Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τῆς ἁγίας Μαρίνας εἶναι ἀπό τά πιό καλά διατηρημένα μέχρι σήμερα μαρτυρολόγια. Πολλοί εἶναι οἱ ἁγιολογικοί κώδικες, πού καταγράφουν τή βιογραφία καί τή μαρτυρική της τελείωση.
Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅταν ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Αὐρήλιος Κλαύδιος (268-270 μ.Χ.). Ἦταν μιά ἐποχή δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀφού τό ὄνομα χριστιανός ἀποτελοῦσε ἐσχάτη προδοσία καί αὐτός πού δήλωνε πίστη στό Χριστό, τόν τιμωροῦσαν παραδειγματικά καί τό τέλος του ἦταν ὁ μαρτυρικός θάνατος. Ἡ Μαρίνα σέ ἡλικία 12 χρονῶν ἔμεινε ὀρφανή ἀπό μητέρα καί ὁ πατέρας της, ὁ Αἰδέσιος ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἐμπιστεύτηκε τήν ἀνατροφή της σέ μιά γυναίκα, ἡ ὁποία διακρίνονταν γιά τό ἦθος καί τήν καλή της συμπεριφορά. Κατά εὐδοκία Θεοῦ, ἡ καλή αὐτή γυναίκα ἦταν χριστιανή. Ἡ παιδοτρόφος λοιπόν αὐτή, παράλληλα μέ τά καθήκοντα τῆςς ἀνατροφής τῆς νεαρῆς Μαρίνας, τῆς ἔδινε καί τά στοιχεῖα τῆς πίστεως στό Χριστό. Ἡ Μαρίνα ἦταν εὐφυεστάτη καί κατόρθωνε νά διακρίνει τίς ἀλήθειες τίς νέας πίστεως νά ἐμβαθύνει σ’ αὐτές, ἐνῶ παράλληλα κατανοοῦσε τίς μυθοπλασίες τῶν εἰδωλολατρικῶν φαντασμάτων.
Μεγαλώνοντας ἡ Μαρίνα γίνονταν ἐμφανή τά σωματικά κάλλη, ἀλλά περισσότερο τά ψυχικά της χαρίσματα. Μόλις 15 χρόνων, διψοῦσε ἡ καρδιά της «τά τῶν μαρτύρων ἆθλα». Κάποια στιγμή φανέρωσε στόν πατέρα της, τήν πίστη της στό Χριστό. Ἦταν αὐτονόητο ὁ πατέρας της νά γίνει ἔξω φρενῶν μέ τό νέο πού ἔμαθε. Ἔτσι ἄρχισε μέ χίλιους δυό τρόπους να μεταπείσει τήν κόρη του γιά νά ἀρνηθεῖ τά «μυθεύματα!» τῶν χριστιανῶν. Οἱ ἀρχικά καλοί τρόποι τούς διαδέχθηκαν τιμωρίες μέ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσε νά μεταπείσει καί νά ἀλλάξει τήν πίστη της ἡ θυγατέρα του. Μάταια ὅμως.
Κάποια ἡμέρα ἔκανε μιά περιοδεία ὁ στυγερός ἔπαρχος τῆς Ἀντιόχειας, Ὀλύβριος, καί τότε τυχαία συνάντησε τή νεαρή Μαρίνα. Βλέποντάς την, ἔμεινε ἔκθαμβος ἀπό τήν ὀμορφιά της καί θέλησε ἀμέσως νά τήν κάνει γυναίκα του. Ὅταν τήν ὁδήγησαν μπροστά του, χωρίς πολλές περιστροφές τῆς ὁμολόγησε τήν αἰτία πού ἔφεραν μπροστά του, ἀποκαλύπτοντας πῶς ἐπιθυμοῦσε νά τήν κάνει σύζυγό του. Ἡ Μαρίνα μετά τό ἄκουσμα τῆς αἰτίας πού εἶναι μπροστά στόν ἔπαρχο, χωρίς δισταγμό τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ἦταν χριστιανή. Ὁ ἔπαρχος νόμιζε πώς εὔκολα θά ἔκαμπτε τά πιστεύματα τῆς νεαρῆς κοπέλας καί ἄρχισε μέ ὑποσχέσεις γιά νά τήν μεταπείσει. Ὁ πατέρας της παρών στή παρωδία αὐτή. Δυστυχῶς στέκεται στό πλευρό τοῦ ἐπάρχου καί ὑπερθεματίζει στήν ἀπόφασή του νά τιμωρήσει φρικτά τήν νεαρά κόρη του.
