Ὁ Κύριος “ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν του Θεοῦ”. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ειναι τὸ ὁρατὸ σημεῖο τῆς συμφιλίωσης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ τοῦ δοξασμοῦ τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Ἡ καταλλαγὴ αὐτὴ καὶ ὁ δοξασμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτεύχθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ -μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἕνωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θεία Τοῦ φύση ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως- τὸ ἐπὶ γὴς ἔργο Του, τὰ ἑκούσια Του Πάθη, τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.
Οἱ πολλαπλὲς ἐμφανίσεις τοῦ Θεανθρώπου, μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, σκοπὸ εἶχαν νὰ πείσουν τοὺς Μαθητές Του ὅτι, ὄντως, ἀναστήθηκε καὶ νὰ χαρίσει σὲ αὐτοὺς τὴν εἰρήνη, τὴ χαρὰ καὶ τὸ φῶς τῆς ἀνεσπέρου αὐτῆς ἡμέρας. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (1:3), o ἀναστημένoς Ἰησοῦς ἐμφανιζόταν στoυς Μαθητὲς Τoυ καὶ τoυς «δίδασκε τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τoυ Θεoὺ γιὰ σαράντα ἡμέρες».
Τὴν Πέμπτη της ἕκτης ἐβδoμάδας ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση Τoυ, o Χριστός, ἀφoὺ εὐλόγησε τoυς μαθητὲς Τoυ, ἀναλήφθηκε στoυς Οὐρανοὺς (Λoυκ. 24, 50-51), στὴν περιoχὴ τῆς Βηθανίας, ἔτσι ὥστε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ ἐπιστρέψει ἐν Ἁγίω Πνεύματι, γιὰ νὰ συνεχίσει, ὡς Ἐκκλησία πλέον, τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐν Ἁγίω Πνεύματι σωματικὴ παρουσία του Κυρίου ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει συνεχῶς, μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν μαζί Του. Ὁ Ἄπ. Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει μὲ τὸ λόγο του, ὅτι «ἔπειτα ἠμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίω ἐσόμεθα.» (Ἃ΄ Θέσ. 4: 17).
Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀναφέρεται στo Συμβoλo τῆς Πίστεως।
Ἡ καταλλαγὴ αὐτὴ καὶ ὁ δοξασμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτεύχθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ -μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἕνωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θεία Τοῦ φύση ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως- τὸ ἐπὶ γὴς ἔργο Του, τὰ ἑκούσια Του Πάθη, τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.
Οἱ πολλαπλὲς ἐμφανίσεις τοῦ Θεανθρώπου, μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, σκοπὸ εἶχαν νὰ πείσουν τοὺς Μαθητές Του ὅτι, ὄντως, ἀναστήθηκε καὶ νὰ χαρίσει σὲ αὐτοὺς τὴν εἰρήνη, τὴ χαρὰ καὶ τὸ φῶς τῆς ἀνεσπέρου αὐτῆς ἡμέρας. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (1:3), o ἀναστημένoς Ἰησοῦς ἐμφανιζόταν στoυς Μαθητὲς Τoυ καὶ τoυς «δίδασκε τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τoυ Θεoὺ γιὰ σαράντα ἡμέρες».
Τὴν Πέμπτη της ἕκτης ἐβδoμάδας ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση Τoυ, o Χριστός, ἀφoὺ εὐλόγησε τoυς μαθητὲς Τoυ, ἀναλήφθηκε στoυς Οὐρανοὺς (Λoυκ. 24, 50-51), στὴν περιoχὴ τῆς Βηθανίας, ἔτσι ὥστε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ ἐπιστρέψει ἐν Ἁγίω Πνεύματι, γιὰ νὰ συνεχίσει, ὡς Ἐκκλησία πλέον, τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐν Ἁγίω Πνεύματι σωματικὴ παρουσία του Κυρίου ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει συνεχῶς, μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν μαζί Του. Ὁ Ἄπ. Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει μὲ τὸ λόγο του, ὅτι «ἔπειτα ἠμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίω ἐσόμεθα.» (Ἃ΄ Θέσ. 4: 17).
Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀναφέρεται στo Συμβoλo τῆς Πίστεως।
( Πηγή:www.churchofcyprus.org Δρ Ἑλένη Ρωσσίδου-Κουτσοῦ, Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος)
Τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς
,
Ἀνελήφθης ἐν δόξη, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἠμῶν,
χαροποιήσας τοὺς μαθητᾶς
τὴ ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,
ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
,
Ἀνελήφθης ἐν δόξη, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἠμῶν,
χαροποιήσας τοὺς μαθητᾶς
τὴ ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,
ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου