Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Ο Άγιος Αντώνιος!

 
 
 
Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει τον Αγιο Αντώνιο τον Μέγα φωτείνο παράδειγμα των μονάχων και ο πρώτος ασκητής του Χριστιανισμού, που θεμελίωσε τον υγιή μοναχισμό.

Ο Άγιος έφθασε μέχρι 105 χρονών. Μέχρι τότε τίπωτε δεν ένοιωσε στο κορμί του. Μέχρι τότε δεν αισθάνθηκε πόνο ή πυρετό ή δυσρυθμία. Όλη του τη ζωή τη περνούσε ανάλαφρα. Οι μπόρες, τα άγρια κρύα, και οι μεγάλες ζέστες δεν τον πειράξανε....
Ως τα βαθιά του γεράματα έμεινε ακμαίος και στο σώμα και στη ψυχή.

Και όταν ήρθε ο χρόνος να αποχωρισθή η ψυχή από το βασανισμένο κορμί του, το προαισθάνθηκε. Και τις τελευταίες αυτές μέρες τις ζωής του θέλησε να τις εκμεταλλευθή, για το καλό των μαθητών του.

Παρά τα γεράματα του επισκέφθηκε πολλά μοναστήρια κι' έδωσε τις τελευταίες του οδηγίες. Τους είπε πως ν' αγωνίζονται κατά του διαβόλου και ν' αποφεύγουν τους αιρετικούς.

Οι μοναχοί του έλεγαν να μη γυρίση πίσω στην έρημο, στο ησυχαστήριο του, αλλά να μείνη κοντά τους. Ο Άγιος όμως επέστρεψε στην έρημο. Ζήτησε δε να μην μουμιοποιηθή το σώμα του, όπως συνηθίζανε οι Αιγύπτιοι, αλλά να ταφή εκεί κοντά στην έρημο, σε σημείο που να μη το ξέρει κανένας. Δεν ήθελε μεταθανάτιες τιμές.

Λίγο προτού κλείσει τα μάτια του, λέγει στους μοναχούς, που βρίσκονται κοντά του, οτι αφήνει τον μανδύα του, στον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος του τον είχε χαρίσει κάποτε καινούργια. Κατόπιν ο Μ. Αθανάσιος τον φορούσε πάντοτε ως φυλαχτό. Τους προβάτινους χιτώνες του τους άφισε στον μοναχό Σεραπίωνα.

Έπειτα αφού κοίταξε κατάματα τους είπε:
- Ο Αντώνιος σας αποχαιρετά και φεύγει.

Και με τα λόγια αυτά παρέδωσε την αμόλυντη ψυχή του στο Θεό. Τον έθαψαν κατά την επιθυμία του σε άγνωστο μέρος. Ο τάφος του έμεινε, πράγματι, άγνωστος. Κανείς δεν ξέρει, που ετάφηκε. Ήτανε 17 Ιανουαρίου 356 μ.Χ. Έζησε στη γη 105 χρόνια.



 

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Η πιο ωραία μέρα!

 
 