Ἡ Μαρίνα ἔμενε ἀκλόνητη στήν πίστη καί τήν ὁμολογία της. Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά ἄρχισε ὁ Ὀλύβριος τίς ἀπειλές. Τίς ἀπειλές τίς διαδέχεται ἡ φυλακή καί ἡ παράδοση στά χέρια τῶν δημίων. Ἀπάνθρωπα οἱ βασανιστές μαστιγώνουν τό νεανικό της σῶμα. Μέσα ἀπό μιά σειρά φρικτῶν βασανιστηρίων νόμιζε ὁ αἱμοσταγής τύραννος, πώς θά ἄλλαζε τό φρόνημα τῆς Ἁγίας. Ματαιοπονοῦν τόσο ὁ Ὀλύβριος, ὅσο καί ὁ Αἰδέσιος.
Τά μαρτυρολόγια σημειώνουν ὅτι, τήν ἀρχή μέ ροζιασμένα ραβδιά κτυποῦν τό τρυφερό κορμί της. Τό παρθενικό της αἷμα βάφει τή γῆ καί τά χέρια τῶν βασανιστῶν. Καί ἐνῶ τήν κτυποῦν ἀλύπητα, αὐτή μέ δάκρυα ἱκετεύει τό παμπόθητο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά γίνει στήριγμά της καί νά ὑπομείνει τή φρίκη τῶν μαρτυρίων πού τήν ὑποβάλλουν. Τά μαρτύρια που τήν ὑποβάλλουν εἶναι ἀπάνθρωπα. Μετά τόν ἐγκλεισμό στή φυλακή καί τά ὅσα τῆς ἔκαναν ἐκεῖ, τήν ὑποβάλλουν σέ διαπόμπευση, καί κάνουν θέαμα τά τρομερά μαρτύρια πού περνᾶ. Πολλοί ἀπό τούς θεατές ἀρχίζουν νά βλέπουν μέ συμπάθεια τό δεκαεξάχρονο κορίτσι πού ὑφίσταται τήν ἀπανθρωπιά τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐνῶ «ἡ μάρτυς Μαρίνα μέγαν καί ἀκαταγώνιστον ἀθλητήν Χριστόν ἐνδεδυμένη χωρεῖ τοῦ μαρτυρίου τήν ὁδόν», ὁμολογεῖ διαρκῶς, «ἄλλος ἔσται ἐμοί πάσχων ὑπέρ ἐμοῦ, ὅτι ἐγώ πάσχω ὑπέρ αὐτοῦ».
Μετά τό πέρας τοῦ ὁλοήμερου μαρτυρίου ρίχνεται πάλι χωρίς καμμιά φροντίδα καί περίθαλψη στή φυλακή. Μέ ὅσες δυνάμεις τῆς ἀπομένουν προσεύχεται στό Χριστό. Καί ἐνῶ βρίσκεται σ’ αὐτή τήν κατάσταση, κάνει τήν ἐμφάνισή του ὁ μισόκαλος δαίμονας. Μέσα ἀπό τή μορφή ἑνός φρικτοῦ δράκου προσπαθεῖ νά τήν ἐκφοβίζει γιά νά ἀλλάξει στάση καί ν’ ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ὅμως ἡ ἀδάμαστη Μαρίνα, ἡ γενναία ἀθλήτρια τοῦ Χριστοῦ κτυπᾶ τό διάβολο καί κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ τόν τρέπει σέ φυγή. Καί ἐκεῖνος ντροπιασμένος μέσα ἀπό ἕνα ἀπαίσιο σφύριγμα, κρότο, ἐξαφανίζεται.
Τά βασανιστήρια θά συνεχιστοῦν καί τήν ἑπομένη ἡμέρα. Τήν βάζουν σ’ ἕνα καζάνι μέ ζεματιστό νερό. Καῖνε τίς πληγές της μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Ὅλα τά ὑπομένει μέ καρτερικότητα, καί ἀταλάντευτη πίστη. Λέγεται ὅτι μεγάλο πλῆθος εἰδωλολατρῶν εἶναι ἐντυπωσιασμένο ἀπό τήν πίστη τῆς Ἁγίας. Πολλοί προσελκύονται καί ὁμολογοῦν τήν πίστη στό Χριστό. Μόνο ὁ σκοτεινός Ὀλύβριος δέν ἐννοεῖ τά συμβαίνοντα καί στρέφεται μέ μανία κατά τῶν «πιστευσάντων». Λέγεται ὅτι 15.000 ἄνθρωποι θανατώθηκαν τήν ἡμέρα ἐκείνη. Τό αἷμα τῶν ἁγίων αὐτῶν μαρτύρων ἔβαψε τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες τῆς Ἀντιόχειας. Ὁ δυνάστης βλέποντας τό ἄκαμπτο τῆς πίστεως τῆς Ἁγίας Μαρίνας, διατάσσει τόν ἀποκεφαλισμό της, ὁ ὁποίος καί πραγματοποιείται στίς 17 Ἰουλίου τοῦ 286 μ.Χ.
Ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα ἀλλά καί στούς αἰῶνες ἡ καλλίνικος Μαρίνα πρεσβεύει γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Τά θαύματα καί οἱ ἐπεμβάσεις της σέ πολλές περιπτώσεις εἶναι συγκλονιστικές, ἀκόμη καί στούς ἁμαρτωλούς καιρούς μας ἡ Ἁγία Μαρίνα προστρέχει στίς δυσκολίες μας. Τά πλήθη τῶν χριστιανῶν πού κατακλύζουν τούς Ναούς πού ἔχουν ἀνεγερθεῖ στή χάρη της εἶναι ἀδιάψευστος μάρτυρας αὐτῆς τῆς πραγματικότητος.
Εὐχή μας εἶναι νά μᾶς σκεπάζει μέ τήν πρεσβεία της. Ἰδιαίτερη εὐχή μας εἶναι γιά τούς νέους μας, τούς ὁποίους ὁ μισόκαλος μέ πολλές δολοπλοκίες ἐπιδιώκει νά παρασύρει πολλούς στά σατανικά του δόκανα.
Ταπεινή μας ὑπόδειξη σέ κάθε δυσκολία μας μή ξεχνοῦμε τήν πρεσβεία τῆς Ἁγίας Μαρίνας, καί μέσα ἀπό ἀταλάντευτη πίστη θά παίρνουμε τῆς ἱκεσίας μας τό αἴτημα.
Ἡ Ἁγία Μαρίνα θεωρεῖται ἀπό τούς πιστούς χριστιανούς προστάτιδα τῶν μικρῶν παιδιῶν, καί εἰδικά τῶν ἐκείνων πού εἶναι καχεκτικά. Πολλές εἶναι οἱ θαυματουρικές ἐπεμβάσεις της ἀπό τά πρῶτα χρόνια τοῦ μαρτυρίου της μέχρι σήμερα. Πολλοί χριστιανοί ἔχουν νά διηγηθοῦν κάποιο περιστατικό. Ἕνα ἀπό τά πιό πρόσφατα θαύματά της εἶναι ἡ θαυμαστή ἐπεμβασή της στό κυπριωτόπουλο, τόν Ἀνδρέα Βασιλείου, πρίν δυό χρόνια στήν λεπτή χειρουργική του ἐπέμβασή στό Χιοῦστον τῶν ΗΠΑ.
Μιά ἄγνωστη σέ πολλούς εἶναι ἡ θαυματουργική της ἐπέμβασή της ἡ διάσωση τῆς πόλεως ἀπό τήν καταστροφική πυρκαγιά τῆς 3ης Αὐγούστου τοῦ 1981. Τό θαυμαστό αὐτό γεγονός μοῦ τοῦ εἶχε διηγηθεῖ ὁ μακαριστός γέροντας Ἀρχιμανδρίτης Κοσμᾶς Καράμπελας, ἱδρυτής καί πνευματικός πατέρας τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Ὁσίας Φιλοθέης Ἐκάλης. Τό διηγοῦνται ἐπίσης καί οἱ μοναχές πού ἐγκαταβιώνουν μέχρι σήμερα τή Μονή. Ἔκαιγε ἡ φωτιά ἀρκετές ἡμέρες τό πανέμορφο βουνό. Ὕστερα ἀπό κάμποσες ἡμέρες ἡ φωτιά μέ τή βοήθεια τοῦ ἰσχυροῦ ἀνέμου κατέβαινε ἀπειλητική πρός στή μεριά τῆς Ἐκάλης, καί ἤδη «ἔλειχε» τήν περιοχή πάνω ἀπό τήν ὁδό Θέτιδος.
Ἐπί λέξει μοῦ διηγήθηκε ὁ γέροντας: «Ἦταν βαθειά χαράματα γύρω στίς 4 μέ 5, οἱ φλόγες κατέβαιναν ἀπειλητικές πρός τήν περιοχή μας.Ἦταν λίγο πιό πάνω ἀπό τήν ὁδό Θέτιδος. Μάλιστα εἶχαν μπεῖ στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ τῆς οἰκογένειας Κούτλα. Ὅλοι μας ὁλονυχτίς ἤμασταν σέ ἀπόγνωση. Περίμενα ξάγρυπνος. Ξάγρυπνοι ἦταν καί ὅλοι οἱ κάτοικοι, μαζί μ’ ἐμένα καί οἱ ἀδελφές καί τά παιδιά τοῦ Ὀρφανοτροφείου, πού ἦταν ἕτοιμα γιά φύγουν. Ὅλοι ἔκλαιγαν. Εἶχαν ἤδη φθάσει τά στρατιωτικά αὐτοκίνητα πάνω στήν πλατεῖα Μακεδονίας, γιά νά πάρουν τά παιδιά τοῦ Ὀρφανοτροφείου μας.
Σέ μιά τελευταία κίνηση μου προσευχόμενος πῆρα μέ εὐλάβεια τά ἅγια λείψανα καί θερμοπαρακαλοῦσα τήν ὁσία Φιλοθέη, ἀλλά καί τήν προστάτιδα τῆς περιοχῆς μας ἁγία Μαρίνα νᾶ μᾶς βοηθήσουν. Βγῆκα ἔξω στήν ὁδό Παπάγου πηγαίνοντας πρός τά πάνω καί σταύρωνα μέ τά ἅγια λείψανα πρός τήν περιοχή τοῦ ὀλέθρου. Καί κεῖ πού προχωροῦσα, ὦ τοῦ θαύματος! ἔκανα λίγα μέτρα διαδρομή, καί ὁ ἀέρας, πού ἔπνεε μέ μανία σπρώχνοντας τίς φλόγες πρός τήν Ἐκάλη, ἀπρόσμενα γύρισε καί ἔπρωχνε τίς φλόγες πρός τά πίσω. Λές καί μιά ἀόρατη δύναμη ἔφερε αὐτή τή στροφή του. Τό κακό νικήθηκε σέ λίγο ἡ φωτιά τέθηκε σέ ἔλεγχο. Εἴχαμε γλυτώσει. Κάνοντας μέ δάκρυα στά μάτια τό σταυρό μου ἔλεγα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων μας, καί στεκόμουνα βλέποντας τό θαυμαστό γύρισμα τοῦ ἀέρα.
Σέ δυό λεπτά, δυό τρεῖς στρατιῶτες ἀπό τά αὐτοκίνητα πού εἶχαν ρθεῖ γιά νά πάρουν τά παιδιά, ἔρχονται. Μέ καλημερίζουν καί λαχανιασμένοι καί μέ ἔνταση στή φωνή τους, μοῦ διηγοῦνται, ὅτι εἶδαν δυό γυναικεῖες σιλουέτες, πρίν λίγο νά κατηφορίζουν ἀπό τή περιοχή τῆς καταστροφῆς. Τίς ἀκούσαμε νά λένε καθαρά. -Ἐμεῖς κάναμε τό καθῆκον μας. Πᾶμε τώρα στά σπίτια μας. Καί εἴδαμε τή μιά γυναικεία σιλουέτα νά μπαίνει ἐδῶ στό μοναστήρι, καί τήν ἄλλη, πού ἦταν καί πιό νέα νά κατηφορίζει.
Σέ λίγα δευτερόλεπτα τίς χάσαμε ἀπό τά μάτια μας. Παππού, ποιές ἦταν; πού πῆγαν; μέ ρωτοῦσαν γεμάτοι μέ ἀγωνία οἱ στρατιῶτες. Κατάλαβα τί εἶχε γίνει, συνεχίζει ὁ γέροντας Κοσμᾶς, «παιδιά τούς εἶπα μέ δάκρυα δέν τίς γνωρίσατε;», ἦταν ἡ ἁγία Μαρίνα καί ἡ ἁγία Φιλοθέη. Αὐτές μᾶς ἔσωσαν!».
Παραθέτουμε στήν ἀγάπη σας δύο ἀπολυτίκια τῆς Ἁγίας Μαρίνας, τό ἕνα εἶναι πολύ γνωστό ἀπολυτίκιο καί τό ἄλλο παλαιότερο στό ὁποῖο ὅμως καταγράφονται τά ἆθλα τῆς μικρῆς στήν ἡλικία Μεγαλομάρτυρος ὅμως Ἁγίας Μαρίνας.
Τό πρῶτο εἶναι γνωστό σ’ ὅλους μας καί ψάλλεται σέ ἦχο πλ. α’. κατά τό «Συνάναρχον Λόγον…»
«Τοῦ ἐχθροῦ τάς ἐνέδρας ῥώμη διέφυγες, καί αὐτῷ προσπλακεῖσα ὑπερηκόντισας καί ἐκ Θεοῦ τήν δαψιλῆ χάριν ἀπείληφας ἀποσοβεῖν ἐκ τῶν πιστῶν, νόσους τάς λυμαινώδεις, διό πρέσβευε τῷ Κυρίῳ ὑπέρ ἡμῶν, Μαρίνα, ἔνδοξε».
Τό ἄλλο, ψάλλεται σέ ἦχο α’, κατά τό «Τῆς ἐρήμου πολίτης...».
«Πατρός σου ἀσεβοῦς ἀπεστράφης τά εἴδωλα, καί τοῦ Ὀλυβρίου τυράννου τήν ὀφρῦν κατεπάτησας, Μ α ρ ί ν α πολύαθλε, σεμνή, ῥωσθεῖσα δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀνδρικῶς τήν τοῦ φανέντός σοι κεφαλήν συντρίβεις πολεμήτορος·
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
Δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα».
Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅταν ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Αὐρήλιος Κλαύδιος (268-270 μ.Χ.). Ἦταν μιά ἐποχή δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀφού τό ὄνομα χριστιανός ἀποτελοῦσε ἐσχάτη προδοσία καί αὐτός πού δήλωνε πίστη στό Χριστό, τόν τιμωροῦσαν παραδειγματικά καί τό τέλος του ἦταν ὁ μαρτυρικός θάνατος. Ἡ Μαρίνα σέ ἡλικία 12 χρονῶν ἔμεινε ὀρφανή ἀπό μητέρα καί ὁ πατέρας της, ὁ Αἰδέσιος ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἐμπιστεύτηκε τήν ἀνατροφή της σέ μιά γυναίκα, ἡ ὁποία διακρίνονταν γιά τό ἦθος καί τήν καλή της συμπεριφορά. Κατά εὐδοκία Θεοῦ, ἡ καλή αὐτή γυναίκα ἦταν χριστιανή. Ἡ παιδοτρόφος λοιπόν αὐτή, παράλληλα μέ τά καθήκοντα τῆςς ἀνατροφής τῆς νεαρῆς Μαρίνας, τῆς ἔδινε καί τά στοιχεῖα τῆς πίστεως στό Χριστό. Ἡ Μαρίνα ἦταν εὐφυεστάτη καί κατόρθωνε νά διακρίνει τίς ἀλήθειες τίς νέας πίστεως νά ἐμβαθύνει σ’ αὐτές, ἐνῶ παράλληλα κατανοοῦσε τίς μυθοπλασίες τῶν εἰδωλολατρικῶν φαντασμάτων.
Μεγαλώνοντας ἡ Μαρίνα γίνονταν ἐμφανή τά σωματικά κάλλη, ἀλλά περισσότερο τά ψυχικά της χαρίσματα. Μόλις 15 χρόνων, διψοῦσε ἡ καρδιά της «τά τῶν μαρτύρων ἆθλα». Κάποια στιγμή φανέρωσε στόν πατέρα της, τήν πίστη της στό Χριστό. Ἦταν αὐτονόητο ὁ πατέρας της νά γίνει ἔξω φρενῶν μέ τό νέο πού ἔμαθε. Ἔτσι ἄρχισε μέ χίλιους δυό τρόπους να μεταπείσει τήν κόρη του γιά νά ἀρνηθεῖ τά «μυθεύματα!» τῶν χριστιανῶν. Οἱ ἀρχικά καλοί τρόποι τούς διαδέχθηκαν τιμωρίες μέ τίς ὁποῖες προσπαθοῦσε νά μεταπείσει καί νά ἀλλάξει τήν πίστη της ἡ θυγατέρα του. Μάταια ὅμως.
Κάποια ἡμέρα ἔκανε μιά περιοδεία ὁ στυγερός ἔπαρχος τῆς Ἀντιόχειας, Ὀλύβριος, καί τότε τυχαία συνάντησε τή νεαρή Μαρίνα. Βλέποντάς την, ἔμεινε ἔκθαμβος ἀπό τήν ὀμορφιά της καί θέλησε ἀμέσως νά τήν κάνει γυναίκα του. Ὅταν τήν ὁδήγησαν μπροστά του, χωρίς πολλές περιστροφές τῆς ὁμολόγησε τήν αἰτία πού ἔφεραν μπροστά του, ἀποκαλύπτοντας πῶς ἐπιθυμοῦσε νά τήν κάνει σύζυγό του. Ἡ Μαρίνα μετά τό ἄκουσμα τῆς αἰτίας πού εἶναι μπροστά στόν ἔπαρχο, χωρίς δισταγμό τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ἦταν χριστιανή. Ὁ ἔπαρχος νόμιζε πώς εὔκολα θά ἔκαμπτε τά πιστεύματα τῆς νεαρῆς κοπέλας καί ἄρχισε μέ ὑποσχέσεις γιά νά τήν μεταπείσει. Ὁ πατέρας της παρών στή παρωδία αὐτή. Δυστυχῶς στέκεται στό πλευρό τοῦ ἐπάρχου καί ὑπερθεματίζει στήν ἀπόφασή του νά τιμωρήσει φρικτά τήν νεαρά κόρη του.
Ἡ Μαρίνα ἔμενε ἀκλόνητη στήν πίστη καί τήν ὁμολογία της. Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτά ἄρχισε ὁ Ὀλύβριος τίς ἀπειλές. Τίς ἀπειλές τίς διαδέχεται ἡ φυλακή καί ἡ παράδοση στά χέρια τῶν δημίων. Ἀπάνθρωπα οἱ βασανιστές μαστιγώνουν τό νεανικό της σῶμα. Μέσα ἀπό μιά σειρά φρικτῶν βασανιστηρίων νόμιζε ὁ αἱμοσταγής τύραννος, πώς θά ἄλλαζε τό φρόνημα τῆς Ἁγίας. Ματαιοπονοῦν τόσο ὁ Ὀλύβριος, ὅσο καί ὁ Αἰδέσιος.
Τά μαρτυρολόγια σημειώνουν ὅτι, τήν ἀρχή μέ ροζιασμένα ραβδιά κτυποῦν τό τρυφερό κορμί της. Τό παρθενικό της αἷμα βάφει τή γῆ καί τά χέρια τῶν βασανιστῶν. Καί ἐνῶ τήν κτυποῦν ἀλύπητα, αὐτή μέ δάκρυα ἱκετεύει τό παμπόθητο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά γίνει στήριγμά της καί νά ὑπομείνει τή φρίκη τῶν μαρτυρίων πού τήν ὑποβάλλουν. Τά μαρτύρια που τήν ὑποβάλλουν εἶναι ἀπάνθρωπα. Μετά τόν ἐγκλεισμό στή φυλακή καί τά ὅσα τῆς ἔκαναν ἐκεῖ, τήν ὑποβάλλουν σέ διαπόμπευση, καί κάνουν θέαμα τά τρομερά μαρτύρια πού περνᾶ. Πολλοί ἀπό τούς θεατές ἀρχίζουν νά βλέπουν μέ συμπάθεια τό δεκαεξάχρονο κορίτσι πού ὑφίσταται τήν ἀπανθρωπιά τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐνῶ «ἡ μάρτυς Μαρίνα μέγαν καί ἀκαταγώνιστον ἀθλητήν Χριστόν ἐνδεδυμένη χωρεῖ τοῦ μαρτυρίου τήν ὁδόν», ὁμολογεῖ διαρκῶς, «ἄλλος ἔσται ἐμοί πάσχων ὑπέρ ἐμοῦ, ὅτι ἐγώ πάσχω ὑπέρ αὐτοῦ».
Μετά τό πέρας τοῦ ὁλοήμερου μαρτυρίου ρίχνεται πάλι χωρίς καμμιά φροντίδα καί περίθαλψη στή φυλακή. Μέ ὅσες δυνάμεις τῆς ἀπομένουν προσεύχεται στό Χριστό. Καί ἐνῶ βρίσκεται σ’ αὐτή τήν κατάσταση, κάνει τήν ἐμφάνισή του ὁ μισόκαλος δαίμονας. Μέσα ἀπό τή μορφή ἑνός φρικτοῦ δράκου προσπαθεῖ νά τήν ἐκφοβίζει γιά νά ἀλλάξει στάση καί ν’ ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ὅμως ἡ ἀδάμαστη Μαρίνα, ἡ γενναία ἀθλήτρια τοῦ Χριστοῦ κτυπᾶ τό διάβολο καί κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ τόν τρέπει σέ φυγή. Καί ἐκεῖνος ντροπιασμένος μέσα ἀπό ἕνα ἀπαίσιο σφύριγμα, κρότο, ἐξαφανίζεται.
Τά βασανιστήρια θά συνεχιστοῦν καί τήν ἑπομένη ἡμέρα. Τήν βάζουν σ’ ἕνα καζάνι μέ ζεματιστό νερό. Καῖνε τίς πληγές της μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Ὅλα τά ὑπομένει μέ καρτερικότητα, καί ἀταλάντευτη πίστη. Λέγεται ὅτι μεγάλο πλῆθος εἰδωλολατρῶν εἶναι ἐντυπωσιασμένο ἀπό τήν πίστη τῆς Ἁγίας. Πολλοί προσελκύονται καί ὁμολογοῦν τήν πίστη στό Χριστό. Μόνο ὁ σκοτεινός Ὀλύβριος δέν ἐννοεῖ τά συμβαίνοντα καί στρέφεται μέ μανία κατά τῶν «πιστευσάντων». Λέγεται ὅτι 15.000 ἄνθρωποι θανατώθηκαν τήν ἡμέρα ἐκείνη. Τό αἷμα τῶν ἁγίων αὐτῶν μαρτύρων ἔβαψε τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες τῆς Ἀντιόχειας. Ὁ δυνάστης βλέποντας τό ἄκαμπτο τῆς πίστεως τῆς Ἁγίας Μαρίνας, διατάσσει τόν ἀποκεφαλισμό της, ὁ ὁποίος καί πραγματοποιείται στίς 17 Ἰουλίου τοῦ 286 μ.Χ.
Ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα ἀλλά καί στούς αἰῶνες ἡ καλλίνικος Μαρίνα πρεσβεύει γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Τά θαύματα καί οἱ ἐπεμβάσεις της σέ πολλές περιπτώσεις εἶναι συγκλονιστικές, ἀκόμη καί στούς ἁμαρτωλούς καιρούς μας ἡ Ἁγία Μαρίνα προστρέχει στίς δυσκολίες μας. Τά πλήθη τῶν χριστιανῶν πού κατακλύζουν τούς Ναούς πού ἔχουν ἀνεγερθεῖ στή χάρη της εἶναι ἀδιάψευστος μάρτυρας αὐτῆς τῆς πραγματικότητος.
Εὐχή μας εἶναι νά μᾶς σκεπάζει μέ τήν πρεσβεία της. Ἰδιαίτερη εὐχή μας εἶναι γιά τούς νέους μας, τούς ὁποίους ὁ μισόκαλος μέ πολλές δολοπλοκίες ἐπιδιώκει νά παρασύρει πολλούς στά σατανικά του δόκανα.
Ταπεινή μας ὑπόδειξη σέ κάθε δυσκολία μας μή ξεχνοῦμε τήν πρεσβεία τῆς Ἁγίας Μαρίνας, καί μέσα ἀπό ἀταλάντευτη πίστη θά παίρνουμε τῆς ἱκεσίας μας τό αἴτημα.
Ἡ Ἁγία Μαρίνα θεωρεῖται ἀπό τούς πιστούς χριστιανούς προστάτιδα τῶν μικρῶν παιδιῶν, καί εἰδικά τῶν ἐκείνων πού εἶναι καχεκτικά. Πολλές εἶναι οἱ θαυματουρικές ἐπεμβάσεις της ἀπό τά πρῶτα χρόνια τοῦ μαρτυρίου της μέχρι σήμερα. Πολλοί χριστιανοί ἔχουν νά διηγηθοῦν κάποιο περιστατικό. Ἕνα ἀπό τά πιό πρόσφατα θαύματά της εἶναι ἡ θαυμαστή ἐπεμβασή της στό κυπριωτόπουλο, τόν Ἀνδρέα Βασιλείου, πρίν δυό χρόνια στήν λεπτή χειρουργική του ἐπέμβασή στό Χιοῦστον τῶν ΗΠΑ.
Μιά ἄγνωστη σέ πολλούς εἶναι ἡ θαυματουργική της ἐπέμβασή της ἡ διάσωση τῆς πόλεως ἀπό τήν καταστροφική πυρκαγιά τῆς 3ης Αὐγούστου τοῦ 1981. Τό θαυμαστό αὐτό γεγονός μοῦ τοῦ εἶχε διηγηθεῖ ὁ μακαριστός γέροντας Ἀρχιμανδρίτης Κοσμᾶς Καράμπελας, ἱδρυτής καί πνευματικός πατέρας τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Ὁσίας Φιλοθέης Ἐκάλης. Τό διηγοῦνται ἐπίσης καί οἱ μοναχές πού ἐγκαταβιώνουν μέχρι σήμερα τή Μονή. Ἔκαιγε ἡ φωτιά ἀρκετές ἡμέρες τό πανέμορφο βουνό. Ὕστερα ἀπό κάμποσες ἡμέρες ἡ φωτιά μέ τή βοήθεια τοῦ ἰσχυροῦ ἀνέμου κατέβαινε ἀπειλητική πρός στή μεριά τῆς Ἐκάλης, καί ἤδη «ἔλειχε» τήν περιοχή πάνω ἀπό τήν ὁδό Θέτιδος.
Ἐπί λέξει μοῦ διηγήθηκε ὁ γέροντας: «Ἦταν βαθειά χαράματα γύρω στίς 4 μέ 5, οἱ φλόγες κατέβαιναν ἀπειλητικές πρός τήν περιοχή μας.Ἦταν λίγο πιό πάνω ἀπό τήν ὁδό Θέτιδος. Μάλιστα εἶχαν μπεῖ στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ τῆς οἰκογένειας Κούτλα. Ὅλοι μας ὁλονυχτίς ἤμασταν σέ ἀπόγνωση. Περίμενα ξάγρυπνος. Ξάγρυπνοι ἦταν καί ὅλοι οἱ κάτοικοι, μαζί μ’ ἐμένα καί οἱ ἀδελφές καί τά παιδιά τοῦ Ὀρφανοτροφείου, πού ἦταν ἕτοιμα γιά φύγουν. Ὅλοι ἔκλαιγαν. Εἶχαν ἤδη φθάσει τά στρατιωτικά αὐτοκίνητα πάνω στήν πλατεῖα Μακεδονίας, γιά νά πάρουν τά παιδιά τοῦ Ὀρφανοτροφείου μας.
Σέ μιά τελευταία κίνηση μου προσευχόμενος πῆρα μέ εὐλάβεια τά ἅγια λείψανα καί θερμοπαρακαλοῦσα τήν ὁσία Φιλοθέη, ἀλλά καί τήν προστάτιδα τῆς περιοχῆς μας ἁγία Μαρίνα νᾶ μᾶς βοηθήσουν. Βγῆκα ἔξω στήν ὁδό Παπάγου πηγαίνοντας πρός τά πάνω καί σταύρωνα μέ τά ἅγια λείψανα πρός τήν περιοχή τοῦ ὀλέθρου. Καί κεῖ πού προχωροῦσα, ὦ τοῦ θαύματος! ἔκανα λίγα μέτρα διαδρομή, καί ὁ ἀέρας, πού ἔπνεε μέ μανία σπρώχνοντας τίς φλόγες πρός τήν Ἐκάλη, ἀπρόσμενα γύρισε καί ἔπρωχνε τίς φλόγες πρός τά πίσω. Λές καί μιά ἀόρατη δύναμη ἔφερε αὐτή τή στροφή του. Τό κακό νικήθηκε σέ λίγο ἡ φωτιά τέθηκε σέ ἔλεγχο. Εἴχαμε γλυτώσει. Κάνοντας μέ δάκρυα στά μάτια τό σταυρό μου ἔλεγα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων μας, καί στεκόμουνα βλέποντας τό θαυμαστό γύρισμα τοῦ ἀέρα.
Σέ δυό λεπτά, δυό τρεῖς στρατιῶτες ἀπό τά αὐτοκίνητα πού εἶχαν ρθεῖ γιά νά πάρουν τά παιδιά, ἔρχονται. Μέ καλημερίζουν καί λαχανιασμένοι καί μέ ἔνταση στή φωνή τους, μοῦ διηγοῦνται, ὅτι εἶδαν δυό γυναικεῖες σιλουέτες, πρίν λίγο νά κατηφορίζουν ἀπό τή περιοχή τῆς καταστροφῆς. Τίς ἀκούσαμε νά λένε καθαρά. -Ἐμεῖς κάναμε τό καθῆκον μας. Πᾶμε τώρα στά σπίτια μας. Καί εἴδαμε τή μιά γυναικεία σιλουέτα νά μπαίνει ἐδῶ στό μοναστήρι, καί τήν ἄλλη, πού ἦταν καί πιό νέα νά κατηφορίζει.
Σέ λίγα δευτερόλεπτα τίς χάσαμε ἀπό τά μάτια μας. Παππού, ποιές ἦταν; πού πῆγαν; μέ ρωτοῦσαν γεμάτοι μέ ἀγωνία οἱ στρατιῶτες. Κατάλαβα τί εἶχε γίνει, συνεχίζει ὁ γέροντας Κοσμᾶς, «παιδιά τούς εἶπα μέ δάκρυα δέν τίς γνωρίσατε;», ἦταν ἡ ἁγία Μαρίνα καί ἡ ἁγία Φιλοθέη. Αὐτές μᾶς ἔσωσαν!».
Παραθέτουμε στήν ἀγάπη σας δύο ἀπολυτίκια τῆς Ἁγίας Μαρίνας, τό ἕνα εἶναι πολύ γνωστό ἀπολυτίκιο καί τό ἄλλο παλαιότερο στό ὁποῖο ὅμως καταγράφονται τά ἆθλα τῆς μικρῆς στήν ἡλικία Μεγαλομάρτυρος ὅμως Ἁγίας Μαρίνας.
Τό πρῶτο εἶναι γνωστό σ’ ὅλους μας καί ψάλλεται σέ ἦχο πλ. α’. κατά τό «Συνάναρχον Λόγον…»
«Τοῦ ἐχθροῦ τάς ἐνέδρας ῥώμη διέφυγες, καί αὐτῷ προσπλακεῖσα ὑπερηκόντισας καί ἐκ Θεοῦ τήν δαψιλῆ χάριν ἀπείληφας ἀποσοβεῖν ἐκ τῶν πιστῶν, νόσους τάς λυμαινώδεις, διό πρέσβευε τῷ Κυρίῳ ὑπέρ ἡμῶν, Μαρίνα, ἔνδοξε».
Τό ἄλλο, ψάλλεται σέ ἦχο α’, κατά τό «Τῆς ἐρήμου πολίτης...».
«Πατρός σου ἀσεβοῦς ἀπεστράφης τά εἴδωλα, καί τοῦ Ὀλυβρίου τυράννου τήν ὀφρῦν κατεπάτησας, Μ α ρ ί ν α πολύαθλε, σεμνή, ῥωσθεῖσα δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀνδρικῶς τήν τοῦ φανέντός σοι κεφαλήν συντρίβεις πολεμήτορος·
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
Δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα».
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου