Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Ο Χαρταετός!

 
 
 
Ήθελα φέτος να φτιάξω ένα χαρταετό. Θα μου πεις απόφαση χρειάζεται! Ναι, έχεις δίκαιο. Έτσι μιαν καλήν ημέραν μάζεψα καλάμια, σπάγκο, χαρτί και άρχισα την κατασκευή. Η αλήθεια είναι, άλλο να τον αγοράζεις κι άλλο να τον φτιάχνεις. Τέχνη κι αυτή πολύ μεγάλη. Μέτρησα κι έκοψα τα καλάμια, βρήκα τη μέση και τα έδεσα και όπου χρειαζόταν  πέρασα το σπάγκο για στερεότητα. Ένα μεγάλο χαρτί, διακοσμημένο με όμορφο πρόσωπο το  τοποθέτησα πάνω στα καλάμια, ενώ μια πολύχρωμη ουρά ολοκλήρωσε το χαρταετό. Αυτός ο χαρταετός δεν ήταν σαν τους άλλους. Ήταν ο δικός μου. Ο ωραιότερος.
Η ποθητή μέρα έφτασε. Καθαρή Δευτέρα. Μάζεψα το χαρταετό μου και νωρίς ξεκίνησα για να τον δω σε μεγάλα ύψη. Δεν άργησα να αντικρίσω αυτό που λαχταρούσα. Τον κοίταζα και τον καμάρωνα! Μια ηθική ικανοποίηση με βύθισε σε σκέψεις. Γιατί ο χαρταετός να έχει την Καθαρή Δευτέρα την τιμητική του; Γιατί όχι άλλη μέρα; Γιατί να βγαίνουν όλοι οι άνθρωποι τέτοια μέρα έξω στη φύση; Γιατί να θέλω να μοιάσω του χαρταετού; Ου… πάψε να ρωτάς. Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Ξέρω ότι σε πενήντα μέρες θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού. Μια γιορτή, η σημαντικότερη στον κόσμο γιατί σώζεται η ανθρωπότητα από τη νέκρωση. Οι προπάτορες , Αδάμ και Εύα με την ανυπακοή τους φεύγουν από τον παράδεισο. Χάνουν ό,τι καλύτερο είχαν, τη σχέση τους με τον ίδιο το Θεό της Αγάπης. Βγαίνουν λοιπόν από τον Παράδεισο και κλείνουν οι πόρτες. Με τους γλυκύτατους ύμνους την περίοδο του Τριωδίου και ιδιαιτέρως την Καθαρή Δευτέρα, η Εκκλησία μας θυμίζει την έξοδο του Αδάμ και της Εύας από το Παράδεισο, τις θλίψεις και τις συνέπειες που ακολούθησαν. Ο Αδάμ κάθισε , λέει ένας ύμνος , απέναντι από τον παράδεισο και έκλαιε. Έτσι για να θυμηθούμε αυτό το γεγονός κι εμείς φεύγουμε από τον παράδεισο, το σπίτι μας και με πολλές στερήσεις και ταλαιπωρίες πηγαίνουμε στους αγρούς για να φάμε τα απλά και νηστίσιμα φαγητά μας. Ας μη ξεχνούμε ότι η έξοδος έγινε λόγω της ανυπακοής στη συμφωνία της μιας εντολής που αναφερόταν στη νηστεία. Εμείς λαχταρούμε την επιστροφή όπως τότε και ο Αδάμ. Άρα ο χαρταετός δεν είναι μόνο έθιμο, αλλά ένα μήνυμα , ένας πόθος να μιμηθούμε να γίνουμε χαρταετοί, να πάμε ψηλά στον ουρανό , στο Θεό , στο παράδεισο. Πώς όμως; Ο χαρταετός μου έδωσε την απάντηση. Όπως ο χαρταετός έχει σώμα και ουρά έτσι και ο άνθρωπος έχει σώμα και ψυχή. Αν δώσω περισσότερη σημασία στο σώμα θα ατροφήσει η ουρά- ψυχή. Αν δώσω αξία μόνο στην ουρά – ψυχή θα υποτιμήσω το σώμα. Άρα, όπως ο χαρταετός για να πετάξει πρέπει να έχει τέλεια ζυγισμένο το σώμα με την ουρά έτσι κι εμείς πρέπει να έχουμε τέλεια ισορροπία στο σώμα με την ψυχή. Αυτό που θα μας βοηθήσει είναι η περίοδος των πενήντα ημερών που συνοδεύεται με τη νηστεία. Η νηστεία βοηθά στην καθαριότητα, ελαφρότητα του σώματος και ταυτόχρονα στην καθαρότητα από τα βάρη των αμαρτιών. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Η ισορροπημένη καλλιέργεια του σώματος και της ψυχής βοηθούν τον άνθρωπο να γίνει ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ένας χαρταετός δεν πετά ποτέ μόνος του. Θέλει τη βοήθεια του αέρα. Απαραίτητη προϋπόθεση για να ανέβει ο άνθρωπος χρειάζεται το γλυκό αεράκι, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Όπως ο χαρταετός δεν ανεβαίνει αν έχει έστω και ελάχιστα εκατοστά περιττή ή λιγότερη ουρά  ή καλάμια, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει και να διώξει με την εξομολόγηση πάθη που τον καθηλώνουν και τον εγκλωβίζουν. Την κινητήριο δύναμη πρέπει να την παίρνουμε και από τη συμμετοχή και κοινωνία μας με τον ίδιο το Χριστό στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Από την πολλή σκέψη ούτε που το κατάλαβα. Ο χαρταετός μου πήγε όσο πιο ψηλά μπορούσε. Αν είχα κι άλλο σπάγκο – θέληση θα ανέβαινε ακόμα. Κρίμα. Ένας θόρυβος από το σπάγκο ακουγόταν σαν να ήταν ύμνος δοξολογίας από τον ουρανό. Ένας πόθος με έκανε να στείλω μήνυμα προσευχής ψηλά. Έγραψα σε ένα χαρτί και το πέρασα στο σπάγκο . Πόσο γρήγορα ανέβαινε….
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ήθελα ποτέ να πέσει ο χαρταετός . Ήθελα να απολαμβάνει τον κόσμο αυτός από ψηλά. Μια σκέψη όμως με πανικόβαλε. Άραγε αυτό το σκοινί που κρατά το χαρταετό εδώ στη γη δεν είναι η εφήμερη και απρόβλεπτη ζωή μας; Ναι.  Ανά πάσα στιγμή το σχοινί μπορεί να αδυνατίσει , να σπάσει να κοπεί και τότε… Ω Θεέ μου ! Θα είναι έτοιμος ο χαρταετός μου να πετάξει ελεύθερα πιο ψηλά, πιο ανάλαφρα εκεί στο Παράδεισο την ώρα που ο Χριστός θα ανασταίνεται;    
 
