίς σκέπη καί βοήθεια καί έστω διά παντός εν τώ οίκω αυτών χαρά καί αγαλλίασις.

Ναί, Κύριε, δεομένου σου επάκουσόν μου, ίνα οπού ευρίσκεται η ευκτήριος καί ικετηρία αύτη ευχή μου λυθή καί ελευθερωθή πάς άνθρωπος καί ο οίκος αυτού από κακής ώρας, από πάσης ασθενείας, παντός αφορισμού τέ καί αναθέματος, από πάσης κατάρας, από πάσης οργής, εμποδίου, δυσπραγίας, καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, φθόνου, βασκανίας, αμελείας, νωθρότητος, λαιμαργίας, αδυναμίας, βλακείας, ακρατείας, αφροσύνης, υπερηφανείας, ασπλαγχνίας, αδικίας, αλαζονείας καί πάσης πλάνης καί απάτης διά τό όνομά Σου τό Άγιον καί δεδοξασμένον εις τούς Αιώνας Αμήν.

Από το βιβλίο «Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κυπριανός»