Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Νουθεσίες γερόντων

 
 
Ο γέροντας Αμβροσίος Λάζαρης έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε.
Της τόνισε: Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου, και πάντα θα διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν…
Ήταν όμως με κατανόηση προς τον άλλο. Έτσι, όταν η ίδια τον ρώτησε τι να κάνει με τα παιδιά της, αφού λόγω της ηλικίας και των μαθημάτων τους δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, της είπε: – Τότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του, προκειμένου να μη γίνεται καθόλου.
Και αν δεν μπορείτε να κάνετε όλο το Απόδειπνο, τότε πείτε τον 50ο  ψαλμό του Δαβίδ « Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου…»


 
 
 

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

« Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε Το Πνεύμα της Αληθείας ... »

 
 
 
Εἶναι ἡ προσευχὴ μὲ τὴν ὁποία ἀρχίζει σχε­δὸν κάθε Ἀκολουθία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία μας. Εἶναι ἡ ἐπίκληση τῆς ­Ἐκκλησί­ας πρὸς τὸ Παν­άγιον Πνεῦμα, ποὺ εἶναι ὁ ἱδρυτὴς καὶ συνοχέας της. Εἶναι τὰ λόγια ποὺ κάθε πιστὸς ἀπευθύνει πρὸς τὸν ἀγαθὸ Παράκλητο κατὰ τὶς μυστικὲς στιγμὲς τῶν προσευχητικῶν ἀναβάσεων τῆς καρδιᾶς του. Λόγια παρακλητικά, θερμὴ ἱκεσία νὰ δεχθοῦμε μέσα μας τὴ λυτρωτικὴ ἐπίσκεψη καὶ ἐπισκήνωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτοῦ χωρὶς τὸ Ὁποῖο καμιὰ ἔννοια πνευματικῆς ζωῆς δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ. Αὐτοῦ χάρη στὸ Ὁποῖο «τὰ πάντα ζῇ καὶ κινεῖται».
Ποιὸ λοιπόν, συνοπτικά, εἶ­ναι τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ κάθε πιστοῦ χωριστά;
Ἂν θέλαμε σὲ μιὰ φράση νὰ συνοψίσουμε τὸ ὅλο ἔργο τοῦ τρίτου Προσώπου τῆς ­Ἁ­­γίας Τριάδος στὴν ­Ἐκκλησία, θὰ χρησιμοποιούσαμε τὴν ἔκ­φραση τοῦ ­ὑμνωδοῦ: «…ὅ­­λον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας». ­Ἀποτελεῖ δηλαδὴ τὸ Ἅ­­­­γιον Πνεῦμα τὴ συνεκτικὴ δύναμη, τὸν φορέα καὶ δημι­­ουρ­γὸ τῆς ἑνότητος τῶν πι­στῶν καὶ τῆς ­συγκροτήσεώς τους σὲ Σῶμα Χριστοῦ. Ἡ Ἐκ­­­κλησία τὴ σύστασή της καὶ τὴ διαχρονικὴ παρουσία της μέσα στὸν κόσμο τὴν ὀφείλει στὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτὸ ζωοποιεῖ, οἰκοδομεῖ, αὐξάνει καὶ τελειοποιεῖ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ μὲ τὴν ἀνακαινιστική Του πνοὴ μεταδίδει τὴ νέα ζωὴ στὰ μέλη τοῦ Σώματος, τοὺς πιστούς. Μὲ τὴ βούληση καὶ κυριαρχική Του ἐξουσία ποὺ ἀποτελεῖ κοινὴ βούληση καὶ ἐξουσία καὶ τῶν τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος διανέμει τὰ χαρίσματα μέσα στὴν Ἐκκλησία, «διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 11). Αὐτὸ εἶναι ὁ τελεσιουργὸς τῶν ἁγίων Μυστηρίων, τὰ ὁποῖα εἶναι τὰ μέσα καὶ οἱ ἀγωγοὶ τῆς θείας Χάριτος, οἱ δίαυλοι μέσα ἀπὸ τοὺς ὁποίους μεταδίδεται ἐλεύθερα τὸ Ἴδιο στοὺς πιστούς. Ἐπιπλέον Αὐτὸ ἐπιστατεῖ στὴ διατύπωση τῶν δογμάτων τῆς πίστεως, πνέει στὶς Συνόδους καὶ κατευθύνει τὴν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ς΄ 13). Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ ζωοποιὸς πνοὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ καὶ στὸν κάθε πιστὸ ξεχωριστὰ ὁ ἀγαθὸς Παράκλητος ἐργάζεται μέσα του μὲ τὴν παντοδύναμη Χάρη, τὴν ἄ­­κτιστη δηλαδὴ ἐνέργειά Του, προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νὰ καθαρθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ ἀνακαινισθεῖ, νὰ ἁγιασθεῖ καὶ νὰ θεωθεῖ.
Κάθε ἔννοια πνευματικῆς ζωῆς εἶναι τελείως ἀδιανόητη χωρὶς τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς οἰκοδομεῖ καὶ μᾶς αὐξάνει «εἰς ἄνδρα τέλειον», στὰ μέτρα τῆς πνευματικῆς ὡριμότητος τοῦ Χριστοῦ (Ἐφ. δ΄ 13). Προσευχὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε, ἐὰν δὲν μᾶς ὁδηγήσει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα (πρβ. Α΄ Κορ. ιβ΄ 3). Μετάνοια δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε, ἐὰν Αὐτὸ δὲν νύξει τὴν καρδιά μας. Αὐτὸ χαρίζει τοὺς «ἀλαλήτους στεναγμούς» (Ρωμ. η΄ 26) μέσα μας, μιὰ θεία μέθη κατὰ τὴ μυστικὴ κοινωνία μὲ τὸν ἅγιο Θεὸ τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς καὶ τῆς Λατρείας.
Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα «συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν» (Ρωμ. η΄ 26), κατανοεῖ τὴν ἀσθένειά μας, τὴν ἀδυναμία μας τὴν πνευματική. Καὶ ἔρ­χεται «Παράκλητος ἀγαθὸς» καὶ μᾶς ἐνισχύει, «παρακαλεῖ» τὴν ­καρδιά μας, τὴν παρηγορεῖ, τὴν ἀνακουφίζει, τὴ δυναμώνει, τὴν ὠθεῖ ἁπαλὰ πρὸς τὴν κατόρθωση τῆς ἀρετῆς. Αὐτὸ καὶ στὶς ὀδύνες μας, σωματικὲς ἢ ψυχικές, χαρίζει μιὰ ὑπερκόσμια παρηγοριά, οὐράνια ἀνάπαυση καὶ εἰρήνη (βλ. Ψαλμ. ϟγ΄ [93] 19).
Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τελικά, χαρίζει τοὺς καρποὺς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητος: ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη… (βλ. Γαλ. ε΄ 22-23). Αὐτὸ μᾶς δίνει καὶ τὸν «ἀρραβῶνα» τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ μακαριότητος τοῦ Παραδείσου, μιὰ αἴσθηση βεβαιότητος ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, θὰ μᾶς πάρει μαζί Του, δικά Του παιδιὰ εἴμαστε (βλ. Ἐφ. α΄ 14, Ρωμ. η΄ 16-17). Διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Ρωμ. ε΄ 5), καὶ αὐ­­­τὴ ἡ αἴσθηση εἶναι ποὺ μᾶς δίνει τὴν κατὰ Θεὸν παρρησία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀθανασίας καὶ αἰωνίου ζωῆς.
Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐνεργεῖ τὸ ὕψιστον καὶ φοβερὸν καὶ παντοκρατορικὸν Πνεῦ­μα, τόσο διακριτικὰ καὶ ἀθόρυβα μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μέσα μας, ποὺ νὰ μὴν παίρνουμε εἴδηση τὴν παρουσία Του. Ὡς «φωνὴ αὔρας λεπτῆς» (Γ΄ Βασ. ιθ΄ 12). Ζοῦμε μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ τὸ Βάπτισμα καὶ τὸ Χρίσμα μας, καὶ ὅμως, δυστυχῶς, δὲν τὸ κατανοοῦμε. Χρειάζεται νὰ διαθέτει κανεὶς λεπτὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια γιὰ νὰ πιάσει, νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν παρουσία Του. Καὶ ὁπωσδήποτε ἡ ἁμαρτία κα­θιστᾶ ἀνενεργὰ τὰ αἰσθητήρια αὐτά.
«Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον». Τὰ πάντα, κάθε πρόοδό μας στὴν πνευματικὴ ζωή. Κι ἕναν πόθο ἀσίγαστο ἔχει: νὰ κατοικεῖ μέσα μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀλλοιώνει, νὰ μᾶς λαμπρύνει, νὰ μᾶς δοξάζει, νὰ μᾶς καθιστᾶ «θείας κοινωνοὺς φύσεως» (Β΄ Πέτρ. α΄ 4). Θεοὺς κατὰ χάριν.
Κι ἐμεῖς, ὡς ἀνταπόκριση σὲ ὅλα αὐ­τά, δύο πράγματα καλούμαστε νὰ συν­εισφέρουμε γιὰ νὰ Τὸ ἑλκύουμε μέσα μας: τὴν ταπείνωση, σύμφωνα μὲ τὸ ­«Κύριος… ταπεινοῖς δίδωσι χάριν» (Παροιμ. γ΄ 34)· καὶ τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, σύμφωνα μὲ τὸ «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐ­τοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε΄ 8).
Καὶ ἐπιπλέον, τὴν ἱκεσία μας τὴν ἔντονη, θερμή, ἐκτενή: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε… ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν »!
 
 
 

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Η Πίστη σου !

 
 
 
"Δεν έχεις πίστη,όταν πιστεύοντας
ρωτάς την κρίση και τη γνώση.
Δεν έχεις πίστη,όταν την πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει.


Πίστη έχεις , όταν κάθε σου όνειρο
το ανάφτεις στο βωμό της τάμα.
Κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,
προσμένεις να γενεί το θαύμα."

                                                                ( Γ. Δροσίνης )
 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
 
 
 
 

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

H Διακαινήσιμος Εβδομάδα !

 
 
Οι εφτά ημέρες της διακαινησίμου εβδομάδας θεωρούνται ως «μία» ημέρα, όπως η Κυριακή του Πάσχα. Οι πιστοί σύμφωνα με τον 66ο Κανόνα της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου πρέπει να τη γιορτάζουν με πνευματική ευφροσύνη, δηλ. ψάλλοντας ψαλμούς και ύμνους, όχι με χορούς και διασκεδάσεις, συμμετέχοντας όλη την εβδομάδα στη λατρεία της Εκκλησίας κοινωνώντας καθημερινά, αν και την προηγουμένη ημέρα έφαγαν αρτύσιμα φαγητά, συνανιστάμενοι με τον αναστημένο Κύριο.
Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα τρώμε κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ο πένθιμος χαρακτήρας της νηστείας δεν έχει θέση στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. «Κατά δε την εβδομάδα της Διακαινησίμου ακινδύνως κρεωφαγήσομεν (να τρώμε κρέας) κατά την αυτής Τετράδα και Παρασκευήν· ως μία γαρ λογίζεται Κυριώνυμος το επταήμερον τούτο διάστημα».
 
Χριστός Ανέστη χαρά μου !!!
 
 

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Καλή Ανάσταση !



 
 
Οι λαμπάδες μας έτοιμες !!!
Τα παιδιά του κατηχητικού
οι ιερείς και οι κατηχήτριες
εύχονται σε όλους σας
 
" Κ α λ ή  Α ν ά σ τ α σ η  ! "
 
 
 
 

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Πορεία προς Το Πάθος !

 
 
 
1. Μὲ θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα
 
   Ὁ Κύριος Ἰησοῦς πορεύεται πρὸς τὰ ­­Ἱεροσόλυμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κάτι Τὸν συνέχει. Προχωρεῖ μπροστὰ ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι Τὸν παρατηροῦν μὲ θαυμασμὸ καὶ δέος. Βαδίζει μὲ βῆμα ταχὺ ἀλλὰ καὶ ­σταθερό, καὶ μὲ τὸ βλέμμα Του προσηλω­­μένο στὴν Ἁγία Πόλη, ἐκεῖ ὅπου πρόκειται νὰ προσ­φέρει τὸν ἑαυτὸ Του θυσία ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
   Κάποια στιγμὴ καλεῖ ἰδιαιτέρως τοὺς μαθητές Του. Θέλει νὰ τοὺς προετοιμά­σει γιὰ ὅσα μοναδικὰ πρόκειται νὰ συμβοῦν: «ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυ­μα», τοὺς λέει, «καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι»· «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὁ Μεσσίας, θὰ παρα­δοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς Γραμματεῖς, κι αὐτοὶ θὰ Τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο καὶ θὰ Τὸν παραδώσουν στοὺς εἰδωλολάτρες στρατιῶτες τῆς Ρώμης. Ὕστερα ἐκεῖνοι θὰ Τὸν ἐμπαίξουν, θὰ Τὸν μαστιγώσουν, θὰ Τὸν ἐμπτύσουν καὶ θὰ Τὸν θανατώσουν. Ὅμως τὴν τρίτη μέρα ἀπὸ τὸν θάνατό Του θὰ ἀναστηθεῖ!
   Τρομερὲς καταστάσεις καὶ μόνο νὰ τὶς σκέπτεται κανείς... Σύλληψη, καταδίκη, ἐκ­τελεστικὸ ἀπόσπασμα... Καὶ μαζὶ μὲ αὐ­τά, ἐμπαιγμοὶ καὶ ἐμπτυσμοί, μαστιγώσεις καὶ φραγγελλώσεις, καὶ τέλος, τὸ φοβερότερο: θάνατος!
   Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστη ἡ ἀφοβία καὶ τὸ θάρρος ποὺ διακατέχουν τὸν Κύριο, ἐνῶ προχωρεῖ πρὸς τὰ φοβερὰ αὐτὰ μαρτύρια καὶ τὸν σταυρικὸ θάνατο. Δὲν λυγίζει οὔτε ὑποχωρεῖ. Ἀντίθετα, προχωρεῖ μὲ σπουδὴ καὶ ­σταθερότητα, ἐνῶ γνωρίζει τὴν ἀφόρητη ὀδύνη ποὺ πρόκειται νὰ δοκιμάσει. Ἐκεῖνο ποὺ προέχει γιὰ τὸν Θεάνθρωπο εἶναι ἡ ὑ­­­πακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὁ πόθος Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, ἡ μέχρι αὐτοθυσίας ἀγάπη Του γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ καὶ ­συνεχίζει ἀποφασιστικὰ τὸν δρόμο πρὸς τὸ φρι­κτὸ Πάθος.
   Αὐτὴ ἡ μεγαλειώδης στάση τοῦ Θεανθρώπου ἀπέναντι στὸ Μαρτύριο καὶ τὸν θάνατο ἀποτελεῖ τὴν πηγὴ δυνάμεως γιὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Μαρτύρων ποὺ βάδισαν τὸν μαρτυρικὸ δρόμο μὲ παρόμοια ἀποφασιστικότητα καὶ ἀξιοθαύμαστη τόλμη. Ἂς τοὺς δοῦμε, καθὼς τοὺς συλλαμβάνουν καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὰ μαρτύρια: Δὲν ἐπιχειροῦν νὰ γλυτώσουν τὴ ζωή τους, οὔτε προχωροῦν σὲ ἀντεπίθεση. Ὑπομένουν καρτερικὰ τὶς ὕβρεις καὶ τὶς ἀπειλὲς καὶ δίνουν μὲ παρρησία καὶ σθένος τὴν ὁμολογία πίστεως. Αὐτὸ ποὺ κυριαρχεῖ μέσα τους εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Νυμφίο ­Χριστό, τὸ Πρότυπο ὅλων τῶν Μαρτύρων. Ἐ­­­­κεῖνον ποὺ καλεῖ καὶ κάθε χριστιανὸ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ κά­θε δυσκολία καὶ θλίψη γιὰ τὴν ἀγάπη Του.
 
2. Ὁ δρόμος πρὸς τὴν ἀληθινὴ δόξα

   Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος προφητικὰ ἀποκα­λύπτει τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρό­κειται νὰ ὑποστεῖ, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰω­­­­άννης, οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, Τὸν πλη­­­­σιά­ζουν καὶ Τοῦ λένε:
   –Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις αὐ­τὸ ποὺ θὰ Σοῦ ζητήσουμε.
   –Τί θέλετε νὰ σᾶς κάνω; τοὺς ρωτᾶ.
   –Τώρα ποὺ θὰ ἔλθεις στὴ δόξα Σου καὶ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς δώσεις τὸ δικαίωμα νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά Σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ­ἀριστερά Σου.
  –«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀ­πάν­τησε ὁ Κύριος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήριο τοῦ ­θανάτου, ποὺ πρόκειται ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ, καὶ νὰ δεχθεῖτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ Ἐγὼ πρόκειται νὰ ὑποστῶ;
   –Μποροῦμε, ἀπάντησαν βιαστικά, χωρὶς ἡ σκέψη τους νὰ ἔχει φύγει ἀπὸ τὸ αἴ­τημά τους.
   –Καὶ τὸ ποτήριο τοῦ μαρτυρίου, τὸ ὁ­­­ποῖο Ἐγὼ σὲ λίγο θὰ πιῶ, θὰ τὸ πιεῖτε, ἀ­­­ποκρίθηκε ὁ Κύριος, καὶ τὸ βάπτισμα τὸ ὁποῖο θὰ δεχθῶ μέ­σα στὴ θάλασσα τῶν ­παθημάτων μου θὰ βαπτισθεῖτε κι ἐ­­­σεῖς. Ἡ τιμὴ ὅμως νὰ καθίσετε στὰ δεξιά μου καὶ στ’ ἀριστερά μου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμένα νὰ τὴ δώσω σὲ ὅποιον μοῦ τὴ ­ζη­­τήσει, ἀλλὰ ἔχει ἑτοιμαστεῖ καὶ θὰ δοθεῖ σὲ ὅποιον ἀγωνιστεῖ καὶ νικήσει στὸν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς.
   Τὸ αἴτημα τῶν δύο μαθητῶν εἶχε προ­καλέσει τὴν ἀγανάκτηση τῶν ὑπολοί­πων, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος μὲ πολλὴ στοργὴ καὶ οἰκειότητα τοὺς κάλεσε ὅ­­­λους κοντά Του καὶ τοὺς εἶπε:
   –Οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὴν κυριαρχία τους καταδυναστεύοντας τοὺς λαούς. Μεταξὺ σας ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό. Ἀλλὰ ὅ­­­ποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος, ἂς εἶναι ὑ­­­πηρέτης τῶν ἄλλων, δηλαδὴ πάν­τοτε ἐξυπηρετικός, καὶ ὅποιος θέλει νὰ γίνει πρῶτος, ἂς γίνει δοῦλος ὅλων, δηλαδὴ μὲ ταπεινὸ φρόνημα νὰ ἐξασκεῖ τὴν ἀγάπη. Διότι καὶ ὁ «υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ὑπηρετεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴ ζωή Του λύτρο γιὰ νὰ ἐξαγορασθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν πολλοὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
   Πόσο διαφορετικὴ εἶναι ἡ νοοτροπία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴ ζωὴ ποὺ προτείνει ὁ Χριστός! Ἀληθινὰ μεγάλος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπιβάλλεται μὲ τὴ βία, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ὑπηρετεῖ ταπεινὰ καὶ μὲ ἀγάπη τὸν πλησίον. Τιμὴ καὶ δόξα δὲν ἀξίζει σ’ αὐτὸν ποὺ ἀντιδρᾶ στὶς δυσκολίες, ἀλλὰ σ’ αὐτὸν ποὺ τὶς ἀντιμετωπίζει μὲ πίστη, ὑπομονὴ καὶ γενναιότητα.
   Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ προτείνει ὁ Χριστός. Ἡ ὁδὸς ποὺ ὁ Ἴδιος βάδισε καὶ καλεῖ κι ἐμᾶς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε, γιὰ νὰ γευθοῦμε τὴν ἀληθινὴ δόξα καὶ εὐ­τυχία !  Αμήν !
 
Καλή Ανάσταση !