Δέσποινα Ιωάννου- Βασιλείου
Πρεσβυτέρα – Εκπαιδευτικός
 
 
 
 
 

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Το νόημα της Τσικνοπέμπτης



Εορτινή ατμόσφαιρα επικρατεί παντού την ημέρα της τσικνοπέμπτης, με ουρές να σχηματίζονται από το πρωί στα κρεοπωλεία και τις ταβέρνες να είναι γεμάτες με κόσμο από το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα. ...
Όλοι γιορτάζουν ξέφρενα μια ημέρα που ίσως για τους περισσοτέρους να μη σημαίνει απολύτως τίποτα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε στην ετυμολογία της λέξεως αλλά ούτε και στα έθιμα που αναβιώνουν τη συγκεκριμένη ημέρα. Τις πληροφορίες αυτές μπορούμε να τις βρούμε ανά πάσα στιγμή και ώρα στο διαδίκτυο.
Όμως το ερώτημα παραμένει! Γιατί στριμωχνόμαστε στην άκρη μιας ταβέρνας ή ενός κουτουκιού εκείνη την ημέρα; Γιατί υποβάλουμε τον εαυτό μας σε μία ασφυκτική κατάσταση(αφού το κράτος ακόμη δεν έχει καταφέρει να εφαρμόσει τον αντικαπνιστικό νόμο) με τόσο κόσμο, φασαρία και τη μουσική στη διαπασών;
Τι νόημα έχει για τον άνθρωπο που δε γνωρίζει από νηστεία και θα επιλέξει κατά πάσα πιθανότητα να έχει ξανά στο τραπέζι του κρέας την επόμενη μέρα(Παρασκευή);
Η απάντηση για τους πολλούς είναι ότι βρίσκουν την ευκαιρία να ξεφαντώσουν με αφορμή το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας. Η τσικνοπέμπτη είναι επίσης η αφετηρία για το μεγαλύτερο ξεφάντωμα, αυτό της αποκριάς που ο κόσμος βάζει τη μάσκα του και νομίζει ότι μπορεί να πράξει ό,τι θέλει, ξεπερνώντας πολλές φορές τα όριά του.
Όμως για τους ανθρώπους που επιλέγουν να εορτάσουν την τσικνοπέμπτη για λόγους πνευματικούς, έχει ιδιαίτερη αξία. Ο χριστιανός προετοιμάζεται για τη μεγάλη νηστεία του Πάσχα, προσφέροντας ένα γιορτινό τραπέζι στους οικείους του, ευλογώντας το φαγητό και δοξολογώντας τον Θεό που του χαρίζει αυτά τα αγαθά τα οποία δεν είναι δεδομένα για κανέναν.
Έτσι λοιπόν όλα γίνονται με μέτρο. Ευχαριστώντας τον Θεό με μια αναδρομική ματιά σε όλα αυτά που μας έχει Προσφέρει, αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη και αγαλλίαση. Τότε θυμόμαστε και τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από τη φτώχια, που ζουν στο δρόμο ή και στα σπίτια και δεν έχουν να προσφέρουν ζεστό φαγητό στα παιδιά τους.
Ευκαιρία λοιπόν για όσους προετοιμάζονται για τη μεγάλη νηστεία, να ευχαριστήσουν τον Θεό και να Του ζητήσουν να ευλογήσει την προσπάθειά τους, έτσι ώστε να έχουν πνευματικό καρπό «προς πάσαν ωφέλειαν».
Ευκαιρία και για όσους δε νηστέψουν, να αναπέμψουν δοξολογία προς τον Θεό που θα γιορτάσουν μια ακόμη ημέρα με άφθονο φαγητό.
Μια ωραία ιδέα θα ήταν… μιας και το φαγητό της τσικνοπέμπτης είθισται να αποτελείται κυρίως από κρέας και μάλιστα σε αφθονία, να μην πετάξουμε στα σκουπίδια ό,τι περίσσεψε, αλλά συλλέγοντας τα καθαρά κομμάτια κρέατος που θα μείνουν, να τα δώσουμε με τα χέρια μας μετά το γλέντι σε εκείνους που το στερούνται μονίμως ή το γεύονται σπάνια.

Καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή!

π. Γεωργίοs Χριστοδούλου