Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Τι θα μου έλεγε ο Ιησούς σήμερα ! . . .

.
«Άκούσομαι τι λαλήσει εν εμοί ο Κύριος».
Θα αφουγκρασθώ τι θα μου πει ο Κύριος στα βάθη της καρδίας μου. Αυτό λέει ο ιερός ψαλμωδός. Και όντως άκουγε τότε τον ψίθυρο του Θεού ή αγαπημένη του εκείνη καρδιά. Και ότι άκουγε μας το έλεγε ο προφήτης. Και επειδή ήταν λόγος του Θεού, έμεινε στους αιώνες διαχρονικά μέχρι σήμερα. Και μας στηρίζει.
Ή δική μου όμως καρδιά δεν είναι τέτοια, Κύριε μου Ιησού, ώστε να λαλείς σε αυτήν Και αύτη να ακούει τα Θεία Σου λόγια, όπως ο ιερός Σου προφήτης. Όμως μίλησες, όταν βρισκόσουν στη γη. Και τότε είπες ότι πιο σημαντικό για όλους Και για μένα. Με βάση λοιπόν από ότι είπες Και διαχρονικά μένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτο, προσπαθώ να κάνω μια σύνθεση αυτών, πού θα μου έλεγες ακριβώς σήμερα, γιατί δεν έπαψες να είσαι πάρουν πάντα στην Εκκλησία Σου Και ιδιαίτερα πάντα παρών «όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομα Σου». Και είναι το ίδιο σαν Και τότε. Γιατί ξέρω, Κύριε, ότι Εσύ δεν φλυαρείς Και δεν μου λες περιττά πράγματα ή δεν λες Και ξαναλές, ότι ήδη μου είπες μέσω του ιερού Σου Ευαγγελίου Και των θείων Αποστόλων Σου. ότι λες, το λες μια για πάντα. Και έχει αξία για όλους Και για όλα. Πάντοτε. Και σήμερα ετούτη τη στιγμή. Και επομένως θα μου είναι επίκαιρο. Για αυτό και τολμώ τη σύνθεση αυτών, πού θα μου έλεγες και σήμερα. «Τείνω λοιπόν το ους μου», τεντώνω το αυτί της καρδιάς μου, και ακούω τι θα είχες να μου πεις με όλο μου το σεβασμό Και όλη την αγάπη της καρδιάς μου Και όλη μου την αφοσίωση, πού Σου αξίζει. Να, τι ακούω να μου λες:
«Ψυχή, πού λαχταράς να ακούσης το λόγο μου, δεν είναι ανάγκη να ξέρης πολλά ούτε να κάνης κάποιες ειδικές σπουδές ή να πάς σε κάποια σεμινάρια, για να ευαρεστήσεις ενώπιον μου. Αρκεί να με αγαπάς πολύ Και να είσαι έτοιμη να κάνης το θέλημα μου, γιατί αυτό είναι για σένα σωτήριο. Δεν σου το έχω ήδη δηλώσει: «Ό τηρών τα εντολές μου, εκείνος εστίν ο αγαπών με»;
-Ναι, Κύριε μου Ιησού. Έτσι είναι. Κι εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω, όσο κι αν πέφτω. Όμως φροντίζω να σηκώνομαι με τη χάρη Σου. Λοιπόν Σε ακούω, Κύριε.
«Μίλα μου, ψυχή αγαπημένη, πού λες πώς με αγαπάς, όπως θα μιλούσες στη γλυκεία μανούλα Σου, όταν σε είχε στη θερμή της αγκαλιά, ή στα γόνατα του αγαπημένου σου πατέρα Και ένιωθες τους χτύπους της καρδιάς τους της γεμάτης αγάπη για σένα».
Και σε ρωτώ:
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;
Πες μου τα ονόματα των γονιών σου, των συγγενών σου, των φιλικών σου προσώπων, των προσώπων, πού έτσι ή αλλιώς βρίσκονται στο περιβάλλον σου. στη δουλειά σου, στις κοινωνικές σου σχέσεις. Και μετά τα ονόματα ανάφερε μου τι θέλεις να κάνω για το καθένα. Δεν έκανε το ίδιο ο Ίάειρος; «Το θυγάτριόν μου, είπε, εσχάτως έχει, (παρακαλώ σε) ίνα έλθών επιθής αύτη τάς χείρας σου, όπως σωθή Και ζήσεται» (Μάρ. ε' 22). Δεν έκανε το ίδιο ένας πονεμένος πατέρας για τον δαιμονισμένο γιο του; Δεν μου ανέφερε δακρυσμένη ή Χαναναία μάνα για την κόρη της; Δεν έκραξαν σε μένα οι δυο τυφλοί ζητώντας να τους χαρίσω το φως τους; Το ίδιο Και τόσοι άλλοι, τόσοι άλλοι;
Πες μου λοιπόν τι θέλεις για αυτούς Και ζήτα το με θέρμη πολλή και πίστη ταπεινά Και επίμονα. Αγαπώ πολύ τις ευγενικές καρδιές, πού λησμονούν τον εαυτό τους χάριν των άλλων.
Μίλα μου
για τους φτωχούς, πού θέλεις να ελαφρύνεις την κατάσταση τους
για τους αδικημένους, πού καταπιέζονται
για τους συκοφαντημένους, πού δεν μπορούν να αποδείξουν την αθωότητα τους
για τους αρρώστους, πού υποφέρουν
γιο τους κακούς, πού θα ήθελες να μεταστραφούν στο καλό
για τους μοναχικούς, πού μαραζώνουν στη μοναξιά τους
για τους απογοητευμένους από τη ζωή
για τους βυθισμένους στο βούρκο της αμαρτίας και περικλεισμένους στη φυλακή των παθών τους.
για τους ποικίλως ψυχικά άρρωστους
για τα πρόσωπα, πού κάποτε σε αγαπούσαν, αλλά τώρα απομακρύνθηκαν από σένα, αλλά τόσο πολύ θα ήθελες να ξανάρθουν πάλι κοντά σου
για όλους, για όλους Και όλα, πού νιώθεις την ανάγκη να πεις θερμόν έναν λόγο, ένα αίτημα ιερό, μια ικεσία ολοκάρδια.
Μην ξεχνάς πώς έχω υποσχεθεί να ακούω κάθε προσευχή, πού αναδύεται από τα βάθη της καρδίας και πού με τα φτερά της αγάπης με ταχύτητα αφάνταστα πιο μεγάλη από το φως διασχίζει τα άπειρα ύψη Και φτάνει μπρος στον ουράνιο θρόνο μου ως ευαρεστεί Και ιερή προσφορά. Αυτού του είδους τις προσευχές δεν περιμένει πάντα ανυπόμονα;
Δεν έχεις να μου ζήτησης κάποιες χαρές;
Γράψε, αν έτσι το θέλεις, έναν κατάλογο, όσο μακρύς κι αν είναι, όλων όσα λαχταράς, όλων των αναγκών σου και ανάφερε της στην αγάπη μου. Όχι πώς δεν τα ξέρω όλα. Τα ξέρω όλα προτού καν να τα έχεις συνειδητοποιήσει. Όμως θέλω να τα ακούσω με τη δική σου φωνή. Θέλω να μου πεις ελεύθερα Και άγαπητικά ότι Και όπως το νιώθεις, ότι Και όπως Και όσο το λαχταράς. Και πες μου, ψυχή αγαπημένη, με όλη την απλότητα, ότι είσαι
δούλη των αισθήσεων σου,
σκλάβα των παθών σον,
δέσμια της υπερηφάνειας σον,
πληγωμένη από την ευθιξία σον,
εγωιστική όσο δεν το φαντάζεσαι,
χαλαρή χωρίς προηγούμενο,
φιλύποπτη χωρίς λόγο,
φίλαυτη χωρίς όρια,
αδιάφορη Και αμελής,
δυσκίνητη σαν παράλυτη,
δεμένη πολύ με τον κόσμο,
ολιγόπιστη στις δοκιμασίες σου,
πάμφτωχη σε αρετές,
με ασήμαντη πνευματική πρόοδο Και ό,τι άλλο.
Και ζήτα μου να έρθω να σε βοηθήσω στις προσπάθειες, που κατά βάλλεις, στις πτώσεις σου, στις αγωνίες σου, στις απογοητεύσεις σου.
Φτωχό μου παιδί, μην κοκκινίζεις από ντροπή! Ξέρω την κατάσταση σου πιο καλά από σένα, αλλά πρέπει εσύ να έκθεσης τον εαυτό σου. Διστάζεις; Μα γιατί; Λησμονείς πώς πολλοί άγιοι μου, πού τώρα ζουν ένδοξοι στον ουρανό μαζί μου, είχαν τα ίδια ή Και χειρότερα πάθη Και ίδιες Και σημαντικότερες πτώσης Και αμαρτίες; Μη ξεχνάς κάποια Μαρία Αιγύπτια, κάποια Ταισία κάποια Πελαγία, κάποιους Ζακχαίους και ασώτους, κάποιους μεγάλους αμαρτωλούς όλοι αυτοί σιγά σιγά διορθώθηκαν, αγιάστηκαν , σώθηκαν, δοξάστηκαν.
Μη διάτασης ακόμη να μου ζήτησης ό,τι καλό Και για το σώμα σου, το μυαλό σου, ολόκληρο το είναι , δηλαδή υγεία, ευεξία, σωστή λειτουργία του λογικού σου, εσωτερική ισορροπία, αισιοδοξία, δυναμισμό, επιτυχία στις τίμιες προσπάθειες σου Και ότι άλλο νιώθεις ως πιεστική ανάγκη. Μπορώ όλα να σου τα δώσω, αρκεί όλα, ή κάποια από αυτά, να είναι όντως απαραίτητα για τον αγιασμό και τη σωτηρία σου. Πρόσεξε όμως τα μέτρα μου δεν είναι γήινα, αλλά ουράνια. Μετρώ με μέτρο τη μακαριότητα του ουρανού, με έκταση την αιωνιότητα... Τι θέλεις όμως για σήμερα; Πες μου το. Και αν σε συμφέρει αληθινά, θα το έχεις. Και ξέρεις πόσο θέλω το καλό σου!
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ;
Ανάφερε μου τα όλα. Αφορούν
Το τώρα
το μέλλον σον,
τη δουλειά σου,
την τακτοποίηση σου στη ζωή,
θέλεις να προσφέρεις κάποια χαρά στους γονείς σου,
στα μέλη της οικογένειας σου,
σε ψυχές, πού συνδέονται μαζί σου,
σε κάποιους, πού δοκιμάζονται πολύ; Σε ότι τέλος πάντων; Κάνε το χωρίς δισταγμό.
Ως προς εμένα δε, ψυχή μου αγαπημένη, δεν έχεις κάποιο ενδιαφέρον ιδιαίτερο για την μαζί μου σχέση τους; Δεν θέλεις να κάνης κάτι πολύ καλό για τα φιλικά σου πρόσωπα, για όσους αγαπάς πολύ, αλλά με έχουν ξεχάσει; Πες μου ποια είναι τα ενδιαφέροντα σου Και τα κίνητρα, πού σε ωθούν, Και ποια μέσα θα ήθελες να χρησιμοποίησης για το καλό τους...
Κατάθεσε μου τις αποτυχίες σου Και ζήτα μου να σου υποδείξω τις αιτίες τους. τι σε ενδιαφέρει για το έργο σου; Είμαι, παιδί μου, Κύριος των καρδιών Και μπορώ να τις οδηγήσω, όπου θέλεις, σύμφωνα βέβαια πάντα με τις αρχές, πού κατέγραψα με το αίμα μου πάνω στον σταυρό. Και θα τους φέρω σιγά σιγά κοντά σου, συνοδοιπόρους σου, αρκεί να μην προβάλλουν πεισματικά εμπόδια, γιατί ποτέ δεν καταπατώ το δώρο της ελευθερίας, πού τους χάρισα.
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ;
Ω ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΕΣ ΜΟΥ
τις στενοχώριες σον με κάθε λεπτομέρεια.
τι σε κάνει να κουράζεσαι,
να απογοητεύεσαι,
να δυσκολεύεσαι,
να στενοχωριέσαι;
τι ή ποιος τσαλακώνει την καρδιά σου;
Ποιος έχει συντρίψει τη φιλαυτία σου;
Ποιος σε υποτίμησε ή σε περιφρόνησε;
Πες μου τα όλα, όλα χωρίς δισταγμό.
Θα σε ανακουφίσει αυτό. Και τελειώνοντας την αναφορά σου αυτήν πρόσθεσε μου, ότι συγχωρείς όλα και όλους, ότι. τα λησμονείς όλα, ότι δεν θα επιτρέψεις να σου διώξουν αυτά την ειρήνη σου Και δεν θα μειώσουν την αγάπη, πού όλα τα συγχωρεί. Και εγώ θα σε ευλογώ.
Μήπως σε φοβίζουν κάποια κουραστικά ζητήματα; Υπάρχουν στην ψυχή, είναι αλήθεια, κάποιοι ακαθόριστοι φόβοι, πού ενώ είναι αδικαιολόγητοι, όμως σε κάνουν να τρομάζεις; Εμπιστέψου τον εαυτό σου πλήρως σε μένα Και την πρόνοια μου για σένα.
Βρίσκομαι παντού,, ιδιαίτερα όμως πολύ κοντά σου, μέσα σου. Τα βλέπω όλα, όσα σε αφορούν. Τα ξέρω όλα. Και μπορώ τα πάντα ως παντοδύναμος. Μη φοβάσαι επομένως. Δεν θα σε αφήσω.
Μήπως υπάρχουν γύρω σου καρδιές, πού σου φαίνονται λιγότερες καλές από άλλοτε και πού ή αδιαφορία τους ή το ότι ίσως σε λησμόνησαν τις έκαναν να απομακρυνθούν από κοντά σου, αν Και εσύ δεν έκανες τίποτε για αυτή τους την απομάκρυνση; Παρακάλεσε με θερμά από τα βάθη της ψυχής σου Και εγώ θα ξαναφέρω κοντά σου, αρκεί να σου είναι χρήσιμες αναγκαία ή παρουσία τους για τον αγιασμό σου. λησμόνησε τες καλύτερα κι εσύ, όσο κι αν αυτό σου κοστίζει. Τέλος.
Δεν έχεις κάποιες χαρές να μου ανακοίνωσης;
Γιατί, αλήθεια, να μη με κάνης μέτοχον κάθε χαρά σου; Πες μου π. χ. ποιος από χτες ή προχτές ή τέλος παντών τελευταία ήρθε
να Παρηγόρηση
να σε ενθαρρύνει,
να σε βοηθήσει σε κάποια δυσκολία σου,
να σου χαρίσει ένα χαμόγελο, προκαλώντας έτσι Και
ένα δικό σου; ποιος Και πώς σε έκανε να χάρης;
Μπορεί να είναι
κάποια επίσκεψη απρόσμενη,
κάποιο γράμμα ενθαρρυντικό,
μια αγγελία πού σε έκανε ευτυχισμένη,
ένας φόβος, πού ξαφνικά εξαφανίσθηκε,
μια επιτυχία, πού αμφέβαλλες, ότι θα πραγματοποιηθεί,
ένα δείγμα αγάπης δυνατό,
ένα ενθύμιο ή δώρο ακριβό αγάπης Και φιλίας,
μια δοκιμασία, πού σε δυνάμωσε τελικά.
Όλα αυτά και τόσα άλλα εγώ τα φρόντισα
Και τα φροντίζω για σένα, ψυχή αγαπημένη.
Πώς λοιπόν να μη μου δείξεις την χαρά σου, την ευγνωμοσύνη σου και να μη μου επαναλαμβάνεις ασταμάτητα τις «εκ βαθέων» ευχαριστίες σου;
Μην ξεχνάς, ψυχή αγαπημένη, ότι ή ευγνωμοσύνη τραβάει την ευεργεσία κοντά της. Μη λησμονείς, ότι ή ευγνωμοσύνη συγκινεί τον ευεργέτη.
Μη σου ξεφεύγει πώς ή ευγνωμοσύνη εξευγενίζει Και ομορφαίνει αφάνταστα την ψυχή, την κάνει ιδιαίτερα χαριτωμένη Και πάρα πολύ αξία περισσότερων χαρίτων Και ελέους!».
Αυτά δεν θα μου έλεγες σήμερα, Ιησού γλυκύτατε; Τα άκουσα με αφάνταστη χαρά. Για όλα αυτά Σε ευχαριστώ Και θα Σε ευχαριστώ πάντα «εκ ψυχής», Κύριε μου. Κύριε της αγάπης και του ελέους, Και θα συμμορφωθώ με όλες τις υποδείξεις Σου. Είναι τόσο όμορφες Και πηγή ευλογιών Σου για μένα! Αμήν!

Βιβλιογραφια . ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΕΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΙΚΕΣΙΕΣ


ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ


Πηγή : Άπαντα Ορθοδοξίας


.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Ο Θεός Aυτοαποκαλύπτεται !