Η πιο ωραία μέρα της ζωής σου, φίλε και φίλη μου, είναι η σημερινή. Και λέω η σημερινή, διότι η αυριανή ακόμα δεν έχει έρθει. Αύριο ίσως περιμένεις κάποιο ευχάριστο, πολύ δυνατό και συνταρακτικό γεγονός. Μα ακόμα είσαι στο σήμερα. Υστερα, το χθες, στο οποίο έζησες πάλι ευχάριστα και χαρούμενα γεγονότα, πέρασε. Το παρόν είναι αυτό που μόνο μας ανήκει. Αυτό που τώρα κυλάει μπροστά μας. Αυτό που τώρα κατέχουμε και μας κατέχει. Αυτό που τώρα ζούμε.
Η πιο ωραία μέρα είναι η σημερινή. Η πιο ωραία στιγμή είναι αυτή η στιγμή. Οχι τα επόμενα δευτερόλεπτα, που έρχονται, αλλά, να, αυτό που τώρα ζούμε. Και, μόλις το 'πα, πέρασε...
Εύχομαι να είσαι καλά. Εύχομαι να ζεις δημιουργικά και να μην ταλαιπωρείσαι απ' αυτά τα παιχνίδια του μυαλού και του νου μας, που μας βασανίζουν με πολλές σκέψεις και πολλούς λογισμούς. Μεγάλη ταλαιπωρία όλο αυτό. Αρκεί να σκεφτείς ότι πολλά απ' αυτά που μας συγχύζουν και μας αναστατώνουν δεν είναι τώρα μπροστά μας. Είναι παλιά θέματα. Που έχουν φύγει. Κι έχουν περάσει.
Ελα όμως που ο νους δεν το καταλαβαίνει αυτό! Ο νους μας δεν μπορεί να σταθεί στο εδώ και τώρα, μα θέλει να πηγαίνει στο εκεί και τότε. Και σου λέει: «Θυμάσαι τότε; Θυμάσαι χθες τι σου είπε;» Ξυπνάς το πρωί. Ξεκινάει η μέρα σου και σου λέει ο νους: «Πάρ' τον τηλέφωνο να τσακωθείτε. Πάρ' τον να του ζητήσεις τα ρέστα γιατί σου μίλησε έτσι». Μα για πότε μιλάμε; Για χθες. Μα αυτό έγινε. Πέρασε. Μη δίνεις συνέχεια σήμερα. Ζήσε το τώρα. Δώσε στον Θεό την ευκαιρία να σου δώσει τα δικά Του καινούργια δώρα. Ζήσε τη ζωή σου με ελπίδα και προσμονή μιας καλύτερης κατάστασης. Να 'σαι αισιόδοξος και αισιόδοξη. Με πίστη στον Χριστό. Μια πίστη που θα σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα μέσα στο φως.
Βλέπε να έρχεται ένα φως στη ζωή σου. Οτι ήρθε το φως στη ζωή σου. Κι ότι η ζωή σου είναι ήδη μέσα στο φως. Οτι κι εσύ είσαι μέσα στο φως. Αυτή ήταν η αίσθηση που είχαν πολλές φορές οι Αγιοι όταν ήρθαν σε επαφή με τον Θεό στην προσευχή τους. Αυτές τις στιγμές έβλεπαν τον Θεό ως φως. Κι έβλεπαν και τον εαυτό τους μέσα σ' αυτό το φως. Νιώθε το κι εσύ αυτό. Οτι είσαι κι εσύ μέσα σ' αυτό το άγιο φως του Χριστού. Δες τα πράγματα αισιόδοξα και με ελπίδα στον Χριστό. Τόνωσε το ηθικό σου κι ανέβα λίγο. Μπορείς. Διότι το να 'σαι πεσμένος, απογοητευμένος, μπλοκαρισμένος και μελαγχολικός είναι και θέμα επιλογής σου. Το θέλεις και εσύ. Το επιλέγεις. Το διαλέγεις και το αποφασίζεις. Οπως είπε ο Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο λόγος που δεν διορθωνόμαστε και δεν αγωνιζόμαστε είναι γιατί δεν το παίρνουμε απόφαση.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου
«Στο βάθος κήπος»
 
 

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Θεοφάνεια: χαρά για τη νέα ζωής

 
 
