Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών !

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ομιλίες π. Ανδρέα Κονάνου

Εκπομπές 2008 εκπομπή 12-11-08 - Νεκροί νέοι, νεκροί γονείς εκπομπή 5-11-08 - Η ζεστή αγκαλιά του Αβραάμ εκπομπή 14-10-08 - Κύριε, μαλάκωσε την καρδιά μου εκπομπή 30-9-08 - Έχω πολύ εγωισμό εκπομπή 23-9-08 - Η ζωή Του, ζωή μου εκπομπή 16-9-08 - Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη 1 εκπομπή 3-6-08 - Ο τρόπος Σου, Κύριε, με ξεπερνά!.. (του τυφλού 2) εκπομπή 27-5-08 - Ζήτα φως για να βλέπεις καθαρά 1 (του τυφλού 1) εκπομπή 20-5-08 - Η ευτυχία που γλιστρά μέσα από τα χέρια μας εκπομπή 13-5-08 - Τα κακά παιδιά είναι τα καλύτερα 2 εκπομπή 6-5-08 - Η χαρά της επικοινωνίας 1 εκπομπή 29-4-08 - Πάσχα 2008 εκπομπή 15-4-08 - Περί μετανοίας 2 εκπομπή 8-4-08 - 'Αγ. 'Ορος 3 εκπομπή 1-4-08 - Γίνε το πιο όμορφο πρόσωπο εκπομπή 18-3-08 - Τα κακά παιδιά είναι τα καλύτερα 1 εκπομπή 11-3-08 - Η ευχή 1 εκπομπή 4-3-08 - Μηνύματα ακροατών 3 εκπομπή 26-2-08 - Προετοίμασε το παιδί σου να αγαπήσει 2 εκπομπή 19-2-08 - Πρακτικά-λειτουργικά 4 εκπομπή 12-2-08 - Περί μετανοίας 1 εκπομπή 5-2-08 - Πρακτικά-λειτουργικά 3 εκπομπή 15-1-08 - Εισαγωγή στην προσευχή εκπομπή 1-1-08 - Πρωτοχρονιά 2008Εκπομπές 2007 εκπομπή 26-12-07 - Χριστουγεννιάτικα στολίδια εκπομπή 18-12-07 - Αγάπη β' εκπομπή 11-12-07 - Μηνύματα ακροατών 2 εκπομπή 4-12-07 - 'Αγ. 'Ορος 2 εκπομπή 27-11-07 - Προετοίμασε το παιδί σου να αγαπήσει 1 εκπομπή 13-11-07 - Θες να δεις Αγγέλους;.. 2 εκπομπή 6-11-07 - Θες να δεις Αγγέλους;... 1 εκπομπή 30-10-07 - Κατάκριση 1 εκπομπή 23-10-07 - Το άγχος της εποχής μας 2 εκπομπή 16-10-07 - Η τρέλα της εποχής μας εκπομπή 9-10-07 - 'Αγ. 'Ορος 1 εκπομπή 2-10-07 - Μηνύματα ακροατών 1 εκπομπή 25-9-07 - Το άγχος της εποχής μας 1 εκπομπή 11-9-07 - Ο σταυρός σου, αδερφέ μου εκπομπή 14-8-07 - Κοίμηση Θεοτόκου εκπομπή 7-8-07 - Μεταμόρφωση εκπομπή 10-7-07 - Προτάσεις καλοκαιριού εκπομπή 26-6-07 - Ναρκωτικά εκπομπή 19-6-07 - Πρακτικά-λειτουργικά 2 εκπομπή 12-6-07 - Πρακτικά-λειτουργικά 1 εκπομπή 5-6-07 - Παράκλητος 2 εκπομπή 29-5-07 - Παράκλητος 1 εκπομπή 22-5-07 - `Ανθρωπον ουκ έχω 2 εκπομπή 8-5-07 - `Ανθρωπον ουκ έχω 1 εκπομπή 1-5-07 - Αγ. Ματρώνα 2 εκπομπή 24-4-07 - Αγ. Ματρώνα 1 εκπομπή 17-4-07 - Του Θωμά εκπομπή 10-4-07 - Ανάσταση εκπομπή 3-4-07 - Λόγοι στο Σταυρό εκπομπή 27-3-07 - Θ. Κοινωνία - Εξομολόγηση εκπομπή 20-3-07 - Ευαγγελισμός Θεοτόκου εκπομπή 13-3-07 - Λόγια αγνά α' εκπομπή 6-3-07 - Ναυάγιο στο λιμάνι εκπομπή 27-2-07 - Αρχή Σαρακοστής β' εκπομπή 20-2-07 - Αρχή Σαρακοστής α' εκπομπή 13-2-07 - Φώτιση μας χρειάζεται εκπομπή 6-2-07 - Αγάπη α' εκπομπή 30-1-07 - Μην εκνευρίζεις το παιδί σου!... εκπομπή 23-1-07 - Λόγια αγνά β' εκπομπή 16-1-07 - Ο `Αγιος Αντώνιος εκπομπή 2-1-07 - `Αγιος ο νέος χρόνοςΕκπομπές 2006 εκπομπή 26-12-06 - Μόνος τα Χριστούγεννα εκπομπή 19-12-06 - Εικόνα Χριστουγέννων εκπομπή 12-12-06 - Θαυμάζοντας τη ζωή του Κυρίου εκπομπή 5-12-06 - Για να δεις Τον Χριστό α' εκπομπή 28-11-06 - Μερικές φορές φταίνε και οι γονείς εκπομπή 21-11-06 - Εισόδια Θεοτόκου εκπομπή 14-11-06 - Μελέτη Αγ. Γραφής εκπομπή 7-11-06 - Ο `Αγιος Νεκτάριος εκπομπή 31-10-06 - Κινήσεις για την κάθε μέρα β' εκπομπή 24-10-06 - Κινήσεις για την κάθε μέρα α' εκπομπή 17-10-06 - Εκπομπή γνωριμίας

Ο Άγιος Τρύφων



Άγιος Τρύφων ο Μάρτυρας

Άγιος που εορτάζει στις: 01/02/2009


Βιογραφία


O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Έτσι, σιγά-σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεως του. Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί.Όμως ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές. Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών. Το 250 μ.Χ. ο Άγιος, επειδή δεν λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων (ή Φόρτων) και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες. Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Του κατατρύπησαν με σπαθιά όλο του το σώμα, έπειτα τον έδεσαν από τα πόδια σε άλογα και τον έσυραν, σε ώρες φοβερού ψύχους, σε δύσβατες και πετρώδεις τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Μετά το φρικτό μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίσθηκε και ήθελε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Μάρτυρας του Χριστού απάντησε τότε στον έπαρχο Ακυλίνο: «Ανόσιε και κακών αρχηγέ, είναι δυνατόν να είσαι σωφρονισμένος, όταν είσαι μεθυσμένος από τον διάβολο; Εγώ πάντοτε περνάω τον βίο μου με σωφροσύνη, γιατί έχω τον Χριστό βοηθό της ελπίδας μου». Ύστερα από αυτό τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν διορία, για να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό. Λίγες ημέρες μετά ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε εάν το διάστημα του χρόνου και τα βασανιστήρια τον έπεισαν να θυσιάσει στους θεούς. Ο Άγιος και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά. Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το κατέθεσαν σε λάρνακα και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του.Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος ετελείτο στο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν μέσα στο σεπτό Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, πλησίον της Μεγάλης Εκκλησίας.Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα έκτισε ο μέγας Ιουστινιανός (527-565 μ.Χ.) στην τοποθεσία του Πελαργού Κωνσταντινουπόλεως. Μονή του Αγίου Τρύφωνος αναφέρεται και μετά τα μέσα του 9ου αιώνος μ.Χ., παρακείμενη στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος, στην οποία εκάρη μοναχός ο μετέπειτα Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός (901-907, 912-925 μ.Χ.).

Απολυτίκιο

Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβεΤρυφήν την ακήρατον, ιχνηλατών εκ παιδός, βασάνους υπήνεγκας, υπέρ Χριστού του Θεού, και ήθλησας άριστα όθεν την των θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τους σε μακαρίζοντας.

Έτερο Απολυτίκιο

Ήχος δ'Ο Μάρτυς σου Κύριε εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών, έχων γάρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν, έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταις ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιο

Ήχος πλ. δ'. Ως απαρχάςΤριαδική στερρότητι, πολυθεΐαν έλυσας εκ τω περάτων Αοίδιμε, τίμιος εν Κυρίω γενόμενος, και νικήσας τυράννους εν Χριστώ, τω Σωτήρι το στέφος είληφας της μαρτυρίας σου, και χαρίσματα θείων ιάσεων, ως αήττητος.

Ανάλυση ονόματος*

ΤΡΥΦΩΝ: (από την λέξη τρυφή = αβρότητα) = ο αβρός, ο λεπτός στους τρόπους.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Οι Τρεις Μεγάλοι Ιεράρχες


Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.


Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.


Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.


Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο.


Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι με τα συγγράματά τους οι Τρεις Ιεράρχαι «απετελέσαν εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον διά το ανθρώπινον γένος» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 2ος, μέρος Β’ σελ. 1, 6).
Πολύ εύστοχα ελέχθη γι’ αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».


Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας. Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθιή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.


Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είπετε στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη ο Μ. Βασίλειος, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόεκιται για προσωπικά μας θέματα. Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό, «ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανηστήριο. «Ἀκουέτω ταῦτα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ’ ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς (PG 36, 561).


Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αφού νίκησε τους αρειανούς και πήρε πίσω τους Ναούς της Κωνσταντινούπολης, που τους είχαν καταπατήσει αυτοί, και ενώ είχε φίλο του τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα και μαζί του το μεγαλύτερο μέρος του πιστού λαού, όταν μερικοί ζηλόφθονες επίσκοπου αμφισβήτησαν την εκλογή του, παρητήθη αμέσως. Δε θέλησε να έλθει σε συμβιβασμούς με μοχθηρούς ανθρώπους. Παρητήθη και από την προεδρία της Β’ Οικουμενικής Συνόδου και από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Αντί της θέσεως προτίμησε την ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος του. Δεν γνώριζε τους διπλωματικούς ελιγμούς, αλλά γνώρισμά του ήταν όπως έγραφε, το «μή παρασυρῆναι», να μη παρασύρεται και να έχει «παρρησίαν» (PG 37, 32-33).


Και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και θέλησε να καθαρίσει την Εκκλησία από αναξίους κληρικούς, οι οποίοι είχαν την προστασία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, δεν εδίστασε να ελέγξει και την αυτοκράτειρα για τη ζωή της. Δεν συμβιβάστηκε μαζί της. Γι’ αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως άπτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του γενναίου και ασυμβίβαστου φρονήματός του βλέπουμε στην ομιλία, που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γἀρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει» (PG 52, 427).


Τέτοιους άγιους, γενναίους και ασυμβίβαστους με το κακό και την αίρεση εκκλησιαστικούς ηγέτες χρειαζόμαστε και σήμερα. Και ας παρακαλούμε την Ιδυτή της Εκκλησίας μας να μας τους χαρίζει.


( Από το περιοδικό “Η Δράσις μας”, τεύχος 465 )

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Η προσευχὴ τῆς ἀγάπης


Κύριε,Κάνε με ὄργανο τῆς εἰρήνης.
Κάνε στὴ θέση τοῦ μίσους, νὰ βάζω τὴν ἀγάπη.
Στὴ θέση τῆς ὕβρης, νὰ βάζω τὴν συγγνώμη.
Στὴ θέση τῆς πλάνης, νὰ βάζω τὴν πίστη.
Στὴ θέση τῆς διχόνοιας, νὰ βάζω τὴν ἕνωση.
Στὴ θέση τῆς ἀπελπισίας, νὰ βάζω τὴν ἐλπίδα.
Στὴ θέση τῆς λύπης, νὰ δίνω τὴ χαρά.
Κύριε,Κάνε νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ παρηγορηθῶ, ὅσο νὰ παρηγορῶ.
Νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ ἀγαποῦμαι, ὅσο νὰ ἀγαπῶ.
Γιατὶ ὅταν δίνουμε λαβαίνουμε.
Ὅταν λησμονοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ξαναβρίσκουμε.
Ὅταν συγχωροῦμε λαβαίνουμε τὴν ἄφεση.
Ὅταν ἀποθνῄσκουμε, βρίσκουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ


Η ασπίδα μου σήμερα,
μια αμάχητη δύναμη, η επίκληση της Τριάδας,
στην βεβαίωση της τριαδικότητας,
στην ομολογία της μοναδικότητας
του δημιουργού των πάντων,
δια της αγάπης.

*
Ασπίδα μου σήμερα
η δύναμη της αγάπης των Χερουβίμ,
η υπακοή των αγγέλων,
η διακονία των αρχαγγέλων,
των αγίων ο ένδοξος αναστάσιμος χορός,
οι προσευχές των πατριαρχών,
των προφητών οι οράσεις,
των αποστολών οι διδαχές,
των ομολογητών η πίστη,
των παρθένων η αγνότητα,
των δικαίων τα παλαίσματα.

*
Η ασπίδα μου σήμερα
η δύναμη του ουρανού,
το απαύγασμα του ήλιου,
η ασπράδα του φεγγαριού,
της φωτιάς το σελάγισμα,
της αστραπής το τάχος,
η σφοδρότητα του ανέμου,
το βάθος του ωκεανού,
της γης η σταθερότητα,
η ακινησία των βράχων.

*
Ο Χριστός δίπλα μου, ο Χριστός εμπρός μου,
Ο Χριστός πίσω μου, ο Χριστός εντός μου,
Ο Χριστός πάνω και κάτω,
Ο Χριστός παραμυθεί και ανακαινίζει,
Ο Χριστός στην ειρήνη, ο Χριστός στον κίνδυνο,
Ο Χριστός στην καρδιά αυτών που με σκέφτονται,
Ο Χριστός στην καρδιά αυτών που μου μιλούν.
( Από το βιβλίο Ο Θεός των Μυστηρίων Η θεολογία των Κελτών στο φως της Ελληνικής Ανατολής στις πρώτες του σελίδες βρίσκει κάποιος αυτόν τον ύμνο του Αγίου Πατρικίου.)

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Άγιοι και βασιλείς


Οἱ βασιλεῖς οἱ κραταιοὶ καὶ σπουδαῖοι ἔχουν πεθάνει καὶ τὰ ἐπιτεύγματά τους ἔχουν καταστραφεῖ.
Ὁ ἐσταυρωμένος ὅμως ζεῖ καὶ βασιλεύει.
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἅγιοί του Θεοῦ.
Τὸ ὅτι ζοῦν φαίνεται ἀπὸ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴ διατήρησή του μέχρι σήμερα. Οἱ βασιλεῖς ζῶντες πέτυχαν ὅτι πέτυχαν.
Ὁ Χριστὸς καὶ ὅταν ζοῦσε ἔκανε θαύματα καὶ νεκρὸς κάνει περισσότερα καὶ νικᾷ τοὺς διῶκτες του καὶ βασιλεύει σ’ ὅλο τὸν κόσμο.Μετὰ τὸ θάνατο τῶν βασιλέων διασπαστῆκαν τὰ βασίλειά τους καὶ ἔπεσαν σὲ παρακμή.Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων του ἰσχυροποιεῖται περισσότερο ὁ χριστιανισμός.
Ποῦ εἶναι τὸ μνῆμα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου; Ποιὰ μέρα πέθανε, ποιοὶ γιορτάζουν τὸ θάνατό του; Κανεὶς δὲν γνωρίζει καὶ κανεὶς δὲν γιορτάζει.
Ἐνῷ τῶν ἁγίων γνωρίζουμε τὰ μνήματα, φυλάσσουμε τὰ λείψανα, ἔχουμε γι’ αὐτοὺς ὡς λαμπρὰ μαυσωλεῖα τοὺς ναοὺς καὶ ἡ μέρα τῆς θανῆς τοὺς εἶναι πανηγύρι καὶ ὁ σεβασμὸς σ’ αὐτοὺς τεράστιος καὶ ἀνεξάλειπτος.
Οἱ βασιλεῖς πηγαίνουν καὶ προσκυνοῦν τοὺς ἁγίους καὶ ζητοῦν τὶς μεσιτεῖες τους. Ἀκόμη καὶ τοὺς τάφους τοὺς βασιλικούς τους ἔβαλλαν στὰ πρόθυρα τῶν θυρῶν τῶν ναῶν. Καὶ οἱ κτητορικὲς «ἁγιογραφίες» τοὺς εἶναι μόνο στοὺς νάρθηκες τῶν ναῶν ποὺ αὐτοὶ κατασκεύασαν. Ἔτσι μοιάζουν νὰ εἶναι φρουροὶ καὶ θαλαμηπόλοι τῶν ἁγίων.
Ἐν τέλει οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ ἀληθινοὶ βασιλεῖς καὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ παραδείσου.
Κι ἂν ἐδῶ στὴ γῆ ὑπερέχουν τόσο, στὸν οὐρανὸ ὑπερέχουν ἀφάνταστα περισσότερο. Καὶ βλέπουμε νὰ ἔχει ἀναστραφεῖ ἡ τάξη· οἱ μὲν βασιλεῖς νὰ ἔχουν περιβληθεῖ τὴν ἀξία δούλων καὶ ὑπηρετῶν ἐνῷ οἱ ὑπήκοοι τὴν ἀξία τῶν βασιλέων ἢ μᾶλλον ἀξία ἀνωτέρα τῶν βασιλέων.
Σύγκρινε τὶς βασιλικὲς αὐλὲς μὲ τοὺς τάφους τῶν ἁγίων. Στὶς αὐλὲς τῶν βασιλέων δὲν ἐπιτρέπεται νὰ προσεγγίσει ὁ ὁποιοσδήποτε.Ἐδῶ προσεγγίζουν οἱ πάντες· πλούσιοι καὶ πτωχοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, γέροι καὶ νέοι, κύριοι καὶ ὑπηρέτες. Ἐκεῖ ἐπικρατεῖ φόβος, ἐδῶ ἀπερίγραπτη ἱλαρότητα καὶ γλυκύτητα.Μὰ θὰ μοῦ πεῖ κανεὶς ὑπάρχει μεγαλοπρέπεια στὶς ἐκδηλώσεις τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καὶ τὸ θέαμα εἶναι ἐπιβλητικὸ καὶ εὐχάριστο.
Ὁ βασιλεὺς χρυσοστόλιστος καὶ στεφανωμένος μὲ στέμμα γεμάτο ἀπὸ πολύτιμες πέτρες, φορτωμένος παράσημα καὶ διάσημα, πάνω σὲ ἀγέρωχο ἄτι ἢ χρυσοστόλιστη ἅμαξα, νὰ περιτριγυρίζεται ἀπὸ ἄρχοντες, στρατηγούς, χιλίαρχους, ταξίαρχους, φύλαρχους, ὕπαρχους, ποικίλους δορυφόρους. Ναὶ ἀλλὰ στοὺς τάφους τῶν ἁγίων τὰ πράγματα εἶναι σεβαστότερα καὶ φρικωδέστερα. Ἐδῶ ἀμέσως σκέπτεσαι τὸν οὐράνιο βασιλέα, τὸ στρατόπεδο τῶν ἀγγέλων, τὸ ὑψηλὸ θρόνο, τὴν δόξα τὴν ἀπρόσιτη καὶ ἀπλησίαστη.
Οἱ ἐπίγειοι βασιλεῖς ἔχουν ἐξουσία ἐπὶ τῶν ὑπηκόων τοὺς· οἱ ἅγιοι ἔχουν ἐξουσία ἐπὶ τῶν δαιμόνων. Τοὺς ὑποτάσσουν καὶ τοὺς σκλαβώνουν καὶ ἐλευθερώνουν ὅσους ἔχουν δεθεῖ ἀπὸ τὰ πικρότατα ἐκεῖνα δεσμά.
Οἱ ἅγιοι ποὺ φόρεσαν σώματα ἐπικρατοῦν τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων.
Ἡ σκόνη καὶ τὰ ὀστὰ καὶ τὰ ροῦχα καὶ ἡ σκιὰ καὶ ἡ τέφρα ἀπὸ τὰ σώματά τους, ἂν τοὺς ἔκαψαν, διασκορπίζουν τὶς ἀόρατες ἐκεῖνες φύσεις.
Τί φοβερώτερο καὶ μεγαλοπρεπέστατο ἀπ’ αὐτὸ τὸ θέαμα.
Ἰωάννου Χρυσοστόμου ἔργα, Ε.Π.Ε. 20,51-57, περιληπτικὴ διασκευὴ