.
Χριστούγεννα. «Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου». «Ὁ Ἀδάμ καινουργεῖται, ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται». «Ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται».
Ο άνθρωπος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων στον Παράδεισο υφίσταται τις μακροχρόνιες και οδυνηρές συνέπειες αυτής της ανταρσίας εναντίον του Δημιουργού του. Εκδιώκεται από τον «Κήπο της Εδέμ». Ο στενός δεσμός με το Θεό διακόπτεται. Τα δημιουργήματα, που ήταν στη διάθεσή του με σχέσεις αρμονικές, τώρα διασαλεύονται. «Οἴδαμεν γάρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. η΄ 22). Όλη η κτίση στενάζει και πονεί.
Η εκ μέρους όμως του ανθρώπου αναζήτηση του Θεού είναι συνεχής και αδιάκοπη. Δεν έπαυσε να αναζητεί τον Δημιουργό του. Απομακρύνεται από το φως, αλλά σκοτισμένος καθώς είναι, αναζητεί αυτό που έχασε. Νοσταλγεί «τον απολεσθέντα Παράδεισον». Επιδιώκει να εναρμονίσει τις σχέσεις του με το Θεό. Προσφέρει θυσίες ζώων για να εξευμενίσει τον Δημιουργό του. Θεοποιεί επιλεκτικά ορισμένα κτίσματα, ήλιο, σελήνη, αστέρια, ζώα κλπ., γιατί θεωρεί ότι εγκρύπτουν κάποια θεϊκή δύναμη. «Ζητεῖ τόν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειεν αὐτόν καί εὕροι» (Πράξ. ιζ΄ 27). Ζητεί τον Κύριο, μήπως θα κατόρθωνε ψηλαφητά με τη σκέψη να Τον βρει, να Τον ανακαλύψει.
Παρά τις μακρόχρονες όμως φιλότιμες προσπάθειές του αδυνατεί με τις φτωχές ανθρώπινες δυνάμεις του να ξαναποκτήσει όσα έχασε. Ψάχνει συνεχώς χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γιατί ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται. Και αυτό έγινε εκ μέρους του Θεού.
Πράγματι· από τις πρώτες ακόμη τραγικές στιγμές της πτώσεως του ανθρώπου έχουμε πολλές εκδηλώσεις της φιλανθρωπίας του Θεού Πατέρα προς το ταλαιπωρημένο πλάσμα του. Φωτεινή ελπίδα αποτελούσε η προφητική προεξαγγελία ότι «ο απόγονος της γυναίκας θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως» (Γεν. γ΄ 15). Έκτοτε με κατάλληλες παιδαγωγίες προετοίμαζε ο άγιος Θεός την ανθρωπότητα για να δεχθεί το χαρμόσυνο μήνυμα της λυτρώσεως και σωτηρίας και της αποκαταστάσεως του δεσμού του με τον Θεό, που τόσο είχε διασαλευθεί. Πολλές φορές και με πολλούς τρόπους κατά τον προ Χριστού χρόνο μίλησε ο Θεός για τον Λυτρωτή διά μέσου των προφητών (Εβρ. α΄ 1).
Κάποτε «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ» (Γαλ. δ΄ 4). «Ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὅν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καί τούς αἰῶνας ἐποίησεν» (Εβρ. α΄ 1-2). Πήρε τέλος η Παλαιά Διαθήκη και μας μίλησε διά μέσου του Υιού του. Αρχίζει πλέον η Νέα Διαθήκη, η εποχή της χάριτος με τον Σωτήρα Χριστό, τον Οποίο κατέστησε κληρονόμο και κύριο όλων των κτισμάτων.
Αυτοαποκαλύπτεται πλέον ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο με τη σάρκωση του Μονογενούς Υιού του, του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Παναγίας Τριάδος. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ιω. α΄ 14). «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’ Τιμ. γ΄ 16) στη Βηθλεέμ. Προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, την αναδημιουργεί και την ανακαινίζει. Δεν είναι ένας απλός άνθρωπος που αποθεώθηκε, αλλά Θεός που έχει γίνει άνθρωπος, ο οποίος αϊδίως υπήρχε φύσει τέλειος Θεός, έγινε φύσει και τέλειος άνθρωπος ο αυτός. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, γιατί σ’ Αυτόν κατοικεί ολόκληρη η θεότητα όχι ασωμάτως, όπως προ της ενανθρωπήσεως, αλλά μέσα στο σώμα και την ανθρώπινη φύση, που με τη σάρκωση προσέλαβε (Κολα. β΄ 9). Με αυτόν τον τρόπο γίνεται προσιτός και σε μας.
Με τη γνώση πλέον του αληθινού Θεού και της «ἐν αὐτῷ ζωῆς» επαναποκτά ο άνθρωπος την υιοθεσία που είχε χάσει. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐγένετο υἱός Ἀνθρώπου, ἵνα καί ὁ ἄνθρωπος δυνηθῇ να καταστῇ υἱός τοῦ Θεοῦ» (άγιος Ειρηναίος).
Διά της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Θεός εισήλθε πλέον ως άνθρωπος, αλλά χωρίς αμαρτία, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Επεμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων. Η αλήθεια του ιερού Ευαγγελίου που μας αποκάλυψε ο Σωτήρ και Λυτρωτής μας Κύριος Ιησούς Χριστός ρυθμίζει αλαθήτως τη ζωή μας. Δεν είναι η διδασκαλία του Κυρίου μας κάποιο φιλοσοφικό σύστημα, όπως νομίζουν μερικοί.
Χριστούγεννα. «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια». «Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται». Γεγονός μοναδικό. Μας αυτοαποκαλύφθηκε ο Θεός στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτόν που αιώνες αναζητούσε ο άνθρωπος να Τον ανακαλύψει, ζει πλέον ανάμεσά μας. Να Τον πιστεύσουμε, να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε, για να αποκαλύπτεται και φανερώνεται ολονέν και περισσότερο στη ζωή μας. Είναι ο μοναδικός και αληθινός Σωτήρ και Λυτρωτής μας. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν, καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ, εὕρομεν τήν ἀλήθειαν. Καί γάρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».
.
πηγή : Χριστιανική Φοιτητική Δράση
.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Χριστός Γεννάται !

.
Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρίζω.Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.Σήμερα ή Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους• αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ό Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι. Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό πού ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννηση Του:Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία• κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων. Ό Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει.Ε λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ' ουρανού να βρίσκεται στη γη μ' ανθρώπινη σάρκα, γεννημένος από παρθενική μήτρα.Και ήρθαν οι βασιλιάδες να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλιά της δόξας.*Ήρθαν οι στρατιώτες να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο των ουράνιων Δυνάμεων.*Ήρθαν οι γυναίκες να προσκυνήσουν Εκείνον πού μετέβαλε τίς λύπες της γυναίκας σε χαρά.*Ήρθαν οι παρθένες να προσκυνήσουν Εκείνον πού δημιούργησε τους μαστούς και το γάλα, και τώρα θηλάζει από Μητέρα Παρθένο.*Ήρθαν τα νήπια να προσκυνήσουν Εκείνον πού έγινε νήπιο, για να συνθέσει δοξολογικό ύμνο «από τα στόματα των νηπίων» (Ψαλμ. 8:3).*Ήρθαν τα παιδιά να προσκυνήσουν Εκείνον πού ή μανία του Ηρώδη τα ανέδειξε σε πρωτομάρτυρες.*Ήρθαν οι ποιμένες να προσκυνήσουν τον καλό Ποιμένα, πού θυσίασε τη ζωή Του για χάρη των προβάτων.*Ήρθαν οι ιερείς να προσκυνήσουν Εκείνον πού έγινε αρχιερέας όπως ό Μελχισεδέκ (Έβρ. 5:10).*Ήρθαν οι δούλοι να προσκυνήσουν Εκείνον πού πήρε μορφή δούλου, για να μετατρέψει τη δουλεία μας σ' ελευθερία.*Ήρθαν οι ψαράδες να προσκυνήσουν Εκείνον πού τους μετέβαλε σε «ψαράδες ανθρώπων»(Ματθ. 4:19)*Ήρθαν οι τελώνες να προσκυνήσουν Εκείνον πού από τους τελώνες ανέδειξε ευαγγελιστή.*Ήρθαν οι πόρνες να προσκυνήσουν Εκείνον που παρέδωσε τα πόδια του στα δάκρυα μιας πόρνης. Κοντολογίς, ήρθαν όλοι οι αμαρτωλοί να δουν τον Αμνό του Θεού, πού σηκώνει στους ώμους Του την αμαρτία του κόσμου:*Οι μάγοι για να Τον προσκυνήσουν*οι ποιμένες για να Τον δοξολογήσουν*οι τελώνες για να Τον κηρύξουν*οι πόρνες για να Του προσφέρουν μύρα'*ή Σαμαρείτισσα για να ξεδιψάσει•*ή Χαναναία για να ευεργετηθεί.
Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, θέλω κι εγώ να σκιρτήσω, θέλω να χορέψω, θέλω να πανηγυρίσω. Δίχως κιθάρα, δίχως αυλό, δίχως λαμπάδες αναμμένες στα χέρια μου. Πανηγυρίζω κρατώντας, αντί γι' αυτά, τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι ή ελπίδα μου, αυτά ή ζωή μου, αυτά ή σωτηρία μου, αυτά ό αυλός μου, αυτά ή κιθάρα μου. Γι' αυτό τα 'χω μαζί μου: Για να πάρω από τη δύναμη τους δύναμη, για να φωνάξω μαζί με τους αγγέλους, «δόξα στον ύψιστο Θεό», και με τους ποιμένες, «και ειρήνη στη γη, ευλογία στους ανθρώπους» (Λουκ. 2:14).Και ξέρετε γιατί; Γιατί Εκείνος πού προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πώς, το γνωρίζει ή χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς μόνο τούτο μπορούμε να πούμε: Πώς αληθινή είναι και ή ουράνια γέννηση του, αδιάψευστη είναι και ή επίγεια. Αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε Θεός από Θεό, αλήθεια είναι και ότι γεννήθηκε άνθρωπος από παρθένα. Στον ουρανό είναι ό μόνος πού γεννήθηκε από τον Πατέρα μόνο, γιος Του μονογενής. Και στη γη είναι ό μόνος πού γεννήθηκε από την Παρθένο μόνο, γιος της μονογενής. Όπως στην περίπτωση της ουράνιας γεννήσεως Του είναι ασέβεια να σκεφτούμε μητέρα, έτσι και στην περίπτωση της επίγειας γεννήσεως Του είναι βλασφημία να υποθέσουμε πατέρα. Ό Θεός Τον γέννησε με τρόπο θεϊκό. Ή Παρθένος Τον γέννησε με τρόπο υπερφυσικό. Έτσι, ούτε ή ουράνια γέννηση Του μπορεί να εξηγηθεί, ούτε ή ενανθρώπηση Του μπορεί να ερευνηθεί. Το ότι Τον γέννησε ή Παρθένος σήμερα το γνωρίζω. Το ότι Τον γέννησε ό Θεός προαιώνια το πιστεύω. Κι έχω μάθει να τιμώ σιωπηλά τη γέννηση Του, χωρίς φιλοπερίεργες έρευνες κι ανώφελες συζητήσεις. Γιατί, σ' ό,τι άφορα το Θεό, δεν πρέπει να στέκεται κανείς στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά να πιστεύει στη δύναμη Εκείνου πού κατευθύνει τα πάντα.Τι φυσικότερο από το να γεννήσει μια παντρεμένη γυναίκα; Άλλα και Τι πιο παράδοξο από το να γεννήσει παιδί μια παρθένα, δίχως άνδρα, και να παραμείνει παρθένα;Τι αυτό λοιπόν μπορούμε να ερευνούμε ό,τι γίνεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Ό,τι όμως συμβαίνει με τρόπο υπερφυσικό, ας το σεβόμαστε σιωπηλά. Όχι γιατί είναι επικίνδυνο, αλλά γιατί είναι ανερμήνευτο.Φόβο νιώθω μπροστά στο θείο μυστήριο.Τι να πω και Τι να λαλήσω;Βλέπω εκείνη πού γέννησε. Βλέπω κι Εκείνον πού γεννήθηκε. Άλλα τον τρόπο της γεννήσεως δεν μπορώ να τον καταλάβω. Όπου θέλει, βλέπετε, ό Θεός, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Έτσι έγινε κι εδώ: Παραμερίστηκε ή φυσική τάξη και ενέργησε ή θεία θέληση.Πόσο ανέκφραστη είναι ή ευσπλαχνία του Θεού!Ο προαιώνιος Υιός του Θεού, ό άφθαρτος και αόρατος και ασώματος, κατοίκησε μέσα στο φθαρτό και ορατό σώμα μας. Για ποιο λόγο; Να, όπως ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε περισσότερο σ' ό,τι βλέπουμε παρά σ' ό,τι ακούμε. Στα ορατά πιστεύουμε. Στ' αόρατα όχι. Έτσι δεν πιστεύαμε στον αόρατο αληθινό Θεό, αλλά λατρεύαμε ορατά είδωλα με μορφή ανθρώπων.Δέχτηκε λοιπόν ό Θεός να παρουσιαστεί μπροστά μας με ορατή μορφή ανθρώπου, για να διαλύσει μ' αυτόν τον τρόπο κάθε αμφιβολία για την ύπαρξη Του. Κι ύστερα, αφού μας διδάξει με την αισθητή και αναμφισβήτητη παρουσία Του, να μας οδηγήσει εύκολα στην αληθινή πίστη, στ' αόρατα και υπερφυσικά.Κατάπληξη με γεμίζει το θαύμα!Παιδί βλέπω τον προαιώνιο Θεό!Σε φάτνη αναπαύεται, Αυτός πού έχει θρόνο τον ουρανό!Χέρια ανθρώπινα αγγίζουν τον απρόσιτο κι ασώματο!Με σπάργανα είναι σφιχτοδεμένος, Αυτός πού σπάει τα δεσμά της αμαρτίας!Όμως... τούτο είναι το θέλημα Του: Την ατιμία να μεταβάλει σε τιμή• με δόξα να ντύσει την ευτέλεια• και την προσβολή σ' αρετή να μεταπλάσει.Πήρε το σώμα μου. Μου προσφέρει το Πνεύμα Του. Μου χαρίζει το θησαυρό της αιώνιας ζωής, παίρνοντας αλλά και δίνοντας μου: Παίρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει• μου δίνει το Πνεύμα Του για να με σώσει.
«Να, ή παρθένος θα μείνει έγκυος» (Ήσ. 7:14).Τα λόγια είναι της συναγωγής, μα το απόκτημα της Εκκλησίας.Η συναγωγή έθαψε το νήμα• Η Εκκλησία φόρεσε τη βασιλική στολή.Ή Ιουδαία Τον γέννησε ή οικουμένη Τον υποδέχτηκε.Η συναγωγή Τον θήλασε και Τον έθρεψε• ή Εκκλησία Τον παρέλαβε και ωφελήθηκε.Στη συναγωγή βλάστησε το κλήμα εμείς όμως απολαμβάνουμε τα σταφύλια της αλήθειας.Ή συναγωγή τρύγησε τα σταφύλια οι ειδωλολάτρες όμως πίνουν το μυστικό πιοτό.Εκείνη έσπειρε στην Ιουδαία το σπόρο• οι ειδωλολάτρες όμως θέρισαν το στάχυ με το δρεπάνι της πίστεως. Αυτοί έκοψαν με σεβασμό το ρόδο, και στους Ιουδαίους έμεινε το αγκάθι της απιστίας.Το πουλάκι πέταξε, κι αυτοί οι ανόητοι κάθονται και φυλάνε ακόμα τη φωλιά.Οι Ιουδαίοι πασχίζουν να ερμηνεύσουν το βιβλίο του γράμματος, και οι ειδωλολάτρες τρυγούν τον καρπό του Πνεύματος.«Να, ή παρθένος θα μείνει έγκυος».
Πες μου, Ιουδαίε, πες μου λοιπόν, ποιόν γέννησε;Δείξε, σε παρακαλώ, θάρρος, έστω και σαν εκείνο που έδειξες μπροστά στον Ηρώδη. Αλλά δεν έχεις θάρρος. Και ξέρω γιατί. Γιατί είσαι επίβουλος. Στον Ηρώδη μίλησες για να Τον εξολοθρεύσει και σ' εμένα δεν μιλάς για να μην Τον προσκυνήσω.Ποιόν λοιπόν γέννησε; Ποιόν;Το Δημιουργό της κτίσεως. Κι αν εσύ σωπαίνεις, ή φύση το βροντοφωνάζει. Τον γέννησε λοιπόν με τον τρόπο πού ό ίδιος θέλησε να γεννηθεί. Στη φύση δεν υπήρχε ή δυνατότητα μιας τέτοιας γεννήσεως. Εκείνος όμως, ως κύριος της φύσεως, επινόησε τρόπο γεννήσεως παράδοξο. Κι έδειξε έτσι ότι, και άνθρωπος πού έγινε, δεν γεννήθηκε σαν άνθρωπος, μα όπως μόνο σε Θεό ταιριάζει.Εκείνος πού έπλασε τον Αδάμ από παρθένα γη, Εκείνος πού από τον Αδάμ κατόπιν έκαμε γυναίκα, γεννήθηκε σήμερα από παρθένα κόρη πού νίκησε τη φύση, ξεπερνώντας το νόμο του γάμου.Ο Αδάμ τότε, χωρίς να έχει γυναίκα, γυναίκα απόκτησε.Η Παρθένος τώρα, χωρίς να έχει άνδρα, άνδρα γέννησε.Και γιατί έγινε αυτό; Να γιατί:Οι γυναίκες είχαν ένα παλαιό χρέος προς τους άνδρες, αφού από τον Αδάμ είχε βλαστήσει γυναίκα χωρίς τη μεσολάβηση άλλης γυναίκας. Για αυτό ή Παρθένος σήμερα, ξεπληρώνοντας στους άνδρες το χρέος της Εύας, γέννησε χωρίς άνδρα, δείχνοντας έτσι την ισοτιμία της φύσεως.Σώος έμεινε ό Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του.Αδιάφθορη έμεινε κι ή Παρθένος μετά τη γέννηση του Βρέφους.Άλλα πρόσεξε και κάτι ακόμα:Δεν έπλασε ό Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ό Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ό διάβολος, πού είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός. Αν προερχόταν, όπως εγώ, από έναν κοινό γάμο, πολλοί θα θεωρούσαν απάτη τη γέννηση Του. Γι' αυτό γεννιέται από παρθένα•Γι` αυτό διατηρεί τη μήτρα της άθικτη• γι' αυτό διαφυλάσσει την παρθενία της ακέραιη: Για να γίνει ό παράξενος τρόπος της γεννήσεως αιτία ακλόνητης πίστεως.Σ' αυτόν λοιπόν πού θ' αμφισβητήσει την άσπορη γέννηση του Λόγου του Θεού, θα επικαλεστώ ως μάρτυρα την αμόλυντη σφραγίδα της παρθενίας.Πες μου λοιπόν, Ιουδαίε, γέννησε ή Παρθένος ή όχι; Κι αν μεν γέννησε, γιατί δεν ομολογείς την υπερφυσική γέννηση; Αν πάλι δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν εκείνος ζητούσε να μάθει πού θα γεννηθεί ό Χριστός, εσύ δεν είπες «στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας» (Ματθ. 2:4); Μήπως εγώ γνώριζα την πόλη ή τον τόπο; Μήπως εγώ γνώριζα την αξία του Βρέφους πού ήρθε στον κόσμο; Ό Ησαΐας και οι προφήτες σας δεν μίλησαν γι' Αυτό; Κι εσείς, οι αγνώμονες εχθροί, δεν εξηγήσατε την αλήθεια; Εσείς, οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, οι ακριβείς φύλακες του νόμου, δεν μας διδάξατε για το Χριστό; Εσείς δεν ερμηνεύσατε τις Γραφές; Μήπως εμείς γνωρίζαμε τη γλώσσα σας; Και όταν γέννησε , ή Παρθένος, εσείς δεν παρουσιάσατε στον Ηρώδη τη μαρτυρία του προφήτη Μιχαία, «Άλλ' από σένα, Βηθλεέμ, πόλη της περιοχής του Εφραθά, αν και είσαι μια από τις μικρότερες πόλεις του Ιούδα, θα αναδειχθεί αρχηγός του Ισραήλ» (Μιχ. 5:1);Πολύ καλά είπε ό προφήτης «από σένα». Από σας προήλθε και παρουσιάστηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο.Παρουσιάστηκε ως άνθρωπος, για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Παρουσιάστηκε ως Θεός, για να σώσει την οικουμένη.Μα Τι ωφέλιμοι εχθροί πού είστ' εσείς! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!Εσείς κατά λάθος δείξατε πώς το νεογέννητο της Βηθλεέμ είναι Θεός. Εσείς Τον κηρύξατε χωρίς να το θέλετε. Εσείς Τον φανερώσατε, πασχίζοντας να Τον κρύψετε. Εσείς Τον ευεργετήσατε, επιθυμώντας να Τον βλάψετε.Τι αστοιχείωτοι δάσκαλοι είστε, αλήθεια; Εσείς πεινάτε, και τρέφετε άλλους. Εσείς διψάτε, και ποτίζετε άλλους. Πάμφτωχοι είστε, και πλουτίζετε άλλους.Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ό τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ό λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.Οι δαίμονες δραπέτευσαν.Ο θάνατος καταργήθηκε.Ο παράδεισος ανοίχτηκε.Η κατάρα εξαφανίστηκε.Η αμαρτία διώχτηκε.Η πλάνη απομακρύνθηκε.Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στηΟι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα.Γιατί;Γιατί κατέβηκε ό Θεός στη γη κι ό άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ό Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς. Τρέχει και τ' αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ' ουρανού. Μα... κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πώς πηγαίνει εκεί για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια: «Την ήμερα εκείνη ό ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ήσ. 19:24).Τι λες, Ιουδαίε; Εσύ πού ήσουν πρώτος έγινες τρίτος; Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ό πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, πού Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ό Ισραηλιτικός λαός, πού γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτιση Του στον Ιορδάνη.Τι άλλο μένει να πω;Δημιουργό και φάτνη βλέπω... Βρέφος και σπάργανα... Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή... Ανέχεια πολλή...Είδες όμως Τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ό Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Του έχουν αποθέσει...Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.Τι να πω και Τι να λαλήσω;Να Βρέφος σπαργανωμένο!Να ή Μαρία, Μητέρα και Παρθένος μαζί!Να ο Ιωσήφ, πατέρας τάχα του Παιδιού!Εκείνη ή γυναίκα, αυτός ο άνδρας. Νόμιμες οι ονομασίες, αλλά χωρίς περιεχόμενο.Ο Ιωσήφ μνηστεύθηκε μόνο τη Μαρία, και το Άγιο Πνεύμα την επισκίασε. Έτσι, γεμάτος απορία, δεν ήξερε Τι να υποθέσει για το Βρέφος: Να πει πώς ήταν καρπός μοιχείας, δεν τολμούσε. Να προσφέρει λόγο βλάσφημο εναντίον της Παρθένου, δεν μπορούσε. Ούτε πάλι δεχόταν το Παιδί σαν δικό του, γιατί του ήταν άγνωστο το πώς και από ποιόν γεννήθηκε.Άλλα να, πού, πάνω στη σύγχυση του, παίρνει απάντηση από τον ουρανό, με τη φωνή του αγγέλου: «Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, γιατί το παιδί πού περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθ. 1:20). Και φανέρωσε έτσι σ' εκείνον και σ' εμάς ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο.
Γιατί όμως ο Χριστός θέλησε να γεννηθεί από παρθένα, αφήνοντας αβλαβή την παρθενία της;Να γιατί:Κάποτε ο διάβολος εξαπάτησε την παρθένα Εύα. Τώρα ο άγγελος έφερε το λυτρωτικό μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ.Κάποτε ή Εύα ξεστόμισε λόγο, πού έγινε αιτία θανάτου. Τώρα ή Μαρία γέννησε το Λόγο, πού έγινε αιτία αιώνιας ζωής.Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο, πού έβγαλε τον Αδάμ από τον παράδεισο.Ο Λόγος της Μαρίας έδειξε το Σταυρό, πού έβαλε τον Αδάμ πάλι στον παράδεισο.Σ' αυτόν λοιπόν, το Λόγο του Θεού και Υιό της Παρθένου, πού άνοιξε δρόμο μέσα σε τόπο αδιάβατο, ας αναπέμψουμε δοξολογία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν
.

( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )

................................................................................

Η Ενορία Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας εύχεται σε όλους

Όμορφα , ευλογημένα , ειρηνικά Χριστούγεννα !

.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Oι στιγμούλες των Χριστουγέννων !

.
Χριστός γεννάτε δοξάσατε...διαλαλεί η Εκκλησία μας, και η πρόσκληση για συμμετοχή στην χαρά της ενανθρώπισης του Θεανθρώπου, επαναλαμβάνεται και φέτος, μέσα στο μυστηριακό αιώνιο παρόν, μέσα στο άχρονο χρόνο του Θεού, μέσα στο αέναο σήμερα...Όλα γίνονται σήμερα, όλα γίνονται τώρα, και οι μικρές στιγμούλες αιώνιας χαράς και αιώνιας ευτυχίας, βιώνονται έστω και για λίγο, μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων και των λεγόμενων σκληρών ειδήσεων που βομβαρδίζουν τις μάζες τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος, μόνο μεταμορφωνόμενος σε άνθρωπο, μόνο όταν επικοινωνεί με τον άλλο, τον εχθρό και τον φίλο, όταν αγγίζουν οι ψυχές, όταν ο παράδεισος βιώνεται, όταν ο Θεός κατοικεί στις ψυχές.Ο Χριστός ταπεινώθηκε, ο Θεάνθρωπος έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε εκουσίως για να δοξάσει και τον πεπτωκότα άνθρωπο.Ευτυχώς ή δυστυχώς ο δρόμος για την Ανάσταση περνά μέσα από τον Γολγοθά και η δόξα της Φάτνης της Βηθλεέμ διέρχεται μέσα από τις ανάσες των βοδιών, μέσα από την καταδίωξη, μέσα ακριβώς από την υπέρλογη λογική της ταπείνωσης του Ιωσήφ και το μεγαλείο της Παρθένου Θεοτόκου.Και σήμερα κάποιοι άνθρωποι, ίσως και δίπλα μας, δεν έχουν να φάνε,σίγουρα κάποιοι άλλοι θλίβονται και πονούν και οπωσδήποτε όλοι σηκώνουν το δικό τους σταυρό, ο οποίος στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, είναι είτε βαρύς είτε ελαφρότερος, όπως βεβαίως αντικρίζεται από μακριά...Αυτές οι μοναδικές στιγμούλες των Χριστουγέννων, αυτό το άγγιγμα ψυχών, αυτά τα φιλιά αγάπης, αυτές οι ευχές, αυτή η επικοινωνία με τον Θεό, είναι αυτή η ίδια πρόγευση του παραδείσου."Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία" και η ειρήνη του γεννημένου Θεανθρώπου, δεν ξεκινά από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των "επωνύμων", αλλά από τις καρδιές των ανθρώπων.Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι η τιθάσευση του εσωτερικού εαυτού μας, αυτού του άγριου θηρίου, που παλεύει για τα μικρά και ασήμαντα, αλλά και για μεγάλα και υψηλά.Αυτή η πορεία από τα απλά και ταπεινά, προς τα αληθινά και αιώνια, χρειάζεται στέρεο έδαφος για να πατήσει ο άνθρωπος, χρειάζεται τη βάση που λέγεται γή, που λέγεται αγώνας, που λέγεται άσκηση, που λέγεται πάλη με τους εκ δεξιών και τους εξ ευωνύμων εχθρούς, που λέγεται εν Χριστώ ζωή...Η χαρά της Γέννησης του Χριστού εκπέμπεται και μεταδίδεται σε όλους, όπως οι ακτίνες του ήλιου, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι για όλους.Μόνο όσοι αφεθούν, όσοι αυτοπαραδοθούν, όσοι ανοίξουν τις ψυχές και τις καρδίες τους θα μπορέσουν να βιώσουν, να γευτούν την αληθινή χαρά, αυτές τις μικρές στιγμούλες που ανεβάζουν τον άνθρωπο...από τη γη στον ουρανό.
.
( Του Παναγιώτη Κάπαρη )
.

Χριστού Γέννησις , Ανθρώπου Σωτηρία !

.
‘’Ιδού ,η Παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ ‘’ ( Ησαΐας ζ-14 )
.

Και το όνομα μεταφράζετε, ο Θεός μεθ’ ημών… Αυτό είναι το προφητικό όραμα του Προφήτου Ησαΐα που εξαγγέλλει το μεσσιανικό μυστικό. Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει και σκιά θανάτου ,έρχεται να γνωρίσει τον Θεό εν εταίρα μορφή ,σε καιρούς και χρόνους που ο άνθρωπος καταδυναστεύει τον άνθρωπο ,αφού στην ζωή του ανθρώπου δεν συνυπάρχει ο Θεός.
Και μαζί με τον Ησαΐα και ο άλλος Προφήτης ο Βαρούχ, βροντοφωνάζει : ο Θεός επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη. ( Βαρούχ Γ-38)

Πράγματι ,έρχεται η ώρα να επανασυμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, την στιγμή που ο Θεός ,μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος ( Φιλιπ Β -7) γεννιέται για να ξανακάνει τον άνθρωπο ,κατά χάριν Θεό!
Το γεγονός αυτό, διαχώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή ! Και τούτον διότι με την γέννηση του Θεανθρώπου, ο ουρανός συναντά την γη ώστε με την σειρά της η γη να ανέβει στον ουρανό! Μέσα σε ένα βράδυ ,άλλαξε η ιστορία της ανθρωπότητος. Σ’ ένα ταπεινό σπήλαιο κοντά στην άλογη φύση ,έρχεται ο Θεός ,όχι απλά να περπατήσει δίπλα στους ανθρώπους ,αλλά να συνυπογράψει με την γέννηση του την σωτηρία του ανθρώπου…. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τίποτε διότι η Θεία γέννησης λαμβάνει χώρα μυστικά ,απλά και πτωχικά ,δίχως φωταψίες και ανθρώπινες τυμπανοκρουσίες που ανήκουν στην σφαίρα της ματαιοδοξίας των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι ανυποψίαστοι και εκείνη την νύχτα, κοιμήθηκαν χωρίς να γνωρίζουν πως η μέρα που θα ανέτειλε θα έφερνε νέα πνοή στο ανθρώπινο γένος. Και πως θα ήταν δυνατόν να πιστέψουν πως η ευτυχία τους εξαρτιόταν από το χαμόγελο Του βρέφους του σπηλαίου της Βηθλεέμ ! Και όμως ,χωρίς να το ξέρουν συμμετέχουν στο θαυμαστό και σωτήριο για όλους μας γεγονός.
Μαζί με τον Αγγελικό ύμνο, μαζί με το φως του αστέρα, έρχονται τρεις σοφοί μάγοι από την γη της Βαβυλώνος εις αναζήτησιν Του παιδίου προσφέροντας δώρα της γης στον βασιλέα των Ουρανών… Έρχονται πτωχοί ποιμένες να χαρούν την χαρά του μεγάλου θαύματος , της σωτηρίας του ανθρώπου.
Έκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων την ευχαριστίαν σοι προσάγει:οι Άγγελοι τον ύμνον ,οι ουρανοί τον αστέρα, οι Μάγοι τα δώρα .Οι ποιμένες το θαύμα ,η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνην . (ιδιόμελον Εσπερινού)
Η μεγαλύτερη όμως προσφορά της ανθρώπινης κτίσης είναι η Πάναγνος Παρθένος Μητέρα του Θεανθρώπου. Ημείς δε Μητέρα Παρθένον, τονίζει ο υμνωδός Ανατόλιος στην προσπάθεια του να εξυμνήσει μέσα από το στιχηρόν ιδιόμελο του Εσπερινού των Χριστουγέννων την συμβολή της αϋλου και υλικής κτίσεως στην Θεία Γέννηση. Στο πρόσωπο Της ,ο Θεός έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα που δημιούργησε με την έξωση του από τον παράδεισο ο μεταπτωτικός άνθρωπος. Στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, γεννιέται ο Χριστός και από εκείνην την μεγάλη ώρα ο άνθρωπος αρχίζει ξανά να ελπίζει…

Στην εξαίσια υμνολογία της Εκκλησίας μας, δείγμα της οποίας απολαμβάνουμε σήμερα, ξεδιπλώνεται ολόκληρη η Δογματική της Πίστεως μας σχετικά με το σωτηριολογικό μήνυμα που χαρίζει ο Θεάνθρωπος στον άνθρωπο ότι :Θεός εν σαρκί εφάνη ,Σωτήρ των ψυχών ημών. Η αναγγελία του ερχομού, Του βασιλέως της ειρήνης ,γίνεται από τους αγγέλους οι οποίοι άδουν δοξολογικά :Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη ,εν ανθρώποις ευδοκία ( Λουκ Β-14)
Όμως ,από την στιγμή που γεννιέται ο Χριστός βρέφος ακόμα , θα έρθει αντιμέτωπος με την ανθρώπινη κακία όταν κρυφά όπως γεννήθηκε θα φυγαδευθεί στην γη της Αιγύπτου ,εκεί όπου κάποτε ένας ολόκληρος λαός στέναζε κάτω από την Φαραωνική δουλεία ,για να μην θανατωθεί από τους ανθρώπους ,τουλάχιστον όχι πριν ολοκληρώσει το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου ,δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αυτό. Αυτήν την σωτηρία ,ο Χριστός την χαρίζει στους ανθρώπους από εκείνην τη νύκτα ,που ο άγγελος ευαγγελίζεται στους ποιμένες το σωτηριολογικό μήνυμα με την χριστολογική αναφορά : ‘’ ιδού γαρ ,ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ,ήτις ἑσται παντί τω λαώ ,ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ος εστί Χριστός Κύριος. (Λουκ Β-10)

Χριστού Γέννησης ,ανθρώπου η σωτηρία….
Πράγματι ,αυτό είναι το μέγεθος της αγάπης του Πλάστη για το πλάσμα, του Δημιουργού για το δημιούργημα, του Θεού για τον άνθρωπο…
Από την νύχτα εκείνη, το Φως έρχεται να φωτίσει το σκοτάδι στις σκοτισμένες καρδιές των ανθρώπων τις παγωμένες από το αίσθημα της ιδιοτέλειας που ζεσταίνονται στο άκουσμα του μεγάλου μηνύματος το οποίον εκπηγάζει από το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αυτό που χρόνια εξαγγέλλετε δια στόματος των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, έρχεται να πραγματωθεί με το σωτήριο για εμάς γεγονός της Θείας Γεννήσεως του Κυρίου μας στην Καινή Διαθήκη.

Πώς όμως θα μπορούσα να παραλείψω το ρητορικόν σχήμα της χαρισματικής γραφίδος ,του πλέον πολυγραφότατου των Πατέρων της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου ο οποίος στον δικό του διθύραμβο για την ενανθρώπιση του Θεού χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Και δια ποίον λόγο, ίσως θα ερωτηθεί κανείς η συμφιλίωση αυτή ( δηλαδή του ανθρώπου με τον Θεό) δεν έγινε δια μέσου ενός απλού ανθρώπου αλλ’ έπραγματοποιήθη δια της ταπεινώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού ;Διότι ,εάν έκρινε ορθόν να προτιμήσει την σωτηρία ολοκλήρου του γένους μας δια κάποιου άλλου , δεν θα ήτο δυνατόν να αντιληφθώμεν πλήρως το μέγεθος της προνοίας του Θεού δι ημάς ,αλλά και το γεγονός ,το οποίον εις όλους τους αιώνας θαυμάζεται ,θα μεταβάλλετο εις μίαν ασήμαντον πράξιν, η οποία τίποτε το αξιοθαύμαστον δεν θα είχε. (Ming P.G τόμος LXIII λόγος ΛΔ’ σελ 821-834 παρ 17 )
Μόνον έτσι μπορεί να αντιληφθεί κανείς ,το μέγεθος της αγάπης που δείχνει ο Θεός για όλους εμάς. Μόνον έτσι μπορεί να κατανοηθεί πως ,η Γέννησης του Χριστού σηματοδοτεί την αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου! Το μυστήριον αποκαλύπτεται στους ανθρώπους. Ό Άναρχος και αγέννητος Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, γεννάτε υπό της Αγίας Παρθένου,
δια της δημιουργικής ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Η ελπίδα πλέον, συντροφεύει τον άνθρωπο. Και όμως. Κάθε φορά ο Χριστός γεννάτε ξανά στις καρδιές των ανθρώπων .Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει καθαρές ψυχές για να τις κάνει σπήλαιο της Βηθλεέμ ,να ξαναγεννηθεί και να αναγεννήσει ……
Ο Χριστός Γεννάται δίπλα στον ανθρώπινο πόνο ,στους ανθρώπους εκείνους που ακόμα και μέσα στον πόνο ζητούν την παρουσία Του Χριστού στην ζωή τους. Σε λίγες ώρες θα ξαναγεννηθεί ο Χριστός . Θα επιλέξει το κρεβάτι του πόνου ενός αρρώστου ή το κελί ενός φυλακισμένου! Θα ζητήσει να βρει κατάλυμα στην ταραγμένη καρδία του πονεμένου παιδιού που στενάζει κάτω από την μάστιγα των ναρκωτικών…Θα αναζητήσει τον άνθρωπο που απελπισμένος τον αναζητά και θα τον συναντήσει. Θα πάρει στα χέρια Του, τα δάκρυα της μετανοίας του αμαρτωλού και θα τα βάλει δίπλα στον χρυσό, στον λίβανο και την σμύρνα… Τώρα όμως εμείς παίρνουμε την θέση των τριών Μάγων στην προσπάθεια της αναζήτησης Του Θείου Βρέφους.
Στην αναζήτηση του ανθρώπου, έρχεται η αποκάλυψη του Θεού. Γιατί ο Θεός δεν αποτελεί μίαν ανακάλυψη του ανθρώπου, ακριβώς γιατί ο Θεός δεν ανακαλύπτεται ….αποκαλύπτεται ! Χριστός γεννάτε αδελφοί και μαζί Του αναγεννώμεθα και εμείς. Οι άνθρωποι που ικετεύουμε τον Χριστό να κάνει φάτνη την δική μας καρδιά και να γεννηθεί εκεί !
Χριστός γεννάτε… δοξάσατε αδελφοί !!!

( Ομιλία εις τον Καθεδρικό Ι. Ναόν Αγίου Ελευθερίου Ελευθερουπόλεως ,υπό του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου )
.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Κένυας.

.
Μετά από πολλή σκέψη οι Φίλοι της Κένυας της Ενορίας Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας, αποφάσισαν να εισηγηθούν στα μέλη της Ενορίας μας την ανάληψη προσπάθειας για τη δημιουργία ενός έργου που θα συμβάλει στην προσπάθεια της Ορθόδοξης Ιεραποστολής Κένυας για εξάπλωση της ορθοδοξίας και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της Κένυας.
Συγκεκριμένα η προσπάθεια είναι να κτιστεί μια εκκλησία αφιερωμένη στους Άγιους Πάντες, μια μικρή κλινική (νοσοκομείο) και ένα σχολείο. Όταν συμπληρωθούν θα είναι η εκκλησία των Αγίων Πάντων, και η κλινική και το σχολείο της Ενορίας Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας. Μετά από συνεννόηση με το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Κένυας κ. Μακάριο Τυλλιρίδη, η αρχική σκέψη ήταν να κτιστεί η εκκλησία, το σχολείο και η κλινική με ένα συνολικό κόστος γύρω στις €65.000 - €70.000. Η εκτίμηση αυτή δεν είναι αυθαίρετη αλλά βασίζεται σε προηγούμενες εμπειρίες και στην εκτίμηση του ίδιου του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κένυας κ.κ. Μακάριου, ο οποίος έχει αναλάβει την εξεύρεση του κατάλληλου χώρου για το κτίσιμο του συγκροτήματος και όπως γίνεται σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις θα αναλάμβανε αυτοπροσώπως την επίβλεψη της ανέγερσης και λειτουργίας τους.
Όλες οι σκέψεις και οι υπολογισμοί αυτοί έγιναν στις αρχές του 2009 πριν ακόμα αρχίσουν οι εισφορές. Όταν ο Σεβασμιότατος άρχισε την αναζήτηση του κατάλληλου χώρου για την ανέγερση της εκκλησίας, και βλέποντας την προθυμία με την οποία ο κόσμος συνεισφέρει, σκέφτηκε ότι ο τόπος ανέγερσης πρέπει να είναι και αντάξιος του Αγίου στον οποίο θα αφιερωθεί ο ναός. Με βάση τα πιο πάνω πρότεινε όπως, αντί μια απλή εκκλησία σε κάποιο μέρος της Κένυας να κτιστεί Καθεδρικός Ναός στη Ναϊρόμπι, την Πρωτεύουσα Της Κένυας. Σαν πρόταση θεωρήθηκε από την Ερανική Επιτροπή για την ανέγερση της εκκλησία και των άλλων κτιρίων σαν πολύ τιμητική για την ενορία μας και έγινε αποδεκτή.
Όπως είναι φυσικό, αλλαγή αυτή συνεπάγεται αύξηση της δαπάνης. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Σεβασμιοτάτου η δαπάνη για τη συμπλήρωση του έργου με τα νέα δεδομένα υπολογίζεται γύρω στις €100.000.
Το έργο προγραμματίζεται να γίνει σε τρεις φάσεις. Πρώτα θα κτιστεί ο καθεδρικός Ναός, θα ακολουθήσει η κλινική και τελικά θα κτιστεί το σχολείο. Πιστεύομε ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν με λίγη θέληση και υπομονή και με τη συνδρομή όλων μας. Αρχίζοντας την προσπάθεια αυτή πιστεύαμε ότι αν βρίσκαμε εκατόν (100) εθελοντές που να εισφέρουν €20 τον μήνα ο καθένας, όλα τα πιο πάνω μπορούν να συμπληρωθούν σε λιγότερο από τρία χρόνια.
Βέβαια το ποσό των €20 είναι ενδεικτικό. Είναι φανερό από την αλλαγή σε Καθεδρικό θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος ή να αυξηθεί κάπως το ποσό των μηνιαίων εισφορών ή ακόμα και να εξευρεθούν νέοι εισφορείς. Για τους πιο πάνω λόγους οποιοσδήποτε επιθυμεί να δώσει περισσότερα η προσφορά του είναι ευπρόσδεκτη Επίσης αν μερικοί προτιμούν να εισφέρουν την αναλογία τους κατά εξάμηνο ή χρόνο προκαταβολικά και πάλι είναι ευπρόσδεκτοι.
Εάν οποιοσδήποτε έχει υπόψη του κάποιο γνωστό ή συγγενικό του πρόσωπο που μπορεί να εισφέρει ας του μεταφέρει την ιδέα μας για να βοηθήσει. Επίσης αν κάποιος έχει υπόψη του κάποιο οργανισμό ή εταιρεία ας το αναφέρει σε οποιοδήποτε από τα μέλη της Ερανικής Επιτροπής για να προσπαθήσομε να έλθομε σε επαφή μαζί του.
Για το συντονισμό της προσπάθειας έχει συσταθεί Ερανική Επιτροπή υπό την Προεδρία του Πατρός Κωνσταντίνου, ιερέα του Ιερού Ναού Αγίων Πάντων. Την Ερανική Επιτροπή απαρτίζουν οι πιο κάτω.
Πατήρ Κωνσταντίνος
Σάββας Πρωτοπαπάς
Ξάνθος Ονησιφόρου
Δέσπω Ιωσήφ
Ηρακλής Θεοφάνους
Ανδρέας Κουδουνάς
Οι Εισπράξεις των εισφορών γίνονται στην Αυλή της Εκκλησίας την πρώτη Κυριακή του Μήνα μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας. Όσοι δεν βολεύονται την ημέρα αυτή, μπορούν να αποτείνονται σε οποιοδήποτε μέλος της ερανικής Επιτροπής επιθυμούν ή τους βολεύει.
Για κάθε εισφορά δίδεται απόδειξη του Συνδέσμου Φίλων της Κένυας, Επαρχιακή Επιτροπή Λευκωσίας. Επειδή ο Σύνδεσμος είναι εγκεκριμένο από τις Αρχές του Κράτους σαν φιλανθρωπικό ίδρυμα, για όσους επηρεάζονται, οι αποδείξεις αυτές μπορούν να υποβληθούν στο Φόρο Εισοδήματος για σκοπούς απαλλαγής. Για όσους δεν το γνωρίζουν αναφέρομε ότι οι εισφορές άρχισαν να παραλαμβάνονται από την Κυριακή 3 Μαΐου, 2009
Επειδή πιθανό μερικοί θα διερωτώνται πως θα κτιστούν τα τρία ιδρύματα με το ποσό των €100,000 αναφέρομε ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κένυας Μακάριου η δαπάνη υπολογίζεται όπως πιο κάτω:
α) Καθεδρικός Ναός στη Ναϊρόμπι της Κένυας με υπολογιζόμενο κόστος γύρω στις €60.000 Με το ποσό αυτό κτίζεται μια καλή εκκλησία για τα δεδομένα της Κένυας, Όπως φαίνεται από τα θεμέλια που ήδη υπάρχουν στο χώρο που θα κτιστεί ο ναός ο Ναός θα είναι Τρίκλητος. Δεν πρέπει βέβαια να αναμένει η να φαντάζεται κάποιος μια εκκλησία με το μέγεθος ή την πολυτέλεια των εκκλησιών που κτίζονται στην Κύπρο. Οι συνηθισμένες εκκλησίες που κτίζονται έχουν Εικονοστάσιο τσιμεντένιο με χώρο για4 ή το πολύ 6 εικόνες. Οι Εικόνες δεν είναι Αγιογραφημένες αλλά ειδικής κατασκευής που στοιχίζουν από 50 έως 85 Ευρώ. Οι Εικόνες αυτές ετοιμάζονται στην Κύπρο και στέλλονται στην Κένυα με Εμπορευματοκιβώτιο ή μεταφέρονται από τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν τα έξοδα των εγκαινίων της εκκλησίας.
Το πάτωμα της εκκλησίας είναι τσιμεντένια και πολύ σπάνια υπάρχουν απλά μάρμαρα. Η στέγη είναι με κεραμίδια που τοποθετούνται σε ψαλίδια τα οποία είναι ακάλυπτα και φαίνονται. Οι πόρτες είναι απλές σιδερένιες πόρτες με σύρτες. Βέβαια στον Καθεδρικό η κατάσταση θα είναι πολύ καλύτερη τόσο όσο αφορά το μέγεθος και τόσο σχετικά με την ποιότητα.
Σημ. Για τα εγκαίνια της εκκλησίας χρειάζονται άλλες €4.500 – €5.000 περίπου (για τα Άμφια του Ιερέα, το ντύσιμο της Αγίας Τράπεζας, Εξαπτέρυγα, Ευαγγέλιο, 4-6 εικόνες, καμπάνα, κεριά, κλπ). Για όλα τα πιο πάνω χρειώδη, φροντίζει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Φίλων της Κένυας, Επαρχιακή Επιτροπή Λευκωσίας, που προμηθεύεται όλα σε πολύ λογικές τιμές, γι’ αυτό και το κόστος δεν είναι πολύ ψηλό.
(Όταν ο Ναός θα είναι έτοιμος για να εγκαινιαστεί θα γίνουν οι κατάλληλες ανακοινώσεις και γνωστοποιήσεις για όσους θα θέλουν να παρευρεθούν)
Αναφέρεται επίσης ότι, όσοι εισφέρουν για το κτίσιμο της εκκλησίας ( ανεξάρτητα αν θα παρευρεθούν στα εγκαίνια ή όχι) μπορούν να δώσουν σε ένα χαρτάκι τα ονόματα που θέλουν για να μπουν στην Αγία Τράπεζα πριν σφραγιστεί, για να μνημονεύονται όποτε γίνεται λειτουργία. Θα είναι οι ΚΤΗΤΟΡΕΣ της εκκλησίας.
.

Χριστούγεννα ! Η Φανέρωση της απείρου αγάπης του Θεού

.
Τα Χριστούγεννα, που με την Χάρι του Θεού εορτάζουμε και φέτος, μας δίνουν την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στο Μυστήριο της αγάπης του Θεού.
Πολλά και ανεκτίμητα είναι τα δώρα του Θεού σε μας. Το μεγαλύτερο όμως δώρο Του είναι η ενανθρώπηση του Μονογενούς Του Υιού, χωρίς την οποία θα είμεθα ακόμη απελπισμένοι αιχμάλωτοι του διαβόλου και του θανάτου.
Λέγει ο αγίος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Τι βάθος πλούτου και σοφίας και θείας φιλανθρωπίας! Έτσι γνωρίζει ο Θεός με την σοφία, τη δύναμη και την φιλανθρωπία Του τα ολισθήματα από την εκούσια παρεκτροπή μας να τα κατασκευάζει ασυγκρίτως προς το καλύτερο. Διότι αν ο Υιός του Θεού δεν κατέβαινε από τους ουρανούς, εμείς δεν θα είχαμε καμία ελπίδα να ανέβουμε στον ουρανό. Αν Αυτός δεν εσαρκώνετο, δεν έπασχε κατά σάρκα, δεν ανίστατο και ανελαμβάνετο για χάρι μας, δεν θα εγνωρίζαμε την υπερβολική αγάπη του Θεού προς εμάς» ( Ομιλ. ιστ’).
Τονίζει δε πάλιν ο άγιος Γρηγόριος ότι ο Χριστός εσαρκώθη «ίνα δείξη την του Θεού προς ημάς αγάπην».
Εμβαθύνοντας ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο σοφός και απλανής αυτός διδάσκαλος της Εκκλησίας μας, στις ευεργεσίες που προέκυψαν για τους ανθρώπους από την Σάρκωση του Χριστού και το απολυτρωτικό Του έργο, τονίζει ότι με αυτήν ο σακρωθείς Κύριος πρώτον μας ανεβάζει από το βαθύτατο χάος, στο οποίο είχαμε πέσει, και δεύτερον μας ανυψώνει σε θεϊκή δόξα. Μας ελευθερώνει δηλαδή από μία αδυσώπητη φυλακή και μας χαρίζει την θεώση..[…]
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι ακόμη και αυτές τις άγιες ημέρες δεν ερχόμεθα σε συναίσθηση της απείρου προς εμάς αγάπης του Θεού. Δεν την ζούμε σαν το πιο συγκλονιστικό γεγονός στη ζωή του κόσμου και στην δική μας ζωή. Δεν ανταποδίδουμε στον αγαπήσαντα ημάς Κύριο την δική μας αγάπη.
Είναι ίσως η μεγαλύτερη αποτυχία της ζωής μας ότι δεν νοιώθουμε την αγάπη του Θεού σε μας και δεν Του ανταποδίδουμε την δική μας αγάπη. Έτσι και η χριστιανική μας ζωή φυτοζωεί, δεν είναι μέθεξις Θεού ούτε ανάκριση του κτιστού μας είναι με τον άκτιστο Θεό.
Όταν ζούμε το μυστήριο της αγάπης του Θεού, μπορούμε κατά βάθος να χαιρώμεθα και στις πιο αντίξοες περιστάσεις της ζωής μας και να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τον θάνατο με ελπίδα.
Οι άγιοι άνθρωποι όλων των αιώνων ένοιωσαν στο βάθος της υπάρξεώς τους πόσο τους αγαπά ο Θεός και αγάπησαν τον Θεό ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό και υπέμειναν καρτερικά κάθε είδους πόνο, στέρηση, βάσανο, άσκηση και δοκιμασία για την αγάπη του Θεού.
Η προσευχή του Αποστόλου Παύλου για τους Εφεσίους είναι προσευχή όλων των Αγίων, ώστε όλοι οι Χριστιανοί να γνωρίσουν εν Χάριτι την αγάπη του Χριστού που υπερβάλλει κάθε ανθρώπινη γνώση: «Γι’ αυτόν τον λόγο γονατίζω προσευχόμενος προς τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού… να σας δώσει κατά τον πλούτο της δόξης Του, να ενισχυθείτε με δύναμη δια του Πνεύματός Του στον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στις καρδιές σας, να είσθε ριζωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη, για να μπορέσετε να καταλάβετε μαζί με όλους τους Αγίους ποιο είναι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού, η οποία ξεπερνά την γνώση, για να καταστείτε πλήρεις με όλη την πληρότητα του Θεού» (βλ. Εφ. γ’ 14-19).
Μακάρι να αξιωθούμε και εμείς με την Χάρι του Σαρκωθέντος Κυρίου μας και με την ευκαιρία των αγίων εορτών της ενανθρωπήσεώς Του να γνωρίσουμε, νοιώσουμε και βιώσουμε την αγάπη του Χριστού, ώστε όλος ο Θεός να κατοικήσει μέσα μας.
Το πλήρωμα αυτό του Θεού είναι το μόνο πλήρωμα που μπορεί να πληρώσει (γεμίσει), ανάπαυση και ξεδιψάσει το απροσμέτρητο βάθος κάθε ανθρώπινης ψυχής.
.
Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου
Καθηγουμένου Ι.Μονής Οσίου Γρηγορίου
«Θεός Εφανερώθη εν σαρκί»
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Άγιον Όρος

Αναδημοσίευση από : enoriaka.gr
.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Το Μυστικό Του Ουρανού !

.
Αυτό τελικά που θα ανοίξει την θύρα του ουρανού δεν θα έχει σχέση με τις αρετές μας .Ούτε με τις υπόγειες διαδρομές στα ναρκισσιστικά παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας και ας έχουν το προφίλ της «πνευματικότητας». Δεν θα' ναι καν ο Χριστιανισμός . Αφού τον παραμορφώσαμε σε - ισμό δηλ. ιδεαλισμό, διανοουμετισμό, ιστορισμό, νομικισμό, εθνικισμό, καθοδηγητισμό, ηγεμονισμό .Τι θα είναι όμως τελικά αν δεν είναι όλα αυτά . Δεν ξέρω μα νομίζω πως τα πράγματα θα είναι τελικά πιο απλά από μια βαριά γκρίζα αμφιβόλου ποιότητος και προελεύσεως θρησκευτικότητα . Θα είναι πιο ανοιξιάτικα , πιο φωτεινά, πιο εαρινά δηλαδή όντως Χριστιανικά .
Το μυστικό του ουρανού είναι μια τέχνη που την γνωρίζουν μονάχα οι ταπεινοί . Εκείνοι που αρνούνται αυτό που ονομάζουμε "life style". Είναι απλό μα θέλει τσακισμένο εγωισμό .Είναι σοφό μα θέλει να είσαι «μωρός» .Είναι για τους πιστούς μα όχι για αυτούς που κάνανε την πίστη εγγυήσεις . Είναι μια γλώσσα μυστική που δυο είδη ανθρώπων την γνωρίζουν στην ζωή, οι Άγιοι και οι πολύ αμαρτωλοί .
Το μυστικό λοιπόν αυτό, π` ανοίγει την θύρα ουρανού άλλοτε βρίσκετε σε λέξεις, άλλοτε σε δάκρυα και τις περισσότερες φορές σε μια βουβή κραυγή δοξολογίας . Είναι αυτό που λέει ο Άγιος Εφραιμ ο Σύρος πως ``η προσευχή του ταπεινού είναι η σιωπή ``.
Δεν είναι πως δεν έχει λόγια, μα τι να πεις μπροστά στο μυστήριο. Τι να περιγράψεις όταν αυτά που νιώθεις είναι κατά πολύ περισσότερα απ' κείνα που θα μπορούσες να εκφράσεις. Με ρήματα τα άρρητα πώς να λαλήσεις;
Μια δυνατότητα, μια επιλογή υπάρχει μονάχα, δοξολογία και ευχαριστία . Αυτό είναι το μυστικό. Η μυστική αέναη γλώσσα του ουρανού. Ευχαριστία για όλα και για τίποτα. Γι` αυτά που ξέρουμε και γι` αυτά που δεν θα μάθουμε ποτέ. ΄΄ ων ισμεν και ων ουκ ισμεν ΄΄. Γι` αυτά που σου κάλυψε, για αυτά που δεν σου μαρτύρησε, γι` αυτά που για σένα σταυρώθηκε . Αυτό το μυστικό δεν κατοικεί μες στο μυαλό. Μήτε διασχίζει τα μονοπάτια του εγκεφάλου . Δεν το γνωρίζουν οι «έξυπνοι» αυτού του κόσμου, αυτοί που κάναν το όνειρο σύμβαση, μήτε το εντοπίζουν τα ραντάρ της τεχνολογίας τους. Είναι καλά κρυμμένο στα βάθη της καρδιάς. Μιας καρδιάς, που στην μουρμούρα του ανεκπλήρωτου, στον φόβο της ανάγκης και στις προδοσίας την ηδονή, ξέρει να προφέρει δυο λέξεις : Σ` ευχαριστώ Κύριε ! Δόξα σοι !
.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος xar@in.gr


.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο

.
Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ που γέννησες κατά σάρκα το Θεό Λόγο, γνωρίζω μεν πολύ καλά πως δεν είναι ούτε ευπρεπές ούτε άξιο για μένα τον τόσο πανάθλιο, να στρέφω το βλέμμα μου προς την εικόνα σου, που είσαι αγνή και αειπάρθενη, κ’ έχεις το σώμα και τη ψυχή καθαρά και αμόλυντα, ούτε και να σ’ αντικρίζω με τ’ αμαρτωλά μάτια μου, ή να σε κατασπάζομαι με τα βέβηλα και ακάθαρτα χείλη μου, και να σε παρακαλώ. Διότι είναι δίκαιο, εμένα τον άσωτο, η καθαρότατη ψυχή σου να με μισεί και να με βδελύσσεται. Ωστόσο, επειδή ο Θεός Λόγος που γέννησες έγινε άνθρωπος, για να καλέσει τους αμαρτωλούς σε μετάνοια, παίρνω κ’ εγώ το θάρρος να έρθω εμπρός σου και, με δάκρυα στα μάτια, να σε παρακαλέσω.
Δέξου, Παναγία μου, αυτήν εδώ την εξαγόρευση των πολλών και φοβερών μου αμαρτημάτων, και μετάφερέ την στο μονογενή σου Υιό και Θεό, κάνοντας και την παράκληση, να λυπηθεί την άθλια και ταλαίπωρη ψυχή μου· κ’ επειδή το πλήθος των αμαρτιών μου μ’ εμποδίζει να τον αντικρύσω και να του ζητήσω συγχώρεση, γι’ αυτό ήρθα να σε παρακαλέσω να μεσιτεύεις και να ικετεύεις εσύ εκείνον για μένα.
Παρότι απόλαυσα πολλές και μεγάλες δωρεές απ’ το Θεό που με δημιούργησε, εγώ τις ξέχασα όλες αυτές τις δωρεές και φάνηκα, ο άθλιος, πολύ αχάριστος· συναγελάστηκα με τ’ άλογα κτήνη κ’ έγινα ένα με αυτά· φτώχυνα από αρετές και πλούτισα στα πάθη· γέμισα από ντροπή, ενώ στερήθηκα την τόλμη να παρουσιαστώ εμπρός στο Θεό· από το Θεό κατάκριτος κι από τους Αγγέλους θρηνούμενος, ονειδιζόμενος από τους δαίμονες και μισούμενος απ’ τους ανθρώπους, από τη συνείδησή μου ελεγχόμενος κι από τα πονηρά μου έργα συνεχώς καταντροπιασμένος, έφτασα να είμαι νεκρός πριν πεθάνω, και, πριν από την έσχατη κρίση, δίκαια αισθάνομαι αυτοκατάκριτος· και, ακόμη, πριν από την αιώνια κόλαση, εγώ αυτοτιμωρούμαι, χτυπημένος από την απόγνωση. Γι’ αυτό και καταφεύγω, Δέσποινα Θεοτόκε, στη μοναδική σου βοήθεια, εγώ που είμαι οφειλέτης των μυρίων ταλάντων, ο άσωτος, που ξόδεψα όλη μου την πατρική περιουσία με τις πόρνες· εγώ που ξεπέρασα την πόρνη του Ευαγγελίου σε αμαρτία, που παρανόμησα πιο πολύ κι από το Μανασσή, που έγινα πιο πολύ κι από τον πλούσιο της παραβολής άσπλαχνος, ο δούλος ο άπληστος και αδηφάγος, ο βρώμικος κάδος των πονηρών λογισμών, ο θησαυροφύλακας των αισχρών και ακάθαρτων λόγων, εγώ τέλος που έγινα ξένος κάθε αγαθής και ενάρετης εργασίας.
Κάνε, Παναγία μου, έλεος στη ταπεινότητα μου· σπλαχνίσου την ασθένειά μου, εσύ που έχεις μεγάλη παρρησία σ’ Εκείνον τον οποίο εσύ γέννησες. Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάμει αυτό που εσύ μπορείς, ως Μητέρα του Θεού. Όλα τα μπορείς, γιατί είσαι πάνω από όλα τα κτίσματα του Θεού, και τίποτε δεν είναι αδύνατο για σένα. Αρκεί μόνο να το θελήσεις. Μην παραβλέψεις, λοιπόν, τα δάκρυά μου και μην καταφρονέσεις το στεναγμό μου· μην αποστρέψεις το βλέμμα σου απ’ τον πόνο της καρδίας μου, και μην αφήσεις ν’ αποτύχει η προσδοκία που έχω στηρίξει σε σένα· αλλά, με τις μητρικές σου ικεσίες, βιάζοντας την αβίαστη αγαθοσύνη του Υιού και Θεού σου, αξίωσέ με, τον ανάξιο και πανάθλιο δούλο σου, να ξαναποκτήσω το πρώτο και πανάρχαιο κάλλος που μου χάρισε ο Θεός, και να βγάλω από πάνω μου την ασχήμια των παθών, να λευτερωθώ από την αμαρτία και να υποταχθώ στη δικαιοσύνη, να ξεντυθώ την ακαθαρσία της σαρκικής ηδονής και να ντυθώ τον αγιασμό της ψυχικής καθαρότητας, να νεκρωθώ για τον κόσμο και να ζήσω μέσα στην αρετή.
Σε παρακαλώ, Παναγία μου, όταν οδοιπορώ, να είσαι συνοδοιπόρος μου· όταν ταξιδεύω στη θάλασσα, να συνταξιδεύεις μαζί μου· όταν αγρυπνώ, να μ’ ενισχύεις· όταν θλίβομαι, να με παρηγορείς· όταν φτάνω στην ολιγοψυχία, να με στηρίζεις· όταν αρρωσταίνω, να μου χαρίζεις τη θεραπεία· όταν αδικούμαι, λευτέρωσε με· όταν συκοφαντούμαι αθώωσέ με· όταν κινδυνεύω για θάνατο, πρόφτασε με γρήγορα και λύτρωσέ με· όταν με περικυκλώνουν οι αόρατοι εχθροί μου καθημερινά, δείξε με γι’ αυτούς φοβερό και πανίσχυρο, για να γνωρίσουν όλοι, όσοι άδικα με τυραννούν, τίνος είμαι πιστός δούλος,
Ναι, υπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε, άκουσε την ελεεινή μου ικεσία και μην αφήσεις να ντροπιαστεί η προσδοκία μου, εσύ που είσαι μετά το Θεό η ελπίδα όλων των ανθρώπων έως τα πέρατα της γης. Σβήσε τη φωτιά των σαρκικών παθών μου, κατεύνασε τον αγριότατο κλύδωνα που κλυδωνίζει τη ψυχή μου, καταπράυνε τη πίκρα του θυμού μου, αφάνισε από το νου μου την υπερηφάνεια και την αλαζονεία της ματαιοδοξίας μου, λιγόστεψε απ’ την καρδιά μου τις νυχτερινές φαντασίες των πονηρών πνευμάτων και τις καθημερινές προσβολές των ακαθάρτων λογισμών, δίδαξε τη γλώσσα μου να λαλεί όσα συνεργούν στη πνευματική ζωή μου, και μάθε στα μάτια μου να βλέπουν ορθά την ευθεία οδό της αρετής κάνε να τρέχουν χωρίς εμπόδια τα πόδια μου στον μακάριο δρόμο των θείων εντολών προετοίμασε τον αγιασμό των χεριών μου, για να είμαι άξιος να τα υψώνω για δέηση στον Ύψιστο· κατάστησε καθαρό το στόμα μου, για να έχει το θάρρος να προσεύχεται στο Πατέρα, το φοβερό και πανάγιο Θεό. Άνοιξε μου τ’ αυτιά, για ν’ ακούω και με την αίσθηση και με το νου τα λόγια των αγίων Γραφών, που είναι γλυκύτερα και απ’ το μέλι της κερήθρας, και να ζω σύμφωνα με αυτά, ενισχυόμενος από τη χάρη σου.
Δος μου, Παναγία μου, καιρό να μετανοήσω, και λογισμό να επιστρέψω στην οικία του Πατέρα μου· φύλαξέ με κ’ ελευθέρωσέ με από τον αιφνίδιο θάνατο, και απάλλαξέ με από την καταδίκη της συνειδήσεώς μου. Και, τέλος, σε παρακαλώ να μου συμπαρασταθείς στο χωρισμό της ψυχής από το πανάθλιο σώμα μου, ελαφρύνοντας την αφόρητη εκείνη βία και σφοδρότητα, ανακουφίζοντας τον ανέκφραστο πόνο, παρηγορώντας μου την απερίγραπτη στενοχώρια, λυτρώνοντάς με απ’ το φοβερό θέαμα της σκοτεινής μορφής των δαιμόνων και, ακόμη, περνώντας με απ’ τα πικρότατα δίχτυα που στήνουν τα τελώνια του αέρος και οι άρχοντες του σκότους, και σκίζοντας τα χειρόγραφα των πολλών αμαρτιών μου, συμφιλίωσέ με πάλι με το Θεό, και αξίωσέ με, όταν έρθει η ώρα του φοβερού κριτηρίου, να καθίσω στα δεξιά του, και κάνε με κληρονόμο των καθαρών και αιωνίων αγαθών.
Όλ’ αυτά τα εξομολογούμαι σε σένα, Δέσποινα μου Θεοτόκε, που είσαι το φώς των σκοτισμένων οφθαλμών μου, η παρηγοριά της ψυχής μου, η ελπίδα μου -υστέρα από το Θεό- και η προστασία μου· δέξου αυτή την εξομολόγηση, Παναγία μου, και καθάρισέ με από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος, και αξίωσέ με, τώρα μεν, στη παρούσα ζωή, να μεταλαβαίνω -χωρίς τον κίνδυνο κατακρίσεως- το πανάγιο και πανάχραντο σώμα και αίμα του Υιού και Θεού σου, ενώ στη μέλλουσα ζωή δώσε να λάβω κ’ εγώ μέρος στο γλυκύτατο και ουράνιο δείπνο της τρυφής του Παραδείσου, όπου βρίσκεται η μόνιμη κατοικία όλων των ευφραινομένων στη χαρά του Κυρίου. Και όταν αποχτήσω όλα αυτά τα αγαθά εγώ ο ανάξιος, θα δοξάζω στους αιώνες των αιώνων το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Υιού και Θεού σου, ο οποίος δέχεται όλους όσοι μετανοούν με ειλικρίνεια ψυχής, χάρη σε σένα, που έγινες μεσίτρια και εγγυήτρια όλων των αμαρτωλών. Διότι, με τη δική σου βοήθεια, πανύμνητε και υπεράγαθε Δέσποινα, οδηγείται στη σωτηρία κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, η οποία υμνεί και ευλογεί τον Πατέρα, τον Υιό και το άγιο Πνεύμα, την παναγία και ομοούσια Τριάδα, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
.
( Π. Β. Πάσχου, Το πένθος και το φως της ημέρας, Εκδ. Αρμός).

(την πιο πάνω προσευχή , όπως γράφουν μερικοί, έλεγε συχνά ο μεγάλος αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς διαβάζουμε στο Βίο του).

Αναδημοσίευση από το vatopaidi.wordpress.com

.

Στον Άγιο Ελευθέριο

.
Οι άγιοι της Ορθόδοξης μας Εκκλησίας αποτελούν τους αστέρες που στολίζουν την ουράνια Βασιλεία του Θεού. Είναι οι εγγυητές της εκπλήρωσης της θείας υπόσχεσης σχετικά με τη σωτηρία και τη συμμετοχή των πιστών στην Ουράνια Βασιλεία του Τριαδικού Θεού, την οποία ο άνθρωπος μπορεί να κληρονομήσει μόνο μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε τους αγίους Αποστόλους ότι στην οικία του Πατρός υπάρχουν «πολλαί μοναί». Σ’ άλλα σημεία του Ευαγγελίου φέρνει το παράδειγμα του καρπού του σιταριού: όπως το σιτάρι δίνει τριάντα, εξήντα και εκατό σπόρους στον κάθε βλαστό, με παρόμοιο τρόπο και ο πιστός καρποφορεί στην αγιότητα. Αυτή η διαφορά βαθμίδας αγιότητας επισημαίνεται στα λόγια του Κυρίου, όταν φέρνει το παράδειγμα των αστέρων λέγοντας ότι, όπως ένα αστέρι διαφέρει σε δόξα από ένα άλλο αστέρι στη λαμπρότητα που εκπέμπει, με τον ίδιο τρόπο ένας άγιος διαφέρει στην αγιότητα από έναν άλλον.
Η αγιότητα των αγίων εκπηγάζει από τη συμμετοχή τους στην αγιότητα του Θεού. Ο πιστός με τις χάρες του Θεού γίνεται άγιος. Η όλη ύπαρξη του αγίου ενώνεται με τον Θεό. Η προσωπική ζωή, οι σκέψεις, οι αισθήσεις αγιάζονται και αναδεικνύονται όργανα της θείας Χάριτος. Μέσα από την προσωπική ζωή των αγίων φανερώνεται η ζωή του Χριστού. Εφαρμόζονται τα λόγια του Απόστολου Παύλου που προτρέπει όλους τους χριστιανούς να φανερώσουν τη ζωή του Χριστού μέσα από το θνητό σώμα τους, γιατί με αυτόν τον τρόπο δοξάζεται ο Σωτήρας Χριστός. Ο άγιος παρ’ όλο που ζει μέσα στον κόσμο, εν τούτοις ζει μακρυά από την αμαρτωλή ζωή του κόσμου. Ο κόσμος βρίσκεται σε εχθρική διάθεση με τον Θεό. Ο Θεός θέλει όλους να σωθούν και να γνωρίσουν την αλήθεια της θεογνωσίας, αλλά ο κόσμος αντιστρατεύεται πρωτίστως το θέλημα του Θεού και κατόπιν την Εκκλησία του Θεού, που είναι η νοητή Κιβωτός της Χάριτός Του.
Κατά τον κατακλυσμό του Νώε, σώθηκαν μόνο όσοι πίστεψαν στο κήρυγμα μετάνοιας του Νώε. Ολοι όσοι εργάστηκαν για την κατασκευή της Κιβωτού και δεν πίστεψαν ή δεν βρέθηκαν μέσα στην Κιβωτό χάθηκαν. Το ίδιο συμβαίνει με την Εκκλησίαν. Σώζονται όσοι πιστεύουν και βρίσκονται μέσα στους κόλπους Της. Κανένας δεν μπορεί να φτάσει στο λιμάνι, εάν δεν βρίσκεται στο πλοίο που κατευθύνεται σ’ αυτό. Οσοι βρίσκονται έξω από το πλοίο και νομίζουν ότι μπορούν να σωθούν από μόνοι τους πλανιούνται. Κανένας δεν ανεδείχτηκε άγιος έξω από την Εκκλησία. Κανένας δε σώζεται έξω από την Εκκλησία. Οταν αποκόβει κανείς τον εαυτό του από την Εκκλησία του Χριστού, τότε αποκόβει τον εαυτό του από την Χάρη του Θεού και από τη σωτηρία. Δεν μπορεί να νοηθεί σωτηρία χωρίς την Εκκλησία. Δεν μπορεί να νοηθεί αγιασμός χωρίς την αγιαστική Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Δεν αγιάζεται κανείς, εάν δεν αγωνίζεται να ταυτίσει την προσωπική του ζωή με εκείνη του Χριστού και συγχρόνως να βρίσκεται μέσα στην αλήθεια του Χριστού. Η αλήθεια των δογμάτων φανερώνεται στη ζωή των πιστών και η ζωή του πιστού αντανακλά τη διάθεση της Πίστεώς μας στον Σωτήρα Χριστό.
Αυτή η διάθεση είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ των αγίων και των απλών χριστιανών. Οι άγιοι διέθεσαν όλη την ύπαρξή τους για την αγάπη του Χριστού. Αυτή η διάθεση τους οδήγησε να περιφρονήσουν εγκόσμιες δόξες, τιμές, πλούτη και έφτασαν στο σημείο να θυσιάσουν την ίδια τη ζωή τους για Χάρη του Κυρίου, είτε όταν κλήθηκαν να ομολογήσουν την πίστη τους μπροστά σε άπιστους βασιλείς και ηΥεμόνες, είτε, όταν οι καιροί το απαιτούσαν, να υπεραμύνονται της αληθινής διδασκαλίας καταπολεμώντας τις ποικίλες αιρέσεις.
.
Σήμερα, η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρα Ελευθερίου και είναι προς όφελος όλων να θυμηθούμε τη ζωή και το μαρτύριό του.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ρώμη κατά τον 20ν αιώνα μ.χ. από ευγενείς γονείς. Η μητέρα του, Ανθία, είχε διδαχθεί την χριστιανική πίστη από τους μαθητές του Αποστ. Παύλου. Ο πατέρας του αγίου διετέλεσε ύπατος της Ρώμης, αλλά έζησε λίγο καιρό μετά την γέννησή του. Η Ανθία εμπιστεύθηκε τον Ελευθέριο στον αρχιερέα της Ρώμης για να του διδάξει τα ιερά γράμματα. Ο νεαρός Ελευθέριος διακρινόταν για το ήθος, την ευταξία, την κοσμιότητα και για πολλές άλλες αρετές και χειροτονείται σε ηλικία μόλις 15 ετών Διάκονος. Στα 17 του χρόνια χειροτονείται Πρεσβύτερος και σε ηλικία 20 χρόνων προχειρίζεται σε Επίσκοπο. Ο άγιος παρά το νεαρό της ηλικίας του ήτο τόσο σοφός και λόγιος, ώστε προσείλκυε με την διδασκαλία τους όλους στην χριστιανική πίστη και ευσέβεια.
Ο δε Διάβολος, που φθονεί την σωτηρία των ανθρώπων σήκωσε διωγμό κατά της Εκκλησίας. Όλοι οι Χριστιανοί διώκοντο, αλλά ο βασιλιάς ζητούσε να θανατώσει τον Ελευθέριο σαν αίτιον της ευσεβείας. Έστειλε λοιπόν τον στρατηλάτη Φήλικα για να τον συλλάβει και με πλήθος στρατιωτών περιεκύκλωσε τον ναό μέσα στον οποίο δίδαξε ο άγιος. Ο Φήλιξ μπήκε στον ναό σαν άγριο θηρίο, αλλά μόλις αντίκρισε τον άγιο και άκουσε την διδασκαλία του, θαύμασε και αντί διώκτου γίνεται μαθητής και πιστεύει στον Χριστό. Ο άγιος αφού τον κατήχησε, τον συνεβούλευσε να τον υπάγει στον βασιλέα, για να μη χάσει το στεφάνι του Μαρτυρίου. Στο δρόμο όπως παιρνούσαν από μια βρύση ζήτησε ο Φήλιξ να βαπτισθεί.
Όταν έφθασαν στην Ρώμη ο άγιος παρουσιάσθηκε μπροστά στο δικαστήριο. Ο Βασιλεύς βλέποντας τον άγιο πόσο νέος και ωραίος ήτο προσπάθησε με κολακευτικά λόγια και υποσχέσεις για να θυσιάσει στα είδωλα. Ο άγιος με θαρραλαίο φρόνημα ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, ούτε τις τιμές, ούτε και τα φοβερά βασανιστήρια έλαβε υπ’ όψη του. Όταν έβλεπε ο βασιλεύς τον άγιο να μένει σταθερός στην πίστη του, θύμωσε και διατάσσει θα πυρώσουν χάλκινο κρεβάτι και από κάτω έχουν αναμένα κάρβουνα. Επάνω σ’αυτό το πυρακτωμένο κρεβάτι ξάπλωσαν τον άγιο έως ότου ψηθεί τελείως. Οταν έρριψαν τον άγιο σ’ αυτό το βασανιστήριο, ο Θεός προστάτευσε τον δούλο του και έμεινε ο μάρτυς αβλαβής και δροσιζόμενος. Μετά από πολλή ώρα ο βασιλιάς νομίζοντας ότι πέθανε ο μάρτυς διέταξε να κατεβάσουν το σώμα του. Ο δε άγιος πήδηξε όρθιος και χωρίς να έχει καμία πληγή, έψελνε στον Θεό. Στην νέα ομολογία του αγίου Ελευθερίου ο βασιλεύς διέταξε να τον δέσουν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα και να ρίχνουν λάδι για να ανάψουν την φλόγα περισσότερο. Η Χάρη όμως του Θεού προστάτευσε τον μάρτυρα, η φλόγα έσβυσε και η σχάρα ψυχράθηκε, ο δε άγιος δροσίζετο και προστατεύετο. Ο τύραννος θύμωνε όλο και περισσότερο και διατάζει να βάλουν λίπος, κερί και πίσσα σε καζάνι και αφού το βράσουν να ρίξουν μέσα τον μάρτυρα, αλλά και πάλι ο άγιος έμεινε αβλαβής.
Τότε παραδίδεται στον έπαρχο της Ρώμης, Κορέμωνα, ο οποίος διδάχθηκε την χριστιανική πίστη από τον Φήλικα, αλλά δεν βαπτίζετο. Την ώρα που ο Κορέμων ετοίμαζε νέα βασανιστήρια για τον άγιο, αυτός προσηύχετο στον Κύριο για την σωτηρία των βασανιστών του. Ο Κύριος που φωτίζει τις καρδιές και τις σκέψεις των ανθρώπων έστειλε την Χάρη του και άλλαξε την γνώμη του επάρχου και σαν να ήτο άλλος στράφηκε προς τον βασιλέα και τον ήλεγξε για την παρανομία του. Ο δε βασιλεύς απορούσε, όταν άκουσε τόσα ανέλπιστα, διέταξε να τον βάλουν μέσα στον φούρνο που ο ίδιος ετοίμασε για τον άγιο. Ο Κορέμων αφού ζήτησε την ευλογία του αγίου μπήκε μέσα στον κλίβανο με προθυμία και πίστη. Με τη Χάρη του Χριστού έμεινε αβλαβής και υμνολόγει τον Κύριο. Ο βασιλεύς τότε διέταξε και τον αποκεφάλισαν, με αυτό τον τρόπο κέρδισε την αιώνιο ζωή.
Αφού φόνευσε τον άγιο Κορέμων, διέταξε ο τύραννος να βάλλουν τον άγιο Ελευθέριο μέσα στον φούρνο, αλλά αμέσως έσβυσε η φωτιά, τα σιδερένια μαχαίρια λίγησαν ευλαβούμενα τις σάρκες του Μάρτυρος. Ο άγιος φυλακίζεται και αφήνεται να πεθάνει της πείνας. Ο Θεός όμως, όπως έτρεφε τον Ηλίαν, αυτός έστειλε τροφή στον μάρτυρά του με περιστέρι. Ο τύραννος δαιμονίζετο περισσότερο και διέταξε να δέσουν τον άγιο σε άγρια άλογα για να τον σέρνουν επάνω στις κοφτερές πέτρες, ώστε να κατακόπτονται οι σάρκες του και με αυτό το μαρτύριο να ξεψυχήσει.
Άγγελος Κυρίου όμως μετέβαλεν τα άγρια άλογα σε ήρεμα και ελεθέρωσε τον Μάρτυρα. Ο άγιος οδηγήθηκε υπό του αγγέλου στο κοντινό βουνό και την ώρα που προσηύχετο μαζεύθηκαν οι αρκούδες, τα λεοντάρια και άλλα άγρια ζώα και τον περιεκύκλωσαν. Αυτά όλα τα πληροφορήθηκε ο βασιλιάς από κυνηγούς που είδαν αυτό το θαυμάσιο θέαμα. Διέταξε στρατιώτες να συλλάβουν τον μάρτυρα. Τα δε θηρία βλέποντας τους στρατιώτες που θέλησαν να συλλάβουν τον άγιο ώρμησαν με θυμό εναντίον των, αλλ’ ο άγιος αμέσως προσέταξε να μην βλάψουν κανένα. Στο δρόμο της επιστροφής δίδαξε τους στρατιώτες την χριστιανική πίστη και πολλοί απ’ αυτούς πίστευσαν στον Χριστό. Όταν έφθασαν στην Ρώμη τέλεσε ο βασιλεύς πανήγυρη για να συγκεντρωθούν πολλοί και να δούν τον θάνατο του αγίου. Μέσα στο στάδιο βρισκόμενος ο άγιος άφησαν μία λέαινα που βλέποντας το θήμα της ώρμησε, με ορμή κατ’ επάνω του. Μόλις όμως πλησίασε έλειχε τα πόδια του αγίου. Ο βασιλεύς διέταξε να φέρουν αρσενικό λεοντάρι, που αφού πλησίασε τον άγιο, έγινε πιο ήρεμο από το θηλυκό. Οι παρευρισκόμενοι βλέποντες τέτοιο θέαμα φώναξαν: «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών»! Ο Παράνομος τύραννος βλέποντας, ότι ο άγιος δεν βλάπτετε με τίποτα απελπίσθηκε τελείως. Διέταξε να αποκεφαλίσουν τον μάρτυρα. Η μητέρα του αγίου, αφού αγκάλιασε το σώμα του παιδιού της, τον καταφιλούσε και τον μακάριζε. Τότε οι δήμιοι θανάτωσαν και αυτήν.
Η ζωή, το μαρτύριο και ο θάνατος του αγίου Ελευθερίου, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί μου χριστιανοί, είναι σταθμός για τον κάθε χριστιανό της εποχής μας. Η κουρασμένη από το βάρος της αμαρτίας εποχή μας ζητά κάπου να ακουμπήσει για να αναπαυθεί. Τριγυρισμένη από το σκοτάδι της ολιγοπιστίας, της αμφιβολίας, της έλλειψης ιδανικών και προτύπων, ζητά ζωντανά παραδείγματα για να δει το φως της αληθινής θεογνωσίας. Μέσα σ’ αυτό τον αγώνα προβάλλει η μνήμη του αγίου Ελευθερίου σαν βάλσαμο παρηγοριάς, στους κουρασμένους πνευματικά ανθρώπους. Καθημερινά καλούμαστε να δώσουμε μαρτυρία για την πίστη μας στον Χριστό.
Ο κόσμος μας μισεί και εμείς καλούμαστε να αγαπήσουμε αυτούς που μας μισούν. Καλούμαστε να υψώσουμε τα ηθικά ιδανικά και τα θεμέλια της οικογένειας που κατασκάφτηκαν. Καλούμαστε να ενδυναμώσουμε τη πίστη μας στον Χριστό, που κλονίστηκε από τις αμφιβολίες και τους μοντερνισμούς της εποχής μας. Καλούμαστε να γίνουμε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού γιατί η αδιαφορία, η προσκόληση στα υλικά αγαθά και η αγάπη του πλούτου, μας απομάκρυναν από την εν Χριστώ ζωή και πνευματικότητα, καταντήσαμε τυπικοί χριστιανοί. Η ζωή και το μαρτυρικό τέλος του αγίου Ελευθερίου πρέπει να φωτίζει τις καρδιές μας. Η μεγαλείτερη τιμή που θα μπορέσουμε να προσφέρουμε στον μάρτυρα του Χριστού είναι να μιμηθούμε την ζωή του.
Ας αγαπήσουμε λοιπόν ουσιαστικά και ειλικρινά τον Χριστό και τον συνάνθρωπό μας. Ας απορρίψουμε την αμαρτωλή ζωή και ας ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές μας, για να υποδεχθούμε τον βασιλέα Χριστό. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα βρούμε την εν Χριστώ σωτηρία. Αυτό τον δρόμο ακολούθησαν οι Μάρτυρες του Χριστού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από την Ανάσταση υπάρχει ο Σταυρός και πριν από τη σωτηρία, το μαρτύριο. Σ’ όσους γιορτάζετε θέλω να σας ευχηθώ να έχετε θεάρεστα, χριστιανικά και ευλογημένα χρόνια. Η Χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστόν είθε πάντοτε νά ‘ναι μαζί σας. Αμήν.
.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Πλησιάζουν Χριστούγεννα !

.
Κάθε φορά που μπαίνει ο Δεκέμβριος θεωρητικά νοσταλγούμε την πολυπόθητη μέρα που θα έρθει ο Λυτρωτής για να γεννηθεί μέσα στις καρδιές μας. Ο Θεός κατεβαίνει, Ο άνθρωπος ανεβαίνει για να συναντήσει τον προσωπικό του πλέον Λυτρωτή Χριστό. Σ’ αυτήν την φρικτή και μεγαλειώδη συνάντηση κανένας δεν μπορεί να μείνει απαθής και ασυγκίνητος. Δυστυχώς όμως η φιλοσοφία του κόσμου, ο τρόπος ζωής του, οι στοχασμοί και οι προσδοκίες του δεν εστιάζονται στον πλούτο της φτώχιας της φάτνης της Βηθλεέμ. Άλλα οραματίζεται, άλλα σκέφτεται, για άλλα ενδιαφέρεται. Το πνευματικό περιεχόμενο τον αφήνει ασυγκίνητο. Αρέσκεται και είναι ευχαριστημένος με τα στολίδια και τα φώτα, με τις πλούσιες αγορές, τις ξέφρενες διασκεδάσεις και τα προγραμματισμένα ταξίδια του.
Συμμαχώντας ή μάλλον ταυτιζόμενος με τον πολιτισμό και στοχαζόμενος την αδυναμία του να ξεφύγει από τα γρανάζια του, ενδιαφέρεται για το ποσό των δώρων, των αγορών, των εξόδων. Ταύτισε άστοχα το είναι και την ύπαρξή του μ’ έναν πολιτισμό που στις περισσότερες εκδηλώσεις και εκφάνσεις της ζωής απέτυχε πανηγυρικά. Όμως δεν πρέπει να αδικούμε τα πράγματα όπως αυτά τα επισημαίνει σύγχρονος στοχαστής. Ήταν κάποτε η γειτονιά και οι άνθρωποι ήταν απλοί, όλο καρδιά και χαμόγελα. Άνοιγαν τα παράθυρα το πρωί κι έλεγαν ο ένας στον άλλο καλημέρα. Τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους και τις αλάνες. Η χαρά πολλαπλασιαζόταν με τους πολλούς κι ο πόνος ήταν μικρότερος…Έφυγε η γειτονιά κι ήρθε η πολυκατοικία με τους πενήντα ή τους εκατό ίσως και διακόσιους στοιβαγμένους. Οι άνθρωποι ήρθαν πράγματι πολύ κοντά, γειτόνευσαν πόρτα με πόρτα, μα οι καρδιές τους έκαμαν φτερά και πέταξαν πολύ μακριά. Ίσως το μόνο που τους ενώνει είναι η κοινή είσοδος και έξοδος ή η πόρτα του ασανσέρ.
Να κατηγορήσουμε και τη «μηχανή» που με τα προϊόντα της πάγωσε τις οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις. Οικογένεια; Υπάρχει ακόμη. Απόδειξη η φωτογραφία στο σαλόνι και τα πληθωρικά άλμπουμ επάνω στα τραπεζάκια έτσι απλά για να μην ξεχνιόμαστε. Παιδιά; Ένα έως κανένα. Πολλά τα δύο. Ηλικιωμένοι γονείς; Ευτυχώς που υπάρχουν τα γηροκομεία και τους παρκάραμε μόνιμα εκεί. Φιλία; Ξεπερασμένο πράμα. Μόνο το συμφέρον υπάρχει, άλλωστε σπάνια πλέον άνθρωπος εμπιστεύεται άνθρωπο. Κι ύστερα καυχιόμαστε για τον πολιτισμό(!) μας που ανελέητα έδωσε το προβάδισμα στην ύλη και ισοπέδωσε την ηθική. Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από πείνα μέσα σε αυτήν την υπερπαραγωγή των αγαθών και αλίμονο εκατομμύρια σκοτώνουν οι γονείς τους πριν γεννηθούν ακόμα. Όλο και πιο πολλούς άστεγους, φτωχούς, άνεργους, ναρκομανείς και πολεμοδαρμένους δημιουργεί κάθε μέρα ο πολιτισμός μας.
Και όμως! Εις πείσμα όλων αυτών περιμένουμε Χριστούγεννα. Γιατί το βρέφος που ανεκλήθη στη φάτνη της Βηθλεέμ από την Παρθένο Μητέρα του είναι ο παντέλειος Θεός. Αυτή είναι η πραγματικότητα της πίστης μας. Θαύμα τρισμέγιστο και συγκατάβαση θεϊκή. Τούτος ο στοχασμός μας οδηγεί αβίαστα στη δική μας υποχρέωση. Αν η δική μας καρδιά ταπεινωθεί και δεχθεί την ταπεινή επίσκεψη του Θεού στο σκοτεινό της σπήλαιο, τότε φωτίζεται ο νους και χαίρεται και σκιρτά. Καταλαβαίνει τότε το νου των αγγέλων, που καθώς βλέπουν την ταπείνωση του Θεού κατανοούν βαθύτερα το μεγαλείο Του και ψάλλουν τον πάντα διαχρονικό και επίκαιρο ύμνο… και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.
Περιμένουμε Χριστούγεννα…. Είναι μέρες που βιαζόμαστε πολύ, ένας ρυθμός πιο γοργός μας στροβιλίζει στους δρόμους μας, στα μονοπάτια μας. Περιμένουμε κάτι καινούριο στη ζωή μας. Πιο πολύ φως. Περισσότερη χαρά. Περιμένουμε μια αλλαγή που θα κάνει στο βίο μας λιγότερο το μόχθο, λιγότερη τη μιζέρια. Και έτσι όμως χαμογελάμε αμήχανα, γιατί ξεχάσαμε το δρόμο που οδηγεί στον «εν ανάγκαις» αδελφό. Το δρόμο της αφειδώλευτης φιλανθρωπίας. Ξεχάσαμε κι Εκείνον που πρώτος μας δείχνει αυτό το φωτεινό δρόμο, καθώς φτωχαίνει για να πλουτίσει.
Σαν θα έρθει να μας βρει ο Χριστός στο χτύπημα της χριστουγεννιάτικης καμπάνας και πλάι μας θα’ χουν λιγοστέψει τ’ απλωμένα χέρια, θα Τον γνωρίσουμε στο πρόσωπο των φτωχών αδελφών μας. Και τότε μεσ’ στην γαλήνη που θα μας χαρίζει η βαθιά μετάνοια κι η μυστική παρουσία του Υιού του Θεού, θα’ μαστε πράγματι πλούσιοι, καινούργιοι, ευτυχισμένοι.
.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
.
( του κ. Παύλου Σαββίδη, θεολόγου )
.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ο Άγιος Σπυρίδωνας

.
Προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινός κολοσσός αρετής και φυσιογνωμία παγκόσμια είναι της Τριμυθούντος ο επίσκοπος, ο άγιος Σπυρίδων. Η εξηγιασμένη ζωή του πολλά μπορεί να δώσει και να διδάξει και σήμερα στον καθένα, που απροκατάληπτα θα θελήσει να σκύψει και να μελετήσει τη θαυμαστή ζωή του.Άνθρωπος, όπως λέμε εμείς σήμερα του βουνού και του κάμπου. Άνθρωπος της υπαίθρου, Και τέτοιος πραγματικά ήταν ο άγιος μας. Τέτοιοι ήσαν και οι γονείς του. Άνθρωποι αγρότες, φτωχοί, αλλά πολύ ενάρετοι και πιστοί. Γι' αυτό και το παιδί τους το ανέθρεψαν με προσοχή και φόβο θεού. Το ανέθρεψαν, όπως λέγει κι ο θείος Παύλος για τον μαθητή του Τιμόθεο, ότι τον ανέθρεψε η γιαγιά του Λωΐδα κι η μητέρα του Ευνίκη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».Μόρφωση και ζωήΓράμματα ο άγιος δεν έμαθε πολλά. Ούτε φοίτησε σε ανώτερες Σχολές, όπως οι άλλοι μεγάλοι ιεράρχες της Εκκλησίας. Η Αγία Γραφή όμως, το βιβλίο του θεού, ήταν ο καθημερινός κι αχώριστος σύντροφος του. Όπου πήγαινε, μαζί του την έπαιρνε. Μαζί του στο σπίτι. Μαζί του κι όταν οδηγούσε τα πρόβατα στη βοσκή, γιατί ήταν βοσκός. Μέσα στο σακκίδιό του, τη γνωστή κυπριακή βούρκα στην οποία είχε βαλμένο το λιτό του γεύμα, είχε και το Ευαγγέλιο του. Πόσο συγκινητική, μα κι άξιομίμητη αλήθεια ήταν τούτη η συνήθεια του! Να την εξάρουμε; Μιλάει μόνη της. Τούτο προσθέτουμε:Εκεί στον κάμπο τον πλατύ, όταν τα πρόβατα βοσκάνε, ο Σπυρίδων καθισμένος κάτω από τον ίσκιο κάποιου δένδρου ή πάνω σε κάποιο ψήλωμα μελετούσε μ' ευφροσύνη τα λόγια του Θεού και σαν τον Δαβίδ έψαλλε και δοξολογούσε τα μεγαλεία του. Πολλές φορές ακόμη καλούσε κοντά του τους άλλους βοσκούς και με στοργή κι αγάπη παραδειγματική τους δίδασκε του Θεού τον νόμο, κι αγωνιζόταν ώρες να οδηγήσει τις ψυχές τους στα χλοερά λιβάδια της χριστιανικής πίστης.Από τα πρώτα του βήματα το λουλούδι αυτό του Ουρανού και όργανο του Αγίου Πνεύματος φρόντιζε να σκορπίσει παντού της Ορθοδοξίας τα αρώματα. Κάθε μέρα που περνούσε, ο ζήλος του για τη σωτηρία των γύρω του, μα κι η αγάπη κι η ταπείνωση του τον ανέβαζε και σε ψηλότερες βαθμίδες αρετής και ηθικής τελειώσεως. Και γινόταν για τις δύσκολες ήμερες της εποχής του, εποχής σκληρών διωγμών και ειδωλολατρίας, πρότυπο θάρρους και χριστιανικής ομολογίας. Στόν διωγμό, που εξαπέλυσε ενάντια στους χριστιανούς ο Μαξιμίνος (308-313) συνελήφθη κι ο ιερός Σπυρίδων. Ο φλογερός κι υπέρμαχος της χριστιανικής αλήθειας του Θεού επίσκοπος δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Τα βασανιστήρια πολλά. Σ' ένα απ' αυτά όπως μας λέγει κάποιος συναξαριστής, είχε εξαρθρωθεί και το πόδι του κι είχε βλαβεί και το ένα του μάτι.Τους παλμούς της καρδιάς του και την αγάπη του όμως στον Χριστό τίποτα δεν μπόρεσε να μειώσει. Μια ευφροσύνη πλημμύριζε ολόκληρο το είναι του, σαν σκεφτόταν ότι έπασχε για την πίστη του στον Σωτήρα Χριστό.
Ο βίος του Αγίου
O Άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους που ανέδειξε το νησί μας, η Κύπρος. Γεννήθηκε στο χωριό Άσσια της Μεσαορίας το 270 Μ.Χ. Οι γονείς του ήταν αγρότες βοσκοί, αλλά επειδή είχαν κάποια οικονομική άνεση, φρόντισαν ο Σπυρίδωνας να μάθει μερικά γράμματα. Πάνω απ' όλα όμως, ο μικρός Σπυρίδωνας, φρόντισε να μάθει τι θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους και τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, για να σώσει την ψυχή του. Απο μικρός βοηθούσε τους γονείς του στη βοσκή των προβάτων, και κάθε Κυριακή πήγαινε εκκλησία. Όπου κι αν βρισκόταν, μιλούσε για τον Θεό και βοηθούσε όσους είχαν την ανάγκη του. Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθικε μια ενάρετη κοπέλα. Απέκτησε παιδιά και ζούσε μια καλή οικογενειακή ζωή. Όμως η γυναίκα του, έφυγε από τον παρόντα κόσμο σε νεαρή ηλικία και πήγε κοντά στο Θεό. Μετά τον θάνατο της, όλοι τον παρακαλούσαν να γίνει ιερέας και μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ τον πίεζαν. Τελικώς ο Σπυρίδωνας δέχτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας. Ο Άγιος ήταν πραγματικός ιερέας του Θεού. Αφιλοχρήματος, σώφρων, νηφάλιος και φιλόξενος. Για αυτήν του την ταπείνωση, ο Θεός του έδωσε τη χάρη να θαυματουργεί και να θεραπεύει διάφορες αρρώστιες. Έδινε φως στους τυφλούς και έβγαζε τα πονηρά πνεύματα.Όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος της Τριμυθούντας, ο λαός ζήτησε για επίσκοπο του, τον Σπυρίδωνα, γιατί ήξερε την αρετή του. Ο Σπυρίδωνας αποδέχτηκε το θρόνο με σύνεση και ευθύνη, αναλαμβάνοντας το βαρύ έργο της διακονίας και ποιμαντορίας του ποιμνίου του. Και πράγματι αναδείχθηκε πατέρας των ιερέων και του λαού του. Προστάτευε τους ασθενείς και παρηγορούσε τους πενθούντες.Ένας χωρικός πήγε στον επίσκοπο του, τον Άγιο Σπυρίδωνα σαν μόνη ελπίδα για να τον βοηθείση χρηματικά γιατί δεν είχε ούτε χρήματα για να αγοράση σπόρο να φυτέψει αλλά ούτε και φαΐ να φάει. Ο επίσκοπος ήταν το ίδιο φτωχός με τον χωρικό πιστό, αλλά για να τον βοηθείση βγήκε έξω στην αυλή του σπιτιού του και βλέποντας ένα φίδι προσευχήθηκε στον Θεό, και ο Θεός θαυματουργόντας για τον Άγιο του, μετέτρεψε το ζωντανό φίδι, σε χρυσάφι άψυχο. Ο χωρικός, πήρε το αγιασμένο δώρο με πολλή ευγνωμοσύνη και μπόρεσε να το δώση ενέχυρο για μερικούς σάκους σιτάρι. Με αυτό το σιτάρι μπόρεσε ο χωρικός να χορτάσει την οικογένεια του αλλά και να καλλιεργείση καινούρια σοδειά. Έτσι έδωσε πίσω καρπόν από την σοδειά του και πήρε πίσω το ενέχυρο από τον δανειστή του. Τότε λοιπόν ο χωρικός μετά από ένα χρόνο περίπου παίρνει πίσω το χρυσό φίδι στον επίσκοπο του γεμάτος από ευγνωμοσύνη. Τότε ο Άγιος το αφήνοντας πίσω το φίδι στο χώμα όπου το βρήκε, προσευχήθηκε για άλλη μια φορά και ξανά το θαύμα, το χρυσό φίδι ξαναγίνεται ζωντανό και σέρνεται γρήγορα να κρυφτεί στο φυσικό περιβάλλον του. Άλλοτε πάλι, η Κύπρος περνούσε μια μεγάλη ανομβρία και η πείνα και οι αρρώστιες ήταν καθημερινό φαινόμενο. Οι κάτοικοι της Τρυμιθούντας παρεκάλεσαν τον επίσκοπο του να δεηθεί στον Κύριο για να στείλη βροχή, για να μπορέσουν να καρποφορήσουν τα χωράφια τους και να ξεδιψάσουν και οι ίδιοι από την δίψα αλλά και από την κάψα την ανομβρίας. Ο Άγιος εισάκουσε το ποίμνιο του, και με θέρμη, παρεκάλεσε τον Κύριο να στείλη βροχή στο νησί. Αμέσως ο ουρανός σκεπάστηκε από σύννεφα και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Η βροχή έπεφτε για τρία μερόνυκτα και δεν σταματούσε, και οι κάτοικοι της Τριμυθούντας φοβήθηκαν να μην πνιγούν από την ατελείωτη βροχή του Θεού. Τότε ξαναπαρακάλεσαν τον Άγιο επίσκοπο τους να δεηθεί στον Θεό να σταματήσει την βροχή γιατί θα πνίγονταν όλοι. Ξανά ο Άγιος με την προσευχή του, που ήταν ευπρόσδεκτη από τον ουράνιο Θεό, εισακούστηκε και η βροχή σταμάτησε. Τα χωράφια των χωρικών καρποφόρησαν, οι άνθρωποι ξεδίψασαν και τα δέντρα άνθισαν χαρίζοντας χαρά σε όλους.Όταν ξέσπασε ο διωγμός του Μαξιμιανού εναντίον των χριστιανών, πολλοί φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Μαζί μ' αυτούς ήταν και ο Επίσκοπος Τριμιθούντος. Τον έστειλαν στα κάτεργα της Κιλικίας και εκεί δούλευε στα καταναγκαστικά έργα, μαζί με άλλους χριστιανούς. Έμεινε εκεί οκτώ ολόκληρα χρόνια, μέχρι που αυτοκράτορας έγινε ο Μέγας Κωνσταντίνος και με διατάγματα του για ανεξιθρησκεία, επέστρεψε στην πατρίδα του ο Άγιος. Οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν με χαρά και αγαλλίαση, με ύμνους και ψαλμούς.Στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ξέσπασε η φοβερή αίρεση του Αρείου, που κήρυττε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά κτίσμα και πλάσμα του Θεού. Για να καταπολεμήσουν αυτήν την αίρεση, 318 Θεοφόροι Πατέρες, συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., με σκοπό να αντιμετωπίσουν την αίρεση του Αρείου. Σ' αυτή την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, έλαβε μέρος και ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα και με θαυματουργικό τρόπο, αντιμετώπισε προσωπικά τον Άρειο.Ο Άρειος μέσα στη Σύνοδο, φώναζε τις απόψεις του, υπερασπιζοντας τις απόψεις του χρησιμοποιώντας την μεγάλη φιλοσοφική μόρφωση και την ρητορική ικανότητα του. Συμπαραστάτες της πλάνης του, ήσαν και άλλοι μεγάλοι ρήτορες που με τις ομιλίες τους χτυπούσαν απειλητικά την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Οι Πατέρες αντέκρουαν όλες τις ρητορείες τους και πολλές φορές γελοιοποιούσαν αυτήν τη σατανική πλάνη του Αρείου. Ένας από τους ρήτορες υποστηρικτής του Αρείου όμως, ήταν πολύ δυνατός και πολύ ικανός ρήτορας και με τα λόγια του και την εμπειρία του αποστόμωνε πολλούς. Τότε ο Άγιος Σπυρίδωνας, βλέποντας τον ρήτορα να μιλάει και να ψεύδεται υποστηρίζοντας την βλάσφημη αίρεση που υποστίριζε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν κτίσμα του Θεού και όχι ο ίδιος ο Θεός, σηκώθηκε και είπε απλά και ξεκάθαρα μπροστά από όλη την Σύνοδο:Ο Θεός αν και είναι τρία Πρόσωπα και τρεις υποστάσεις (ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα) εντούτοις είναι Ένας- Και παίρνοντας στα χέρια του ένα κεραμίδι και αφού προσευχήθηκε, είπε- " Εις το όνομα του Πατρός", και αμέσως από το κεραμίδι ανέβηκε φωτιά προς τα πάνω, " Και του Υιού" και από το ξερό κεραμίδι έτρεξε νερό προς τα κάτω, " Και του Αγίου Πνεύματος", και στα χέρια του έμεινε χώμα. Ο Άγιος με αυτό το θαύμα ανέτρεψε όλες τις ρητορείες και τα επιχειρήματα των αιρετικών. Τους εξήγησε ότι τα τρία υλικά, η φωτιά, το νερό και το χώμα που αποτελούσαν το κεραμίδι βρίσκονταν μαζί σε ένα σώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αγία Τριάδα. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, αποτελείτε από τρεις υποστάσεις αλλά είναι μία ουσία, αδιαίρετη. Μετά από αυτό το υπερφυές θαύμα που εξέπληξε τους πάντες, πολλοί αλλόθρησκοι πίστεψαν στον αληθινό Θεό.Όταν ο Άγιος επέστρεψε στην Κύπρο, μετά την Ά Οικουμενική Σύνοδο, με πολλή θλίψη έμαθε πώς η κόρη του Ειρήνη είχε προ πολλού κοιμηθεί. Ο πιστός Επίσκοπος δέχθηκε και αυτή την δοκιμασία με παραδειγματική πραότητα. Μερικές μέρες αργότερα, μια γυναίκα ήρθε σ' αυτόν και με κλάματα του ζήτησε ένα κόσμημα που είχε δώσει στην κόρη του να το φυλάξει, γιατί αυτή ταξίδευε και φοβόταν μήπως της το κλέψουν. Ο Άγιος σηκώθηκε και με προσοχή ερεύνησε όλο το σπίτι, για να βρει το ξένο πράγμα. Δυστυχώς όμως, πουθενά δεν το βρήκε. Τότε χωρίς καμιά αναβολή, τράβηξε για τον τάφο της κόρης του. Σαν έφτασε εκεί, ανάπεμψε μια θερμή προσευχή κι ύστερα, αφού έσκυψε πάνω από τον τάφο, κάλεσε τη νεκρή κόρη του να του πει πού είχε βάλει το κόσμημα που της έδωσαν να φυλάξει. Την ίδια στιγμή μια φωνή από τα βάθη του τάφου ακούστηκε να του λέει:- Πατέρα μου, αυτό θα το βρεις πίσω από την εικόνα της Παναγίας που έχουμε στο σπίτι.Τότε ο Άγιος της είπε: Κοιμήσου κόρη μου ήσυχα. Κοιμήσου μέχρι την ημέρα εκείνη που ο Κύριος μας, θα σε αναστήσει στην κοινή ανάσταση όλων μας. Όσοι είδαν αυτό το θαύμα τρόμαξαν και έφριξαν. Συλλογίζονταν τη δύναμη με την οποία ο Πανάγαθος Θεός χαρίτωσε τον απλοΐκό Επίσκοπο τους.Ήλθε όμως ο καιρός που η ευλογημένη αυτή ζωή της πραότητας και ταπεινοφροσύνης, της αγάπης και καλοσύνης να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο και να μεταβεί στο ουράνιο σκήνωμα του Θεού, για να συνεχίσει εκεί τις διακονίες του. Αυτό έγινε το 348 μ.Χ. με τον θάνατο του Αγίου στην γενέτειρα του Τριμυθούντα. Έφυγε ο καλός ποιμένα, όμως η αγάπη και το ενδιαφέρον του για τα λογικά του πρόβατα του Χριστού, που ζητάνε τις μεσιτείες και τις πρεσβείες του προς τον Κύριο, δεν σταμάτησαν.Το 1984 το Άγιο σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα. Χιλιάδες πιστοί κάθε χρόνο επισκέπτονται τον ναό του Αγίου για να προσκυνήσουν το Άγιο λείψανο του, που παραμένει άφθαρτο και ακέραιο!

Άγιε Σπυρίδων Πατέρα μας.Ένα μεγάλο μέρος του νησιού μας,της μαρτυρικής Κύπρου μας, στενάζει σήμερακάτω από τα πόδια του βάρβαρου Αγαρηνού.Η εκκλησία σου στην Τριμυθούντα, στο χωριό πουέζησες και υπηρέτησες δεν λειτουργιέται πια.Είναι κλειστή.Στόν τάφο σου να πάμε και με κλάματα να σεπαρακαλέσουμε να μας βοηθήσεις, δεν μπορούμε.Λυπήσου μας. Πατέρα, κι άκουσε την ικεσία μας!Φταίξαμε τ' ομολογούμε. Παρασυρθήκαμε...Όμως, με σπαραγμό ψυχής το συναισθανόμαστεκαι μετανοούμε.Μετανοούμε και με δάκρυα ζητούμετο έλεος του Κυρίου μας.Δεήσου κι εσύ, Άγιε μας, να μας λυπηθείΝα μας λυπηθεί και για χάρη σουνα μας σπλαγχνιστεί Και να μας συγχωρήσει.Ζήτησε του να μας φωτίσει, ώστε στο μέλλοννα μη παρασυρόμαστε. Μα να μένουμεμέχρι θανάτου πιστοί στο θέλημα του.Κι όπως άλλοτε για χάρη σου έσωσε την αγαπημένη σουΚέρκυρα,1 έτσι και τώρα για χάρη δικιά σου,να σώσει κι εμάς.Στο ζητούν, Άγιε Πατέρα, οι χαροκαμένες μάνες.Στο ζητούμε τα παιδιά σου!Σε Ικετεύουμε οι πατριώτες σου!Δώσε πια να λυτρωθούμε από τα δεινά,που μας βρήκανκι από τη σκλαβιά του Τούρκου κατακτητή.Δώσε ακόμη να ενωθούμε και με τη Μάνα μας,την Ελλάδα, για να μπορούμε όλοι μαζίοι Πανέλληνες να σου ψάλλουμε ευλαβικά:
Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή. Χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός. Χαίροις της Τριάδος ο Θείος μυστολέκτης. Κυπρίων μέγα κλέος. Σπυρίδων Άγιε.
.
Απολυτίκιο Ήχος α΄
Της Συνώδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυ ματουργός, θεοφόρε Σπυρίδων, Πατήρ ημών διό νεκρό; συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν είς χρυσούν μετέβαλες• και εν τω μέλπειν τάς αγίας σου ευχάς, Αγγέλους έσχες συλλειτουργούν τάς σοι, Ιερωτάτε. Δόξα τω σε δοξάσαντι• δόξα τω σε στεφανώ σαντι• δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.Εξήγηση: Άγιε Σπυρίδων, Πατέρα μας, ανίκητος υπερασπιστής της Ορθοδοξίας αναδείχθηκες στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, μα και θαυματουργός. Ναι! θαυματουργός. Γιατί και με νεκρή κόρη, που ήταν στον τάφο συνομίλησες και φίδι μετέβαλες σε χρυσάφι. Αλλά και όταν, Ιερώτατε, έψαλλες τις αγίες προσευχές σου, Άγγελοι κατέβαιναν και λειτουργούσαν μαζί σου. Δοξασμένος να 'ναι ο Θεός που σε δόξασε• δοξασμένος να 'ναι ο Θεός, που σε τίμησε με το στεφάνι της αγιωσύνης• δοξασμένος να ναι ο Θεός, που με τις προσευχές σου δίνει σε όλους μας θεραπείες.
.
Μεγαλυνάριο
Χαίροις των θαυμάτων ο ποταμός
Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός
Χαίροις των λογίων του Πνεύματος ο σπόρος,Σπυρίδων Τριμυθούντος, ποιμήν τρισόλβιε.
Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή,
Χαίροις ασθενούντων, και πασχόντων ο ιατρός,
Χαίροις των Πατέρων, ωράϊσμα και κλέος,Τρισόλβιε Σπυρίδων, σε μεγαλύνομεν.
Πρέσβευε Σπυρίδων θαυματουργέ, υπέρ Ορθοδόξων, και εμού του αμαρτωλού, όπως των πταισμάτων, την λύτρωσιν λαβόντες, παρά Θεού σε πάντες, πόθω γεραίρομεν.
.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Τι μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους μας

.
Ο καθένας από εμάς που επιθυμεί να εκφράσει την αγάπη του για τους νεκρούς και να τους βοηθήσει ουσιαστικά, μπορεί να το επιτύχει προσευχόμενος υπέρ των ψυχών τους, και ειδικότερα μνημονεύοντας αυτούς στη Θεία Λειτουργία, όταν οι μερίδες που αποκόπτονται για ζώντες και νεκρούς αφήνονται να πέσουν μέσα στο Αίμα του Κυρίου με τις λέξεις: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.» Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο ή σπουδαιότερο για τους νεκρούς από το να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς, προσφέροντάς τους μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία.
Το έχουν πάντα ανάγκη,ειδικά κατά τη διάρκεια εκείνων των σαράντα ημερών όπου η ψυχή του απελθόντος πορεύεται προς τις αιώνιες κατοικίες. Το σώμα δεν αισθάνεται τίποτε τότε· δε βλέπει τους οικείους που έχουν συγκεντρωθεί, δε μυρίζει το ευωδιαστό άρωμα των λουλουδιών, δεν ακούει τους επικήδειους. Η ψυχή όμως αισθάνεται τις προσφερόμενες υπέρ αυτής προσευχές και είναι ευγνώμων στους ανθρώπους που τις απευθύνουν και βρίσκεται πνευματικώς κοντά τους.
Ω συγγενείς και αγαπημένοι του νεκρού! Πράξετε γι΄ αυτούς ότι έχουν ανάγκη και ότι είναι εντός της δικαιοδοσίας σας. Δώστε τα χρήματά σας όχι για να καλλωπίσετε εξωτερικά το φέρετρο και το μνήμα, αλλά για να βοηθήσετε όσους το χρειάζονται, εις μνήμην των αγαπημένων σας που έφυγαν από τη ζωή, για να ενισχύσετε εκκλησίες, στις οποίες προσφέρονται προσευχές υπέρ αυτών. Ελεήστε τους νεκρούς, φροντίστε για τις ψυχές τους.
Μας περιμένει όλους ο ίδιος δρόμος, και όταν κι εμείς βρεθούμε εκεί πόσο πολύ θα ευχόμαστε να μας θυμάται κάποιος στις προσευχές του! Αξίζει λοιπόν να ελεήσουμε εμείς οι ίδιοι τους νεκρούς.
Αμέσως αφού αναπαυθεί κάποιος, καλέστε ή ενημερώστε έναν ιερέα, ώστε να διαβάσει τις «Προσευχές για την Αναχώρηση της Ψυχής», τις οποίες η Εκκλησία έχει ορίσει να διαβάζονται πάνω από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς μετά το θάνατό τους. Προσπαθήστε, ει δυνατόν, να τελέσετε την κηδεία στην εκκλησία και να αναγνώσετε το Ψαλτήρι πάνω από τον απελθόντα μέχρι την κηδεία.
Η κηδεία δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνη, αλλά πρέπει απαραιτήτως να είναι πλήρης, χωρίς συντομεύσεις· την ώρα εκείνη μη σκεφτείτε τον εαυτό σας και την άνεσή σας, αλλά τον απελθόντα, από τον οποίο χωρίζεστε δια παντός. Εάν υπάρχουν ταυτόχρονα και άλλοι απελθόντες που αναμένουν κηδεία στην εκκλησία, μην αρνηθείτε εάν σας προταθεί να τελέσετε την κηδεία για όλους μαζί.
Είναι καλύτερο να τελείται μια κηδεία για δύο ή περισσότερους απελθόντες ταυτόχρονα, όταν οι προσευχές όλων των παρευρισκομένων προσφιλών προσώπων θα είναι ιδιαιτέρως ένθερμες, παρά να τελούνται ξεχωριστές, διαδοχικές κηδείες, και να συντομεύονται οι λειτουργίες εξ αιτίας έλλειψης χρόνου και ενέργειας· αφού κάθε λέξη της προσευχής για τον αναπαυθέντα είναι ότι μία σταγόνα νερό για το διψασμένο.
Κανονίστε οπωσδήποτε εκείνη την ώρα τα σχετικά με την τέλεση σαρανταλείτουργου, δηλαδή καθημερινή μνημόνευση στη θεία Λειτουργία σε όλη τη διάρκεια των σαράντα ημερών. Συνήθως στους ναούς όπου τελείται καθημερινά Θεία Λειτουργία, οι απελθόντες οι οποίοι έχουν κηδευτεί εκεί μνημονεύονται επί σαράντα και πλέον ημέρες.
Εάν όμως η κηδεία γίνει σε ναό όπου δεν τελείται καθημερινά Θεία Λειτουργία, τότε οι ίδιοι οι συγγενείς θα πρέπει να φροντίσουν να ζητήσουν την τέλεση του 40ήμερου μνημόσυνου οπουδήποτε τελούνται Θείες Λειτουργίες. Παρομοίωςείναι καλό να στέλνουμε εισφορές για μνημόνευση των νεκρών σε μοναστήρια, όπως και στα Ιεροσόλυμα, όπου καθημερινά διεξάγεται προσευχή στους Αγίους Τόπους.
Αλλά η διαδικασία της 40ήμερης δέησης υπέρ των νεκρών πρέπει να ξεκινήσει αμέσως μετά το θάνατο, όταν η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη βοηθείας από την προσευχή· επομένως, θα πρέπει να ξεκινούμε αυτό το μνημόσυνο στον κοντινότερο ναό όπου τελείται καθημερινώς Θεία Λειτουργία.
Αξίζει λοιπόν να φροντίσουμε γι΄ αυτούς που έφυγαν για τον άλλο κόσμο πριν από εμάς, προκειμένου να κάνουμε ότι μπορούμε για τις ψυχές τους, ενθυμούμενοι ότι: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί θα ελεηθούν».
.
π. Σεραφείμ Ρόουζ
Απόσπασμα από το βιβλίο του «Η ψυχή μετά το θάνατο»
.