 
Ενώ βρισκόμαστε στους πρόποδες του νέου χρόνου, η Εκκλησία προβάλλει μια άλλη Δεσποτική γιορτή, αυτή των Θεοφανείων. Μια γιορτή που αποκαλύπτει την Τριαδικότητα του Θεού: ο Υιός στον Ιορδάνη, ο Πατέρας να διαβεβαιώνει ότι «αυτός είναι ο Υιός ο αγαπητός» και το Πνεύμα το Άγιο σαν περιστέρι να επικυρώνει το λόγο του Πατέρα.
          Συνδυασμένη με τον αγιασμό των υδάτων, η γιορτή αυτή τονίζει την είσοδο του Χριστού, ως Κυρίου των δυνάμεων και της αγάπης, στο βασίλειο του σκότους. Εφόσον στα νερά - θάλασσα, ποταμοί κ.λ.π - πιστεύετο ότι κυριαρχούσε ο διάβολος ως καταστρεπτική δύναμη, ο αγιασμός των υδάτων γίνεται το μέσο που η χάρις του Θεού καταργεί την παρουσία του.
          Κι ακόμα, με τις ευχές που λέγονται από τον ιερέα κατά τον Μέγα Αγιασμό, φαίνεται η γιορτή των Θεοφανείων ως ανακαίνιση του σύμπαντος κόσμου. Μια νέα ζωή αρχίζει με το Χριστό, το νέο Αδάμ, διαφορετική από ό,τι ζήσαμε πριν, ως τέκνα του πρώτου Αδάμ.
          Οι πιο πάνω θεολογικές επισημάνσεις ίσως να φαντάζουν απρόσιτες στο σύγχρονο άνθρωπο αλλά και χωρίς νόημα σε μια ατμόσφαιρα προβλημάτων, πίεσης, άγχους. Κι όμως, ο Χριστός είναι ο ίδιος και χθες και σήμερα και στους αιώνες. Τα όσα δηλαδή είπε και έζησε, ενδιαφέρουν και αφορούν και μας, τους ανθρώπους του 21ου αιώνα, όπου και να βρισκόμαστε, ό,τι και να ’μαστε. Γιατί κι εμείς έχουμε ανάγκη ανακαίνισης της ζωής μας, δύναμης και χάρης Χριστού, αποκάλυψης της παρουσίας του Θεού. Κι όλ’ αυτά προσφέρονται ως δώρα της αγάπης Του σ’ όσους είναι διατεθειμένοι ν’ αρνηθούν τη μιζέρια του εαυτού τους, ν’ αφήσουν πίσω τους ό,τι τους κρατά δεμένους στο πριν και να τολμήσουν ν’ αρχίσουν νέα ζωή μέσα τους με νέα δεδομένα. Αυτό δηλαδή που η Εκκλησία του Χριστού, αιώνες τώρα, προσκαλεί και προτείνει: Μετανοείτε!
          Η βάφτιση του Χριστού στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη δεν έγινε, βέβαια, για να γίνει ο Κύριος μέλος της Εκκλησίας Του, όπως συμβαίνει με το χριστιανικό βάπτισμα, αλλά για να αρχίσει επίσημα, μετά τη νηστεία και απομόνωσή Του στην έρημο, το έργο του για τη σωτηρία του κόσμου. Ένα έργο που συγκεκριμενοποιείται στην εκκλησία Του, που είναι ο ιδρυτής και αρχηγός.
          Έτσι, τα Θεοφάνεια, που παλιότερα γιορτάζονταν με τα Χριστούγεννα, ως Θεού - φανέρωση, γίνονται υπόμνηση πως η νέα ζωή που επιθυμούμε να ζήσουμε δεν μπορεί να προέλθει μιλώντας και φιλοσοφώντας γι’ αυτή, αλλά ζώντας μέσα σ’ αυτή. Η Εκκλησία γίνεται τρόπος ζωής, όπου μπορούμε να ζήσουμε μέσα μας
- την ανακαίνιση της ύπαρξής μας, με την αληθινή μετάνοια
- τη συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεό, με την προσευχή
- την κοινωνία των προσώπων, με την αγάπη
-την υπέρβαση των δυσκολιών, με την υπομονή και την πίστη
- τη χαρά και την ειρήνη, με τη Θεία Κοινωνία
-την πληρότητα της ζωής, με την τήρηση των εντολών  του Χριστού
          Τότε, ο αγιασμός των Θεοφανείων θα γίνει το ορατό σημείο της φανέρωσης του Θεού ως Θεό - φάνεια και η χαρά της γιορτής η αρχή για τη χαρά της ζωής.   
 
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους